Είτε παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων των περισσότερων καναλιών, τους σχολιασμούς της πλειοψηφίας των θαμώνων στα «παραθύρια» της τηλε-δημοκρατίας, την πλειονότητα των εκπομπών όπου διατηρούν κυρίαρχη θέση όχι οι καλεσμένοι αλλά οι απαστράπτοντες αμφιτρύωνες,

είτε ακούγοντας τα εν πολλοίς «τηλεοπτικοποιημένα» ραδιοκηρύγματα των ιδίων ή αντίστοιχων πρωταγωνιστών (όπου εδώ σε πλείστες των περιπτώσεων επιστρατεύεται το «χιούμορ» ως δεκανίκι της σαχλής αγραμματοσύνης)

εκείνο που εισπράττεις είναι μια διαρκής, απροσχημάτιστη, επαναλαμβανόμενη ύβρη και προσβολή!

***

Υβρη, για παράδειγμα, γιατί είσαι γυναίκα, έχεις ανήλικο παιδί και

- κατά τον εξοργισμένο τηλεκριτή σου -

τολμάς (!) να διαμαρτύρεσαι που σε στέλνουν να δουλεύεις μέχρι τα 65...

Ετσι ωρύονταν, προχτές, οι γραβατωμένοι... ανθρακωρύχοι μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού, οι οποίοι, φυσικά, ανήκουν σε κείνη την εισοδηματική κάστα που έχει εξασφαλίσει μαζί με το παντεσπάνι της και το υπηρετικό προσωπικό για τη φύλαξη των παιδιών της.

*

Προσβολή, όταν σου μιλούν,

σε σένα τον εργάτη, τον άνεργο, τον αγρότη, τον βιοπαλαιστή,

και με ύφος... ποντίφικα σε καλούν (εσένα, που «πεθαίνεις» για να βγάλεις σε ένα χρόνο όσα εκείνοι τα παίρνουν σε λιγότερο από ένα μήνα)

να αναλογιστείς «τα χάλια της οικονομίας» και

να επωμιστείς τις ευθύνες σου (λες κι εσύ φταις)!

***

Αυτό είναι το μοντέλο «διαλόγου» και «ενημέρωσης» το οποίο κυριαρχεί.

Χορτάτοι, που με προτεταμένο το δάκτυλο και πόζα ιεροεξεταστή,

διακινούν το «ευαγγέλιο» της ΕΕ, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, του ΣΕΒ, των μεγαλοβιομηχανικών επιμελητηρίων.

*

Σιγοντάρουν και πολλές φορές υπερακοντίζουν τους πολιτικούς ταγούς της λιτότητας και των περικοπών,

για να σε καλέσουν, εν τέλει, να «συναινέσεις», να «συμμετάσχεις» και να «βοηθήσεις» (!) ώστε να συνεχίσουν να έχουν κέρδη οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές, αφού - όπως λένε - άλλη λύση δεν υπάρχει!

*

Αλλά, αν η λύση «για να έχουμε όλοι» είναι να έχουν αυτοί (οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές)

πώς εξηγείται ότι και πριν την κρίση και τώρα, εν μέσω της κρίσης,

όσα περισσότερα έχουν αυτοί...

(ενδεικτικά: 12 δισ. κέρδη μόνο στο 9μηνο του 2009 για 166 του Χρηματιστηρίου και πάνω από 60 δισ. από το 2000, πάνω από 30 δισ. οι «φανερές» καταθέσεις εφοπλιστών εντός Ελλάδας, 28 δισ. στις τράπεζες)...

τόσο λιγότερα να έχουν όλοι οι υπόλοιποι;

*

Την ίδια ώρα, για σένα, η θέση τους είναι αδιαπραγμάτευτη:

Πρέπει να ζήσεις κι άλλη ανέχεια, κι άλλους φόρους, κι άλλη ελαστική εργασία, κι άλλη «σταθεροποίηση»!

***

Μιλάμε για θράσος.

Που εκδηλώνεται με ακραία επιδεικτικό τρόπο.

*

Και είναι ίσως η πρώτη φορά που

- σε τόσο μαζική έκταση -

η επίδειξη του θράσους, που σε άλλες εποχές κινούσε τα νήματα από το παρασκήνιο και τις κλειστές πόρτες,

τώρα έφτασε να κατακλύζει το προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης,

να προβάλλεται όχι ως ηθική αναπηρία, αλλά σαν «εφόδιο» για την κατάκτηση της «επιτυχίας»,

σαν εφαλτήριο για την προώθηση της «καριέρας»,

σαν προϋπόθεση για τη διασφάλιση της «αναγνωρισιμότητας»

και να πιστώνεται σαν «αρετή» - η θρασύτητα! - που επικυρώνει την «αυθεντία» της «αντικειμενικής» (!) γνώμης του εκάστοτε (καλοταϊσμένου) σμπίρου της εξουσίας.

Με τον «Καποδίστρια» η εξυπηρέτηση του πολίτη βελτιώθηκε;

Τα τέλη μειώθηκαν;

Οι δημοτικοί φόροι έπαψαν να αυξάνονται;

Οι κοινωνικές υπηρεσίες καλυτέρευσαν και επεκτάθηκαν ή μειώθηκαν, ιδιωτικοποιήθηκαν και ακρίβυναν;

Η προηγούμενη διοικητική αναδιάρθρωση έκανε τα προβλήματα των πολιτών να αντιμετωπιστούν ευμενέστερα ή να παραπέμπονται ευκολότερα στις ελληνικές καλένδες;

Αποτέλεσε στήριγμα των εργαζομένων σε ζητήματα εργασιακών δικαιωμάτων ή εφαλτήριο προώθησης «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων;

Η ποιότητα ζωής σε αστικά κέντρα και στην περιφέρεια αναβαθμίστηκε;

Η «ανισομετρία» αμβλύνθηκε ή οξύνθηκε;

Τα ταμεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έγιναν σημείο αναφοράς για παροχές προς τους πολίτες ή για νέες επιβαρύνσεις και φορο-εισπράξεις εις βάρος των πολιτών;

Οι επιπλέον αρμοδιότητες που χρεώθηκαν στους ΟΤΑ αποτέλεσαν ευκαιρία για τη λειτουργία τους προς όφελος των κατοίκων ή βάρος και αφορμή για μεγαλύτερη αφαίμαξη των κατοίκων μέσω της εμπορευματοποίησής τους;

Οι υποχρεώσεις και οι οφειλές του κράτους προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση καταβλήθηκαν ή πολλαπλασιάστηκαν;

Οι τοπικοί άρχοντες επέδειξαν στη συντριπτική πλειοψηφία τους τακτική «αναβαθμισμένου» διεκδικητή λαϊκών αιτημάτων ή «αποκεντρωμένου» τοποτηρητή των γενικών κατευθύνσεων της κεντρικής εξουσίας;

*

Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Εχουν απαντηθεί στην πράξη, στη ζωή. Και αποδεικνύουν ότι δεν είναι οι διοικητικές μεταρρυθμίσεις που καθορίζουν την ασκούμενη πολιτική. Είναι η κατεύθυνση της ασκούμενης πολιτικής που καθορίζει το περιεχόμενο και τη στόχευση της εκάστοτε διοικητικής παρέμβασης, τύπου «Καποδίστρια» ή «Καλλικράτη».

Στο πλαίσιο, δε, μιας αντιλαϊκής πολιτικής οι «προωθημένες» διοικητικές παρεμβάσεις δεν αποσκοπούν παρά σε έναν και μόνο «επιχειρησιακό» στόχο:

Στη χρησιμοποίηση «προωθημένων», δηλαδή δυσμενέστερων και αυταρχικότερων έναντι του λαού μέτρων για την επιβολή της.

Η πρωθυπουργός της Ουκρανίας και υποψήφια για Πρόεδρος στις εκλογές της Κυριακής δήλωσε ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς της σε μια πενταετία η χώρα της θα είναι μέλος της ΕΕ.

Θυμίζουμε ότι ενόψει των επικείμενων εκλογών αποκαλύφθηκε ότι οι ψήφοι Ουκρανών πολιτών πωλούνται και αγοράζονται έναντι 20, 30 και 50 ευρώ το κομμάτι...

Επομένως, σωστά υπολογίζει η κυρία Τιμοσένκο ότι θα χρειαστούν καμιά 5ετία ακόμα για να είναι έτοιμοι να μπουν στην ΕΕ.

Τότε θα έχουν πιάσει πιθανώς τα ...δημοκρατικά στάνταρ άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, όπου οι ψήφοι δεν «πωλούνται» έναντι μερικών δεκάδων ευρώ, αλλά σε ειδικές περιπτώσεις - όπως για παράδειγμα οι φονικές πυρκαγιές - αποτιμώνται γύρω στο τριχίλιαρο...