Associated Press

Τα καμένα αυτοκίνητα της αστυνομίας έξω από το Κοινοβούλιο τις ημέρες της ανατροπής

Αυτό δεν έχει άλλο όνομα από ωμή επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός άλλου, ανεξάρτητου κράτους. Αλλά οι πολιτικοί της Δύσης π.χ. ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γιόσκα Φίσερ με δήλωσή του θεωρεί αυτή την ενέργεια ανθρωπιστική, γιατί βοήθησε στην ανατροπή της γιουγκοσλαβικής «δικτατορίας». Ετσι συνεχίζεται το δόγμα της επέμβασης για την αποκατάσταση... της δημοκρατίας!

Η χαρά στο επίσημο Βερολίνο για την επίτευξη αυτού του στόχου - την ανατροπή του Μιλόσεβιτς, εμποδίου σε κάμποσα από τα σχέδιά τους - δεν κρύβεται, και μερικά από τα ΜΜΕ δίνουν τώρα λεπτομέρειες για το πώς καταστρώθηκαν από καιρό τα σχέδια και εφαρμόστηκαν - θα λέγαμε με επιτελική δεξιοτεχνία.

Associated Press

Από την πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Μπίρμιγχαμ, όπου συζητήθηκαν εκτενώς οι εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία

Αλλά ας αφήσουμε το «Σπίγκελ» να μιλήσει, που πάντα ξετρυπώνει λεπτομέρειες και στο τείχος 41 (9 Οκτώβρη) δίνει μια πληρέστερη εικόνα της επέμβασης στον προεκλογικό αγώνα. Γράφει: «Συμπαγής πολιτικά και υλικά υποστήριξη από το Βερολίνο - όπως και από άλλες πρωτεύουσες της Δύσης - συμβάλανε ώστε αντιπολιτευόμενες ομάδες και κόμματα μπόρεσαν να αναπτύξουν τη δύναμη για να αναγκάσουν τον Μιλόσεβιτς να παραιτηθεί και να πάρουν αυτά την κυβέρνηση».

Τι είχε προηγηθεί; «Στις 17 Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου» - γράφει το περιοδικό - «ο Φίσερ και η Ολμπράιτ συγκέντρωσαν στα πλαίσια συνάντησης της ομάδας G8 σε ένα χώρο χωρίς παράθυρα του ξενοδοχείου "Interconti" της οδού Βουδαπέστης στο Βερολίνο τους πιο ονομαστούς Γιουγκοσλάβους αντιπολιτευόμενους... Οι πραγματικά πρόθυμοι για συνεργασία αντίπαλοι του Μιλόσεβιτς συμφώνησαν για υποψήφιο πρόεδρο τον ως τότε κατά πολύ άγνωστο Κοστούνιτσα». Και κατόπιν άρχισε η βροχή των δολαρίων και των μάρκων στην «ανεξάρτητη» αντιπολίτευση και τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ: «Γύρω στα 30 εκατ. δολάρια, κατά πλειοψηφία από την Αμερική, πέρασαν μέσα στη χώρα μέσω ενός γραφείου στη Βουδαπέστη για να εξοπλίσουν την αντιπολίτευση στον εκλογικό αγώνα και την ημέρα των εκλογών με κομπιούτερ, τηλέφωνα και υλικό γραφείου. Κατά εκατοντάδες είχαν προετοιμαστεί στο εξωτερικό εκλογικοί βοηθοί για τη χρησιμοποίησή τους».

Αξίζει να αντιγραφούν από το «Σπίγκελ» και οι ακόλουθες λεπτομέρειες: «Το γερμανικό χρήμα - ως τώρα 16.951.800 μάρκα μόνο για τις (γιουγκοσλαβικές) εταιρικές πόλεις - προέρχεται στην πραγματικότητα από τους πόρους του υπουργείου Εξωτερικών για το σύμφωνο σταθερότητας». - «Σε μεγάλη έκταση και πολύ πολύ μυστικά, έτσι (είπε) ο Μπόντο Χόμπαχ, υποστηρίχτηκαν και αντιπολιτευτικά μίντια. Εφημερίδες πήραν χαρτί, ώστε να μπορέσουν να εκδοθούν. Μικρότερα φύλλα πήραν πιεστήριο, ραδιόφωνα και TV εξοπλίστηκαν με μοντέρνα τεχνική. Οι συντάξεις πήραν δωρεάν πρόσβαση σε ανεξάρτητα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων. Δημοσιογράφοι προσκλήθηκαν στη Γερμανία σε σύντομα σεμινάρια εκπαίδευσης».

Σύμφωνα με το «Σπίγκελ», επίσημα η βοήθεια προς τα «ανεξάρτητα» γιουγκοσλαβικά μίντια δίνονταν μέσω της «Ντόιτσε Βέλε», του 2ου (κρατικού) προγράμματος τηλεόρασης (ZDF) και του ραδιοφώνου της Βαυαρίας. Ομως τα περισσότερα χρήματα προέρχονταν από το (κυβερνητικό) ομοσπονδιακό γραφείο Τύπου. «Γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια μάρκα δώρισε η Γερμανία από το τέλος του περασμένου έτους για τον εξοπλισμό των αντιπολιτευόμενων και ανεξάρτητων μίντια στη Γιουγκοσλαβία».

Φυσικά όλα αυτά έγιναν για «χάρη της δημοκρατίας και της ελευθερίας» και αφού πέτυχαν το πρώτο μέρος του στόχου - την ανατροπή του «δικτάτορα» τώρα, σύμφωνα πάντα με το γερμανικό Τύπο - προβάλλεται έντονα το δεύτερο σκέλος: «Σύλληψη του εγκληματία και παραπομπή του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης».

Θα δούμε και θα ακούσουμε και άλλα πολλά ακόμα, αλλά στο μεταξύ ετοιμάζεται πυρετωδώς και η γερμανική οικονομία για να πατήσει γερά το πόδι της στη Γιουγκοσλαβία. Ολα γίνονται με το αζημίωτο.

Associated Press

Ο Κάστρο συμμετέχει σε μια από τις πρόσφατες διαδηλώσεις μέσα στην Αβάνα για την άρση του εμπάργκο

Πριν από 6 χρόνια περίπου είχε πραγματοποιηθεί με μεγάλη επιτυχία η 1η Συνάντηση, σε στιγμές πραγματικά δύσκολες για την Κούβα. Η συνάντηση διεξήχθη σε μια στιγμή που ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και η διεθνής αντίδραση εξακολουθούσαν να στοιχηματίζουν για την επικείμενη πτώση της Κουβανικής Επανάστασης. Στη συνάντηση αυτή πήραν μέρος 3.084 αντιπρόσωποι από 108 χώρες και ένωσαν τις φωνές τους ενάντια στον απάνθρωπο αποκλεισμό που επιβάλλουν στην Κούβα οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και ενάντια στο βρόμικο πόλεμο που έχει ξεσπάσει σε όλους τους τομείς της Κούβας.

Παρά τις δυσκολίες...

Εξι χρόνια έχουν περάσει από τότε και το κίνημα αλληλεγγύης προς την Κούβα έχει αυξηθεί με εντυπωσιακό τρόπο. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων η Κούβα όχι μόνο αντιστάθηκε, αλλά και επιπλέον διατήρησε την πολιτική σταθερότητα στην κοινωνία της και μια μικρή, αλλά συνεχή οικονομική ανάκαμψη. Μέσα από τεράστιες δυσκολίες, η Επανάσταση διέσωσε τις κοινωνικές κατακτήσεις της σ' ό,τι αφορά στην Υγεία, στην Παιδεία, στην κοινωνική ασφάλισης, και κατάφερε νέα επιτεύγματα στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στην έρευνα και την επιστημονική ανάπτυξη, ανάμεσα σε άλλες σημαντικές δραστηριότητες. Ούτε και σταμάτησε να δείχνει την παραδοσιακή αλληλεγγύη της με τις χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Ενισχύεται ο αποκλεισμός...

Την ίδια στιγμή, όμως, η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, όπως ενεργεί με την εξωτερική της πολιτική σε διεθνές επίπεδο, συνεχίζει να χαρακτηρίζεται από την πιο απόλυτη επιθετικότητα.

Με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο, όχι μόνο αδιαφορούν για τη διεθνή κατακραυγή ενάντια στον αποκλεισμό - η οποία εμφανίζεται και στις ΗΠΑ - αλλά προχωρούν και στην ενίσχυσή του με τους νόμους Χελμς - Μπάρτον του 1996 που προσπαθεί, επιπλέον, να συμπεριλάβει όλα τα κράτη του κόσμου στις ολέθριες και παράνομες διαδικασίες του. Παράλληλα, οι άλλες νομοθετικές τροπολογίες που ψηφίστηκαν πρόσφατα από το Κογκρέσο έχουν στόχο την ενίσχυση του αποκλεισμού που έχει μετατραπεί σ' έναν πραγματικό οικονομικό πόλεμο ενάντια στην Κούβα. Τελευταία, αναγγέλθηκαν μέτρα σαν «ελαφρύνσεις» του αποκλεισμού, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια νέα μορφή επιθετικότητας που στοχεύει στο να προκαλέσει σύγχυση στη διεθνή κοινή γνώμη και στην προσπάθεια ουδετεροποίησης της αλληλεγγύης προς την Κούβα.

Παράλληλα, η λεγόμενη Πράξη Προσαρμογής παίζει σημαντικό ρόλο σ' αυτήν την επιθετική πολιτική. Στόχος της είναι να ενθαρρύνει την παράνομη μετανάστευση από την Κούβα στις ΗΠΑ.

Ολα αυτά συμβαίνουν παρά το γεγονός ότι το 1999, για όγδοη συνεχόμενη φορά, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών με σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία - ένα ακόμη ρεκόρ - ζητά τον τερματισμό του 40χρονου οικονομικού εμπάργκο των ΗΠΑ κατά της Κούβας. Με 155 ψήφους υπέρ, 2 κατά και 8 αποχές, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υπερθεμάτισε υπέρ της Κούβας.

Παίρνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, καθώς και τη ζήτηση όλων των φίλων της Κούβας σε όλο τον κόσμο, το κουβανικό έθνος και ο λαός του - μέσω των μαζικών, κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων που τον αντιπροσωπεύουν - και δίνοντας απάντηση στο αίτημα των φίλων της Κούβας σ' όλα τα μέρη του κόσμου, προχωρούν στη διεξαγωγή της 2ης Παγκόσμιας Συνάντησης Αλληλεγγύης με την Κούβα. Αξίζει να σημειωθεί ότι από την Ελλάδα έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή 45 άνθρωποι μέσω του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας, ενώ αναμένεται να συμμετάσχουν και πολιτικά κόμματα, μαζικοί φορείς και συνδικάτα, που θα αναχωρήσουν για το νησί της Επανάστασης για να συμμετάσχουν στη Συνάντηση αυτή.

Οταν ο Καρυωτάκης έγραφε για τον «πόνο των ανθρώπων και των πραγμάτων», δε θα μπορούσε να έχει βέβαια στο μυαλό του το διαστημικό σταθμό «Μιρ».

Η φράση όμως αυτή του ποιητή ταιριάζει, όσο καμία άλλη ίσως, στο ανθρώπινο δράμα των τεχνικών που εξακολουθούν να υποστηρίζουν την τροχιά του πρώτου επανδρωμένου διαστημικού σταθμού στην ιστορία, του Σοβιετικού «Μιρ». Και τον υποστηρίζουν, όχι μόνο με τις γνώσεις τους, αλλά και με την ψυχή τους.

«Δε θέλουμε να περάσουμε στην ιστορία σαν οι καταστροφείς του "Μιρ"» λέει ο πιλότος - κοσμοναύτης και υπεύθυνος του διαστημικού προγράμματος «Ενέργκια» - του προγράμματος υποστήριξης του «Μιρ» - Βαλέρι Ριούμιν, στον ανταποκριτή της «Ισβέστια». Είναι σα να λέει: «Δε δεχόμαστε να είμαστε εμείς που θα δώσουμε τη χαριστική βολή στο πιο συναρπαστικό όραμα της ανθρωπότητας, την κατάκτηση του διαστήματος, προς όφελος του ανθρώπου».

Διότι αυτό ακριβώς θα σημάνει το τέλος του «Μιρ». Οχι απλά τον παροπλισμό ενός διαστημικού σταθμού. Οχι απλώς τη διάλυση, κατά την είσοδο στην ατμόσφαιρα της Γης, μερικών σιδερικών και λαμαρινών. Διότι ο «Μιρ» είναι κάτι περισσότερο από όλα αυτά. Διότι κάθε βίδα του, κάθε μεταλλικό κομμάτι του, κάθε ηλεκτρονική του σύνδεση, κουβαλάει ξενύχτια, τεράστια αποθέματα γνώσης, προσωπικών θυσιών, συλλογικών σχεδιασμών μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ο «Μιρ» είναι κάτι περισσότερο ακόμη και από σύμβολο της ΕΣΣΔ. Είναι μια απτή απόδειξη, σε τροχιά, για την ύπαρξη ενός άλλου δρόμου, τον οποίο μπορεί να βαδίσει η ανθρωπότητα. Και, βέβαια, είναι πάντα ο λόγος της επιστημονικής ύπαρξης πλήθους ανθρώπων που επιμένουν να τον στηρίζουν, είναι το «παιδί» τους, που προσπαθούν να σώσουν, όντας οι ίδιοι σε κατάσταση πλήρους εγκατάλειψης και απαξίωσης.

«Θα βυθίσουμε το σταθμό; Δεν ξέρω. Θα στείλουμε το Γενάρη πλήρωμα με τον Αμερικάνο εκατομμυριούχο; Δεν ξέρω. Πώς να υποστηρίξουμε την τροχιά του "Μιρ"; Δεν ξέρω». Ετσι απαντάει ο Ριούμιν. «Εσείς τι θα προτείνατε;» καταλήγει ρωτώντας - ρητορικά προφανώς - τον αποσβολωμένο δημοσιογράφο. Οι ερωτήσεις αυτές αφορούν τις «λύσεις» ανάγκης που στέκονται μπροστά στο Συμβούλιο των Σχεδιαστών Πυραυλικής και Διαστημικής Τεχνικής, πάνω από το οποίο εδώ και μερικά χρόνια βασιλεύει η σύγχυση.

Μόνο μια αιτία αυτής της σύγχυσης να αναφέρουμε αρκεί για να γίνει κατανοητό με τι ακριβώς παλεύουν αυτοί οι άνθρωποι: Από το 1,5 δισεκατομμύριο ρούβλια, που αντιστοιχούν από τον κρατικό προϋπολογισμό στο διαστημικό πρόγραμμα, δεν έχει δοθεί ούτε καπίκι. Το αποτέλεσμα; Αναδείχτηκε το ζήτημα της διακοπής της εκμετάλλευσης του «Μιρ» και της βύθισής του στον Ειρηνικό ωκεανό το Φλεβάρη του 2001. Ωστόσο, απόφαση για καταστροφή κρατικής ιδιοκτησίας μπορεί να λάβει μόνο το κράτος. Τι τραγική ειρωνεία όμως... Και να ήθελαν να τον βυθίσουν στον ωκεανό, δεν μπορούν, διότι το κόστος της καταστροφής ανέρχεται στα 600 εκατομμύρια ρούβλια! Αν δε βρεθούν χρήματα για τη διάσωσή του ή για την καταστροφή του, τότε, όπως προβλέπει ο επικεφαλής του Συμβουλίου, ακαδημαϊκός Γιούρι Σεμιόνοφ, ο σταθμός θα καταστραφεί από μόνος του, με σημαντικά μεγαλύτερες συνέπειες από την καταστροφή του Τσερνόμπιλ.

Και ενώ το κράτος εξακολουθεί να σιωπά, το Συμβούλιο αποφάσισε να προχωρήσει σε αναγκαστικές λύσεις εκ των ενόντων για να μπορέσει να βρει καύσιμα για τον «Μιρ», τα αποθέματα του οποίου αρκούν για έξι μήνες. Ετσι αποφασίστηκε να πάρουν καύσιμα από τα τελευταία αποθέματα του πυραύλου «Προτόν Μ43», ο οποίος θα πετάξει στις 15 του Οκτώβρη και να τα φορτώσουν στον «Μιρ», έτσι ώστε να μπορέσει να διορθώσει την τροχιά του.

Η άλλη «λύση» θα είναι η ηθική «βύθιση» του «Μιρ». Δηλαδή η ενοικίασή του σε πλούσιους που θέλουν να δουν το κόσμο από ψηλά. Εκτός από τον προαναφερθέντα Αμερικανό, τον 59χρονο χρηματιστή Ντένις Τίτο, έχουν ενδιαφερθεί μεταξύ άλλων και ο σκηνοθέτης του «Τιτανικού» Τζέιμς Κάμερον, αλλά και οι παραγωγοί ενός αμερικανικού τηλεοπτικού «σόου»... Κάθε διαστημική βόλτα κοστίζει 20 εκατομμύρια δολάρια.

Παρ' όλα αυτά, η ομάδα τεχνικής υποστήριξης του «Μιρ» εκτιμά ότι ο σταθμός προλαβαίνει να φιλοξενήσει ακόμη δύο επιστημονικές αποστολές για το πρώτο εξάμηνο του 2001. Μετά; Μετά «χρειάζεται συγκεκριμένη διαταγή για τη μοίρα του "Μιρ" και να μην καταστραφεί όπως το διαστημόπλοιο "Μπουράν" χωρίς να το καταλάβει κανείς», καταλήγει ο Ριούμιν.