Η ΚΟΒ του "Ρ", οι κομμουνιστές, όλοι οι εργαζόμενοι στο "Ριζοσπάστη" θρηνούμε το χαμό του καλού μας συντρόφου και φίλου Νίκου Ηλιάδη - Ηλιούδη,που, για κακή μας τύχη, τον βρήκαμε, χτες το απόγευμα, νεκρό στο σπίτι όπου έμενε. Τον αναζητήσαμε ανήσυχοι γιατί δεν έδωσε σημεία ζωής για δεύτερη μέρα χτες. Ηταν γύρω στις 6 το απόγευμα, όταν δυο σύντροφοι πήγαν στο σπίτι του να δουν μήπως συμβαίνει κάτι απρόοπτο, μήπως υπάρχει πρόβλημα και χρειάζεται βοήθεια ο σύντροφος Νίκος. Ομως, δυστυχώς, με το άνοιγμα της πόρτας οι σύντροφοι βρέθηκαν μπροστά σε μακάβριο θέαμα, καθώς ο Νίκος βρισκόταν πεσμένος στο δάπεδο και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Και ήταν μόλις 62 χρόνων.

Ο Νίκος Ηλιούδης ήταν δημοσιογράφος του "Ρ". Από το 1974 έως το 1981 μόνιμος ανταποκριτής στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία και από το Μάρτη του 1981, με την επιστροφή του στην Ελλάδα, συντάκτης του Διεθνούς Τμήματος της εφημερίδας μας. Γεννήθηκε στις 22 Νοέμβρη του 1937 στο Αιγίνειο Πιερίας, όπου και τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Το 1957 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου και φοίτησε δύο χρόνια. Παράλληλα φοιτούσε και στη Δραματική Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου, από την οποία και αποφοίτησε το 1961. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στον ελληνικό κινηματογράφο.

Τον Οκτώβρη του 1965 ο Νίκος Ηλιούδης φεύγει στο Δυτικό Βερολίνο για σπουδές σκηνοθεσίας κινηματογράφου, όπου και φοίτησε τρία χρόνια. Στα πρώτα χρόνια της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας ήταν μόνιμος ανταποκριτής στο Δ. Βερολίνο της αντιδικτατορικής εφημερίδας "Ελεύθερη Πατρίδα".

Το 1973 εγγράφεται στη Σχολή Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου "Καρλ Μαρξ" της Λειψίας, στην πρώην ΓΛΔ, την οποία και τέλειωσε μετά 5ετή φοίτηση.

Ο σύντροφος Νίκος Ηλιούδης ξεκίνησε την οργανωμένη δράση του στο λαϊκό κίνημα από τη Νεολαία Λαμπράκη. Γεννημένος από φτωχή αγροτική οικογένεια, στο Αιγίνειο, μεγάλωσε σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον. Οι γονείς του, αριστεροί, του έδωσαν τα πρώτα πολιτικά ερεθίσματα. Φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης γνωρίζεται με προοδευτικούς - αριστερούς συμφοιτητές του και έρχεται σε επαφή με την ΕΔΑ. Εκλέγεται πρόεδρος του 1ου έτους της Σχολής του και αρχίζει την πολιτική δραστηριότητα στο Πανεπιστήμιο.

Το 1963, μετά το στρατιωτικό του, αρχικά έρχεται στην Αθήνα, όπου εργάζεται σαν βοηθός σκηνοθέτη, ενώ συνειδητοποιώντας την ανάγκη της οργανωμένης πάλης γίνεται μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, όπου και δραστηριοποιείται πολιτικά. Αποκορύφωμα της πολιτικής δράσης εκείνη την περίοδο υπήρξε η συμμετοχή του καθημερινά στις έντονες κινητοποιήσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα και εξελίξεις, που πραγματοποιούσαν οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές στην Αθήνα.

Σαν "Λαμπράκης", μέλος της ΕΔΑ, στο Δ. Βερολίνο αργότερα, εκλέγεται γραμματέας των Λαμπράκηδων και μέλος του Γραφείου της ΕΔΑ. Στην εφταετία της χούντας, αμέσως μετά τη 12η Ολομέλεια, γίνεται μέλος του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός, οργανωμένο μέλος του, ως το τέλος - μέχρι τον ξαφνικό θάνατό του.

Ο σύντροφος Νίκος δήλωνε περήφανος που ήταν μέλος του ΚΚΕ,λέγοντας χαρακτηριστικά: "Το Κόμμα το βρήκα ο ίδιος. Το γνώρισα μέσα στο εργοστάσιο που δούλευα, μέσα στους εργάτες συντρόφους μου, οι οποίοι και με οργάνωσαν". Και υπογράμμιζε στην Κομματική Οργάνωση: "Κοιτάζοντας αυτή την πορεία δε θα μπορούσα να δω τον εαυτό μου να εξελίσσεται και να δρα έξω από την Κομματική Οργάνωση".

Αυτή την πίστη του στο Κόμμα, ο Νίκος τη μετέδιδε και στην καθημερινή του δουλιά στο "Ριζοσπάστη", παρά τις αρνητικές εξελίξεις που είχαμε τα τελευταία χρόνια. Στην κρίσιμη περίοδο που πέρασε ΚΚΕ, με την τελευταία εσωκομματική κρίση, ο Νίκος Ηλιούδης υπεράσπισε με σταθερότητα και αποφασιστικότητα τις κομματικές αρχές, για τη διατήρηση του κομμουνιστικού χαρακτήρα του Κόμματος, στη βάση της μαρξιστικο-λενινιστικής θεωρίας. Υπεράσπισε τις κατακτήσεις στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, τις οποίες είχε την τύχη να γνωρίσει, ζώντας και σπουδάζοντας στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, όπου παντρεύτηκε και δημιούργησε την οικογένειά του.

Για μας όλους εδώ, στο "Ριζοσπάστη", παλιότερους και νεότερους, που γνωρίσαμε και δουλεύαμε μαζί με το σύντροφο Νίκο Ηλιάδη - Ηλιούδη, λιγότερα ή περισσότερα χρόνια. Που νιώσαμε άμεση όχι μόνον την ανθρώπινη στάση και συμπεριφορά του, αλλά και είχαμε, όταν χρειάστηκε και ζητήσαμε, αμέριστη τη συμπαράσταση και τη βοήθειά του. Που η πηγαία αισιοδοξία η οποία τον διέκρινε - παρά τις προσωπικές δυσκολίες και τις αναποδιές της ζωής - μας ενθάρρυνε. Εμείς που καθημερινά περιμέναμε το δικό του καλό λόγο, το καλαμπούρι και το γέλιο του για να ξαλαφρώσουμε από την πιεστική κατάσταση της δουλιάς μας, δύσκολα θα ξεπεράσουμε την απώλεια σου Νίκο. Δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε και δε θέλουμε, σύντροφε, να το πιστέψουμε πως δε θα είσαι δίπλα μας στην καθημερινή μας δουλιά, στα καλά και τα δύσκολα, στις μάχες που δίνει το Κόμμα μας, το ΚΚΕ, για τα λαϊκά συμφέροντα και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Σύντροφε Νίκο θα σε θυμόμαστε πάντα κι ας μας στεναχώρησες πολύ, για μια μόνο και τελευταία φορά είναι αλήθεια, με το θάνατό σου...

• Η Διεύθυνση, η Συνταχτική Επιτροπή, οι σύντροφοι της ΚΟΒ του "Ρ", όλοι οι συνάδελφοι εργαζόμενοι στο "Ριζοσπάστη" εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια και στους οικείους του.

Ούτε λίγο ούτε πολύ ο υπουργός Παιδείας εμφάνισε ως "παρελθόν" - και μάλιστα άσχημο - τον μεγαλειώδη και παλλαϊκό αγώνα για την Παιδεία και ότι πλέον το ζήτημα είναι η αναπλήρωση των χαμένων ωρών και η αποκατάσταση του κλίματος ηρεμίας στα σχολεία!

Ας το 'χουν καθαρό. Κανένα "κλίμα ηρεμίας" δεν πρόκειται να αποκατασταθεί στα σχολεία, όσο η κυβέρνηση επιμένει δογματικά στην ασφυκτική σύνδεση του Λυκείου με το σύστημα εισαγωγής στις πανελλαδικές εξετάσεις πριν το απολυτήριο, όσο επιμένει στις διαφορετικές κατευθύνσεις μέσα στο "Ενιαίο" Λύκειο και στα κατώτερα, εκτός Λυκείου, Τεχνικοεπαγγελματικά Εκπαιδευτήρια, όσο επιμένει να πριμοδοτεί σκανδαλωδώς την ιδιωτική παιδεία.