Στην πρώτη επίσημη επίσκεψη Ελληνα υπουργού Εξωτερικών στην Αγκυρα, μετά από τριάντα οκτώ χρόνια, δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, για μια σειρά από λόγους. Ο κυριότερος όλων, προφανώς, πρέπει να αναζητηθεί στην πολιτική, που ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών εκπροσωπεί και πρεσβεύει. Από εκεί και έπειτα, πολλά μπορεί να πει κανείς και για τον τρόπο, με τον οποίο προωθεί αυτήν την πολιτική.

Ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών βρέθηκε επισήμως στην Τουρκία «σέρνοντας» το άρμα της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης». Μιας πολιτικής «εκπορευόμενης» - για την ακρίβεια επιβαλλόμενης - απ' έξω. Ο κ. Παπανδρέου εκτιμά ότι πιστώνει τον πολιτικό του λογαριασμό, αν μετατραπεί στον κύριο εκφραστή αυτής της πολιτικής και ως εκ τούτου ενεργεί συνεπέστατα για την υλοποίησή της. Η επιλογή αυτή, ωστόσο, δεν είναι χωρίς κόστος. Χαρακτηριστική - ως προς αυτό - ήταν η εικόνα του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών δίπλα στον Τούρκο συνάδελφό του στην κοινή συνέντευξη Τύπου, που έδωσαν μετά τις επίσημες συνομιλίες και την υπογραφή των συμφωνιών, για θέματα «χαμηλής πολιτικής». Σε όλη τη διάρκεια της «μακράς» συνέντευξης, είχε κανείς την εντύπωση ότι ο Ελληνας υπουργός «έτρεχε» να προλάβει το συνάδελφό του. Ετρεχε και μάλιστα, όχι τόσο γρήγορα όσο το απαιτούσε η περίσταση. Η «εικόνα» αυτή δε δημιουργήθηκε επειδή ο κ. Τζεμ είναι πιο έξυπνος ή έχει καλύτερη φωτογένεια. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ισχύει τίποτε από τα δυο. Αυτό, όμως, που με βεβαιότητα μπορεί να ισχυριστεί είναι ότι ο κ. Τζεμ κέρδισε -και- τις εντυπώσεις, απλά και μόνο, γιατί η πολιτική που εκπροσωπεί και προωθεί είναι σαφέστατη, διάφανη σαν κρύσταλλο και στο εσωτερικό της χώρας του. Οταν μιλούσε, λοιπόν, δημόσια δίπλα στον Ελληνα συνάδελφό του δεν ήταν αναγκασμένος να μετρήσει τα λόγια του, να «στρογγυλέψει τις γωνίες». Και είπε τις γνωστές τουρκικές θέσεις:

Πρώτον ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο κράτη, ονόμασε μάλιστα, την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου δύο φορές, τα οποία - όπως είπε - συμμετέχουν ισότιμα στο διάλογο, που αυτή τη στιγμή εξελίσσεται στο πλαίσιο του ΟΗΕ.

Δεύτερον ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποτελεί μόνον έναν από τους μηχανισμούς ειρηνικής επίλυσης των διαφορών και πριν από την προσφυγή στο Δικαστήριο υπάρχουν και άλλες μέθοδοι, όπως για παράδειγμα ο διμερής διάλογος.

Τρίτον ότι η Τουρκία «βιώνει» συνδιαχείριση στο Αιγαίο, δημοσιοποιώντας - ο κ. Τζεμ - την πρόταση της Αγκυρας για τη δημιουργία μιας ελληνοτουρκικής ομάδας εργασίας από στρατιωτικούς και διπλωμάτες, προκειμένου να ξεκινήσει μια συζήτηση για την εγκατάσταση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο.

Σε αυτές τις δημόσιες τοποθετήσεις του Ι. Τζεμ, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών δεν μπόρεσε να εκφράσει «πειστικό λόγο» γιατί, σε αντίθεση με το συνάδελφό του ήταν αναγκασμένος να «στρογγυλέψει τις γωνίες» και να μετρήσει τις λέξεις του, αφού η πολιτική της Ε/Τ προσέγγισης προϋποθέτει αλλαγή των επίσημων θέσεων της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, η οποία δεν έχει - προς το παρόν - διακηρυχτεί. Ο κ. Παπανδρέου - πάντως - δεν κατάφερε ούτε αυτές τις «γωνίες» να στρογγυλέψει.

Οταν ο Ι. Τζεμ μίλησε για Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών χρειάστηκε χρόνο ενός τετάρτου - όσος μεσολάβησε, για να διατυπωθούν από τους δημοσιογράφους και να απαντηθούν από τους υπουργούς δύο ερωτήσεις - για να πει ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη δεύτερου κράτους στην Κύπρο. Ο κ. Παπανδρέου, βέβαια, «ξέχασε» να πει ότι εκτός από την Ελλάδα την ίδια θέση έχουν και τα υπόλοιπα κράτη του κόσμου πλην της Τουρκίας.

Οταν ο κ. Τζεμ μιλούσε περί διμερούς διαλόγου - πριν τη Χάγη - ο κ. Παπανδρέου δε θα μπορούσε να πει τίποτε πειστικό, αφού και αυτός ο ίδιος συνέβαλε αποφασιστικά στην υιοθέτηση της Συμφωνίας του Ελσίνκι, που μπορεί να επικαλεστεί η Αγκυρα, προκειμένου να στηρίξει τη θέση της.

Για την τουρκική αξίωση περί συνδιαχείρισης στο Αιγαίο ούτε ο κ. Παπανδρέου ούτε κανένας στην ελληνική κυβέρνηση μπορεί να πει κάτι. Αυτή, είναι - όπως λένε στο ΥΠΕΞ - «ψηλή μπαλιά» που έρχεται κατευθείαν από την Ουάσιγκτον. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο κ. Παπανδρέου, και αυτό κάνει, είναι να αρχίσει να δίνει και καμιά «πάσα» στους συναδέλφους του υπουργούς στην κυβέρνηση, γιατί αυτό το «παιχνίδι» εκτός από τις «ψηλές μπαλιές» χαρακτηρίζεται και από τη δυσκολία του. Ηδη ο Α. Τσοχατζόπουλος έχει πάρει μια πρώτη «πάσα» από τον κ. Παπανδρέου, αφού θα πρέπει και αυτός να τοποθετηθεί επί της τουρκικής πρότασης για την «ομάδα εργασίας» στρατιωτικών και διπλωματών.

Μια τελευταία παρατήρηση έχει τη σημασία της. Στο επιτελείο των διπλωματών και συμβούλων που πλαισιώνουν τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών στην επίσκεψή του στην Τουρκία, το πολύ να υπάρχει ένας άνθρωπος, που, για ικανό χρονικό διάστημα, έχει χειριστεί τις δύσκολες ελληνοτουρκικές υποθέσεις. Είναι περιττό να σημειωθεί ότι το ακριβώς αντίθετο ισχύει με το επιτελείο του Ι. Τζεμ.

Την έκτη θέση σε κυκλοφορία, ανάμεσα σε όλες τις εφημερίδες, είχε την περασμένη Κυριακή, 16.1.2000, ο «Ριζοσπάστης» στην περιοχή της Πρωτεύουσας (Αθήνα - Πειραιά), ανεβάζοντας την κυκλοφορία του στα 15.283 Φύλλα, από 11.779 φύλλα της προηγούμενης (σημείωσε αύξηση της κυκλοφορίας σε Αθήνα - Πειραιά, κατά 3.414 φύλλα ή ποσοστό 29%), ακολουθώντας σε σειρά τις εφημερίδες: «Ελευθεροτυπία», «Βήμα», «Καθημερινή», «Εθνος» και «Ελ. Τύπο».

Η αυξημένη σχετικά κυκλοφορία της εφημερίδας μας, είναι το αποτέλεσμα εξόρμησης που πραγματοποίησαν φίλοι και σύντροφοι, με πρωτοβουλία επιμέρους κομματικών οργανώσεων στην περιοχή. Ενώ αύξηση στην κυκλοφορία του «Ρ», είχαμε και στην επαρχία, εκεί όπου οι ΚΟ πραγματοποίησαν ανάλογη εξόρμηση, αν και από την επαρχία δεν έχουμε ακόμη τα ολοκληρωμένα στοιχεία.

Η αυξημένη κυκλοφορία του «Ρ», ασφαλώς, οφείλεται και στην ευρύτερη απήχηση που συναντούν οι θέσεις και απόψεις του ΚΚΕ στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα. Υπενθυμίζεται ότι την Κυριακή αυτή, στο φύλλο του «Ρ» δημοσιευόταν και άρθρο της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα για τις πολιτικές εξελίξεις, τις θέσεις και τους εκλογικούς στόχους του Κόμματος.

Το γεγονός αυτό δείχνει «χειροπιαστά» πως οι δυνατότητες για αύξηση του «Ρ» είναι πολύ μεγάλες, εφ' όσον η υπόθεση αυτή γίνει καθημερινή φροντίδα των κομμουνιστών, των αγωνιστών φίλων και οπαδών του Κόμματος, όλων των αναγνωστών της εφημερίδας μας, και οι εξορμήσεις με το «Ρ» συνεχιστούν και ενταθούν. Πολύ περισσότερο που οι κομμουνιστές γνωρίζουν πως η αύξηση της κυκλοφορίας της εφημερίδας του ΚΚΕ, του «Ρ», είναι ένα από τα σημαντικότερα μέσα για να φθάσει η φωνή του Κόμματος σε περισσότερους εργαζόμενους και για τη σωστή ενημέρωση του λαού για τα πραγματικά λαϊκά προβλήματα και τις θέσεις του ΚΚΕ σχετικά μ' αυτά. Πράγμα που γίνεται περισσότερο αναγκαίο ενόψει μάλιστα των επερχόμενων εκλογών.