Σε μια γενικευμένη αμφισβήτηση των θαλάσσιων ζωνών της Ελλάδας, στη βάση του τουρκολιβυκού μνημονίου, έχει προχωρήσει η κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» της Λιβύης.

Οπως αποδεικνύεται, η δοτή κυβέρνηση της Λιβύης όχι μόνο έχει αμφισβητήσει επισήμως στον ΟΗΕ την παραχώρηση αδειών εξόρυξης στις περιοχές νότια της Κρήτης, στέλνοντας «στον κουβά» τους ισχυρισμούς ότι η συνεργασία με αμερικανικούς ή άλλους ενεργειακούς κολοσσούς προστατεύει τάχα τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά έχει καταθέσει στα Ηνωμένα Εθνη τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της στην Ανατολική Μεσόγειο, αναπαράγοντας επί της ουσίας όλη την τουρκική επιχειρηματολογία με την οποία «ντύνονται» οι διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης.

Η επίμαχη ρηματική διακοίνωση για τη λιβυκή υφαλοκρηπίδα κατατέθηκε στον ΟΗΕ από τη λιβυκή Μόνιμη Αντιπροσωπεία στις 27 Μάη, ως επίσημο έγγραφο της 79ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης, υπό το θέμα της ημερήσιας διάταξης «Για τους Ωκεανούς και το Δίκαιο της Θάλασσας», δηλαδή εδώ και ενάμιση μήνα, ενώ αναρτήθηκε την 1η Ιούλη. Προφανώς λοιπόν και ήταν γνωστή εδώ και πολύ καιρό στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία συνέχιζε τον απαράδεκτο εφησυχασμό για τις «συμμαχίες» και την εμπλοκή στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς που θα αποτελούσαν «ασπίδα προστασίας», ενώ συνεχώς αποδεικνύεται το ακριβώς αντίθετο.

Η ρηματική διακοίνωση συνοδεύεται από αναλυτικό χάρτη και πίνακα συντεταγμένων, κάνοντας αναφορά στο τουρκολιβυκό μνημόνιο που υπογράφηκε με την Τουρκία, ότι «καταχωρίστηκε δεόντως στη Γραμματεία του ΟΗΕ» και «συνιστά δίκαιη λύση που επετεύχθη βάσει του Διεθνούς Δικαίου», όπως σημειώνεται. Τονίζεται δε πως «ούτε η Ελλάδα ούτε η Αίγυπτος έχουν κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές που έχουν οριοθετηθεί μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο».

Παράλληλα η κυβέρνηση της Τρίπολης απορρίπτει τη συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου του 2020 για την οριοθέτηση ΑΟΖ, χαρακτηρίζοντάς την «άκυρη και ανίσχυρη», καθώς και «ασύμβατη με το Διεθνές Δίκαιο, περιλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ιδίως ως προς την αρχή της ευθυδικίας». Σε αυτό το πλαίσιο, κατηγορεί την Ελλάδα ότι χορήγησε άδειες για έρευνες υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης «με πλήρη περιφρόνηση προς τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης και κατά κατάφωρη παραβίαση των καθιερωμένων κανόνων και πρακτικών του Διεθνούς Δικαίου».

Οι διεκδικήσεις της λιβυκής κυβέρνησης δεν περιορίζονται σε αυτά, αφού απορρίπτει τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό που παρουσίασαν τα ελληνικά υπουργεία Εξωτερικών και Περιβάλλοντος - Ενέργειας, υποστηρίζοντας ότι ορισμένες περιοχές στο νότιο τμήμα του ελληνικού χάρτη «παραβιάζουν τη λιβυκή υφαλοκρηπίδα». Ακόμα, αμφισβητεί ευθέως την ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο Πέλαγος, αναφέροντας ότι το νότιο όριο της εν λόγω ζώνης «δεν είναι ίσο μεταξύ των κύριων ακτών της Λιβύης και της Ελλάδας».

Βασιζόμενη στην πάγια θέση της Αγκυρας, που δεν αναγνωρίζει την επήρεια των νησιών του Αιγαίου, η Λιβύη ισχυρίζεται ότι η μέση γραμμή πρέπει να οριστεί μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών με την Ελλάδα και ότι τα νησιά δεν έχουν αυτομάτως πλήρη επήρεια σε θαλάσσιες ζώνες.

Αλλωστε, η ελληνική κυβέρνηση κάθε άλλο παρά είχε κλείσει την πόρτα σε αυτές τις απαράδεκτες αξιώσεις. Θυμίζουμε ότι η συμφωνία που υπέγραψε με την Αίγυπτο για τη «μερική οριοθέτηση» ΑΟΖ αφήνει εκτός οριοθέτησης όλη τη ζώνη ανατολικά της Ρόδου και μέχρι το Καστελόριζο, εκεί ακριβώς όπου εστιάζονται οι διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, ενώ στο υπόλοιπο κομμάτι η οριοθέτηση δεν γίνεται με βάση τη μέση γραμμή, ούτε και αναγνωρίζεται πλήρης επήρεια στα ελληνικά νησιά, φτάνοντας στο σημείο να αναγνωρίσει μειωμένη επήρεια στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κρήτη. Το παζάρι για τις διευθετήσεις στην περιοχή ενίσχυε και η συμφωνία για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία, αναγνωρίζοντας μειωμένη επήρεια στα ελληνικά νησιά που είναι εγγύτερα στην Ιταλία (διαπόντια νησιά).

Μία ακόμα «λεπτομέρεια» είναι ότι δύο από τις αμερικανικές εταιρείες που έχουν αναλάβει ή έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση «οικοπέδων» στην Κρήτη συμμετέχουν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς στη Λιβύη για την παραχώρηση θαλάσσιων «οικοπέδων».

Από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών - μία μόλις μέρα μετά την επίσκεψη Γεραπετρίτη στην Τρίπολη - δηλώνουν πως η ρηματική διακοίνωση της Λιβύης «εκφράζει τις πάγιες θέσεις της Λιβύης, ωστόσο δεν παράγει έννομα αποτελέσματα»! Εμφανίζοντας δε ως «λύση» τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, αναφέρει πως «η Ελλάδα θα συνεχίσει στον δρόμο του Διεθνούς Δικαίου και των στέρεων περιφερειακών συμμαχιών, που πολλαπλασιάζουν τη διπλωματική της ισχύ»! Αντίστοιχη ήταν η τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου Π. Μαρινάκη κατά τη χθεσινή ενημέρωση, ότι όλα αυτά γίνονται επειδή «μετά από πολλά χρόνια η χώρα μας έχει συγκεκριμένο αποτύπωμα στην περιοχή και η δράση φέρνει αντίδραση», ομολογώντας άθελά του πως η εμπλοκή στα ευρωατλαντικά σχέδια υπονομεύει στην πραγματικότητα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Θυμίζουμε πως τις προηγούμενες μέρες είχε γίνει γνωστό ότι η δοτή, «διεθνώς αναγνωρισμένη» κυβέρνησης της Τρίπολης στη Λιβύη είχε στείλει ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ στις 20 Ιούνη με την οποία αμφισβητούσε τον διαγωνισμό για τη χορήγηση αδειών έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές που βρίσκονται νότια της Κρήτης, ενώ και ο μέχρι πρότινος ...«φιλέλληνας» Χαφτάρ, της άλλης κυβέρνησης της Λιβύης, είχε αμφισβητήσει ευθέως την παραχώρηση των αδειών στα αμερικανικά μονοπώλια.