Κάλεσμα σε πλατιά δράση για τη λαϊκή κατοικία απευθύνει η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας, με μπροστάρη την οποία οι οικοδόμοι ήδη προετοιμάζουν πολύμορφες κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική που αυξάνει τα προβλήματά τους, αναδεικνύοντας ότι τόσο η αντιμετώπιση της ανεργίας που κυριολεκτικά «θερίζει» τον κλάδο όσο και η εξασφάλιση δουλειάς με πλήρη δικαιώματα βρίσκει διέξοδο στην πάλη για την ανάπτυξη που θα υπηρετεί τις ανάγκες του εργάτη και της οικογένειάς του. Αυτό αποτυπώθηκε και στη σύσκεψη που διοργανώθηκε την περασμένη Πέμπτη, με πρωτοβουλία του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας και τη συμμετοχή πρωτοβάθμιων κλαδικών συνδικάτων και άλλων φορέων ΕΒΕ κτλ. Βγαίνοντας συγκροτημένα στο δρόμο στις 12 Νοέμβρη, οι οικοδόμοι προχωρούν σε συλλαλητήρια στις μεγάλες πόλεις. Στην Αθήνα το ραντεβού έχει καθοριστεί στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Κάνιγγος. Στη Θεσσαλονίκη, στις 7 μ.μ., στο Αγαλμα Βενιζέλου. Για την επιτυχία των κινητοποιήσεων, η σκυτάλη της οργάνωσης έχει περάσει ήδη στα πρωτοβάθμια συνδικάτα. Σ' αυτήν την κατεύθυνση το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας καλεί σε Γενική Συνέλευση, στις 22 Νοέμβρη, στις 9 π.μ., στο θέατρο «Βεάκη» (Στουρνάρη 32). Στις 26 Νοέμβρη οι εργάτες του κλάδου κλιμακώνουν με 24ωρη πανελλαδική απεργία.

Ο «Ρ» παρουσιάζει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση που παρουσίασε στη σύσκεψη της περασμένης Πέμπτης ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας.

«Με τη σύσκεψη που πραγματοποιούμε σήμερα επιδιώκουμε αφενός να τονίσουμε το οξυμένο πρόβλημα της ανεργίας που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στις κατασκευές και αφετέρου να αναδείξουμε πως η μείωση της ανεργίας συνδέεται με τις αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων για λαϊκή κατοικία, αντισεισμική θωράκιση, δημόσια έργα που θα καλύπτουν κοινωνικές ανάγκες πέρα και έξω από την κερδοσκοπική δράση του κεφαλαίου, των κατασκευαστικών ομίλων, που όχι μόνο θέτει τις προτεραιότητες για το τι έργα θα γίνουν, αλλά η ανάγκη του για όλο και μεγαλύτερο κέρδος είναι εμπόδιο στην πραγματοποίηση περισσότερων έργων που χρειάζεται σήμερα η εργατική λαϊκή οικογένεια με βάση τις ανάγκες που υπάρχουν».

«Η άσχημη κατάσταση στον κλάδο γίνεται ακόμα χειρότερη από την αδυναμία που έχει το σύνολο των εργαζομένων για απόκτηση κατοικίας λόγω της πολιτικής που ασκείται τόσα χρόνια, είτε στην κυβέρνηση είναι το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ.

Η πολιτική που ασκείται έχει ως αποτέλεσμα:

• Η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα και η γραμμή της κυβέρνησης, σημερινής και προηγούμενης, να πληρώσει η εργατική τάξη τα σπασμένα της κρίσης, επιδρούν αρνητικά στο να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για να αγοράσει ο εργαζόμενος ή να κατασκευάσει κατοικία.
• Η διόγκωση της ανεργίας όχι μόνο στον κλάδο, αλλά γενικά η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η εφαρμογή των stage, της μερικής απασχόλησης, η μείωση των ημερών εργασίας και της αμοιβής, ο χαμηλός μισθός και μεροκάματο είναι σοβαροί παράγοντες που επιδρούν δραματικά στην επιδείνωση της ζωής χιλιάδων εργαζομένων.
• Οι καθημερινές αυξήσεις στα είδη λαϊκής ανάγκης, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, που υποχρεώνεται ο εργαζόμενος να αγοράζει όλο και πιο ακριβά, δεν αφήνει περιθώρια σκέψης για ιδιόκτητη κατοικία.
• Στους χιλιάδες εργαζόμενους, επαγγελματίες, που προαναφέραμε, αντανακλά στον τζίρο τους η φτώχεια και η ανέχεια των λαϊκών νοικοκυριών, κατά συνέπεια ούτε αυτοί μπορούν εύκολα να δημιουργήσουν προϋποθέσεις κατασκευής κατοικίας.
• Η εμπορευματοποίηση της γης, η μονοπώληση των βασικών οικοδομικών υλικών από μια χούφτα καπιταλιστές, είναι σοβαροί παράγοντες καθορισμού του κόστους κατοικίας.
• Οι υπερβολικές και ανεξέλεγκτες απαιτήσεις των κατασκευαστών, η ασυδοσία των τραπεζών, τα υψηλά επιτόκια, κάνουν άπιαστο το όνειρο του εργαζόμενου να αποκτήσει κατοικία.
• Οι καταστροφικές συνέπειες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής για την αγροτιά με την καταστροφή διαφόρων καλλιεργειών, τις ποσοστώσεις, τις εξευτελιστικές τιμές στα αγροτικά προϊόντα, οδηγούν χιλιάδες αγρότες στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης εκφράζονται και στην κατασκευή κατοικίας, άρα συμβάλλουν στην όξυνση της ανεργίας.

Εκτίμησή μας είναι ότι αυτοί οι παράγοντες σε περίοδο κρίσης θα οξύνονται, θα διογκώνεται το πρόβλημα της ανεργίας, παράλληλα θα πολλαπλασιάζονται συνολικά τα προβλήματα της εργατικής τάξης.

Η πολιτική που ασκείται έχει αυτές τις συνέπειες για τους εργαζόμενους. Αντίθετα, το μεγάλο κεφάλαιο κάθε φορά βγαίνει ωφελημένο.

Η κατεύθυνση που ακολουθείται στοχεύει στην τόνωση της ανάπτυξης με στόχο να αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Εργα μπορεί να έγιναν - μπορεί να γίνουν και θα γίνουν, αλλά το ζήτημα είναι με τι τρόπο γίνονται, με ποιες συνθήκες πραγματοποιούνται, ποιος πληρώνει για να γίνουν, αλλά και μετά για τη χρήση τους.

Η απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα έχει αξία γιατί αποκαλύπτει την προσπάθεια του κεφαλαίου μέσω των κυβερνήσεών του, ιδιαίτερα τώρα σε συνθήκες κρίσης, να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και αυτό να βγει ενισχυμένο, την προσπάθειά τους να δημιουργήσουν συνθήκες ακόμα πιο ευνοϊκές για την κερδοφορία τους.

Ας δώσουμε ορισμένα παραδείγματα:

ΟΕΚ: Ο προσανατολισμός του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας μέχρι σήμερα όσον αφορά την κατοικία είναι να στέλνει τους εργαζόμενους στις δαγκάνες των τραπεζών. Συγκεκριμένα, κατά 97% στις τράπεζες και κατά 3% κατασκευάζει. Αυτό συμβαίνει κόντρα σ' αυτό που καθορίζεται από το καταστατικό του Οργανισμού για 50% κατασκευή και 50% δάνεια. Ενώ υπάρχει η δυνατότητα να κατασκευαστούν φθηνές κατοικίες από τον ΟΕΚ, οι εργαζόμενοι στέλνονται στις τράπεζες και πληρώνουν τρεις και τέσσερις φορές πάνω την αξία των σπιτιών στους διάφορους κατασκευαστές.

Οι στεγαστικές ανάγκες μπορούν να καλυφθούν. Υπάρχουν δυνατότητες και επιστημονικοτεχνικά μέσα. Απαιτείται σχεδιασμός στις κατασκευές με κριτήριο ακριβώς αυτές τις ανάγκες. Ενας τέτοιος προσανατολισμός μπορεί να μειώσει την ανεργία - δεν την λύνει στα πλαίσια του συστήματος.

ΣΔΙΤ: Τα έργα που έγιναν και γίνονται πραγματοποιούνται μέσω της γνωστής διαδικασίας των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, των λεγόμενων ΣΔΙΤ. Μια μέθοδος που έχει πολλαπλασιάσει τα κέρδη των κατασκευαστικών ομίλων. Κέρδη που πολλαπλασιάστηκαν και από τέτοιου είδους συμβάσεις, ενώ θα μπορούσαν αυτά τα έργα με διαφορετικό προσανατολισμό να γίνουν με φθηνότερο κόστος. Επίσης, η αύξηση των κερδών όλο και περισσότερο προκύπτει και από την αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων με χαμηλά μεροκάματα, κλέψιμο της ασφάλισης μέσω του γνωστού κόλπου "ανάδοχος, υπεργολαβία σε εργολάβο, αυτός σε άλλον" κλπ. Τα κέρδη που έβαλαν στην τσέπη οι όμιλοι μειώνουν τη δυνατότητα να γίνουν περισσότερα έργα, που υπάρχει ανάγκη σήμερα.

Οι προτεραιότητες που μπαίνουν, αν δει κανείς το σχεδιασμό της περιόδου 2008 - 2009, είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες και σε πολλές περιπτώσεις η οικοδόμηση φοιτητικών εστιών - νοσοκομείων - σχολείων έρχεται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση και με την ανάγκη θωράκισης κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί κανείς να διαπιστώσει, με μια ματιά, ότι η οικοδόμηση Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ., Διευθύνσεων Αστυνομίας και Ακαδημιών είναι βασικός στόχος. Και αυτό έχει την εξήγησή του σε μια περίοδο οξύτατης καπιταλιστικής κρίσης. Φροντίζουν με κάθε τρόπο να ενισχύσουν τη θέση τους και να ανακόψουν κάθε φωνή ριζοσπαστικοποίησης - αμφισβήτησης του συστήματος, της πολιτικής που εφαρμόζεται. Αλλο παράδειγμα είναι το πρόγραμμα ανακαίνισης των προσόψεων κτιρίων. Αυτό δεν αντιμετωπίζει την ανεργία στον κλάδο. Λίγοι θα δουλέψουν εκεί και συγκεκριμένες ειδικότητες. Αυτή η κατεύθυνση εξυπηρετεί τους μεγαλοεισαγωγείς αλουμινίων και άλλων σχετικών και όχι τους εργαζόμενους στις κατασκευές και τους μικροΕΒΕ που αναλαμβάνουν την τοποθέτηση».

«Ο αγώνας για την ανεργία αποκτά ευρύτερα χαρακτηριστικά. Ο δρόμος για το χτύπημα της ανεργίας, την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας, βγαίνει από τα στενά όρια των οικοδόμων, απαιτεί τη συσπείρωση πλατύτερων στρωμάτων που θίγονται απ' αυτήν την κατάσταση. Υποχρεωτικά, περνάει μέσα από τη σύγκρουση με συμφέροντα και πολιτικές που δεν παίρνουν υπόψη τις ανάγκες των εργατών, αλλά τις απαιτήσεις των κατασκευαστικών εταιρειών και των εργολάβων.

Σ' αυτές τις συνθήκες, με τους τραπεζίτες και τους κατασκευαστές ασύδοτους, στην κυριολεξία να γδέρνουν όποιον πέφτει στα δίχτυα τους, είναι φανερό ότι η ανεργία θα διογκώνεται.

Τρανταχτό παράδειγμα αποτελούν τα 500 χιλιάδες απούλητα διαμερίσματα πανελλαδικά, συσσωρευμένος πλούτος από τη δουλειά των εργατών που αδυνατούν να τα αποκτήσουν. Το κεφάλαιο κατασκευάζει κατοικίες για να αυγατίσει τα κέρδη του, όχι για να στεγαστούν οι λαϊκές οικογένειες.

Συνάδελφοι,

Στον αντίποδα της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα των εργοδοτών είναι οι δικές μας προτάσεις που συμβάλλουν στην αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας και ικανοποιούν λαϊκές ανάγκες:

• Κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων. Είναι εξόφθαλμη αυτή η ανάγκη στην περιοχή της Αττικής, παίρνοντας υπόψη και τις πυρκαγιές που έχουν κατακάψει την περιοχή.
• Εργα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας. Πολλά δημόσια κτίρια κατασκευασμένα πριν τον οικοδομικό κανονισμό του '81 και ενδεχόμενα να μην αντέξουν έναν ισχυρό σεισμό. Επίσης σχολεία ακατάλληλα να πηγαίνουν τα παιδιά μας, που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις. Π.χ. το μεγαλύτερο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας έχει οικοδομηθεί το 1970. Η Ομοσπονδία Γονέων Αθήνας έχει συγκεκριμένα στοιχεία έλλειψης αιθουσών κλπ.
• Κατασκευή σχολείων, φοιτητικών εστιών, κέντρων υγείας, νοσοκομείων.
• Ενίσχυση του κατασκευαστικού προγράμματος του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας προς όφελος των εργαζομένων.
• Ατοκα δάνεια για πρώτη και δεύτερη κατοικία.
• Κατασκευή σύγχρονων και φθηνών κατοικιών από το κράτος».