Συμπληρώνονται, φέτος, 61 χρόνια, από την ίδρυση της θρυλικής Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων (ΕΠΟΝ), στις 23 Φλεβάρη 1943, κατά τη διάρκεια της χιτλεροφασιστικής κατοχής. Μια οργάνωση, που μετέτρεψε τη νεολαία σε ισχυρή και καταλυτική δύναμη, πλάι στο σκληρά αγωνιζόμενο λαό, αναπτύσσοντας, παράλληλα, σημαντική πολιτιστική και μορφωτική δραστηριότητα. Την Κυριακή 29 Φλεβάρη, στις 5 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί εορταστική εκδήλωση με καλλιτεχνικό πρόγραμμα, στα γραφεία του Συνδέσμου, στην οδό Δ. Πλακεντίας 3, στους Αμπελόκηπους.

Η ΕΠΟΝ κατάφερε να αγκαλιάσει 600.000 νέους, μεγαλουργώντας στα δύσκολα χρόνια της φασιστικής σκλαβιάς και της ιμπεριαλιστικής επίθεσης, αντέχοντας σε αιματηρές διώξεις. Σήμερα, η δυναμική παρουσία των παλιών μελών της, σε όλες τις λαϊκές κινητοποιήσεις, αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για ιστορική μνήμη, αλλά για «ολοζώντανη αγωνιστική παρουσία στους καθημερινούς αγώνες του λαού και της νεολαίας».

Το ΔΣ του Συνδέσμου Φίλων του Μουσείου της ΕΠΟΝ προσκαλεί, όσους επιθυμούν να παραστούν στις εκδηλώσεις, για την 61η επέτειο από την ίδρυση της οργάνωσης. Την Τρίτη 24 Φλεβάρη, θα πραγματοποιηθούν καταθέσεις στεφάνων, στις 11 π.μ. στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, στις 11.40 π.μ. στη συμβολή Πανεπιστημίου και Ομήρου, όπου σκοτώθηκαν τα μέλη της ΕΠΟΝ, Π. Σταθοπούλου, Κ. Λίλη και Θ. Χατζηθωμάς και στις 12.20 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο μνημείο των φοιτητών - μελών της ΕΠΟΝ, που σκοτώθηκαν στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα.

Η παγκόσμια εργατική τάξη, όσοι εμπνεύστηκαν και εμπνέονται από τη Μεγάλη Σοσιαλιστική Οχτωβριανή Επανάσταση, οι λαοί όλης της Γης, γιόρταζαν και γιορτάζουν την 23η Φεβρουαρίου ως την ημέρα του Κόκκινου Στρατού. Ηταν 23 Φλεβάρη του 1918, όταν ο λαός και ο στρατός του νεοσύστατου κράτους των Σοβιέτ, ανταποκρινόμενοι στην έκκληση της ηγεσία τους, με μια πρωτοφανή κινητοποίηση, με αγώνα μέχρις εσχάτων, με μοναδική θέληση και αυτοθυσία ματαίωσαν τα σχέδια του γερμανικού ιμπεριαλισμού για κατάληψη της Πετρούπολης, σώζοντας μαζί με την πρωτεύουσα και τη σοσιαλιστική τους πατρίδα. Από τότε και σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του ο Κόκκινος Στρατός ήταν το στήριγμα της εξουσίας των Σοβιέτ, αλλά και ο υπερασπιστής της ελευθερίας των λαών που προκαλούσε δέος στο διεθνή ιμπεριαλισμό. Ηταν ο απελευθερωτής των λαών από το Φασισμό στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ηταν η ελπίδα όλων των εργαζομένων του πλανήτη στον αγώνα τους για ένα καλύτερο μέλλον. Η απουσία του σήμερα, υπογραμμίζει, πολλές φορές με τραγικό για τους λαούς τρόπο, την αξία που είχε η ύπαρξή του.

Στις 25/2/04 συμπληρώνονται 13 χρόνια από το θάνατο του σ. Γιάννη Χαρατσίδη.

Ο σ. Γιάννης ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Ενα βαθύτατα κοινωνικοποιημένο άτομο, από τα σχολικά του ακόμη χρόνια. Και τέτοιο παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Στην Κατοχή αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και του Τύπου για να ελευθερώσει την πατρίδα του από το φασιστικό ζυγό. Γι' αυτή του την προσφορά διώχτηκε από τις κυβερνήσεις των δοσιλόγων. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε για χρόνια.

Υπήρξε δάσκαλος, δικηγόρος, ποιητής και πεζογράφος.

Ως δάσκαλος, έσκυψε με ζήλο πάνω από τα παιδιά για να τους μεταδώσει τη γνώση και να τους εμφυσήσει τη φιλομάθεια και τον αυτοσεβασμό.

Ως δικηγόρος, στάθηκε στο πλευρό των κυνηγημένων αγωνιστών υπερασπίζοντας την τιμή τους και διεκδικώντας το δίκιο τους. Γενικότερα ο Γ. Χ. διέθεσε όλες του τις δυνάμεις αγωνιζόμενος για την καταπολέμηση της αδικίας.

Στα βιβλία του μετέφερε όλα του τα βιώματα από τους αγώνες του και πέτυχε να μετουσιώσει τα κείμενά του, πεζά ή ποιήματα, σε Τέχνη.

Ηταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Κομματικά ανήκε στην ΚΟΒ Λογοτεχνών του ΚΚΕ.

• Στην άσβεστη μνήμη του συντρόφου της ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΡΑΤΣΙΔΗ η Τόνια Χαρατσίδη προσφέρει μέσω της ΚΟ του «Ρ» 200 ευρώ για την Οικονομική Εξόρμηση και τις εκλογές.