Η απαράδεκτη και καταδικαστέα, τραμπούκικη επίθεση σε υποψήφιο διδάκτορα στη Νομική Σχολή της Αθήνας από ομάδα αγνώστων που δεν έχει καμία σχέση με το φοιτητικό κίνημα, ήταν αυτήν τη φορά η αφορμή για να επαναφέρει η κυβέρνηση της ΝΔ το χιλιοπαιγμένο πια περί «ανομίας στα πανεπιστήμια». Οι εξαγγελίες για κάθε είδους ποινές, από πειθαρχικές και οικονομικές μέχρι ποινικές, έχουν ως βάση τους την επιδίωξη για εφαρμογή του ήδη υπάρχοντος πλαισίου (πανεπιστημιακή αστυνομία, πειθαρχικά για «διατάραξη της ακαδημαϊκής λειτουργίας»), που έχουν αποτρέψει οι φοιτητές με τους αγώνες τους, επιβεβαιώνοντας ότι η «ανομία» είναι το πρόσχημα για την καταστολή του φοιτητικού κινήματος, των αγωνιστικών διεκδικήσεων που αμφισβητούν την επιχειρηματική λειτουργία του δημόσιου πανεπιστημίου και βγάζουν στο προσκήνιο τις πραγματικές τους ανάγκες.

Αν πραγματικά ενδιέφερε την κυβέρνηση της ΝΔ να υπάρχει ασφάλεια στα πανεπιστήμια, τότε αντί για αστυνομία και τουρνικέ στις Σχολές, θα έπαιρνε μέτρα για όλα αυτά που προβληματίζουν τους φοιτητές και θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλειά τους. Θα συντηρούσε τα κτίρια και τις υποδομές ώστε να μην πέφτουν σοβάδες και παράθυρα, να μην υπάρχουν ασανσέρ σε ελεύθερη πτώση. Θα φρόντιζε να υπάρχουν σε Σχολές και εστίες αντιπυρική και αντισεισμική θωράκιση, μέτρα ασφάλειας σε επικίνδυνα υλικά εργαστηρίων. Θα εξασφάλιζε ποιοτική σίτιση αντί για βίδες και κατσαρίδες στα πιάτα των φοιτητών, ασφαλείς και σύγχρονες εστίες αντί για δωμάτια χωρίς πόσιμο νερό και ποντίκια που κάνουν βόλτες, υπηρεσίες καθαριότητας με μόνιμο προσωπικό ώστε να μη μετατρέπονται οι Σχολές σε υγειονομικές βόμβες κάθε φορά που δεν τα «βρίσκουν» διοίκηση και εργολάβοι.

Αν πραγματικά ενδιέφερε την κυβέρνηση της ΝΔ να μη «διαταράσσεται η ακαδημαϊκή λειτουργία», τότε αντί για πειθαρχικά σε φοιτητές που υλοποιούν συλλογικές αποφάσεις, θα φρόντιζε γι' αυτό που απασχολεί πραγματικά τους φοιτητές, να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνονται και να μην ακυρώνονται μαθήματα: Επαρκές διδακτικό προσωπικό, υποδομές και αναλώσιμα. Γιατί αυτό που εμποδίζει τους φοιτητές να κάνουν μάθημα, δεν είναι μια Γενική Συνέλευση ή μια κατάληψη, αλλά ότι πολλά από τα μαθήματα ξεκινούν στα μέσα του εξαμήνου γιατί στηρίζονται σε συμβασιούχους, ότι σε πολλά εργαστήρια δεν χωρούν όλοι οι φοιτητές λόγω ανεπάρκειας υποδομών.

Αλλωστε πάει πολύ η κυβέρνηση της ΝΔ, που έφερε και ψήφισε νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ενάντια στο αίσθημα της συντριπτικής πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας και της κοινωνίας, ακόμα και με παράκαμψη του Συντάγματος, να μιλάει για ανομία. Πάει πολύ να βγάζει ιαχές για τη βία, όταν η παράταξή της στα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, είναι αυτή που φέρνει στις Γενικές Συνελεύσεις τραμπούκους και μπράβους για να διώχνει τους φοιτητές. Ενώ είναι απορίας άξιο αν τα δεκάδες πλαστά πάσο που διακινούν για να «μαγειρεύουν» αποτελέσματα σε συνελεύσεις και εκλογές των φοιτητικών συλλόγων θα περνούν τον έλεγχο των τουρνικέ.

Η πραγματική βία είναι η φτώχεια και οι ταξικοί φραγμοί που έχουν γιγαντωθεί, ο πραγματικός στόχος της καταστολής είναι το φίμωμα κάθε άποψης που αμφισβητεί το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο που προστατεύει. Αυτό της λειτουργίας με ανταποδοτική λογική, της επιλεκτικής υπερχρηματοδότησης της διαπλοκής της έρευνας με τις εταιρείες, όσο για τις ανάγκες των φοιτητών δεν «υπάρχει ούτε ευρώ». Της επιχειρηματικής δράσης των μελών ΔΕΠ, του ανταγωνισμού για τη διαχείριση κονδυλίων, της παράδοσής του στο έλεος των μονοπωλίων. Αυτή είναι η ανομία που ταλανίζει και διαλύει τη λειτουργία των πανεπιστημίων, κι αυτή δεν πρόκειται να παταχθεί ούτε με την πανεπιστημιακή αστυνομία, ούτε με τις κάμερες, ούτε με πρόστιμα. Αντίθετα, αυτό το πλαίσιο έρχεται για να την προστατεύσουν από αδιάκριτα βλέμματα, από την παρενόχληση διαμαρτυρομένων και από τον οργανωμένο αγώνα εναντίον της.

Σε διάφορες χρήσιμες για τους κυβερνώντες συγκυρίες, εδώ και χρόνια εμφανίζονται αυθόρμητα (;) «περιστατικά» περιθωριακών ομάδων, που αξιοποιούνται για να ταυτιστεί η συλλογική δράση και διεκδίκηση με την παραβατικότητα, για να ενταθεί και να δικαιολογηθεί η καταστολή.

Οι φοιτήτριες και φοιτητές μέσα από Συλλόγους μαζικούς, μαχητικούς, με δημοκρατική, συλλογική λειτουργία και με «καρδιά» της πάλης τους ένα αποκλειστικά δημόσιο και απολύτως δωρεάν πανεπιστήμιο, με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, μπορούν να αντιμετωπίσουν την καταστολή σε όλες τις μορφές της, να φρενάρουν και να αποτρέψουν αντιδραστικές εξελίξεις. Το αν θα πολλαπλασιαστούν οι Σύλλογοι με τέτοιο προσανατολισμό κρίνεται σε μερικές μέρες και στις φοιτητικές εκλογές. Οι φοιτητές με μαζική συμμετοχή και ψήφο στην «Πανσπουδαστική ΚΣ» μπορούν να το κάνουν πράξη.