ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 3 Φλεβάρη 2002
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Θύελλα αντιδράσεων για την «Τρύπα του Διαβόλου»

Στο στόχαστρο επικρίσεων βρέθηκε για μία ακόμη φορά η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, με αφορμή τη στυγνή μεταναστευτική πολιτική και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων...

Σιωπηλή στάση διαμαρτυρίας ακτιβιστών και συγγραφέων για την κυβερνητική πολιτική έναντι των προσφύγων, έξω απ' τα Γραφεία Μετανάστευσης στο Σίδνεϊ...

Associated Press

Σιωπηλή στάση διαμαρτυρίας ακτιβιστών και συγγραφέων για την κυβερνητική πολιτική έναντι των προσφύγων, έξω απ' τα Γραφεία Μετανάστευσης στο Σίδνεϊ...
Δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να μιλήσουν με σιγουριά για τις συνθήκες ζωής εκατοντάδων προσφύγων στο προσφυγικό στρατόπεδο Γουμέρα της Αυστραλίας. Οι λιγοστές πληροφορίες μιλούν για πολύμηνη «κράτηση» - απομόνωση απ' τον υπόλοιπο κόσμο - ανθρώπων κάθε ηλικίας, ακόμη και παιδιών, σε κτίρια με θέα τα σιδερόφραχτα ή συρματόπλεκτα τείχη στη μέση του πουθενά. Το φαγητό μπορεί να αρκεί για μία λιτή επιβίωση. Ομως, η καρδιά των ανθρώπων, που εγκατέλειψαν τις χώρες τους αναζητώντας καλύτερη τύχη, άδεια παραμονής ή άσυλο στην Αυστραλία, ασφυκτιά... Αρκετοί απ' αυτούς φέρουν συμπτώματα ψυχικής κατάπτωσης, ενώ άλλοι περιγράφουν τον εγκλεισμό τους ως ένα ατέρμονο ψυχολογικό βασανιστήριο, νιώθοντας να πνίγονται απ' το άδικο: Φυλακίστηκαν δίχως να έχουν κάνει έγκλημα, «εισπράττουν» συμπεριφορά κατάδικου δίχως να είχαν ποτέ τη δυνατότητα να προσφύγουν στη «δικαιοσύνη», θεωρούνται ένοχοι μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου. Και ο χρόνος κυλά. Οι μέρες γίνονται βδομάδες, οι βδομάδες μήνες, και οι μήνες δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια...

Κάτω απ' το βάρος μιας τέτοιας ζωής, μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, το Ιράν και άλλες ασιατικές χώρες, που κρατούνται επί μακρό χρονικό διάστημα στο στρατόπεδο Γουμέρα (βρίσκεται καταμεσής της αυστραλιανής ερήμου), ξεσηκώθηκαν. Η πολύμηνη υπομονή των προσφύγων, εν αναμονή μίας απάντησης στην αίτηση βίζας ή ασύλου, εξαντλήθηκε... Και πήρε, πριν από δύο βδομάδες, τη μορφή απέλπιδων πράξεων διαμαρτυρίας.

Σημειώθηκαν ομαδικές απόπειρες αυτοκτονίας από ενήλικες, αλλά και εφήβους κρατουμένους. Πολλές δεκάδες, πάνω από 370 κρατούμενοι, Αφγανοί στην πλειοψηφία τους, στο στρατόπεδο Γουμέρα, γνωστό και ως «Τρύπα του Διαβόλου», διαμαρτυρήθηκαν για την απόφαση της κυβέρνησης Χάουαρντ να αναστείλει τη διαδικασία εξέτασης αιτήσεων ασύλου, με πρόσχημα «τη βελτίωση της κατάστασης και το τέλος του πολέμου στο Αφγανιστάν»! Αρνήθηκαν να βάλουν τροφή στο στόμα τους και έραψαν τα χείλη τους σε ένδειξη ύστατης διαμαρτυρίας. Ανάμεσά τους ακόμη και οκτάχρονα παιδιά, που θέλησαν να μιμηθούν τους γονείς τους...

Θύελλα αντιδράσεων

Κάπως έτσι, «αίφνης» (μήνες μετά την πρόσφατη περιπέτεια των δεκάδων Ασιατών προσφύγων, που περιπλανιούνταν επί βδομάδες πάνω στο εμπορικό φορτηγό πλοίο «Τάμπα», επειδή η κυβέρνηση Χάουαρντ αρνούνταν επίμονα να τους δεχτεί στο έδαφός της), όλοι έστρεψαν το βλέμμα στην Αυστραλία. Οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων των προσφύγων, ο Ερυθρός Σταυρός, ακόμη και αρμόδιες επιτροπές των Ηνωμένων Εθνών έσπευσαν να στηλιτεύσουν τη σκληρή στάση της Καμπέρας στο ζήτημα των προσφύγων.

Επανήλθαν στη δημοσιότητα ρεπορτάζ για τα έξι, συνολικά, στρατόπεδα προσφύγων που λειτουργούν στην Αυστραλία υπό τη διοίκηση της ιδιωτικής εταιρίας, που ακούει στην εύηχη ονομασία «Σωφρονιστική Διοίκηση Αυστραλασίας». Ομως, παρά τις σφυγμομετρήσεις, που θέλουν τους Αυστραλούς να επιδοκιμάζουν, στην πλειοψηφία τους, τη στυγνή μεταναστευτική πολιτική του πρωθυπουργού Τζον Χάουαρντ, οι πρόσφυγες είχαν συμπαραστάτες: Διεθνείς οργανώσεις προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολιτικές οργανώσεις, φορείς διαφόρων χριστιανικών δογμάτων, πανεπιστημιακούς καθηγητές, γιατρούς, δικηγόρους και μία πλειάδα άλλων φορέων, που χρόνια τώρα πιέζουν για αλλαγή της μεταναστευτικής πολιτικής. Χάρη στην κινητοποίηση αυτών των ανθρώπων, οι κρατούμενοι - απεργοί πείνας με τα ραμμένα χείλη δεν πέρασαν απαρατήρητοι... Και οι επικρίσεις για παραβιάσεις διεθνών συνθηκών προστασίας, π.χ., των δικαιωμάτων των παιδιών - κρατουμένων ήρθαν με τη μορφή καταιγίδας.

Παράλληλα, ολοένα και περισσότεροι δεν περιορίστηκαν στην αόριστη διατύπωση ενός αιτήματος για βελτίωση των συνθηκών και των δικαιωμάτων των προσφύγων στα «κέντρα κράτησης μεταναστών» (όπως τα αποκαλεί η κυβέρνηση). Διεκδίκησαν το άμεσο κλείσιμο, πρώτα απ' όλα, του κολαστηρίου (και πρώην πεδίου πυραυλικών δοκιμών) στην έρημο της Γουμέρας.

Η στάση του πρωθυπουργού Τζον Χάουαρντ και του υπουργού Μετανάστευσης, Φίλιπ Ράντοκ, έμοιαζε να ρίχνει περισσότερο λάδι στη φωτιά. «Η απελευθέρωση όλων των κρατουμένων θα έστελνε στον κόσμο το λανθασμένο μήνυμα πως ο καθένας μπορεί να έρθει ανεμπόδιστα στη χώρα μας», κραύγαζε ο Χάουαρντ. «Μας εκβιάζουν οι απεργοί πείνας με τις απόπειρες αυτοκτονίας και το ράψιμο των χειλιών τους», έλεγε ο Ράντοκ...

Ωσπου, οι εκκλήσεις και επιστολές παρατηρήσεων και διαμαρτυρίας άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη. Εν μέσω αυτών, ήρθε και η παραίτηση του προέδρου της συμβουλευτικής προς την κυβέρνηση οργάνωσης «Συμβούλιο Πολυπολιτισμικής Αυστραλίας», Νέβιλ Ρόουτς.

Λήξη απεργίας εν αναμονή εξελίξεων

Τελικά, την περασμένη Τετάρτη (30/01) και μετά από παρεμβάσεις πλήθους οργανώσεων, και τη διαβεβαίωση των ομοσπονδιακών αρχών πως θα ξαναρχίσει «με ταχείς ρυθμούς και δίκαιο τρόπο» η διαδικασία εξέτασης αιτήσεων στο στρατόπεδο Γουμέρα, οι δεκάδες απεργοί πείνας τερμάτισαν την κινητοποίησή τους. Ανάμεσά τους και οι δεκάδες έφηβοι που είχαν απειλήσει με ομαδική αυτοκτονία...

Η καταιγίδα φαίνεται πως πέρασε, εν αναμονή της εκπλήρωσης του «ονείρου» για μία νόμιμη άδεια ολιγόχρονης παραμονής... Ομως, η παραμικρή αφορμή δε θα αργήσει να ξυπνήσει το ηφαίστειο και πάλι... Ακόμη και εάν τα φώτα της δημοσιότητας απομακρυνθούν απ' τα στρατόπεδα προσφύγων της Αυστραλίας, κάποιοι θα είναι εκεί για να μας τα θυμίζουν...

Στις 12 του προσεχούς Φλεβάρη, ημέρα επανέναρξης των εργασιών του ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου στην Καμπέρα, δεκάδες οργανώσεις, ανάμεσά τους η Επιτροπή Δράσης Καμπέρα Για τους Πρόσφυγες και το δραστήριο ΚΚ Αυστραλίας, θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την κυβερνητική μεταναστευτική πολιτική. Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν οι φορείς που διοργανώνουν την κινητοποίηση, κάλεσαν τους Αυστραλούς πολίτες να συμμετάσχουν, επισημαίνοντας:

«Η αδυναμία πολλών Αυστραλών να καταλάβουν τις ηθικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής έναντι των προσφύγων, μας βάζει για τα καλά στο μονοπάτι της αβύσσου, όπου η πλειοψηφία φθάνει στο σημείο να αποδεχτεί, ακόμη και να επικροτήσει, το γεγονός ότι κάποιοι συμπεριφέρονται σε μία τάξη ανθρώπων σαν να ήταν κατώτερες υπάρξεις... Η επιδείνωση της κατάστασης στα στρατόπεδα προσφύγων και η στάση της κυβέρνησης, μας αναγκάζει να δράσουμε τώρα. Οι εργασίες του ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου ξεκινούν την Τρίτη, 12 Φλεβάρη. Είναι ευκαιρία για όλους εμάς να συγκεντρωθούμε και να προσπαθήσουμε να απομακρύνουμε τη χώρα που ολισθαίνει στην άβυσσο των διακρίσεων!»


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

ΕΚΟΥΑΔΟΡ
Η λαϊκή δυσαρέσκεια βγήκε στους δρόμους

Associated Press

Το έτος 2002 ξεκίνησε «φουρτουνιασμένα» για το Εκουαδόρ, όπου το λαϊκό και φοιτητικό κίνημα εκδήλωσε με μαζικές κινητοποιήσεις την αντίθεσή του στα οικονομικά μέτρα που επέβαλε, στις 28 του Δεκέμβρη, ο Πρόεδρος της χώρας Γκουστάβο Νομπόα. Ο τελευταίος αποφάσισε να χαρίσει στο λαό της χώρας του ως «χριστουγεννιάτικο μποναμά» αυξήσεις των καυσίμων κατά 10%, ενώ ανήγγειλε την πιθανή αύξηση της τιμής του υγραερίου μέσα σε 6 μήνες.

Τα παραπάνω μέτρα προκάλεσαν αυτόματα αυξήσεις στα προϊόντα πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, με αποτέλεσμα το βασικό καλάθι της νοικοκυράς να εκτιναχτεί, σε λίγες μέρες μόνο, κατά 40% πάνω, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση επιμένει ότι ο πληθωρισμός συνεχίζει την πτωτική του πορεία.

Από τις 2 του Γενάρη, χιλιάδες φοιτητές βγήκαν στους δρόμους των μεγαλύτερων αστικών κέντρων της χώρας διαδηλώνοντας την αντίθεσή τους στα νέα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Παράλληλα με τις κινητοποιήσεις, έκανε και πάλι την παρουσία της η άγρια καταστολή εκ μέρους της αστυνομίας. Οπως αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων «ALAI - AMLATINA», συνέπεια της αγριότητας με την οποία αντιμετώπισε η αστυνομία τους διαδηλωτές ήταν ένας νεκρός, πολλοί τραυματίες και δεκάδες συλλήψεις. Το πρώτο θύμα είναι ο τεταρτοετής φοιτητής της φυσικομαθηματικής σχολής στο πανεπιστήμιο της Κούενκα, Νταμιάν Πένια, ο οποίος έπεσε νεκρός στις 11 του Γενάρη από μία σφαίρα που τον βρήκε στο κεφάλι. Οι φοιτητικές οργανώσεις επιρρίπτουν την ευθύνη για τη δολοφονία του Νταμιάν Πένια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γκουστάβο Νομπόα, στον υπουργό Εσωτερικών Μαρσέλο Μέρλο και στον γενικό διοικητή της Αστυνομίας, οι οποίοι είχαν δηλώσει, ενόψει των κινητοποιήσεων, ότι θα τις αντιμετωπίσουν με σιδερένια πυγμή, οπότε, λένε οι φοιτητικές οργανώσεις, η δολοφονία του φοιτητή ήταν συνέπεια αυτών των δηλώσεων.

Θλιβερή εικόνα παρουσιάζουν, δυστυχώς, και οι πανεπιστημιακές αρχές, που συμπαρατασσόμενες με την κυβέρνηση, ανέθεσαν στους πρυτάνεις των πανεπιστημίων σε ολόκληρη τη χώρα να προσπαθήσουν να συγκρατήσουν τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των φοιτητών με την απειλή πειθαρχικών κυρώσεων.

Για να αμβλύνει κάπως τη λαϊκή δυσαρέσκεια και με στόχο να μη χάσει τον έλεγχο της κατάστασης, η κυβέρνηση αποφάσισε να ξεκινήσει διάλογο με τους εισαγωγείς και βιομηχάνους για το πάγωμα των τιμών στα άλευρα, στα λάδια και τα αναψυκτικά. Ακόμα, ανέθεσε στους κατά τόπους κυβερνήτες και αρχηγούς αστυνομίας να ελέγχουν τις τιμές στην αγορά σε ολόκληρη τη χώρα και να προβούν στις αντίστοιχες κυρώσεις. Παρ' όλα αυτά οι τιμές συνεχίζουν ακάθεκτα την ανοδική τους πορεία.

Ανασυγκροτείται και συσπειρώνεται το λαϊκό, κοινωνικό κίνημα

Παράλληλα, και οι κοινωνικές οργανώσεις της χώρας απορρίπτουν τα νέα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση στις 28 του Δεκέμβρη του 2001, αφού πλήττουν άμεσα την τσέπη της πλειοψηφίας του λαού, ενώ έχουν σαν στόχο την επίτευξη υπογραφής της Χάρτας Προθέσεων με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αντιπροσωπεία του οποίου αναμένεται σύντομα στη χώρα.

Στο μεταξύ έχουν πραγματοποιηθεί μια σειρά διαδηλώσεων που κορυφώθηκαν σε μία εθνική κινητοποίηση στις 21 του Γενάρη, ιστορική ημερομηνία για το κοινωνικό, λαϊκό κίνημα του Εκουαδόρ. Εδώ να θυμίσουμε, ότι στις 21 Γενάρη του 2000 ανακηρύχτηκε η Εθνική Βουλή των Λαών του Εκουαδόρ, μετά από μία λαϊκή εξέγερση, ενώ μία τριανδρία Εθνικής Σωτηρίας αναλάμβανε την εξουσία, ακολούθησε ένα «μασκαρεμένο» στρατιωτικό πραξικόπημα, μετά από έντονες πιέσεις των ΗΠΑ σε στρατιωτικούς κύκλους της χώρας και, τελικά, η παλινόρθωση ενός πελατειακού καθεστώτος υπό τον σημερινό Πρόεδρο Νομπόα.

Η μεγαλύτερη κοινωνική οργάνωση της χώρας, η Συνομοσπονδία των Ιθαγενών Εθνικοτήτων του Εκουαδόρ, CONAIE, κάλεσε το λαό να ξαναστήσει τα Λαϊκά Κοινοβούλια σε κάθε επαρχία, ως τόπο συσπείρωσης της δυσαρέσκειας και προβολής εναλλακτικών προτάσεων. Αυτά τα Λαϊκά Κοινοβούλια οδήγησαν στη λεγόμενη Εθνική Βουλή των Λαών του Εκουαδόρ που πραγματοποιήθηκε στις 19 και 20 του Γενάρη στην πρωτεύουσα Κίτο.

Παράλληλα, τις ίδιες μέρες και πάλι στην πρωτεύουσα Κίτο, συναντήθηκαν εκπρόσωποι οργανώσεων ιθαγενών από εννέα χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (Βολιβία, Βραζιλία, Κολομβία, Εκουαδόρ, Γουαϊάνα, Γαλλική Γουαϊάνα, Περού, Σουρινάμ και Βενεζουέλα}, για την ετήσια συνδιάσκεψη της «Συντονιστικής των Οργανώσεων των Ιθαγενών της Λεκάνης του Αμαζονίου» (COICA). Στόχος της συνδιάσκεψης ήταν η επεξεργασία μιας ατζέντας «έτσι ώστε όλες οι οργανώσεις να δράσουν με συντονισμένο τρόπο» στην προσπάθεια να αποτραπεί «η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της Αμαζονίας μέσω του γνωστού "Σχεδίου Κολομβίας"», που προωθεί η κυβέρνηση Παστράνα της Κολομβίας με τη βοήθεια των ΗΠΑ, γεγονός που θα έβλαπτε τόσο τους ιθαγενείς λαούς, όσο και γενικότερα τους λαούς της περιοχής, μετατρέποντας αυτήν την περιοχή σε «χώρα του κανενός». Ακόμα, στην παραπάνω συνδιάσκεψη πάρθηκαν αποφάσεις για συντονισμένη δράση ενάντια στην αισχροκέρδεια στον τομέα της εκμετάλλευσης πετρελαίου και ορυκτού πλούτου της περιοχής και υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στο μεταξύ, η Συνομοσπονδία των Ιθαγενών Εθνικοτήτων του Εκουαδόρ, CONAIE, πραγματοποίησε στις 11 και 12 του τρέχοντος μήνα στην πόλη Κούενκα, την Εκτακτη Συνέλευση των Ιθαγενών Λαών και Εθνικοτήτων, όπου πήρε αποφάσεις για τη συμμετοχή της στις λαϊκές κινητοποιήσεις σε ολόκληρη τη χώρα.

Από την πλευρά του το Πολυεθνικό Κίνημα Ενότητας Πατσακουτίκ -Νέα Χώρα, το Ενωτικό Μέτωπο των Εργαζομένων, οι Εγγεγραμμένοι στην Αγροτική Κοινωνική Ασφάλεια, καθώς και η Συντονιστική των Κοινωνικών Κινημάτων, μαζί με την CONAIE σκοπεύουν να θέσουν τα θεμέλια για μία Λαϊκή Εξέγερση των Ιθαγενών και για μία Εθνική Απεργία του Λαού (προγραμματισμένη για τις 20 και 21 του Φλεβάρη) που στόχο θα έχουν να εμποδίσουν την κυβέρνηση να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις, ιδιαίτερα στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ θα απαιτήσουν την τακτική έξοδο της χώρας από τη «δολαριοποίηση», ως μέτρο αποφυγής μιας «αργεντινοποίησης» της εκουαδοριανής οικονομίας.

Το Κίνημα Πατσακουτίκ σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο Νομπόα, προτείνει την επεξεργασία μιας νέας «Φορολογικής Συμφωνίας» στη βάση της δικαιοσύνης και της ισότητας, την επανενεργοποίηση της παραγωγής για την εσωτερική κατανάλωση, τη δημιουργία απασχόλησης, επανάκτηση των πόρων που δόθηκαν στους διεφθαρμένους τραπεζίτες, τη μη ιδιωτικοποίηση των εταιριών ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και τον εκσυγχρονισμό στον ηλεκτρικό τομέα.

Σύσσωμο το λαϊκό, κοινωνικό κίνημα της χώρας απαιτεί από την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην επαναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού χρέους, ενώ εκφράζει τις έντονες αντιρρήσεις του στην εφαρμογή της συμφωνίας ALCA (Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου της Αμερικής) καθώς και στο γνωστό «Σχέδιο Κολομβία» που απειλεί να εμπλέξει, τόσο το Εκουαδόρ αλλά και ολόκληρη την ήπειρο σε μία περιπέτεια με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Ο λαός του Εκουαδόρ, το μαζικό, λαϊκό κίνημα αναζητεί πολύμορφους τρόπους διεξόδου της χώρας από τη σημερινή κρίση, ενώ φαίνεται διατεθειμένος να προχωρήσει σε ακόμα πιο δυναμικούς αγώνες.


Γ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

ΡΩΣΙΑ
Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚ της Ενωσης Ρωσίας και Λευκορωσίας

Εγινε ένα βήμα για την αναδημιουργία του ενιαίου ΚΚΣΕ

Στις 19 του Γενάρη πραγματοποιήθηκε στην τοποθεσία Γόρκι Λένινσκιε, κοντά στη Μόσχα, η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚ της Ενωσης Ρωσίας και Λευκορωσίας (ΚΚΕΡΛ). Εισήγηση για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση παρουσίασε ο Α΄ Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕΡΛ και πρόεδρος του Συμβουλίου της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων-ΚΚΣΕ, Ολέγκ Σένιν. Η Ολομέλεια επισήμανε ότι η κατάσταση στον κόσμο, στη χώρα και στο κομμουνιστικό κίνημα είναι τώρα πράγματι πολυσύνθετη. Ο ιμπεριαλισμός επέσπευσε τη διαδικασία της συγκεντροποίησης και της συγκέντρωσης του κεφαλαίου σε λίγα χέρια. Οι πολυεθνικές εταιρίες 7 βιομηχανικών κρατών, μονοπωλώντας τις επενδύσεις κεφαλαίου, την παραγωγή, το εμπόριο και το κέρδος, επιδιώκουν τώρα για τον εαυτό τους την ελευθερία της αγοράς, της επιχειρηματικής δραστηριότητας και του εμπορίου. Το δόγμα της «παγκοσμιοποίησης» οδηγεί ουσιαστικά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Οι ηγέτες των αναπτυγμένων χωρών με την πολιτική τους την τελευταία δεκαετία, μετά την εγκληματική ανατροπή της ΕΣΣΔ, καθιστούν σαφές: Από τώρα και στο εξής η παραπέρα παγκόσμια ανάπτυξη θα προχωρήσει υπό την ηγεσία μας και η ανθρωπότητα θα ζει μόνο με τις προδιαγραφές και τα μοντέλα μας.

Αναφερόμενος στα γεγονότα που ακολούθησαν μετά τις 11 του Σεπτέμβρη 2001 στις ΗΠΑ και αποκαλέστηκαν «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», ο Σένιν σημείωσε ότι «αυτό το δράμα μπορεί να χαρακτηριστεί πράξη αντεκδίκησης, απόγνωσης, προειδοποίησης, διότι ακριβώς με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας» οι ΗΠΑ πολύ πριν από τις 11 του Σεπτέμβρη 2001, στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης, έδωσαν στον εαυτό τους το δικαίωμα να επεμβαίνουν ανοιχτά στις εσωτερικές συγκρούσεις άλλων κρατών, καταπατώντας την κυριαρχία ολόκληρων λαών.

Στην Ολομέλεια υπογραμμίστηκε ότι τα γεγονότα του Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ αποτέλεσαν το σύνθημα για την απότομη αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής του καθεστώτος Πούτιν, ο οποίος αποφάσισε να συμμετάσχει σ' αυτή τη διαδικασία με σκοπό να έχει ορισμένα πολιτικά οφέλη. Η Ρωσία έκανε υποχωρήσεις προς τις ΗΠΑ, αποδεχόμενη στην ουσία το καθεστώς περιφερειακής, εξαρτημένης δύναμης. Στην αρχή ήταν η εγκατάλειψη των βάσεων στο Βιετνάμ και στην Κούβα. Στη συνέχεια δόθηκαν στον έλεγχο του ΝΑΤΟ οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Τώρα σχεδόν σε όλη την περίμετρο των συνόρων της Σοβιετικής Ενωσης οι λαοί βρίσκονται υπό την περικύκλωση ενός δυνητικού εισβολέα. Και ως αντάλλαγμα στις υποχωρήσεις της απέναντι στις ΗΠΑ η Ρωσία πήρε την αποχώρησή τους ΗΠΑ από το Σύμφωνο ΑΒΜ του 1972. Αν όμως κατά την άποψη του καθεστώτος δεν υπάρχει πια επίσημος εξωτερικός εχθρός, τότε έμεινε μόνο ο εσωτερικός. Και μολονότι οι αρχές μιλούν, για την ώρα, σχεδόν αποκλειστικά για «τρομοκρατία» και «εξτρεμισμό», είναι σαφές ότι στην πραγματικότητα εξελίσσεται επίθεση ενάντια σε όλη την αριστερή πτέρυγα της κοινωνίας, στους αντιπάλους της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και, πριν απ' όλα, τους κομμουνιστές.

Σχετικά με αυτό, η Ολομέλεια εξέτασε το ζήτημα της στρατηγικής και της τακτικής δράσης του κόμματος. Οι κομμουνιστές οφείλουν να συμβάλουν στην επεξεργασία της ταξικής αυτοσυνείδησης των εργαζομένων, οι οποίοι πουλούν την εργατική τους δύναμη στο κεφάλαιο, να ενισχύσουν και να εντείνουν την επιρροή τους στα συνδικάτα, στις γυναικείες οργανώσεις, στο χώρο της νεολαίας και των φοιτητών, να μάθουν να αποκτούν χρήματα σύμφωνα με το Καταστατικό, χωρίς να ελπίζουν σε σπόνσορες και μεγιστάνες, να αξιοποιήσουν τα μέσα για την ανάπτυξη της κομματικής δουλιάς.

Μετά τη λήξη της Ολομέλειας παρακαλέσαμε τον Ο. Σένιν να εκτιμήσει τα αποτελέσματα της Ολομέλειας κι αν έχει γίνει κάποιο βήμα προς τα μπρος στο κομμουνιστικό κίνημα.

«Η Ολομέλεια συμφώνησε με τις θέσεις και τα συμπεράσματα της εισήγησης και συνέστησε στις κομματικές οργανώσεις να καθοδηγούνται απ' αυτό το ντοκουμέντο. Νομίζω ότι υπάρχει ένα βήμα μπροστά. Πρώτο, έγιναν δεκτά στη σύνθεση του ΚΚ Ενωσης Ρωσίας και Λευκορωσίας το ΚΚ Αμπχαζίας, το ΚΚ Κιργιζίας κι ένα από τα ΚΚ της Βαλτικής και αποφασίστηκε να αλλάξει η ονομασία του. Το ΚΚ της Ενωσης Ρωσίας και Λευκορωσίας θα ονομάζεται στο εξής Κομμουνιστικό Κόμμα της Ενωσης. Ακόμα περισσότερο που την επόμενη μέρα, στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων-ΚΚΣΕ, ο Α΄ Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Αζερμπαϊτζάν δήλωσε ότι οι κομματικές οργανώσεις βάσης υποστηρίζουν την είσοδο του ΚΚ Αζερμπαϊτζάν στο ΚΚ της Ενωσης και στους επόμενους δυο μήνες σχετική απόφαση θα λάβει η Ολομέλεια της ΚΕ του κόμματος. Επομένως, έγινε ένα βήμα για την αναδημιουργία της ενιαίας οργάνωσης στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ. Στο 29ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1993 το ΚΚΣΕ μετασχηματίστηκε προσωρινά σε διεθνή Ενωση Κομμουνιστικών Κομμάτων-ΚΚΣΕ. Τώρα θέτουμε καθήκον να μετατρέψουμε την ΕΚΚ-ΚΚΣΕ σε ενιαία κομμουνιστική οργάνωση σε όλο το έδαφος της Σοβιετικής Ενωσης. Αυτό θα γίνει σταδιακά. Η πρόταση αυτή υιοθετήθηκε στο 32ο Εκτακτο Συνέδριο της ΕΚΚ-ΚΚΣΕ τον Ιούλη 2001: Τα ΚΚ των Δημοκρατιών θα ενταχθούν αρχικά στο ΚΚ της Ενωσης, που είναι συστατικό τμήμα της ΕΚΚ, και όταν όλα τα υπάρχοντα τώρα κόμματα θα μπουν σ' αυτό, θα γίνουμε ενιαία οργάνωση στο έδαφος της ΕΣΣΔ. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε ήδη στην Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚ της Ενωσης».


Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ