56 χρόνια μετά και στην ίδια πλατεία βρέθηκαν προχτές το πρωί όσοι επιμένουν να θυμούνται και να αγωνίζονται. Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και νέοι τίμησαν και φέτος «τους ήρωες που δε λύγισαν»... «Η 17η Αυγούστου αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ηρωικής έξαρσης που έζησε ο λαός αυτής της πόλης. Μια επέτειος που ακτινοβολεί τα πιο πλούσια διδάγματα για τη ζωή και τον άνθρωπο», τόνισε ο Δημήτρης Μαυράκης εκ μέρους του παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Νίκαιας. Στη συνέχεια ανέφερε ότι πρέπει να σταματήσει η παραχαραγμένη και πλαστογραφημένη ιστορία της Εθνικής Αντίστασης και να διδάσκεται η ιστορία της Εθνικής Αντίστασης όπως την έγραψε με τους αγώνες του ο λαός. «Η γενιά της Εθνικής Αντίστασης δίνει την υπόσχεση ότι τα ιδανικά της ειρήνης, της εθνικής ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού θα μεταλαμπαδευτούν και στις νέες γενιές», κατέληξε ο Δημ. Μαυράκης.
Να πάρει θέση, κάλεσε η Δέσπω Κρομμυδάκη από την Πανελλήνια Ενωση Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής «Ο Φοίνικας», την κυβέρνηση για ένα σοβαρό θέμα που απασχολεί τους αντιστασιακούς, τις πολεμικές αποζημιώσεις και το γερμανικό δάνειο. «56 ολόκληρα χρόνια και πάλι αρχίζουμε από την αρχή. Ο λαός δεν έπαψε να αγωνίζεται, γιατί παραμένουν άλυτα τα προβλήματα. Το ποτήρι θα ξεχειλίσει. Ο λαός δε θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια, θα παλέψει με όλες του τις δυνάμεις, για να βάλει φρένο στον εμπαιγμό του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση πρέπει, επιτέλους, να σταματήσει να παίζει διπλό χαρτί», υπογράμμισε η Δ. Κρομμυδάκη.
Σε αντίθεση, πάντως, με τους επιζώντες της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, ο δήμαρχος Νίκαιας Β. Τράπαλης, όχι μόνο δε φαίνεται να συμμερίζεται τα μηνύματα αυτού του αγώνα, αλλά επιχείρησε για μια ακόμα φορά να παραχαράξει την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης και να παραποιήσει τους αγώνες των κομμουνιστών. Κι ενώ ως δημοτική αρχή έχει κάνει τα πάντα, για να αποδυναμώσει τη συμμετοχή του λαού της Κοκκινιάς στις εκδηλώσεις, ζήτησε για άλλη μια φορά τη μεταφορά της ημερομηνίας του εορτασμού, επικαλούμενος ότι «κάποιοι δεν μπορούν να αφήσουν τις διακοπές για να είναι παρόντες». Δε διευκρίνισε αν η εκτίμησή του αφορούσε τους βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος που έλαμψαν διά της απουσίας τους.
Στεφάνια κατέθεσαν ο Σήφης Κωτσαντής εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, η Βέρα Νικολαΐδου εκ μέρους της «Δημοκρατικής Ενότητας Νίκαιας», ο Παν. Κρητικός εκ μέρους της Βουλής, εκπρόσωποι κομμάτων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σωματείων, συνδικάτων και των Ενόπλων Δυνάμεων. Αμέσως μετά τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και ακολούθησε πορεία προς το κοινοτάφειο των εκτελεσθέντων στο Γ` Νεκροταφείο.
Δεν ήταν η πρώτη φορά φέτος που η δημοτική αρχή της Νίκαιας, κόντρα στις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού της πόλης, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να εκφυλιστούν οι εκδηλώσεις για το μπλόκο. Εκδηλώσεις που συγκέντρωναν χιλιάδες λαού. Που, βεβαίως, ανταποκρίνονταν σε αγωνιστικά καλέσματα. Αντί μιας τέτοιας συνέχειας, ο Β. Τράπαλης επέλεξε να μην πει κουβέντα για τη συνέχεια του αγώνα απ' το χτες στο σήμερα, να επιδιώξει τη μείωση της προσφοράς του ΚΚΕ και να εστιάσει τελικά το ενδιαφέρον του στην αλλαγή ημερομηνίας των εκδηλώσεων. Κατανοητή η αγωνία του. Οπως σημείωσε η Β. Νικολαΐδου, βεβαίως, «το ΚΚΕ δε μονοπώλησε ποτέ τους αγώνες, ήταν όμως η ραχοκοκαλιά. Και βέβαια ήταν το ΕΑΜ το μεγάλο Μέτωπο που και σήμερα αρχίζει να ξαναχτίζεται κάτω από διαφορετικές συνθήκες». Εχει λόγο ανησυχίας ο δήμαρχος και οι πολιτικοί προϊστάμενοί του.
Επονται και χειρότερα: Να καταργήσει η κυβέρνηση το ανώτατο όριο στις απολύσεις για να διευκολύνει το κεφάλαιο εκεί που η αυθαιρεσία και η απληστία προσκρούουν στην αντίσταση των εργαζομένων.
Η εικόνα αυτή μαζί με την καπιταλιστική κρίση αποτελούν νέες αφορμές για επιθέσεις στην εργατική τάξη. Η ανακύκλωση των αδιεξόδων του συστήματος μεγαλώνει. Οι περιπέτειες της οικονομίας δεν έχουν τελειωμό. Πολύ περισσότερο που η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια το χαρακτήρα της λεγόμενης αναπτυξιακής οικονομίας. Στο ξεζούμισμα των εργατών θα προστεθούν οι αναπηρικές συντάξεις, τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, για να συμπληρωθεί το σκηνικό με τους αγρότες, που από το 22% πρέπει να πέσουν στο 5-7% (οδηγία και της ΕΕ).
Το ιστορικό καθήκον να ανατρέψουμε τους εκμεταλλευτές μας και να οικοδομήσουμε μέτωπα πάλης και αντίστασης είναι χωρίς άλλο δεδομένο. Κόντρα στη βάρβαρη κυβερνητική πολιτική με τον αντιλαϊκό και αντεργατικό σχεδιασμό της ΟΝΕ και της ΕΕ, να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις και την ιστορία μας. Τον άνθρωπο. Να αγκαλιάσει η πάλη μας περισσότερες δυνάμεις που αναζητούν δρόμους για μια νέα πορεία και προοπτική. Να αποκαλύψουμε ότι πίσω από το χάρτινο φόντο της σταθερότητας είναι το ψεύτικο, το πλαστό. Η άρχουσα τάξη και η κυβέρνησή της. Κι εμείς απέναντί τους.