Το σπάσιμο της ΛΑΡΚΟ σε δύο κομμάτια προωθεί το ΔΣ της επιχείρησης. Η πρόταση που αναμένεται να καταθέσει στη ΓΣ των μετόχων, προβλέπει τη δημιουργία ενός «καλού» τμήματος, που θα ιδιωτικοποιηθεί και θα παραδοθεί ως «φιλέτο» στους σχεδιασμούς των μεγάλων συμφερόντων μέσω ΤΑΙΠΕΔ, και ενός «κακού», που θα τεθεί σε διαδικασία εκκαθάρισης και τελικά θα οδηγηθεί στο κλείσιμο, με οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους.

Αυτό καταγγέλλει με δήλωσή του ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Μεταξύ άλλων σημειώνει: «Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής της ΕΕ, της υλοποίησής της από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που οδήγησαν βήμα προς βήμα στην απαξίωση της ΛΑΡΚΟ.

Απέναντι στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, στο λαό της Στερεάς είναι υπόλογοι οι υποψήφιοι των κομμάτων του ευρωμονόδρομου στην Περιφέρεια. Ο κ. Μπακογιάννης, που έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ της ιδιωτικοποίησης, αποδεικνύει ότι η Περιφέρεια που οραματίζεται θα υλοποιεί μέχρι κεραίας τις αντιλαϊκές κυβερνητικές αποφάσεις. Ευθύνη έχουν και οι υποψήφιοι που πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της "υγιούς" επιχειρηματικότητας, όπως ο κ. Αποστόλου του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ και η "Λαϊκή Συσπείρωση" καλούν σε συναγερμό ενάντια στην επικίνδυνη απόφαση για την ιδιωτικοποίηση και κλείσιμο ενός τμήματος της ΛΑΡΚΟ. Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, ο λαός της Στερεάς έχει τη δύναμη να εμποδίσει τους σχεδιασμούς κυβέρνησης - ΕΕ - εργοδοσίας. Δύναμη στα χέρια του είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές».

Παράνομη έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας τη διαθεσιμότητα των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών. Στο δικαστήριο είχαν προσφύγει με αγωγή 397 από τις 465 καθαρίστριες, υποστηρίζοντας πως η διαθεσιμότητα ισοδυναμεί με απόλυση. Η υπόθεση κρίθηκε σε πρώτο βαθμό και η απόφαση βγήκε την περασμένη Πέμπτη, μια μέρα πριν λήξει η διαθεσιμότητα των καθαριστριών. Οπως διευκρινίστηκε, η απόφαση είναι άμεσα εκτελεστή και οι καθαρίστριες θα πρέπει να επιστρέψουν κανονικά στη δουλειά τους.

Το δικαστήριο, με τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, έκρινε «προδήλως απαραίτητες» για το Δημόσιο τις θέσεις εργασίας των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ. Με την απόφασή του, διατάσσει την επαναπρόσληψη, θεωρώντας αντισυνταγματική και ως εκ τούτου άκυρη τη διαδικασία που εφαρμόστηκε από την πλευρά του κράτους. Σημειώνεται ακόμα ότι «οι μονομερείς ενέργειες του εναγομένου (σ.σ. Δημοσίου) αποτελούν καταγγελία της υφιστάμενης σχέσης εργασίας» και ότι ο εναγόμενος «αρκέστηκε να προχωρήσει αυθαίρετα στην κατάργηση των οργανικών θέσεων».

Σε σχόλιο που εξέδωσε, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: «Οι αγώνες των εργαζομένων μπορούν να εμποδίζουν και να καθυστερούν αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό δείχνει και το παράδειγμα των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών. Οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες είναι άδικες και πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας για να παρθούν πίσω. Ταυτόχρονα δεν πρέπει να υπάρχει κανένας εφησυχασμός, γιατί έχει αποδειχθεί επανειλημμένα ότι οι κυβερνήσεις βρίσκουν τρόπους να ξεπερνούν δικαστικές αποφάσεις, όταν δεν τους είναι αρεστές».

Σε ανακοίνωση για το νέο εργοδοτικό έγκλημα στη ΛΑΡΚΟ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: «Το ΚΚΕ καταγγέλλει το νέο εργοδοτικό έγκλημα στη ΛΑΡΚΟ, με τραγικό αποτέλεσμα το θάνατο ενός 47χρονου εργάτη, πατέρα 4 παιδιών, που δούλευε στις εργολαβίες του εργοστασίου. Οι ευθύνες της εργοδοσίας της ΛΑΡΚΟ, αλλά και της κυβέρνησης, είναι τεράστιες, καθώς η εργατική τάξη θρηνεί, σε διάστημα μόλις πέντε μηνών, στο ίδιο εργοστάσιο και δεύτερο νεκρό εργάτη.

Τα συνεχιζόμενα θανατηφόρα δυστυχήματα στη ΛΑΡΚΟ είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής, που διαλύει και απαξιώνει τη ΛΑΡΚΟ, τσακίζει τις εργασιακές σχέσεις, τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους δουλειάς και αντικαθιστά εργαζόμενους με μόνιμη και σταθερή δουλειά με το απαράδεκτο καθεστώς των εργολαβιών.

Αποκαλύπτεται ότι ο στόχος της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων περνάει μέσα και από την ίδια τη ζωή εργατών.

Κανένας εργάτης, κανένας άνθρωπος των φτωχών - λαϊκών στρωμάτων να μην πιστέψει τις αναμενόμενες δικαιολογίες της διοίκησης του εργοστασίου περί "ανθρώπινου λάθους". Με ταξική οργάνωση και αλληλεγγύη να μετατρέψει την οργή και την πείρα του σε δύναμη για την εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, που θα βάλει τέλος στο απάνθρωπο και βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα».