Σε αποτυχία φαίνεται πως οδηγείται και η νέα Διάσκεψη Κορυφής του ΟΗΕ για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που θα πραγματοποιηθεί από τις 23 μέχρι τις 27 Ιούνη στη Νέα Υόρκη, ακολουθώντας τα ίδια ακριβώς χνάρια με την ανάλογη που έγινε πριν ακριβώς 5 χρόνια στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Αυτό προκύπτει, ύστερα από την άρνηση των πλούσιων χωρών να διαθέτουν το 0,7% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος ως βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, αναγνωρίζοντας ότι στην αδηφαγία των μονοπωλίων τους οφείλεται η απομύζηση των φυσικών πόρων των φτωχών χωρών και η συνακόλουθη καταστροφή του περιβάλλοντος. Οπως είναι γνωστό, οι πλούσιες χώρες - παρά τα κροκοδείλια δάκρυα για την κατάσταση του πλανήτη που χύνουν κατά καιρούς οι εκπρόσωποί τους - όχι μόνο δεν υλοποίησαν τη "δέσμευση" αυτή που είχαν υιοθετήσει στο Ρίο, για τη βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά διέθεσαν για το σκοπό αυτό λιγότερα χρήματα (0,27% του ΑΕΠ), ακόμη και από αυτά που διέθεταν δύο χρόνια πριν από το Ρίο (0,33% του ΑΕΠ)!

Και να φανταστεί κανείς ότι το 0,7% του ΑΕΠ των πλούσιων χωρών ισοδυναμεί μόνο με 125 δισ. δολάρια, ενώ σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΟΗΕ, για να ανοίξει ο δρόμος προς τη βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά και για να αντιστραφεί η θλιβερή πραγματικότητα, που θέλει το ένα τέταρτο του πληθυσμού του πλανήτη να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, απαιτείται η χορήγηση 600 δισ. δολαρίων το χρόνο ως βοήθεια των πλούσιων χωρών προς τις αναπτυσσόμενες.

Να σημειώσουμε ότι, όπως δήλωσαν χτες σε συνέντευξη Τύπου τόσο ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, όσο και ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Θ. Κολιοπάνος, ούτε η Ελλάδα ούτε και οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι διατεθειμένες να εκπληρώσουν τη δέσμευση αυτή, επικαλούμενες τα σφιχτά προγράμματα σύγκλισης που θέτει το Μάαστριχτ.

Οπως ανέφερε η εκπρόσωπος του ΟΗΕ, Μ. Γόντικα, κατά τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, επειδή ο στόχος του 0,7% δε γίνεται πλέον αποδεκτός από τις πλούσιες χώρες, για να εξευρεθεί το ίδιο κονδύλι έχει τεθεί στο τραπέζι της Διάσκεψης μια άλλη εναλλακτική πρόταση, αυτή της ειδικής φορολογίας των αερομεταφορών, αλλά ούτε και αυτή μέχρι στιγμής γίνεται αποδεκτή.

Μία άλλη πρόταση που σκοντάφτει στην πλήρη άρνηση χωρών όπως οι ΗΠΑ, είναι και αυτή της σύμβασης για την προστασία των δασών, η οποία ούτε και στη Νέα Υόρκη προβλέπεται να υπογραφεί, όπως άλλωστε και στο Ρίο.

Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η χώρα μας αντί για μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ρύπο στον οποίο οφείλεται κατεξοχήν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, προδιαγράφει αύξηση των εκπομπών αυτών κατά 305% μέχρι το 2010, κυρίως λόγω άρνησης να εφαρμόσει εναλλακτικές πηγές ενέργειας.

Κατά τα άλλα, οι δύο υπουργοί επιχείρησαν να εξωραϊσουν την πολιτική της κυβέρνησης για το περιβάλλον την τελευταία πενταετία, σε πείσμα βέβαια της τραγικής πραγματικότητας. Φτάσανε μάλιστα στο σημείο να επαίρονται για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, όταν είναι γνωστό ότι η πρωτεύουσα κινδυνεύει να πνιγεί στα σκουπίδια λόγω καθυστέρησης στη χωροθέτηση των τριών ΟΕΔΑ και όταν η χώρα μας έχει ήδη καταδικαστεί από το Ευρωδικαστήριο για το θέμα του Κουρουπητού στα Χανιά... Για να μην αναφερθούμε στη ρύπανση των θαλασσών και στη δραματική μείωση των δασών, που αναμένεται να γίνει ακόμη πιο δραματική αν περάσει το δασοκτόνο νομοσχέδιο Τζουμάκα.

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ