Ποιες είναι αυτές; Νομίζω, κυρίως δύο. Και αναφέρονται και οι δύο σε δύο φαινόμενα, πολύ εντυπωσιακά. Το ένα είναι ο συγκλονισμός της κοινής γνώμης από το μέγεθος της συμφοράς. Σπάνια συγκλονίστηκε ο πληθυσμός της χώρας σε τέτοια έκταση και σε τέτοιο βάθος. Δεν υπήρξε κάτοικος αυτού του κατακαημένου τόπου, που να μην ταράχτηκε από την καταστροφή, που να μην πόνεσε, που να μην αγανάκτησε. Εκτός των εμπρηστών, φυσικά.

- Τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Για όνομα του Θεού! Δεν κινούνται; Δεν παίρνουν μέτρα; Δεν αφήνουν όλα τα άλλα, ν' αντιμετωπίσουν το κακό, που μας βρήκε; Πώς μπορούν, ν' αρκούνται σε κάποιες εκνευριστικές εξηγήσεις, ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο τραγικά, και σε κάποιες καθησυχαστικές δηλώσεις, ότι όλα θα διορθωθούν;

Φαινόμενο, λοιπόν, οδυνηρά εκπληκτικό, αυτή η στάση των κυβερνώντων. Καίγεται ο τόπος και αυτοί... πέρα βρέχει, κατά τη λαϊκή έκφραση. Πράγματι... βρέχει, πέρα, σε άλλες χώρες, και οι άρχοντές μας παρηγορούνται, ότι κι εδώ θα βρέξει - πού θα πάει; - και θα λήξει το θέμα!

Το πρόβλημα, λοιπόν, έγκειται, για την κυβέρνηση, στο να το ξεχάσει ο κόσμος. Η ζωή συνεχίζεται, ζωηρή, ταραχώδης, ιδίως στη σύγχρονη εποχή, και όλα ξεχνιούνται. Αυτό, άλλωστε, διακήρυξε, πριν από καιρό, ένας κορυφαίος πολιτικός της χώρας μας. Αναφερόμενος σ' ένα σοβαρό και φλέγον θέμα, που είχε ανακύψει, είπε:

- Σε λίγους μήνες, ποιος θα το θυμάται;

"Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε, την πίκρα της ζωής..."

Τους νεκρούς μακαρίζει, γιατί ξεχνούν, ενώ τους ζωντανούς τους λυπάται, γιατί, όπως λέει στον τελευταίο στίχο του ποιήματος: "Θέλουν, αλλά δεν μπορούν, να λησμονήσουν". Αποθηκεύουν οι πολίτες μιας χώρας τις μνήμες τους από τα καμώματα και τα εγκλήματα των εξουσιαστών και όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, για μια εξέγερση, ξεσπάνε. Και τότε οι φαύλοι κι ένοχοι εξουσιαστές αναφέρονται, με φόβο και τρόμο, στο εκκλησιαστικό: Πού φύγωμεν, αμαρτωλοί;

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ

Αθλια μεθόδευση, με σκοπό να κατοχυρώσει ο Εγγλέζος μεγαλοτσιφλικάς Φ. Ν. Μπαίκερ τεράστιες δασικές εκτάσεις στο Προκόπι Εύβοιας, αποτελεί η αποδοχή της αίτησής του να μετάσχει, μέσω της κοινοπραξίας "Κανδίλι", που εκπροσωπεί, στην αξιοποίηση "προς ίδιον όφελος", παρθένου πευκόφυτου δάσους, εξασφαλίζοντας, μάλιστα και κονδύλια του Δημοσίου!

Την αίτηση Μπαίκερ ενέκρινε η φίλα προσκείμενη στο κυβερνών κόμμα Επιτροπή Διαχείρισης του προγράμματος "Λίντερ 2", το οποίο για την Εύβοια προβλέπει κονδύλι 1,6 δισεκατομμυρίων δραχμών.

Επισημαίνεται ότι το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970 και τη δεκαετία του 1980, σύσσωμοι οι κάτοικοι της περιοχής Προκοπίου και ευρύτερα της Βορειοκεντρικής Εύβοιας ξεσηκώθηκαν, με αίτημα την εκδίωξη του μεγαλοτσιφλικάΦ. Ν. Μπαίκερ και την απόδοση στους ακτήμονες των 45.000 στρεμμάτων δασικού πλούτου που διεκδικεί "κληρονομικώ δικαίω", με κάποια τούρκικα "χοτζέτια" και "ταπία" που τον εμφανίζουν ιδιοκτήτη της τεράστιας αυτής παραγωγικής έκτασης, όχι μόνο ως δάσους, αλλά και αποθεμάτων ορυκτού πλούτου (λευκολίθου). Τότε, βέβαια, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Εγγλέζος Φ. Ν. Μπαίκερ θα"ρίζωνε" και θα διεκδικούσε μέχρι σήμερα χιλιάδες στρέμματα δάσους απ' το ελληνικό Δημόσιο. Ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να διανοηθεί τότε ότι κάποτε θα φρόντιζαν για τη διασφάλιση της "περιουσίας του" με διάφορους νόμους, μια"σοσιαλιστική" κυβέρνηση και ένας "εκσυγχρονιστής" υπουργός Γεωργίας(Τζουμάκας). Κι ακόμα, οι παλιοί και οι νέοι μεταλλωρύχοι της περιοχήςΜαντουδίου,οι αγρότες και οι ρετσινάδες δε θα μπορούσαν να φανταστούν ότι οι τότε κοινοτάρχες του "πράσινου ήλιου" και του "τρίτου δρόμου προς το σοσιαλισμό", που πάλευαν μαζί με αίτημα "η γη στους ακτήμονες" και "να φύγει ο μεγαλοτσιφλικάς", σήμερα είναι οι ίδιοι που βάζουν "πλάτη" για να νομιμοποιήσουν τις απαιτήσεις του Μπαίκερ και να βοηθήσουν στην ενίσχυση του... εισοδήματός του.

Για όλα αυτά, όμως, που ήταν αδιανόητα μέχρι τώρα, φρόντισε η Επιτροπή Διαχείρισης, κάνοντας αποδεκτή την αίτηση της κοινοπραξίας "Κανδίλι", με την οποία ο Φ. Νόες Μπαίκερ ζητά χρηματοδότηση για το έργο "Βελτίωση κτιριακών εγκαταστάσεων για δημιουργία κέντρου εναλλακτικών μορφών τουρισμού" στο Προκόπι Εύβοιας. Με λίγα λόγια ο μεγαλοτσιφλικάς ζητά να του δοθεί χρηματοδότηση στα πλαίσια του αγροτουρισμού, για αξιοποίηση προς ίδιον όφελος, της περιοχής του παρθένου πευκόφυτου δάσους ή τμήματός του, που διεκδικεί απ' το ελληνικό Δημόσιο, κατοχυρώνοντας, παράλληλα, δικαιώματα ιδιοκτησίας. Αξίζει να επισημανθεί ότι η Επιτροπή Διαχείρισης του προγράμματος είχε αφήσει να διαρρεύσει στο νομό ότι η αίτηση της κοινοπραξίας "Κανδίλι" δε θα γινόταν δεκτή! Σημειώνεται ότι το έργο χρηματοδοτείται με 38 εκατομμύρια δραχμές, εκ των οποίων τα 23 εκατ. δραχμές είναι κονδύλια του Δημοσίου.

Στόχος του Φ. Ν. Μπαίκερ, όπως περιγράφεται στην αίτηση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, είναι "η δημιουργία οικολογικού πάρκου, αξιοποιώντας το μοναδικό φυσικό τοπίο, άλση αναψυχής, ορειβατικό καταφύγιο, δασικό περίπτερο κ.ά.".

Δηλαδή, σιγά σιγά, αλλά σταθερά, μεθοδεύεται όχι μόνο η κατοχύρωση της τεράστιας δασικής έκτασης στον μεγαλοτσιφλικά, αλλά και η κερδοσκοπική εκμετάλλευση της περιοχής, μέσω των διασυνδέσεών του, όπως ο ίδιος υπερηφανεύεται ότι έχει!

Οι αγρότες και οι ρετσινάδες της περιοχής δε θα μπορούσαν να φανταστούν ότι οι τότε κοινοτάρχες του "πράσινου ήλιου" και του "τρίτου δρόμου προς το σοσιαλισμό", που πάλευαν μαζίμε αίτημα "η γη στους ακτήμονες" και "να φύγει ο μεγαλοτσιφλικάς", σήμεραείναι οι ίδιοι που βάζουν "πλάτη" για να νομιμοποιήσουν τις απαιτήσεις του Μπαίκερ και να βοηθήσουν στην ενίσχυση του... εισοδήματός του