ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 1 Αυγούστου 2010
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ
Προώθηση σχεδίων για αναγνώριση του ευρωΝΑΤΟικού προτεκτοράτου

Παρασκηνιακοί «διαξιφισμοί» για το μέλλον του

Ο Θάτσι (ηγέτης των Ουτσεκάδων) με το αφεντικό του, αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάιντεν, σε πρόσφατο ταξίδι του πρώτου στην Ουάσιγκτον
Ο Θάτσι (ηγέτης των Ουτσεκάδων) με το αφεντικό του, αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάιντεν, σε πρόσφατο ταξίδι του πρώτου στην Ουάσιγκτον
Παρασκηνιακοί «διαξιφισμοί», με όπλο δύο ξεχωριστά σχέδια απόφασης προς τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, έχουν ξεκινήσει τις τελευταίες μέρες στην έδρα του Οργανισμού στη Νέα Υόρκη. Από τη μια είναι το σερβικό σχέδιο απόφασης που υποβλήθηκε την περασμένη Τετάρτη και θέτει ξανά θέμα επίλυσης του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου με έναν αμοιβαία αποδεκτό συμβιβασμό. Από την άλλη είναι το προσχέδιο απόφασης που ετοιμάζονται να υποβάλουν ΗΠΑ και ΕΕ, το οποίο θα εκφράζει την υποστήριξή τους στην πρόσφατη γνωμοδοτική απόφαση της Χάγης σχετικά με τη νομιμότητα της διακήρυξης της ανεξαρτησίας του προτεκτοράτου και θα ενθαρρύνει το «κοινό ευρωπαϊκό μέλλον» Βελιγραδίου και Πρίστινας.

Μάλιστα, η υποβολή του σερβικού σχεδίου στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει ήδη προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις Λονδίνου και Ουάσιγκτον με τους πρεσβευτές των δύο χωρών σε Βελιγράδι και Πρίστινα να διαμηνύουν πως η συγκεκριμένη κίνηση ήταν «τουλάχιστον απαράδεκτη» γιατί έγινε δίχως να έχει τη συγκατάθεση και την προσυνεννόηση με ΗΠΑ και ΕΕ. Απέναντι σ' αυτό απάντησε προχτές ο Σέρβος πρόεδρος Μπόρις Τάντις, εξηγώντας πως αν και έγιναν κάποιες πρώτες διαβουλεύσεις με ΗΠΑ και ΕΕ, εντούτοις το σερβικό σχέδιο απόφασης υποβλήθηκε στη Γενική Συνέλευση, γιατί όπως και άλλες χώρες έτσι και η Σερβία έχει τις δικές της «κόκκινες γραμμές που δεν μπορεί να ξεπεράσει»... (Φυσικά η σημερινή φιλοϊμπεριαλιστική κυβέρνηση της Σερβίας είναι φανερό ότι προετοιμάζει ένα συμβιβασμό).

Η διάσταση απόψεων που προϋπήρχε για το «τελικό» καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου παραμένει ως είχε, με την πλευρά των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να συνεχίζει «με διπλωματικά μέσα» την προώθηση των αποσταθεροποιητικών σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, που βεβαίως αιματοκύλισαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Απ' την άλλη πλευρά, συμπαρατάσσονται δυνάμεις που (για τους δικούς τους λόγους) αρνούνται να αναγνωρίσουν το Κοσσυφοπέδιο, με πρώτες τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά και αρκετές άλλες χώρες που φοβούνται τις ευρύτερες επικίνδυνες ανατροπές που θα μπορούσε να προκαλέσει στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα η πρόσφατη γνωμοδοτική απόφαση της Χάγης με την οποία ενθαρρύνονται, ουσιαστικά, οι αποσχιστικές βλέψεις αυτονομιστικών κινημάτων σε κάθε πλευρά του πλανήτη.

Ως εκ τούτου, ο ερχόμενος Σεπτέμβρης στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αναμένεται θερμός και λυσσαλέα η μάχη που θα δοθεί ανάμεσα στους εμφανείς πρωταγωνιστές (Σερβία και Κοσσυφοπέδιο). Ηδη στην έδρα του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη βρίσκονται εδώ και τέσσερις μέρες οι υπουργοί Εξωτερικών της Σερβίας Βουκ Γέρεμιτς και των Κοσσοβάρων Αλβανών, Σκεντέρ Χισένι.

Ο Γέρεμιτς, που έχει αποδυθεί σε διπλωματικό μαραθώνιο, προσπαθώντας να αποτρέψει νέες αναγνωρίσεις του Κοσσυφοπεδίου από άλλες χώρες (κυρίως μέλη του Κινήματος των Αδεσμεύτων), συναντήθηκε ήδη προχτές με τον ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Γκι Μουν. Ο Γέρεμιτς διαπίστωσε ουσιαστικά την πλήρη ευθυγράμμιση του επικεφαλής των Ηνωμένων Εθνών με τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αφού ο τελευταίος ενθάρρυνε γενικά και αόριστα τον «εποικοδομητικό διάλογο» ανάμεσα σε Βελιγράδι και Πρίστινα, αποφεύγοντας (όπως ο διάολος το λιβάνι...) να διευκρινίσει εάν πρόκειται για τον καθορισμό του τελικού καθεστώτος του προτεκτοράτου ή για τις σχέσεις της σερβικής κοινότητας του Κοσσυφοπεδίου με την εκεί κυβέρνηση των Κοσσοβάρων Αλβανών...

Ετσι, ο ΓΓ του ΟΗΕ, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, κάλεσε τις δύο πλευρές να στηρίξουν «με διάλογο την επίλυση εκκρεμών ζητημάτων ενθαρρύνοντας την πολιτική σταθερότητα και αποθαρρύνοντας τις προκλήσεις». Μετά από αυτή τη στάση, ο Γέρεμιτς δεν έκρυψε πως θα είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη η αποστολή του: Να αποθαρρύνει δηλαδή την αναγνώριση του προτεκτοράτου και πολύ περισσότερο να καταφέρει να ψηφιστεί το σερβικό σχέδιο απόφασης τον ερχόμενο Σεπτέμβρη από την πλειοψηφία των μελών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Ο Κοσσοβάρος Αλβανός υπουργός Εξωτερικών Σκεντέρ Χισένι μετέβη και αυτός στη Ν. Υόρκη, επιδιώκοντας την αναγνώριση του προτεκτοράτου από τουλάχιστον καμία 35ριά χώρες, δεδομένου ότι για να ενταχθεί το Κοσσυφοπέδιο στον ΟΗΕ θα πρέπει να αναγνωριστεί από τουλάχιστον 100 χώρες (ήδη έχει αναγνωριστεί από 69). Ο Χισένι προέβλεψε ότι μέσα στις επόμενες βδομάδες ή τουλάχιστον μέχρι το τέλος τρέχοντος έτους το Κοσσυφοπέδιο θα έχει αναγνωριστεί από «αρκετές δεκάδες χώρες» και θα ενταχθεί, επομένως, στον ΟΗΕ.

Ωστόσο, μέσα στην πρώτη βδομάδα από την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης και παρά τις έντονες πιέσεις που καταβάλλουν ΗΠΑ και ΕΕ σε μία σειρά χώρες, καμία νέα αναγνώριση του προτεκτοράτου δεν έγινε. Προφανώς, η απόφαση της Χάγης έχει προκαλέσει, τουλάχιστον αρχικά, μούδιασμα σε όλους...

Οπως και να 'χει το πράγμα, ένα είναι βέβαιο: Το προσεχές διάστημα θα επιχειρηθεί από τις ΗΠΑ και την ΕΕ ένα «κουκούλωμα» της κρίσης είτε διά της πειθούς, είτε διά της βίας. Η παρουσία του Ελληνα αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Δημ. Δρίτσα στο τέλος της βδομάδας σε Βελιγράδι και Πρίστινα αυτόν το ρόλο εξυπηρετεί. Το ρόλο δηλαδή του υπηρέτη των συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια με όχημα την «Ατζέντα 2014», μολονότι η Αθήνα διατείνεται πως η θέση της για το Κοσσυφοπέδιο «δεν αλλάζει» και ως εκ τούτου δεν το αναγνωρίζει... «Η Ελλάδα έχει ειδική θέση στην περιοχή, και κατ' επέκταση επωμίζεται και ειδική ευθύνη» έλεγε χαρακτηριστικά στο Βελιγράδι ο Δ. Δρούτσας, στο πρακτορείο «Τανγιούγκ», πλασάροντας ως πανάκεια «τη συντονισμένη στάση Σερβίας και ΕΕ», «ένα διάλογο χωρίς προκαταλήψεις» και το «ευρωπαϊκό μέλλον» Βελιγραδίου και Πρίστινας...


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Επικίνδυνη κυβέρνηση

Είναι γνωστά τα πλείστα ερωτηματικά για τα διάφορα άγνωστα για τον πολιτικό κόσμο πρόσωπα που μάζεψε ο Γ. Παπανδρέου για να σχηματίσει κυβέρνηση. Στη δεκάμηνη ήδη θητεία της υπάρχουν κορυφαίες ενέργειες που την καθιστούν ως μια κατεξοχήν αντιλαϊκή κυβέρνηση με ιδιαίτερο συμπαραστάτη το ακροδεξιό κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ. Είναι γνωστό άλλωστε ότι σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης τα κόμματα που αναλαμβάνουν να τη διαχειριστούν καταφεύγουν σε ακραία αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Τέτοια είναι το «Μνημόνιο» και το νομοσχέδιο - νόμος πλέον - για το Ασφαλιστικό και τα εργασιακά που σημάδεψαν ανεξίτηλα όλους εκείνους που το υπερψήφισαν ως εχθρούς του λαού.

Τέτοιες ενέργειες υποσκάπτουν την εσωτερική συνοχή του λαού ιδιαίτερα σε περιόδους που η εσωτερική κρίση συνοδεύεται από εμφανείς εξωτερικούς κινδύνους. Το άκρως επικίνδυνο επιπρόσθετο στοιχείο αυτής της κυβέρνησης είναι ότι η εσωτερική ενδοτική της πολιτική στα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα συμπληρώνεται με την ανάλογη πολιτική και στα εξωτερικά διεθνή συμφέροντα της χώρας. Ως συμπλήρωμα της καθολικής υποταγής στα ευρωατλαντικά συμφέροντα κι επιδιώξεις ως υποτακτικός εταίρος, έστω και σαν περιφερειακός εργολάβος ιμπεριαλιστής, είναι η στάση της στο ελληνο-τουρκικό πρόβλημα. Ιδιαίτερα επικίνδυνη πράξη αυτό το διάστημα της τουρκικής επιθετικής πολιτικής είναι οι έρευνες πετρελαίου τουρκικού πλοίου στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Το γελοίο των αντιδράσεων της ελληνικής κυβέρνησης είναι 1) η παρακολούθησή του από ένα πλοιάριο του Λιμενικού Σώματος, 2) οι ανούσιες διπλωματικές παραστάσεις του πρέσβη στην Αγκυρα, 3) η «πολιτισμένη» συζήτηση του υφυπουργού Εξωτερικών με τον Τούρκο ομόλογό του στη σύνοδο του ΟΑΣΕ. Η μέχρι τώρα δικαιολογία της κυβέρνησης είναι η αποφυγή πολεμικών εντάσεων, λες κι ο πόλεμος είναι κάτι που βγάζει κανείς από το τσεπάκι του. Αλλωστε, η υποκρισία της «αποφυγής πολέμου» συνοδεύεται από μεγάλες προμήθειες πολεμικού υλικού που υπερβαίνουν τις καθαρά αμυντικές ανάγκες και γίνονται για να εξυπηρετήσουν ΝΑΤΟικά συμφέροντα και συμφέροντα των παραγωγών κρατών πολεμικών συστημάτων. Πίσω από την εμφανή πολιτική ενδοτικής κατεύθυνσης της κυβέρνησης βρίσκεται η πραγματικότητα του ελληνικού καπιταλισμού.

Η ελληνική μεγαλοαστική τάξη συγκλίνουσα και συμπράττουσα με τη διεθνή του κεφαλαίου και των τοκογλύφων είναι χωμένη στα άδυτα του εθνικού ενδοτισμού, προκειμένου να υπερασπίσει τα συμφέροντά της στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια. Ενδεχόμενος πόλεμος αυτή τη στιγμή, πιστεύει, ότι θα απειλήσει τη μέχρι τώρα πρωτοκαθεδρία της. Γι' αυτό και προτιμά να συμπράττει με τον Ανατολίτη γείτονα δίνοντάς του κι ένα επιπλέον «μπαξίσι». Μόνο που το «μπαξίσι» αυτό αποτελεί μέρος της εθνικής κυριαρχίας, ακεραιότητας κι αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού στην ίδια του την πατρίδα. Αυτή η κυβέρνηση είναι εθνικά και κοινωνικά επικίνδυνη μαζί με την αστική τάξη που υπηρετεί.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ