Ακόμη και μια βδομάδα μετά βιώνουν τις παρενέργειες
Eurokinissi |
Ρίχνουν τα χημικά γνωρίζοντας ότι μπορούν να προκαλέσουν μόνιμες βλάβες. Εχουν στόχο την εφ' όρου ζωής τρομοκράτηση του διαδηλωτή |
Μία βδομάδα μετά, πολλοί από τους διαδηλωτές που δέχτηκαν σφοδρή επίθεση με δακρυγόνα ανησυχούν για τα αποτελέσματα στην υγεία τους. Οπως σημείωσε στο «Ρ» η Αντιγόνη Τσιάπη, 56 χρόνων, κάτοικος της περιοχής, όταν η αστυνομία πραγματοποίησε τη δεύτερη επίθεση προς τους διαδηλωτές, παρόλο που η ίδια δεν ήταν στις πρώτες σειρές, δεν μπόρεσε να ξεφύγει, με αποτέλεσμα να «λουστεί» όλα τα τοξικά αέρια που τα ΜΑΤ είχαν ρίξει στο λαό που διαδήλωνε. Κατάφερε να μπει μέσα σε ένα ασθενοφόρο, το οποίο τη μετέφερε στο «Σισμανόγλειο», όπου και της δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «ακόμα και ο οδηγός του ασθενοφόρου χρειάστηκε να βάλει μάσκα οξυγόνου για να συνέλθει και να μπορέσει να οδηγήσει». Στο «Σισμανόγλειο» οι γιατροί τής έκαναν τις απαραίτητες εξετάσεις και τελικά την άφησαν να πάει στο σπίτι της. Η ποσότητα των χημικών ήταν τόσο μεγάλη που είχαν ποτίσει τα ρούχα της, με αποτέλεσμα «οι γιατροί να χρειαστεί να βάλουν μάσκα για να μπορέσουν να τη βοηθήσουν». Η ίδια αναρωτιέται, ποιες θα είναι στη συνέχεια οι συνέπειες.
Ο Γιάννης Μανωλάς βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της διαδήλωσης. Περιγράφοντας τη βιαιότητα των αστυνομικών δυνάμεων τονίζει: «Στη συμπλοκή με την αστυνομία κάποιοι αστυνομικοί έπεσαν κάτω. Προσπάθησα να πηδήξω για να περάσω από πάνω τους για να μην τους πατήσω. Εκεί με βούτηξαν και μου άδειασαν στο πρόσωπο ένα κουτί χημικά εξ επαφής». Πήρε πολλή ώρα στον Γιάννη Μανωλά να συνέλθει και να μπορέσει να αναπνεύσει, μετά από την ασφυξία που του προκάλεσε το χημικό αέριο. Μέχρι σήμερα τα εγκαύματα στο σαγόνι του δεν έχουν επουλωθεί.
Ο Γιώργος Λιάρος, κάτοικος Ζεφυρίου, προσπάθησε μαζί με τον αδελφό του να γλιτώσει έναν διαδηλωτή που τον χτυπούσε η αστυνομία. Ενας αστυνομικός του έριξε χημικά μέσα στο μάτι από απόσταση αναπνοής. Το αποτέλεσμα ήταν να μην μπορεί να δει σχεδόν καθόλου από το δεξί του μάτι ακόμα και την επόμενη μέρα. Ακολούθησε μια θεραπεία που του συνέστησε γιατρός και η όραση επανήλθε, ωστόσο το βλέφαρο ακόμα και σήμερα, μια βδομάδα μετά, δεν έχει συνέλθει από το έγκαυμα. «Ευτυχώς φορούσα γυαλιά, αλλιώς το τραύμα θα ήταν χειρότερο», τονίζει στο «Ρ» και σημειώνει: «Είναι τρομερό ότι χτυπάνε κατευθείαν στα μάτια, στο πρόσωπο. Δε χτυπούν για να απωθήσουν τους διαδηλωτές».
Ο Παναγιώτης Σιάμος, 59 χρόνων, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα με το αναπνευστικό και την όρασή του. Τα μάτια του ήταν πρησμένα και ακολουθεί ακόμα θεραπεία, ενώ χρειάζεται ακόμα φάρμακα και για το αναπνευστικό. Επιπλέον, τα χημικά που εισέπνευσε προκάλεσαν ευαισθησία στη μύτη, η οποία αιμορραγεί πολύ εύκολα. «Ακόμα και το πρωί που πλένομαι ανοίγει η μύτη», υπογράμμισε στο «Ρ».
Αψευδής μάρτυρας στα παραπάνω είναι και η περιπέτεια της συντάκτριας του «Ρ» Ελένης Χατζηγεωργίου, η οποία βρέθηκε «στο μάτι του κυκλώνα» κατά τη βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ με καπνογόνα, δακρυγόνα και άλλα χημικά την Τρίτη 21 του Ιούνη έξω από τη χωματερή.
Συγκεκριμένα, η συντάκτρια του «Ρ» δέχτηκε επίθεση με χημικά από απόσταση αναπνοής, κατευθείαν στο πρόσωπο και στα μάτια, με άμεσο αποτέλεσμα την ασφυξία. Το ασθενοφόρο που την παρέλαβε της έδωσε τις απαραίτητες ποσότητες οξυγόνου και η αναπνοή επανήλθε. Ωστόσο, ο «ψεκασμός» με τα χημικά προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στα μάτια. Στο Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» διέγνωσαν χημική επιπεφυκίτιδα, η οποία προκλήθηκε από έκθεση σε τοξικά αέρια (σ.σ. η σχετική γνωμάτευση είναι στη διάθεση κάθε υπεύθυνου). Η όλη αυτή περιπέτεια ανάγκασε τη συντάκτρια να παραμείνει στο σπίτι για πέντε μέρες, ενώ η θεραπεία με κορτιζονούχο διάλυμα συνεχίζεται ακόμα και τα συμπτώματα δεν έχουν εξαφανιστεί.
Ο τότε αντιπρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Χημικών, Νίκος Κατσαρός, μεταξύ άλλων, είχε δηλώσει το 2003 στο «Ρ» πως σε περίπτωση που παραμείνει κάποιος σε χώρο όπου υπάρχει η ουσία που περιέχεται στα δακρυγόνα για διάστημα 5 έως και 15 λεπτών, μπορεί να επέλθει ακόμα και θάνατος. Το προηγούμενο στάδιο από αυτό, «μπορεί να είναι παραμονή στο νοσοκομείο για ένα μήνα περίπου, η δημιουργία πνευμονικού οιδήματος, η χημική πνευμονία». Σύμφωνα με τον επιστήμονα, σε περίπτωση που καταποθεί σε μεγάλη ποσότητα, διασπάται στον οργανισμό και παράγει μία ένωση κυανίου. Πάντως, έχουν παρατηρηθεί και συμπτώματα εγκαύματος του κερατοειδούς με μεγάλη πιθανότητα τύφλωσης, όταν έρθει σε άμεση επαφή με τα μάτια.
Εκτός των διαδηλωτών, προβλήματα υγείας αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι οι αστυνομικοί που έρχονται σε επαφή με αυτές τις χημικές ουσίες. Στο ίδιο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, γίνονται αναφορές σε πολλές καταγγελίες ενστόλων για το συγκεκριμένο θέμα. Στο 14ο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, ο ανθυπαστυνόμος Σπυρίδων Κορίζης είχε τονίσει πως είναι θύμα των χημικών που είχαν χρησιμοποιηθεί σε διαδηλώσεις στο Λαύριο. Αλλες καταγγελίες ενστόλων έκαναν λόγο για αποθηκευμένα προς χρήση, χημικά αέρια που έχουν λήξει από το 1962.
Ο πρόεδρος της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής, Γιάννης Μακρής, το 1998, είχε δηλώσει: «Ακόμα και μέσα στα λεωφορεία μετακίνησης των Δυνάμεων, σχεδόν πάντα υπάρχει κάποια διαρροή από τα κουτιά, στα οποία φυλάσσονται αυτά τα χημικά. Σε παλιότερη συνάντησή μας με τον υπουργό, είχαμε αναφερθεί και σ' αυτό». Παράλληλα, είχε τονίσει πως δεν τους έχει δοθεί επίσημη απάντηση για τα συστατικά που περιέχονται στα δακρυγόνα. «Δεν έχουμε δει ποτέ γνωμάτευση του Γενικού Χημείου του Κράτους ή κάποιας άλλης αρμόδιας υπηρεσίας, που να λέει καθαρά και ξάστερα πως δεν υπάρχει πρόβλημα»...
Εμείς τι άλλο να πούμε; Ας είναι πάντα τόσο αποκαλυπτικοί, μπας και ξυπνήσουν όσοι ακόμη τους πιστεύουν και τους ακολουθούν σαν υπνωτισμένοι...