Ο άνθρωπος που αποτελούσε το ζωντανό παράδειγμα άρνησης του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού και των χρημάτων που του πρόσφερε ο καπιταλισμός, προκειμένου να τον κερδίσει, ο μεγαλύτερος πυγμάχος που ανέδειξε η Κούβα και φυσικά ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα του αγωνίσματος ο Τεόφιλο Στίβενσον «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 60 ετών από καρδιακή προσβολή, όπως ανακοινώθηκε επίσημα. Η είδηση του ξαφνικού θανάτου του σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στο νησί της Κούβας, αλλά και παγκοσμίως, καθώς ο Στίβενσον πέρα από ένας σπουδαίος αθλητής παρέμενε και ένας σπουδαίος άνθρωπος.

Κορυφαία στιγμή της ζωής του, πέρα από τα αγωνιστικά ζητήματα, ήταν η στάση που κράτησε όταν του είχε προταθεί - αν και ερασιτέχνης - να πυγμαχήσει σε έναν αγώνα για την κατηγορία των βαρέων βαρών με τον Μοχάμεντ Αλι, έναντι 5 εκατομμυρίων δολαρίων. Αρνήθηκε όμως, μένοντας πιστός στην κουβανική επανάσταση, η οποία είχε θέσει εκτός νόμου τον επαγγελματικό αθλητισμό. Ο ίδιος είχε δικαιολογήσει τότε την απόφασή του, λέγοντας πολύ χαρακτηριστικά ότι σε σχέση με τα δολάρια είχε προτιμήσει την αγάπη των Κουβανών, Παράλληλα, του είχαν γίνει αρκετές προτάσεις να ασχοληθεί επαγγελματικά με το άθλημα, φυσικά με την προϋπόθεση ότι θα μετακόμιζε στις ΗΠΑ. Κάτι που ουδέποτε δέχτηκε.

Γεννημένος στο Καμαγκουέι στις 29 Μαρτίου 1952 πρωτομπήκε στην πυγμαχία σε ηλικία εννέα ετών, ακολουθώντας τον πατέρα του σε ένα τοπικό γυμναστήριο. Κύριος λόγος ήταν να διοχετεύσει την ενέργειά του εκεί, αφού στο σχολείο αν και τον χαρακτήριζαν φωτεινό πνεύμα, θεωρούνταν ότι είχε τρομερή ενέργεια. Πρώτος του προπονητής ήταν ο Τζον Ερέρα που του μετέδωσε τις πρώτες γνώσεις του στο άθλημα. Ο ίδιος είχε πει πως θα γινόταν τέλειος μποξέρ, αφού είχε το προσόν να ξέρει πώς να αποφύγει μια γροθιά. Λίγο αργότερα, έδωσε τον πρώτο του αγώνα, όταν σε τοπικό πρωτάθλημα μεσαίων βαρών αντιμετώπισε τον Λουίς Ερνάντεζ, ο οποίος μετρούσε τότε 20 νίκες. Εχασε, αλλά ο ίδιος ο Ερέρα είχε πει ότι ήταν μια «αξιοσέβαστη ήττα» και ότι του άρεσε ο τρόπος που αγωνίστηκε ο Στίβενσον, έχοντας πλεονέκτημα μόνο την κατάρτισή του μέχρι τότε. Το νερό είχε ήδη μπει στο αυλάκι....

Κομβικό σημείο ήταν η συνάντησή του στα μέσα της δεκαετίας του '60 και ενώ ο Στίβενσον είχε ξεχωρίσει σε επίπεδο παίδων, με τον Σοβιετικό προπονητή πάλης Αντρέι Τσερνιοβένκο, που είχε αναλάβει αρχιπροπονητής του αναπτυξιακού προγράμματος πυγμαχίας, ο οποίος τον κάλεσε στην Αβάνα. Υπό την καθοδήγησή του, πρωτοεμφανίστηκε σε αγώνες ανδρών το 1969, όντας μόλις 17 ετών. Η σπουδαία καριέρα του μόλις άρχιζε. Οι πρώτες επιτυχίες του αφορούσαν το εθνικό πρωτάθλημα στο Σαντιάγκο Ντε Κούβα το αντίστοιχο της ανατολικής πλευράς ο εθνικός τίτλος στο πρωτάθλημα της νεολαίας με πολλές από τις νίκες του να συνοδεύονται και από νοκ άουτ.

Κορυφαίες στιγμές στο αγωνιστικό παλμαρέ του Στίβενσον αποτελούν τρία χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς του Μονάχου το 1972, του Μόντρεαλ το 1976, και της Μόσχας το 1980 κάτι που τον έκανε να θεωρείται παγκοσμίως ως ο μεγαλύτερος ερασιτέχνης πυγμάχος του κόσμου. Συνολικά, στην καριέρα του σε 324 αγώνες είχε μόλις 22 ήττες, τις περισσότερες σε νεαρή ηλικία. Μάλιστα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες η επίδοσή του ήταν 12 νίκες (100%), εκ των οποίων 9 με νοκ-άουτ, 2 στα σημεία και 1 άνευ αγώνος. Επίσης, είχε στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής στις διοργανώσεις των ετών 1974, 1978, 1986. Δύο χρυσά είχε κατακτήσει και στους Παναμερικανικούς Αγώνες 1975 και του 1979 καθώς και ένα χάλκινο στους αγώνες του 1971. Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση παρέμεινε στο χώρο της πυγμαχίας ως προπονητής και παράγοντας της εθνικής ομάδας.

«Μπήκαμε πάλι άσχημα, κοιμισμένα μπορώ να πω» (Τοροσίδης), «αδικούμε τους εαυτούς μας» (Μανιάτης). Στις δυο αυτές φράσεις περικλείονται όσα (δεν) έγιναν χτες και οδήγησαν στην ήττα της Εθνικής από την Τσεχία, για τη 2η αγωνιστική του Α' ομίλου. Το πάθημα της πρεμιέρας δεν έγινε μάθημα για τους «γαλανόλευκους». Μετά το εναρκτήριο λάκτισμα και για περίπου 15 λεπτά, ήταν ωσεί παρόντες στο γήπεδο. Και με την... ευγενική χορηγία Χολέμπα, Χαλκιά (αντικαταστάθηκε στο 23' λόγω τραυματισμού) οι Τσέχοι πανηγύρισαν το πιο γρήγορο 2 - 0 (3' Γίρατσεκ, 6' Πιλάρ) στην ιστορία της διοργάνωσης. Στη συνέχεια η Εθνική προσπάθησε περισσότερο αλλά το μόνο που κατάφερε - χάρη στο δώρο του Τσεχ - ήταν απλά να μειώσει με τον Γκέκα (53'). Χωρίς να αρνούνται τις ευθύνες τους, οι διεθνείς παραπονούνται έντονα για το ακυρωθέν γκολ του Φωτάκη (41'): «Επαναλαμβανόμενο λάθος, παύει να είναι λάθος», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Τοροσίδης. Πλέον, για να προκριθεί η Εθνική πρέπει να κερδίσει τη Ρωσία.

ΕΛΛΑΔΑ: Χαλκιάς (22' Σηφάκης), Χολέμπας, Τοροσίδης, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Κατσουράνης, Καραγκούνης, Μανιάτης, Φωτάκης (46' Γκέκας), Φορτούνης (71' Μήτρογλου), Σαλπιγγίδης, Σαμαράς.

ΤΣΕΧΙΑ: Τσεχ, Γκέμπρε Σελασιέ, Σίβοκ, Κάντλετς, Λιμπέρσκι, Πλάσιλ, Χούμπσμαν, Πίλαρ, Γίρατσεκ, Ροσίτσκι (46' Κολάρ, 90' Ράιτοραλ), Μπάρος (64' Πέκχαρτ).

• Στο έτερο παιχνίδι του ομίλου (με αφορμή το οποίο, από το πρωί έγιναν σοβαρά επεισόδια μεταξύ οπαδών) Πολωνία και Ρωσία αναδείχθηκαν ισόπαλες με 1 - 1. Ετσι, τα πάντα είναι ανοιχτά και οι οριστικοί κάτοχοι των 2 πρώτων θέσεων - που οδηγούν στους «8» - θα προκύψουν την τελευταία αγωνιστική (Σάββατο), από τις αναμετρήσεις Ελλάδας - Ρωσίας και Τσεχίας - Πολωνίας. Η βαθμολογία: Ρωσία 4, Τσεχία 3, Πολωνία 2, Ελλάδα 1. Να σημειώσουμε ότι σε περίπτωση ισοβαθμίας τα κριτήρια κατάταξης είναι: Οι βαθμοί στο μεταξύ τους αγώνα, η διαφορά των γκολ (αν ισοβαθμήσουν περισσότερες των δύο), τα γκολ στους αγώνες μεταξύ των ομάδων που ισοβαθμούν, η διαφορά γκολ σε όλους τους αγώνες του ομίλου. Η κατάταξη ομάδων βάσει των αποτελεσμάτων τους σε Μουντιάλ 2010 και Euro 2012 (προκριματικά και τελική φάση), το fair play στη διάρκεια της τελικής φάσης, κλήρωση.