Τα βασικά σημεία της προεκλογικής διακήρυξης του ΚΚ Πολωνίας είναι τα παρακάτω:

«Η εκλογική καμπάνια που διεξάγεται για τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Πολωνικής Δημοκρατίας έχει πνίξει την πολωνική κοινωνία με μια πρωτοφανή, εξαιρετικά λυσσασμένη, με χρήση όλων των μέσων, αντικομμουνιστική εκστρατεία, που ξεκινάει απ' τη δίψα της εκδίκησης της πολωνικής Δεξιάς για την περίοδο των "αποτυχιών της" στην περίοδο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας, για τις χαμένες και κλεμμένες απ' τις κυρίαρχες τάξεις στο παρελθόν περιουσίες από την πολωνική κοινωνία.

Τώρα σ' αυτήν την καμπάνια μπορεί να ξεχωρίσει κανείς τους ακόλουθους παράγοντες:

1. Την αποσύνθεση και την παράλυση του κράτους.

2. Την έξαλλη αντικομμουνιστική εκστρατεία και τον αγώνα για τα πόστα.

3. Την παθητικότητα της λεγόμενης συμβιβαστικής Αριστεράς με τη μορφή των κομμάτων SLD - Συμμαχία Δημοκρατικής Αριστεράς, SDLP - Σοσιαλδημοκρατία Λαϊκής Πολωνίας και UP - Ενωση Εργασίας.

Η καμπάνια διεξάγεται με τα συνθήματα του "τερματισμού της ηθικής επανάστασης και της ολοκληρωτικής αποκομμουνιστικοποίησης της Πολωνίας".

Το μαρτυρούν αυτό οι διακηρύξεις και οι δραστηριότητες των κομμάτων Κατσίνσκι, Γκέρτριχ, Ροκίτα και Τουσκ, δηλαδή των αρχηγών των δεξιών και κεντρώων κομμάτων της Πολωνίας. Δημιουργείται η ρεαλιστική απειλή του δυναμώματος και της όξυνσης του καπιταλιστικού καθεστώτος στη χώρα μας, πράγμα που εκφράζει η αναγγελία της χρήσης φασιστικών μεθόδων από τις δυνάμεις της Δεξιάς.

Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση δυναμώνει η αναγκαιότητα της πάλης και της σύγκρουσης των αντιπαρατιθέμενων κοινωνικών ρευμάτων: Της αντίδρασης και της προόδου, της θηριωδίας και του ουμανισμού, της δημοκρατίας και της αναπτυσσόμενης προσπάθειας εκφασισμού της χώρας».

«Αυτή η ιστορική σύγκρουση πρέπει να προκαλέσει την αφύπνιση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων για να μπορέσουν να διαμορφώσουν την καινούρια όψη του κόσμου και της Πολωνίας χωρίς τη συμμετοχή της σε καταχτητικούς πολέμους στο όνομα των συμφερόντων του αμερικανικού κεφαλαίου, όπως συμβαίνει τώρα στο Ιράκ, στην κατοχή και στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, κλπ.

Προβάλλει η αναγκαιότητα της αφύπνισης της διασπασμένης εργατικής τάξης, της αγροτιάς και των διαγραμμένων απ' τον καπιταλισμό κοινωνικών στρωμάτων, η αναγκαιότητα των κοινωνικών αλλαγών, που θα έκαναν τη ζωή του πολωνικού λαού ελεύθερη και ευτυχισμένη χωρίς να τρέφει φόβους για την εργασία και την ύπαρξή του. Πρέπει να γίνει συνείδηση της πολωνικής κοινωνίας η αναγκαιότητα των κοινωνικών αλλαγών, που δημιουργός τους γίνεται ο λαός, ο οποίος μέχρι σήμερα είναι πλανεμένος και ξεγελασμένος από τις δυνάμεις της αντίδρασης, της πισωδρόμησης σε συνθήκες δουλείας και ταπείνωσης».

«Η Πολωνία πρέπει να είναι εθνική ιδιοκτησία των πιο πλατιών εργαζόμενων μαζών. Οι πολιτικο-κοινωνικές βάσεις της πρέπει να στηρίζονται στα θεμέλια των ευρειών αρχών της λαοκρατίας, δηλαδή της δημοκρατίας. Το τιμόνι της κρατικής εξουσίας σε μια τέτοια Πολωνία πρέπει να περάσει στα χέρια των εκπροσώπων των πιο πλατιών στρωμάτων του λαού, που αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των εργατών, των αγροτών και της διανόησης. Σε μια τέτοια Πολωνία η εσωτερική και η εξωτερική πολιτική πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες και στα συμφέροντα ολόκληρου του λαού, που πρέπει να αντικαθρεφτίζει αυτό το νέο προοδευτικό ρεύμα ανάπτυξης, που θα βρει την έκφρασή του στους πόθους των λαϊκών μαζών και στις άλλες χώρες του κόσμου.

Μόνο μια τέτοια Πολωνία θα 'ναι πραγματικά ελεύθερη και ανεξάρτητη στις αναπτυξιακές επιδιώξεις της, που θα εκφράζουν τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών. Μόνο τότε, σ' αυτό το σπίτι μας, θα μπορέσουμε να θεραπεύσουμε γρήγορα τα τραύματα που μας προκάλεσε ο καπιταλιστικός μετασχηματισμός, να αναπτύξουμε τη χώρα μας και την ευημερία του λαού χωρίς υποσχέσεις "για λαγούς με πετραχήλια", με τη μορφή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για μια τέτοια Πολωνία πρέπει να αγωνιστούμε στις επικείμενες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Πολωνίας αγωνίζεται και θα αγωνίζεται:

-- Για μια Πολωνία δημοκρατική και όχι αυταρχική - φασιστική.

-- Για μια Πολωνία της ελευθερίας για το λαό και όχι για τους εκμεταλλευτές και τους καταπιεστές.

-- Για μια Πολωνία που θα εξασφαλίσει στους πολίτες της δουλιά, ψωμί, στέγη, και όχι για μια Πολωνία ανεργίας, πείνας, σκοταδισμού, άνευ στέγης, ζητιανιάς, που αποτελούν συστατικά στοιχεία της σημερινής Πολωνίας.

-- Για μια Πολωνία που θα 'ναι μάνα και πατρίδα για το λαό της δουλιάς και όχι για ένα στενό και σάπιο μικρό στρώμα χορτασμένων και προνομιούχων τεμπέληδων και καπιταλιστών - κερδοσκόπων.

Γι' αυτό τον σκοπό στην εκλογική καμπάνια απαιτούμε:

1. Εθνικοποίηση και πάλι της μεγάλης βιομηχανίας, που αποτελεί το κλειδί της πανεθνικής οικονομίας (χυτήρια, ορυχεία κάρβουνου και εξόρυξη πετρελαίου, μεταποιητική βιομηχανία, ηλεκτρονικά, υφαντουργία, κλπ.), των τραπεζών, των μεταφορών και της βιομηχανίας εξοπλισμού.

2. Εφαρμογή και τήρηση της 8ωρης μέρας εργασίας για τους εργαζόμενους και 6ωρης για τη νεολαία, μίνιμουμ μισθού για τους εργάτες και τους πνευματικά εργαζόμενους, καθιέρωση και τήρηση της προστασίας εργασίας για τις γυναίκες και τη νεολαία και ασφάλιση εργασίας για τους ικανούς για εργασία.

3. Κοινωνική Ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, ιδιαίτερα για τους πρώην εργαζόμενους των Κρατικών Αγροτικών Νοικοκυριών (Σοβχόζ)».

«Η δύναμη της Πολωνίας, η ευημερία και το ειρηνικό αύριο των κατοίκων της μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσα από τη σχεδιαζόμενη ανοικοδόμηση και επέκταση, μετά τον καπιταλιστικό μετασχηματισμό, της εθνικής μας οικονομίας, που αποβλέπει στην ικανοποίηση των υλικών και πνευματικών αναγκών των πλατιών στρωμάτων των εργαζομένων. Γι' αυτόν τον σκοπό μετά την υπερνίκηση των δυσκολιών που συνδέονται με τη μεταβατική περίοδο, την αποδοχή της περιουσίας, πρέπει να περάσουμε στην επεξεργασία οικονομικού πλάνου και στην πραγματοποίησή του. Το πλάνο αυτό πρέπει να έχει για σκοπό του:

α) Την ανάπτυξη της εθνικής βιομηχανίας στο πνεύμα των αναγκών της χώρας, με ιδιαίτερη προσοχή στην επανάκτηση της παραγωγής για την παραπέρα ανάπτυξή της και τον εφοδιασμό, την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών της κοινωνίας, την επιστροφή της Πολωνίας στη θέση της ως βιομηχανο-αγροτικής χώρας.

β) Την ανάπτυξη της γεωργίας και ιδιαίτερα των χρεοκοπημένων Κρατικών Αγροτικών Νοικοκυριών (Σοβχόζ) και κατάχτηση υψηλού επιπέδου παραγωγής με την εφαρμογή της επιστήμης και της τεχνικής στην αγροτική οικονομία.

γ) Την εξάλειψη της στεγαστικής δίψας και του χαμηλού αισθητικού επιπέδου των κατοικιών.

δ) Την ανύψωση του εθνικού πολιτισμού με την επαναφορά σε χρήση-αξιοποίηση για το κοινό των διαλυθέντων αγροτικών βιβλιοθηκών και λεσχών.

ε) Την ανασύσταση και την επέκταση του συγκοινωνιακού δικτύου, την κατασκευή δρόμων και αυτοκινητοδρόμων.

στ) Την οικονομική ανόρθωση της χώρας, της κατεστραμμένης απ' τον καπιταλιστικό μετασχηματισμό, τη θωράκισή της από την αναρχία και την απειλή των αυταρχικών κυβερνήσεων, με νεοφασιστικές φιλοδοξίες, απ' την ολοκληρωτική αποκομμουνιστικοποίηση, που προαναγγέλλουν οι ηγέτες τέτοιων αντιδραστικών κομμάτων σαν το "Δίκαιο και Δικαιοσύνη", την "Πολωνική Πλατφόρμα" και το "Σύνδεσμο Πολωνικών Οικογενειών".

Σε συμμαχία με τα αριστερά κόμματα, που είναι πρόθυμα να διεξάγουν διάλογο, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ανεργία στη χώρα. Αυτά όλα μπορούν να επιτευχθούν μόνο με το σχεδιασμό που οι αρχές του καθοδηγούνται από τις ανάγκες και το γενικό καλό και όχι από τη θέληση του κέρδους της μονάδας. Το στοιχείο του σχεδιασμού, όπως και το στοιχείο της κοινωνικοποίησης της μεγάλης παραγωγής ως όρος της σχεδιασμένης οικονομίας, αποτελεί συστατικό μέρος της δημοκρατίας. Η Παιδεία και τα σχολικά ιδρύματα απ' τις κατώτερες μέχρι και τις ανώτερες βαθμίδες πρέπει να στηρίζονται στις αρχές της δημοκρατίας, πρέπει να ρυθμιστούν έτσι, ώστε να εξασφαλίσουν τη δυνατότητα δωρεάν μόρφωσης της εργατικής και αγροτικής νεολαίας σε όλες τις βαθμίδες της επιστήμης. Επειδή ο πλούτος των γνώσεων είναι πανεθνικό αγαθό, το κράτος εξασφαλίζει στη φτωχή νεολαία τη δυνατότητα σπουδών σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα με την παροχή υποτροφιών.

Ο κόσμος της επιστήμης, της λογοτεχνίας και της τέχνης πρέπει να βρει την ολόπλευρη υποστήριξη του κράτους για την ανάπτυξή του».

«Η κοινωνική νομοθεσία πρέπει να είναι υπόδειγμα φροντίδας για την Υγεία, τη φυσική σωματική ευρωστία και την ανάπτυξη του λαού και ιδιαίτερα πρέπει να εξασφαλίζει:

1. Το δικαίωμα για εργασία σε όλους τους πολίτες της χώρας και το δικαίωμα της ανάπαυσης σ' όλους τους εργαζόμενους.

2. Ασφαλή ιατρική φροντίδα, σ' όλους όσοι τη χρειάζονται, με έξοδα του κράτους.

3. Ολόπλευρη φροντίδα της μητέρας και του παιδιού και βοήθεια για τις φτωχές οικογένειες που έχουν πολλά παιδιά.

4. Την επέκταση των ιδρυμάτων κοινωνικών ασφαλίσεων σε τέτοιο επίπεδο για να εξασφαλίζουν στους εργαζόμενους αρκετή υλική βοήθεια και φροντίδα σε περίπτωση ασθενείας, αναπηρίας, ανικανότητας για εργασία και γηρατειών. Τα σανατόρια και τα ιδρύματα αναψυχής μεταβιβάζονται σε ιδιοκτησία των ασφαλιστικών ιδρυμάτων.

5. Με ιδιαίτερη φροντίδα περιβάλλει το κράτος τους βετεράνους του αγώνα και της εργασίας».

Αυτό φυσικά κατέρρευσε κάτω από το βάρος των πραγματικών ιμπεριαλιστικών προθέσεων. Τώρα ο τόπος μπορεί να ηρέμησε, όμως η ιμπεριαλιστική στρατιωτική παρουσία με την ελληνοχριστιανική συμμετοχή παραμένει και το μέλλον άδηλο...

Αυτή η απορία εντείνεται με τη διαπίστωση ότι στον ανάλογο κατασκευαστικό τομέα δρόμων, κτιρίων κλπ. καταργήθηκε προ πολλού η ΜΟΜΑ (κατασκευαστική υπηρεσία στρατού) προς χάρη των κάθε λογής εργολάβων που συνιστούν τα λεγόμενα (νέα τζάκια).