Οι ΗΠΑ μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στη Λατινική Αμερική, σε πέντε κολομβιανές βάσεις, μετά την εκδίωξη της βάσης Μάντα στο Εκουαδόρ
Associated Press |
Οι λαϊκές δυνάμεις της Κολομβίας είναι σίγουρο ότι θα αντιδράσουν στη νέα κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην ώρα τους |
Η απόφαση, λοιπόν, να μεταφερθούν στην Κολομβία οι βορειοαμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις που πραγματοποιούνταν από τη Μάντα του Εκουαδόρ, έχει ήδη παρθεί. Εχει ήδη συμφωνηθεί ότι αυτές οι επιχειρήσεις θα μεταφερθούν όχι σε μία κολομβιανή στρατιωτική βάση, αλλά σε πέντε. Συγκεκριμένα σε τρεις από τις πιο σημαντικές βάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας της Κολομβίας και σε δύο στρατηγικές εγκαταστάσεις του Πολεμικού Ναυτικού, που βρίσκονται δύο στην Καραϊβική (στην Καρτάχενα και Μπαρανκίγια), άλλη μία στον Ειρηνικό Ωκεανό (στη Μπέα Μάλαγα), ακόμα μία στο κέντρο της χώρας (στο Παλανκέρο) και η τελευταία στο Απιάι στην επαρχία Μέτα. Εχει ήδη αποφασιστεί ότι η Κολομβία θα εγκρίνει βορειοαμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις από τις παραπάνω βάσεις για τα επόμενα δέκα, τουλάχιστον, χρόνια. Ακόμα καθορίστηκε ότι οι εν λόγω επιχειρήσεις δε θα περιοριστούν σε δραστηριότητες για την καταπολέμηση των εμπορίου ναρκωτικών σε κολομβιανό έδαφος, αλλά θα περιλαμβάνει και αυτόνομες στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ ενάντια στην «τρομοκρατία» από κολομβιανό έδαφος προς την υπόλοιπη ήπειρο, στην Καραϊβική και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Επίσης συμφωνήθηκε ότι εκτός από προσωπικό και στρατιωτικό εξοπλισμό σε κολομβιανό έδαφος θα υπάρχουν και αεροπλανοφόρα σε διεθνή ύδατα, που θα συντονίζουν τις επιχειρήσεις τους με τις βάσεις στο έδαφος της Κολομβίας. Σε αυτά τα πλαίσια οι ΗΠΑ είχαν επαναφέρει και τον 4ο Στόλο τους στα νερά της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων από πολλές λατινοαμερικάνικες χώρες.
Ενώ όλα αυτά έχουν συμφωνηθεί, προβάλλονται και ορισμένα ζητήματα «προς διαπραγμάτευση», που ουσιαστικά αποτελούν το «φύλλο συκής» για την αντιδραστική κυβέρνηση της Κολομβίας. Αυτά είναι για παράδειγμα: Το αν θα έχουν οι Αμερικανοί «Ράμπο» πλήρη ασυλία ή ..μερική, αν οι επιχειρήσεις που σήμερα έχουν καθοριστεί για 10 χρόνια θα παραταθούν. Η απαίτηση αυτή των ΗΠΑ έχει σχέση με μία παλιά, πάγια θέση που αρνείται να δικάζονται οι πολίτες τους από αρχές άλλων χωρών ή από διεθνείς οργανισμούς.
Ενα άλλο θέμα που προκαλεί «τριβές» είναι το ζήτημα των αποζημιώσεων σε περίπτωση πιθανών ζημιών που θα προκληθούν στην εφαρμογή των υπό υπογραφή συμφωνιών. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να επιτύχουν και οι δύο πλευρές να παραιτηθούν από οποιαδήποτε απαίτηση για αποζημίωση λόγω ζημιών, απωλειών, καταστροφών και θανάτων που θα προκύψουν στη διάρκεια των επιχειρήσεων. Η Κολομβία υποστηρίζει ότι δε θα παραιτηθεί από δικαιώματα που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο ώστε στη συνέχεια να καταθέσει προσφυγές μέσω διπλωματικών καναλιών. Δηλαδή η κολομβιανή κυβέρνηση, ενώ δίνει «γην και ύδωρ», θέλει να διατηρεί και κάποια τυπικά προσχήματα.
Μετά το σάλο που προκάλεσαν οι δημοσιεύσεις του περιοδικού «Cambio», η κυβέρνηση Ουρίμπε, διά στόματος του υπουργού Αμυνας της χώρας, Φρέντι Παντίγια ντε Λεόν, παραδέχτηκε ότι αντιπροσωπείες των ΗΠΑ και της Κολομβίας έχουν συναντηθεί ήδη κάποιες φορές για να εξετάσουν το θέμα, ενώ τόνισε ότι δεν πρόκειται για μετεγκατάσταση της βορειοαμερικανικής στρατιωτικής βάσης από τη Μάντα (Εκουαδόρ) στην Κολομβία, αλλά για μία συμφωνία συνεργασίας μεταξύ Ουάσιγκτον και Μπογκοτά, που βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη (!) και σε αποτελέσματα όπως η μείωση του 18% των καλλιεργειών κόκας και του 28% της παραγωγής κοκαΐνης τον τελευταίο χρόνο. Ας σημειωθεί ότι η παραπάνω συμφωνία έχει στόχο και την κάλυψη, μεταξύ άλλων, των πιθανών περικοπών στο «Σχέδιο Κολομβία».
Η αντιδραστική κυβέρνηση του Αλβαρο Ουρίμπε, με περισσή υποκρισία, παρουσιάζει την επαίσχυντη συμφωνία ως βορειοαμερικανική «βοήθεια», ενώ αποτελεί ένα σοβαρότατο πλήγμα στην κυριαρχία και την αυτοδιάθεση της Κολομβίας και φιτίλι για την ευρύτερη περιοχή.
Ασφαλώς η επίσκεψη του Μπάρακ Ομπάμα στην υποσαχάρια Αφρική έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτό όχι υπό την έννοια του «καλού» ενδιαφέροντος της «καλής» αμερικανικής κυβέρνησης αλλά με την έννοια έντονων συνειρμών από το παρελθόν και μελλοντικών προθέσεων της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Οι συνειρμοί βρίσκονται στην εποχή της κυβέρνησης Τζον Κένεντι. Τότε υπήρχε ένα πολιτικό δόγμα παρουσίας των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική που ήθελε να αλλάξει τη μέχρι τότε μέθοδο της υποστήριξης στρατιωτικών πραξικοπημάτων από λατινοαμερικανικές χούντες. Αντ' αυτής προέβλεπε την υποστήριξη αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων και κυβερνήσεων που θα διασφάλιζαν αμερικανικά συμφέροντα σ' ένα αστικοδημοκρατικό πλαίσιο.
Αυτό το πολιτικό δόγμα ονομάστηκε «Συμμαχία για την πρόοδο», με πολιτικό εκφραστή τον Τζον Κένεντι. Ηταν μια βασική πλευρά της συνολικής εσωτερικής διαμάχης της αμερικανικής αστικής τάξης. Το δραματικό της τέλος σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του Κένεντι και την επιβολή της πλέον συντηρητικής πτέρυγας του στρατιωτικού - βιομηχανικού συμπλέγματος εξουσίας.
Η προκλητική υπουργός Εξωτερικών επαναλαμβάνει τη «φασίζουσα» προπαγάνδα να ταυτίζει μια συγκεκριμένη μορφή οργάνωσης της ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας μ' αυτή καθεαυτή την ευρωπαϊκή ήπειρο ως λουδοβίκιο δόγμα.