Associated Press

Από παλιότερη διαδήλωση εργαζομένων

- Γνωρίζουμε ότι ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας παραιτήθηκε από τη θέση του εξαιτίας των κακών αποτελεσμάτων των τοπικών εκλογών και ότι το Μάρτη γίνονται πρόωρες γενικές εκλογές. Με ποια πολιτική πηγαίνει το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα ή, σωστότερα, ο Ενωμένος Δημοκρατικός Συνασπισμός, στις εκλογές αυτές; Τι διακυβεύεται σ' αυτές τις εκλογές;

- Οι κοινοβουλευτικές εκλογές της 17 του Μάρτη γίνονται σε συνέχεια της παραίτησης του πρωθυπουργού του Σοσιαλιστικού Κόμματος, κόμματος που είχε στην Εθνοσυνέλευση τους μισούς βουλευτές. Τα κακά αποτελέσματα του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις τοπικές εκλογές, είναι η αιτία που προβλήθηκε για την παραίτηση, αλλά αυτό που βάρυνε πραγματικά ήταν η φθορά της κυβέρνησης, καρπός της πρακτικής μιας πολιτικής αντίθετης στα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα. Μιας πολιτικής της Δεξιάς που εφαρμόστηκε με επίκληση του ονόματος της Αριστεράς, πράγμα που, πέραν των άλλων, έδωσε έδαφος για την ανάπτυξη της δημαγωγίας των κομμάτων της Δεξιάς. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, κύριο κόμμα της Δεξιάς, είχε μία πρόοδο στις τοπικές εκλογές.

Το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα επιβεβαιώθηκε σαν η αριστερή αντιπολίτευση στην πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση μειοψηφίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος τα τελευταία χρόνια. Η πολιτική με την οποία το ΠΚΚ και οι σύμμαχοί του στον ΕΔΣ πηγαίνουν σε αυτές τις κοινοβουλευτικές εκλογές βασίζεται στην ανάγκη της απάντησης στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Πορτογαλία, αποτέλεσμα των επιπτώσεων της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και των προσανατολισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που επιδεινώθηκαν από τη δεξιά πολιτική που εφάρμοσαν διαδοχικές κυβερνήσεις, συνδεδεμένες με οικονομικές και χρηματιστικές ομάδες και με τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Προσπαθούμε να υπάρξει μία αλλαγή προς το καλύτερο και αυτό είναι δυνατό μόνο με ένα πιο ισχυρό ΕΔΣ. Εχουμε σαν στόχο την εξασφάλιση της παραμονής σε μειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση των κομμάτων της Δεξιάς και την αποφυγή των απολύτων πλειοψηφιών τόσο του Σοσιαλδημοκρατικού, όσο και του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Εφόσον η Δεξιά παραμείνει σε μειοψηφία, το ΠΚΚ εξέφρασε διάθεση μελέτης των πολιτικών λύσεων που να επιτρέπουν την πραγματοποίηση μιας πολιτικής της Αριστεράς( πράγμα που σημαίνει μία ρήξη με την πολιτική που ακολουθήθηκε ως τώρα). Η ενίσχυση του ΠΚΚ και των συμμάχων του έχει μεγάλη σημασία για την απόκρουση της Δεξιάς και για την ανάπτυξη της πάλης ενάντια στην απειλή βαθέματος της επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα και τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων και των πλατιών στρωμάτων του πληθυσμού, ενός νέου κύματος ιδιωτικοποιήσεων και επίθεσης ενάντια στις δημόσιες υπηρεσίες, στην οποία το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και το Λαϊκό Κόμμα συγκλίνουν, με επικλήσεις δυσχερειών των δημοσίων οικονομικών και της εκπλήρωσης του «Συμφώνου Σταθερότητας». Η ενίσχυση του ΠΚΚ και των συμμάχων του είναι επίσης η πιο σταθερή εγγύηση για την αντιμετώπιση της Δεξιάς σε μία κατάσταση όπου αυτή θα επιτύχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το ΠΚΚ βαδίζει σε αυτές τις εκλογές αξιοποιώντας τη δράση των βουλευτών του ΕΔΣ στην Εθνοσυνέλευση, υπερασπίζοντας την πρότασή του για ρήξη με την πολιτική της Δεξιάς και επιβεβαιώνοντας την απαίτηση μιας πολιτικής της Αριστεράς που θα στηρίζεται σε ένα κατάλληλο εκλογικό πρόγραμμα.

Associated Press

Οι γνωστές γιγαντοαφίσες στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου

- Το ΠΚΚ συμμετέχει στις κοινοβουλευτικές εκλογές σε συμμαχία με το Οικολογικό Κόμμα «Οι Πράσινοι» στον Ενιαίο Δημοκρατικό Συνασπισμό (ΕΔΣ), που περιλαμβάνει πολλά άλλα πρόσωπα χωρίς κομματική ένταξη, σε ένα πολιτικό και εκλογικό πλαίσιο στο οποίο συνδυάζονται δυσμενείς παράγοντες και προβάλλονται μεγάλες απαιτήσεις παρέμβασης.

Το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών και η εκστρατεία που έγινε γι' αυτές είναι ένας από αυτούς τους δυσμενείς παράγοντες. Στις εκλογές αυτές, ο ΕΔΣ έχασε γύρω στο 1,4%, παίρνοντας περίπου το 11% των ψήφων για τα δημοτικά συμβούλια, αποτελέσματα τα οποία, παρά το ότι η μείωση των ψήφων του ΕΔΣ δεν ήταν πολύ μεγάλη, θεωρούμε αρνητικά, αλλά τα οποία, παρ' όλα αυτά, δε δικαιολογούν την ισχυρή πίεση που εμφανίστηκε για τη δραματοποίηση του μεγέθους τους και της σημασίας τους προς την κατεύθυνση της ακινητοποίησης και της δημιουργίας δυσχερειών. Πάνω από τα 2/3 των τριών μηνών που χωρίζουν τις τοπικές από τις κοινοβουλευτικές εκλογές χρησιμοποιήθηκαν σε μία κολοσσιαία εκστρατεία στα ΜΜΕ ενάντια στο ΠΚΚ, με τη συμβολή μερικών μελών του κόμματος, σε μία προσπάθεια συκοφάντησης και αφαίρεσης ελκτικής ικανότητας του πληθυσμού από το κόμμα, δυσφήμισης, υπονόμευσης του κόμματος στις παραμονές μιας σημαντικής πολιτικής και εκλογικής μάχης.

Αλλος δυσμενής παράγοντας είναι η απόπειρα ανατροπής των στόχων των εκλογών αυτών, όπου αποφασίζεται η εκλογή των 230 βουλευτών και ο σχηματισμός της μελλοντικής κυβέρνησης από τις πλειοψηφίες που θα διαμορφωθούν στην Εθνοσυνέλευση, κάνοντας τον πληθυσμό να πιστέψει ότι οι εκλογές γίνονται για τον πρωθυπουργό, επιδιώκοντας, έτσι, μία πόλωση μεταξύ του Σοσιαλιστικού και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (των κομμάτων που εμφανίζονται κατά την εκκίνηση σαν εκείνα που μπορούν να αποσπάσουν το μεγαλύτερο αριθμό ψήφων), σαν οι εκλογές να περιορίζονταν σε αυτά τα δύο κόμματα, τα οποία, άλλωστε, έχουν τεράστιες πολιτικές συγκλίσεις μεταξύ τους.

Στους παράγοντες αυτούς, προστίθενται και οι διακρίσεις σε βάρος του ΠΚΚ από τα πορτογαλικά ΜΜΕ που, σε αυτές τις εκλογές, πάει να πάρει έκταση σπάνιων διαστάσεων. Αποκλεισμός από συζητήσεις στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και οι δυσμενείς διαφορές μεταχείρισης στα γραπτά ΜΜΕ. Η πιο ενδεικτική γραμμή είναι ο περιορισμός των συζητήσεων στην πολωτική στρατηγική μεταξύ του Σοσιαλιστικού και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, αλλά υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις όπου συμμετέχουν σε συζητήσεις στοιχεία από το Λαϊκό Κόμμα (CDS/PP), τέταρτης πολιτικής δύναμης, με αποκλεισμό της τρίτης που είναι το ΠΚΚ. Η εύνοια προς μικρούς σχηματισμούς και οι δυσφημιστικές αναφορές προς το ΠΚΚ και τον ΕΔΣ είναι ένα άλλο στοιχείο αυτής της γραμμής εχθρότητας. Η κατάσταση, πέραν των αλλεπάλληλων διαμαρτυριών στις ρυθμιστικές αρχές, οδήγησε ήδη στην πραγματοποίηση μιας διαδήλωσης που οργάνωσε το ΠΚΚ στην έδρα ενός τηλεοπτικού καναλιού καθώς και σε άλλα κανάλια σε εκλογικές περιφέρειες όπου οι υποψήφιοι του ΕΔΣ κινδυνεύουν να αποκλειστούν από τις συζητήσεις.

Πρόκειται για μία μεγάλη επιχείρηση, που ξεκίνησε με στόχο την εξασθένηση του ΠΚΚ σε αυτές τις εκλογές, και που αποτελεί τμήμα μιας γενικότερης επιχείρησης στην Πορτογαλία και στον κόσμο για την εξασθένηση και την προσπάθεια καταστροφής των κομμουνιστικών κομμάτων και των επαναστατικών δυνάμεων, οι οποίες, όπως καθορίζουν η ταξική τους φύση και η κομμουνιστική τους ταυτότητα, δεν παραιτούνται από την πάλη για τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαών τους, για την ανάπτυξη των χωρών τους, ενάντια στους στόχους της ηγεμονίας, επέμβασης και πολέμου του ιμπεριαλισμού, για μία νέα κοινωνία και έναν πιο δίκαιο κόσμο.

Με επίγνωση των διαστάσεων της επιχείρησης αυτής και των εκλογικών ζημιών που μπορεί να προκαλέσει, τα μέλη του κόμματος θα δουλέψουν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στις εκλογές της 17 του Μάρτη, με τη βεβαιότητα ότι, την επομένη, όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, το ΠΚΚ δεν είναι λιγότερο αναγκαίο για τους εργαζόμενους, το λαό και την Πορτογαλία, δεν είναι λιγότερο αναγκαίο στην πάλη που διεξάγουν τα κομμουνιστικά κόμματα, οι επαναστατικές και προοδευτικές δυνάμεις σε όλον τον κόσμο. Θα είμαστε εδώ και μετά τις εκλογές για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, για να λύσουμε προβλήματα, για να ενισχύσουμε το κόμμα, για να είναι το τελευταίο καλύτερα προετοιμασμένο για τον αγώνα που συνεχίζεται.

- Μάθαμε επίσης για μία εκστρατεία συλλογής υπογραφών για τα εργασιακά θέματα, που πραγματοποίησε το κόμμα σας με μεγάλη επιτυχία. Μπορείτε να μας πείτε κάτι για αυτό το θέμα;

- Στην Πορτογαλία, οι αμοιβές και οι συντάξεις είναι πολύ χαμηλές, ιδιαίτερα εάν συγκριθούν με εκείνες των άλλων χωρών της ΕΕ. Η ευελιξία των εργασιακών σχέσεων, η προσωρινότητα των εργασιακών δεσμών, οι υψηλοί δείκτες ατυχημάτων είναι επίσης σοβαρά προβλήματα. Το ΠΚΚ είχε μία ισχυρή και συνεχή παρέμβαση για τα θέματα αυτά, προωθώντας την ενότητα και την πάλη των εργαζομένων γι' αυτούς τους στόχους μέσω της δράσης των κομμουνιστών στις επιχειρήσεις και στους χώρους δουλιάς, στις επιτροπές των εργαζομένων και τα συνδικάτα, παρεμβαίνοντας και υποβάλλοντας νομοσχέδια στην Εθνοσυνέλευση και ταυτόχρονα στη βάση πρωτοβουλιών, δηλαδή εκστρατειών πληροφόρησης που καθοδηγούσαν οι εργαζόμενοι στις πύλες των επιχειρήσεων και στους χώρους δουλιάς. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το κόμμα αποφάσισε να αρχίσει μία εθνική εκστρατεία για την αύξηση των αμοιβών και των συντάξεων, δίνοντας σε αυτό το θέμα τη διάσταση ενός μεγάλου εθνικού προβλήματος. Με αυτό το σκοπό, τέθηκε ο στόχος συλλογής 100.000 υπογραφών και ύστερα από περίπου έναν μήνα συγκεντρώθηκαν πάνω από 191.000, ο μεγαλύτερος όγκος υπογραφών που υπήρξε ποτέ στην Πορτογαλία, που παραδόθηκε από μία πολυάριθμη αντιπροσωπεία του κόμματος στον πρωθυπουργό. Πρόκειται για αγώνες που τοποθετούνται σε μία γραμμή δουλιάς ενίσχυσης των ριζών του κόμματος στην εργατική τάξη και στους εργαζομένους γενικά, σε μία δράση που συνδέει την οργανική ενίσχυση του κόμματος με την πολιτική παρέμβαση, με την ενίσχυση της ενότητας και της οργάνωσης των εργαζομένων και της δράσης των μαζών.

Στις 12 Γενάρη 2002 ιδρύθηκε στη Μόσχα το Κόμμα Εργασίας της Ρωσίας (ΚΕΡ). Βέβαια στην ίδια τη χώρα το κόμμα αυτό παραμένει ελάχιστα γνωστό. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί, γιατί θα έπρεπε να ασχοληθούμε με την εμφάνιση ενός νέου κόμματος και μάλιστα ακόμα σχεδόν άγνωστου στη χώρα στην οποία εμφανίστηκε. Κατά τη γνώμη μας, η ίδρυση αυτού του κόμματος χρήζει προσοχής. Είναι ίσως η «κορύφωση» μιας παράλληλης διαδικασίας που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου (λες και βγαίνει από καρμπόν), αλλά που στη Ρωσία (λόγω είτε βιασύνης ή και «ωρίμανσης» κάποιων παραμέτρων) έφτασε στο ανώτερο πολιτικό στάδιο, αυτό της συγκρότησης πολιτικού κόμματος.

Το ενδιαφέρον που παρουσιάζει ο συγκεκριμένος φορέας είναι κατ' αρχάς η σύνθεσή του. Την πρωτοβουλία της συγκρότησης του νέου κόμματος πήραν ηγετικά στελέχη ορισμένων ρωσικών συνδικάτων, όπως: του Κοινωνικού Συνδικάτου, του Συνδικάτου «Ζαστσίτα» («Προστασία της Εργασίας») (το ένα από τα τρία μέλη του προεδρείου του Συνδικάτου), της Ομοσπονδίας των Εργαζομένων στην Πολιτική Αεροπορία, της Ομοσπονδίας των Λιμενεργατών, της Ομοσπονδίας των Δασκάλων. Βέβαια, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι τα μέλη αυτών των συνδικάτων θα υποστηρίξουν το νέο κόμμα που ίδρυσαν οι ηγεσίες τους. Ηδη το συνδικάτο «Ζαστσίτα» πήρε θέση στο ζήτημα, θεωρώντας πως τα μέλη της ηγεσίας του έχουν το δικαίωμα να ανήκουν σε όποιο κόμμα θέλουν, αλλά δεν μπορούν να δεσμεύουν το συνδικάτο, στο οποίο ανήκουν εργαζόμενοι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Επικεφαλής του νέου κόμματος τέθηκαν οι Ολέγκ Σένιν (βουλευτής της Κρατικής Δούμας, μέλος του προεδρείου της «Ζαστσίτα», στο παρελθόν στέλεχος της οργάνωσης «Ενιαίο Μέτωπο των Εργαζομένων», με τροτσκιστικές καταβολές) και ο Σεργκέι Χράμοφ (επικεφαλής του Κοινωνικού Συνδικάτου, που έχει στενές σχέσεις με τα αμερικανικά «Ελεύθερα» συνδικάτα, πρώην στέλεχος της αντικομμουνιστικής «Δημοκρατικής Ενωσης» και υποψήφιος στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές με το Κόμμα του Πούτιν «Εντίνστβο»). Και οι δύο «διακρίθηκαν» και είναι γνωστοί στη Ρωσία τα τελευταία χρόνια για τη συμμετοχή τους στο λεγόμενο κίνημα «Ενάντια στην παγκοσμιοποίηση» και τις σχέσεις τους με τη γαλλική οργάνωση ΑΤΤΑΚ. Πολλοί επίσης θεωρούν ως «ιδεολόγο» του νέου κόμματος τον καθηγητή πανεπιστημίου Μ. Ποπόφ, που ήταν κι επικεφαλής της «Επιτροπής Προγράμματος», στο ιδρυτικό συνέδριο του ΚΕΡ. Ο τελευταίος είχε αποχωρήσει πριν 5 χρόνια (από τα «αριστερά») από το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ) και είχε ιδρύσει το Εργατοαγροτικό Κόμμα της Ρωσίας. Για να μπορέσουν να «επιβιώσουν» κάτω από την ίδια πολιτική στέγη οι παραπάνω κατευθύνσεις, το Καταστατικό του ΚΕΡ έχει φροντίσει να καθιερώσει το καθεστώς της ελεύθερης λειτουργίας των ομάδων μέσα στο κόμμα. Το πολύ σύντομο Πρόγραμμα του ΚΕΡ είναι μια απαρίθμηση αιτημάτων, κυρίως οικονομικής φύσης, γύρω από τα προβλήματα των εργαζομένων. Επιμελώς απ' αυτό λείπει οποιαδήποτε αναφορά στη στρατηγική προοπτική εξέλιξης, ανάπτυξης της χώρας. Ακόμα και η απλή αναφορά της λέξης σοσιαλισμός λείπει! Πρόκειται λοιπόν, πράγματι, για ένα «συνασπισμό» φτιαγμένο πάνω στη διατύπωση προβλημάτων με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία (ανεργία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος κ.ά.), αλλά που ψάχνει τις λύσεις αυτών των προβλημάτων στα πλαίσια του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος. Δε θέτει δηλαδή καν τη σκέψη για την ανατροπή της υπάρχουσας εξουσίας και για την οικοδόμηση μιας νέας, σοσιαλιστικής κοινωνίας. Ετσι, το συγκεκριμένο Πρόγραμμα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ιδιότυπο «οικονομίστικο», «συνδικαλιστικό» πλαίσιο, χωρίς ριζοσπαστικούς πολιτικούς στόχους. Σίγουρα στα αξιοπερίεργα είναι η συμμετοχή στο ΚΕΡ τέτοιων πολιτικών παραγόντων όπως οι Ο. Σένιν και Μ. Ποπόφ, που είχαν στο πρόσφατο παρελθόν ασκήσει έντονη πολεμική τόσο στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), όσο και στο Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ) για «έλλειψη κομμουνιστικής προοπτικής» και για λειψή... «επαναστατικότητα». Τώρα αυτή η κριτική πήγε... «περίπατο». Ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια άλλη πλευρά. Στα διεθνή ζητήματα το Πρόγραμμα του νέου κόμματος δεν αναφέρει κάτι συγκεκριμένο, όμως με δηλώσεις τους οι ηγέτες του ΚΕΡ εκδηλώνουν την τάση αντικατάστασης και μάλιστα αντιπαράθεσης του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος με το κίνημα κατά της «παγκοσμιοποίησης», υπέρ βέβαια του τελευταίου. Ιδιαίτερα διαφωτιστικό είναι το αναλυτικό και κοινό άρθρο των Ο. Σένιν και της Καρίν Κλεμάν, μέλους της Διεθνούς Επιτροπής της ΑΤΤΑΚ, όπου απουσιάζει παντελώς η θεμελιακή, για την κατανόηση της σύγχρονης εποχής, έννοια «ιμπεριαλισμός». (Εδώ αξίζει ίσως να θυμίσουμε πως και πριν 15 περίπου χρόνια στην ίδια αποσιώπηση είχε προχωρήσει και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στο πολυσέλιδο βιβλίο του «Περεστρόικα»). Η Κ. Κλεμάν όμως επανέρχεται με νέο άρθρο της (στα ρώσικα), όπου ισχυρίζεται πως «η παγκοσμιοποίηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα νέο στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού», συμπερασματικά δε χρειάζεται πλέον η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, αλλά ενάντια στην «καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση». Ο δε Ο. Σένιν σε συνέντευξή του τα βάζει με τους Τσάβες και Λουκασένκο, λέγοντας πως έχουν καταφέρει να στρέψουν τα συνδικάτα εναντίον τους, ξεχνώντας ίσως το ποιος κρύβεται πίσω από τις κινήσεις αποσταθεροποίησης στις δύο χώρες (Βενεζουέλα και Λευκορωσία), οι ηγέτες των οποίων, παρά τις ταλαντεύσεις τους, στο πρόσφατο παρελθόν είχαν εκδηλώσει ισχυρές αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις. Τέλος, δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητη η δράση της ΑΤΤΑΚ στη Ρωσία, όπου, με τα στελέχη που τώρα βασικά απαρτίζουν την ηγεσία του ΚΕΡ, έχει «στήσει» και «σπονσονάρει» δύο «μη κυβερνητικές» οργανώσεις: Το παράρτημα της ΑΤΤΑΚ και την οργάνωση «Ο κόσμος δεν είναι εμπόρευμα». Ταυτόχρονα εξαπέλυσε επίθεση (!) (μέσω του άρθρου της Καρίν Κλεμάν) ενάντια στο Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας - Επαναστατικό Κόμμα Κομμουνιστών (ΚΕΚΡ-ΕΚΚ), κατηγορώντας το για «αμφίβολο διεθνισμό» και για «πρακτική έξω από το πνεύμα του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση», με αφορμή τη συμμετοχή στελεχών του τελευταίου στις κινητοποιήσεις της Γένοβας.

Στο φως όμως έρχεται και μια άλλη πλευρά της ίδρυσης του νέου κόμματος. Πρόκειται για την πλευρά της ενίσχυσης του νέου κόμματος από το Κρεμλίνο. Δε θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως ένα νέο κόμμα που θα δηλώνει ότι παλεύει για τα συμφέροντα και τα συγκεκριμένα προβλήματα των εργαζομένων, θα είναι και λιγάκι «αριστερούτσικο», πιο «αριστερά» από τη σοσιαλδημοκρατία (που στη Ρωσία την εκπροσωπεί σήμερα ο Γκορμπατσόφ), αλλά και ταυτόχρονα δε θα θέτει ζήτημα αλλαγής του συστήματος, είναι ό,τι πρέπει για τη σημερινή εξουσία. Την τελευταία την ενδιαφέρει πρωτίστως σήμερα να περιορίσει κι αν μπορέσει να συρρικνώσει τη συνεχώς αυξανόμενη επιρροή των ΚΚ της Ρωσίας. Οπως ομολογεί ένας άλλος παράγοντας που πήρε μέρος στις αρχικές διαβουλεύσεις, αλλά τελικά δε συμμετείχε στην ίδρυση του νέου κόμματος, ο Μπ. Καγκαρλίτσκι, υπάρχει ολόκληρο σχέδιο στήριξης του ΚΕΡ από το Κρεμλίνο. Και ναι μεν η καταγγελία του μπορεί να θυμίζει ολίγον τους αποτυχόντες στα ελληνικά reality σόου, αλλά είναι το λιγότερο αληθοφανής και το περισσότερο αληθινή. Συμπτωματικά φέτος (τον Απρίλη) συμπληρώνονται 100 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία της εργασίας του Β.Ι. Λένιν «Τι να κάνουμε; Τα φλέγοντα ζητήματα του κινήματός μας». Οπως είναι γνωστό, σ' αυτό το έργο μεγάλο μέρος αφιερώνεται στην πολεμική ενάντια στις οπορτουνιστικές απόψεις του «οικονομισμού» και του «τρέιντ-γιουνισμού». Εκατό χρόνια αργότερα η ιδιόμορφη αναβίωση αυτών των απόψεων (όχι αποκλειστικά στη Ρωσία, μα και σ' άλλες χώρες), διανθισμένες τώρα και με «κορόνες» ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση», κάνουν για άλλη μια φορά επίκαιρο όσο ποτέ το έργο του Λένιν.