Associated Press

Πακιστανός στρατιώτης στην Κέτα, πρωτεύουσα του Μπαλουχιστάν. Η κυβέρνηση Μουσάραφ επιχειρεί να καταστείλει την εξέγερση στην επαρχία ταυτίζοντάς τη με την «τρομοκρατία»

Ο λόγος που η εξέγερση στο Μπαλουχιστάν - που δεν ήταν η μόνη, υπήρξαν τέσσερις τα τελευταία 50 χρόνια στην περιοχή, εναντίον της κυβέρνησης του Ισλαμαμπάντ - καταπολεμήθηκε με τέτοια μανία, ήταν η τεράστια γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία της περιοχής. Από τα 25,1 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια διαπιστωμένων αποθεμάτων φυσικού αερίου, τα 650 εκατ. βρίσκονται, ακριβώς, στο Μπαλουχιστάν, σύμφωνα με την εφημερίδα «Asia Times» (Ιούλης 2002). Ωστόσο, η φωτιά της εξέγερσης ποτέ δεν έσβησε στην περιοχή, και υπάρχουν σαφή αίτια γι' αυτό. Οπως σημειώνει ο πολύ γνωστός στη Δύση Πακιστανός δημοσιογράφος Αχμεντ Ρασίντ, το Μπαλουχιστάν είναι μακράν η πιο αδικημένη επαρχία του Πακιστάν. Εχει μικρό πληθυσμό, τεράστια έκταση και η κυβέρνηση δεν έχει δαπανήσει παρά ελάχιστα χρήματα για την ανάπτυξή της, την υποδομή της, την εκπαίδευση, την υγεία κ.ά. Ταυτόχρονα, η εκμετάλλευση των πόρων της περιοχής είναι εντατική. Ετσι, είναι προφανές το γιατί οι Μπαλούχοι εξεγείρονται ζητώντας αυτονομία, μεγαλύτερο μερίδιο από τα κέρδη του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που παρέχουν στο υπόλοιπο Πακιστάν, μεγαλύτερο έλεγχο επί των φυσικών πόρων της γης τους.

Τα συμβόλαια για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου δεν καρπώνονται μόνο οι κρατικές πακιστανικές επιχειρήσεις «Pakistan Petroleum Ltd» (PPL) και «Oil and Gas Development Corporation» (OGDC), αλλά και εταιρίες - «γίγαντες» όπως οι BP, ENI, OMV, και BHP. Τα μεγαλύτερα ενεργά κοιτάσματα στο Πακιστάν βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή. Εκεί όπου, τα τελευταία δύο χρόνια, η εξέγερση έχει ξαναρχίσει, παρότι ελάχιστα είναι τα σχετικά δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο, και αυτά αναπαράγουν τη συνήθη προπαγάνδα της κυβέρνησης του σημερινού δικτάτορα του Πακιστάν, του στρατηγού Περβέζ Μουσάραφ, περί «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» στην περιοχή - ισχυρισμός που ενισχύεται από το γεγονός ότι στις εσχατιές του Πακιστάν - στα ιεροδιδασκαλεία (μεντρεσέδες) του οποίου ανδρώθηκαν οι Ταλιμπάν, που εν συνεχεία εξοπλίστηκαν από την ISI και τη CIA και στάλθηκαν να «ελευθερώσουν» το Αφγανιστάν (πριν οι ΗΠΑ «απελευθερώσουν» το Αφγανιστάν από αυτούς, παραδίδοντας τα κλειδιά του σε άλλες ομάδες δολοφόνων, ναρκεμπόρων και πολέμαρχων) - έχουν πράγματι καταφύγει πολλοί από τους αλλοτινούς κυρίαρχους του Αφγανιστάν και μέλη της «αλ Κάιντα».

Ετσι, όταν σφαγιάζονται άμαχοι ή αντάρτες, είτε αυτοί είναι στο Μπαλουχιστάν, είτε στο Βόρειο και το Νότιο Ουαζιριστάν -250 τουλάχιστον, από το Μάρτη, κατά επίσημα στοιχεία - η κυβέρνηση του στρατηγού Μουσάραφ, που ο δυτικός Τύπος εξυμνεί ως τον «πιο στενό σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή της ΝΑ Ασίας» όσον αφορά στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» επικαλείται, ακριβώς, την «τρομοκρατία» και τον «εξτρεμισμό» για να δικαιολογήσει τις βάρβαρες επιχειρήσεις της στην περιοχή. Οι επιτροπές «διαλόγου» που συστήνει κατά καιρούς κάνουν ανούσιες συναντήσεις και υποβάλλουν προτάσεις βελτίωσης της κατάστασης στην περιοχή, που κατά κανόνα μένουν στα χαρτιά, και όταν οι φυλές συνεχίζουν να εξεγείρονται, ο στρατηγός Μουσάραφ απειλεί ότι «θα συντρίψει» τις φυλές. Η κυβέρνησή του διέπεται επιπλέον από την έμμονη ιδέα ότι η εξέγερση «υποκινείται» από το Ιράν. Αν συνυπολογιστούν οι πολύ κακές σχέσεις του Πακιστάν με τη σημερινή ηγεσία του Αφγανιστάν (στην Καμπούλ το 2001 ορισμένοι φώναζαν «έφυγαν οι Ταλιμπάν, έφυγε το Πακιστάν») και οι εσωτερικές ταραχές από ομάδες ισλαμιστών που πλέον απογαλακτίστηκαν από τον πρώην συνεργάτη τους που έγινε «προδότης» του Τζιχάντ, όπως τον κατηγορούν, το περιβάλλον που αντιμετωπίζουν ο Μουσάραφ και οι Πακιστανοί στρατηγοί προβάλλει ως εξαιρετικά δυσμενές.

Η συνεχιζόμενη εξέγερση στο Μπαλουχιστάν «χαλάει» επίσης τα σχέδια της σημερινής ηγεσίας του Πακιστάν, που αυτοπαρουσιάζεται και απεικονίζεται γενικώς ως «δημοκρατική», να δημιουργηθεί ένας αγωγός φυσικού αερίου Ιράν - Αφγανιστάν - Πακιστάν - Ινδίας. Το αν η κατασκευή του αγωγού θα ακυρωθεί ή όχι δε θα εξαρτηθεί βέβαια τελικά από τους αυτονομιστές του Απελευθερωτικού Στρατού του Μπαλουχιστάν, αλλά από τις προθέσεις των ΗΠΑ.