Η «νέα εποχή ελπίδας», η «νέα σελίδα» που δήθεν ανοίγεται από τη νέα αμερικανική κυβέρνηση μετά την ανάληψη των καθηκόντων του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, το «χαμηλό του προφίλ» και η δήθεν «διάθεση συνεργασίας» δε θα πρέπει να θεωρηθούν τίποτα άλλο από ένα «λίφτινγκ» της εφαρμοζόμενης αμερικανικής πολιτικής τόσο στο εσωτερικό της χώρας για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, όσο και στο εξωτερικό για την παραπέρα επιβολή και εδραίωση της κυριαρχίας των ΗΠΑ.

Εξάλλου, η επιλογή των «γερακιών», δηλαδή της Χίλαρι Κλίντον στη θέση της υπουργού Εξωτερικών (γνωστή για τη στήριξη του Ισραήλ στο Μεσανατολικό) και η συνέχιση της θητείας του Ρόμπερτ Γκέιτς στο πόστο του υπουργού Αμυνας (ο ρεπουμπλικάνος επίσης υπουργός στην κυβέρνηση Μπους), ενισχύουν τη θέση περί συνέχισης της ίδιας πολιτικής.

Οποιες διαφοροποιήσεις υπάρξουν στην εφαρμογή της ιμπεριαλιστικής πολιτικής φυσικά εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, ιδιαίτερα μετά από μια 8ετία της θητείας του Τζορτζ Μπους, που προκάλεσε σημαντικές αντιδράσεις μέσα στον αμερικανικό λαό, στους λαούς του πλανήτη, αλλά και ενίσχυσε τις ενδοϊμπεριαλιστικές προστριβές ως προς την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου το γεγονός ότι μετά την ορκωμοσία του Ομπάμα, την περασμένη Τρίτη, σειρά Ευρωπαίοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι έσπευσαν να τον στηρίξουν ζητώντας παράλληλα την εμβάθυνση των σχέσεων ΕΕ - ΗΠΑ στην εποχή «των μεγάλων προκλήσεων».

Εξάλλου, και ο ίδιος ο Ομπάμα, στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της τελετής ορκωμοσίας του - που στοίχισε 160 εκατομμύρια δολάρια - χρησιμοποιώντας μια διαφορετική φρασεολογία έδειξε τη στοχοπροσήλωσή του στην εξουσία των μονοπωλίων, που με άλλη τακτική θα υπηρετήσει, προσπαθώντας να χειραγωγήσει τον αμερικανικό λαό και να δημιουργήσει αυταπάτες και προσδοκίες.

«Η οικονομία μας είναι πολύ αποδυναμωμένη, μια συνέπεια της απληστίας και της ανευθυνότητας ορισμένων, αλλά επίσης της συλλογικής μας αποτυχίας να κάνουμε σκληρές επιλογές και να προετοιμάσουμε το έθνος για μια νέα αρχή», τόνισε ο Ομπάμα στην ορκωμοσία του, ρίχνοντας τις ευθύνες της οικονομικής κρίσης συνολικά στο λαό και όχι στην πλουτοκρατία και καλώντας το λαό «να ορθώσουμε ανάστημα, να σηκώσουμε τα μανίκια και να ξεκινήσουμε την ανοικοδόμηση της Αμερικής». Καθόλου παράξενο, αν αναλογιστεί κανείς ότι το μεγάλο κεφάλαιο είναι αυτό που τον στήριξε και τον στηρίζει, τον πλάσαρε και τον ανέδειξε, και ο ίδιος δείχνει πρόθυμος να το υπηρετήσει πιστά.

Παράλληλα, τη στιγμή που η ανεργία εξελίσσεται σε γάγγραινα, ο αριθμός των πεινασμένων και των αστέγων αυξάνεται, ο αριθμός των κατασχέσεων σπιτιών αυξάνεται, όπως και των οικογενειών που πλέον βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, ο Ομπάμα υποστήριξε ότι όσα κοινωνικά προγράμματα δεν αποδίδουν, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου φυσικά, «θα σταματήσουν», εξαγγελία που έρχεται να προστεθεί στο διορισμό του νέου υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, ο οποίος από την πρώτη στιγμή έσπευσε να στηρίξει το «Σχέδιο Σωτηρίας Πόλσον» για τις τράπεζες, προσθέτοντας ότι το οικονομικό επιτελείο του Λευκού Οίκου προετοιμάζει σχέδιο που θα προσφέρει απλόχερα στις τράπεζες τρισεκατομμύρια δολάρια, ανοίγοντας το δρόμο για παραπέρα λιτότητα για τον αμερικανικό λαό.

Δεν έλειψαν και οι «αντικομμουνιστικές κορόνες», όπου ο Ομπάμα επιχείρησε να εξισώσει το φασισμό και τον κομμουνισμό, λέγοντας ότι «οι παλαιότερες γενιές αντιμετώπισαν με επιτυχία το φασισμό και τον κομμουνισμό όχι με πυραύλους και τανκς, αλλά με σθεναρές συμμαχίες και μόνιμες καταδίκες. Γνώριζαν πως η εξουσία μας δεν μπορεί από μόνη της να μας προστατεύσει, ούτε μας δίνει το δικαίωμα να πράττουμε ό,τι θέλουμε. Αντίθετα, γνώριζαν ότι η εξουσία μας ενισχύεται μέσω της συνετής της χρήσης, η ασφάλειά μας προέρχεται από τη δικαιοσύνη της υπόθεσής μας, τη δύναμη του παραδείγματός μας (...)», ένα παράδειγμα με πολλαπλές πτυχές ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ υποσχέθηκε ότι θα αρχίσει να «αφήνει το Ιράκ στο λαό του με υπεύθυνο τρόπο και θα θεμελιώσουμε μια ειρήνη που με κόπο αποκτήθηκε στο Αφγανιστάν», αποστέλλοντας επιπλέον αμερικανικά στρατεύματα για την παραπέρα συνέχιση της κατοχής. Τόνισε επίσης πως «με παλιούς φίλους και πρώην εχθρούς θα εργαστούμε ακούραστα για να περιορίσουμε την πυρηνική απειλή», προειδοποιώντας, όμως, πως «όποιος χρησιμοποιεί τρόμο θα ηττηθεί» και υποστήριξε στη συνέχεια πως «αναζητούμε μια νέα πορεία προς τα εμπρός που θα βασιστεί στο αμοιβαίο συμφέρον και τον αμοιβαίο σεβασμό» με το μουσουλμανικό κόσμο.

Μπορεί ο Ομπάμα να μην είπε κουβέντα για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων από την ισραηλινή βαρβαρότητα κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας του, ωστόσο την Πέμπτη έσπευσε να δώσει το σαφές στίγμα της τακτικής που προτίθεται να ακολουθήσει στο Παλαιστινιακό, ισχυριζόμενος ότι «οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», αλλά και ότι «θα επιδιώξουν επιθετικά την επίτευξη μόνιμης ειρήνης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων». Στη λογική των ίσων αποστάσεων κάλεσε «τη Χαμάς να μην εκτοξεύει ρουκέτες» και «το Ισραήλ να ολοκληρώσει πλήρως την απόσυρση των στρατευμάτων του», ζητώντας και από τις δύο πλευρές «να κάνουν βήματα για μια μόνιμη εκεχειρία»... Παράλληλα, διόρισε τον Τζορτζ Μίτσελ ειδικό απεσταλμένο της κυβέρνησης στη Μέση Ανατολή και τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ (γνωστό για το ρόλο του στο μακελειό της Γιουγκοσλαβίας) στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν.

Ο Ομπάμα υπέγραψε την Πέμπτη το πρώτο διάταγμα για το κλείσιμο εντός ενός έτους της βάσης του Γκουαντάναμο - του κολαστηρίου που σηματοδότησε το λεγόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ωστόσο, το αν θα συνεχίσουν να κρατούνται όλοι οι παράνομα κρατούμενοι και το πού θα πάνε, αφήνεται σκόπιμα ανοιχτό, καθώς πιθανολογείται η μεταφορά τους σε στρατιωτικές βάσεις στις ΗΠΑ. Μάλιστα την Παρασκευή, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, κάλεσε τις χώρες - μέλη της ΕΕ να δεχτούν αποφυλακισθέντες από το Γκουαντάναμο, ώστε «να βοηθήσουν» τον Ομπάμα «να λύσει το πρόβλημα». Ηδη, θετικά βλέπει το θέμα η Πορτογαλία, ενώ η Ισπανία έχει δηλώσει πως «εξετάζει» το ζήτημα. Επίσης ανακοίνωσε ότι «θα κλείσουν το συντομότερο δυνατό τα κέντρα κράτησης που η CIA διατηρεί στο εξωτερικό» και θα «σταματήσουν τα βασανιστήρια να χρησιμοποιούνται ως μέθοδος ανάκρισης». Οι κινήσεις αυτές στοχεύουν στο να ανασκευάσουν σε επίπεδο εντυπώσεων την εικόνα σε σχέση με την κυβέρνηση Μπους, καθώς είναι ξεκάθαρη η συνέχιση του λεγόμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που η νέα ηγεσία δηλώνει ότι θα συνεχίσει.

Επιπρόσθετα, η εξαγγελία για «πάγωμα» των μισθών των καλοπληρωμένων υπαλλήλων του Λευκού Οίκου ανοίγει την πόρτα, ώστε να επεκταθεί το μέτρο και στους εργαζόμενους της χώρας, όπως ήδη έχει αρχίσει να γίνεται. Επίσης τα περί διαφάνειας των λόμπι (δηλαδή των τεχνοκρατών που πλαισιώνουν τους πολιτικούς), η πρόθεση να προχωρήσουν μέτρα σχετικά με την απαγόρευση της οπλοχρησίας σε εθνικά πάρκα, το δικαίωμα της άμβλωσης, το ζήτημα της έρευνας με βλαστοκύτταρα και άλλα τέτοιας φύσης αποτελούν μέτρα εντυπωσιασμού, ενισχύοντας το «προφίλ» της «αλλαγής» της νέας κυβέρνησης.

Η καλλιέργεια του κλίματος ευφορίας τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο για τη δήθεν αλλαγή σε σχέση με τη δυσφορία που προκάλεσε η κυβέρνηση Μπους - που παρεμπιπτόντως ο Ομπάμα στην ορκωμοσία του δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει «για τις υπηρεσίες του προς το έθνος» - η προβολή του χρώματος του Προέδρου, του επικοινωνιακού του στιλ, η πρόθεση να φανεί ότι όλες οι «φυλές», οι «τάξεις» και τα «θρησκεύματα» είναι «ίσοι, όλοι είναι ελεύθεροι και όλοι αξίζουν μια ευκαιρία να κυνηγήσουν την ευτυχία που ονειρεύονται» έχουν έναν απώτερο σκοπό: Την απόκρυψη του γεγονότος ότι η πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού δεν αλλάζει, την ταξική φύση του εκμεταλλευτικού συστήματος.