Φτώχεια, εξαθλίωση, καμιά πρόσβαση στην εκπαίδευση, απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, μολυσματικές ασθένειες να έχουν προσβάλει σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού των καταυλισμών τους. Εγκατάλειψη, περιθωριοποίηση, αυτοσχέδιες παράγκες, που δεν μπορούν να προστατεύσουν τα όνειρά τους, ανύπαρκτο εισόδημα, παντελής έλλειψη ενημέρωσης, επαφής και ανθρωπιάς, είναι η σκληρή, η απαράδεκτη καθημερινότητα των 2.000 σκηνιτών Τσιγγάνων, που ζουν σε τέσσερις απ' τους μεγαλύτερους καταυλισμούς της Αττικής - στην Αγία Παρασκευή, στον Ασπρόπυργο, στη Νέα Ζωή Ασπροπύργου και το Χαλάνδρι- αλλά και σε καταυλισμούς της Θεσσαλονίκης.

Η παραπάνω κατάσταση προκύπτει τόσο από ένα απλό - έστω και τυπικό - πέρασμα κάποιου απ' όλους τους καταυλισμούς των Τσιγγάνων στη χώρα μας, όσο και απ' τα στατιστικά αποτελέσματα έρευνας, που πραγματοποίησαν στους παραπάνω καταυλισμούς και παρουσίασαν χθες σε συνέντευξη Τύπου οι «Γιατροί του Κόσμου». Στοιχεία, που, αν και η συγκεκριμένη οργάνωση χθες προσπάθησε να τα παρουσιάσει αποστασιοποιημένα απ' τις αιτίες που γεννούν αυτή την κατάσταση, θέτουν τη σημερινή - αλλά και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις - προ των ευθυνών τους. Οπως, επίσης, βγάζουν εκτός ισχύος το νομοθετικό διάταγμα 3370/20-9-1951, που απόκτησε αναδρομική ισχύ το 1979 με τη ΓΔ 16701/51/12-3-1979 και με το οποίο όλοι οι Τσιγγάνοι που διαβιούν στη χώρα μας, έχουν το δικαίωμα να ονομάζονται Ελληνες υπήκοοι, έχοντας τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους υπόλοιπους...

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη συγκεκριμένη έρευνα - ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1997 και έγινε περίπου στο 60% του συνολικού πληθυσμού των καταυλισμών (1034 άτομα) - το 99,6% των Τσιγγάνων στους παραπάνω καταυλισμούς έχει νοσήσει από την ηπατίτιδα Α, το 65% από την ηπατίτιδα Β (ήδη απ' αυτούς το 50% βρίσκονται σε ανοσία και το 15% μπορούν σήμερα να μεταδώσουν τη νόσο) και το 1,8% έχουν προσληφθεί από ηπατίτιδα C. Οσον αφορά την κακή κατάσταση της υγείας των σκηνιτών, που είναι συνέπεια των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης, πρέπει να σημειωθεί πως ένα πολύ μεγάλο κομμάτι, το 28%, πάσχει από άσθμα και παίρνει σε μόνιμη βάση χάπια, ενώ το 21% πάσχει από γαστρίτιδα και έλκος.

Συνοπτικά, τα στοιχεία της έρευνας είναι τα εξής:

@ Γενικά χαρακτηριστικά των Τσιγγάνων: Το 92% είναι Ελληνες, το 7% Αλβανοί και το 1% Ρουμάνοι. Το 52% είναι γυναίκες και το 48% άνδρες. Αξιοσημείωτο είναι πως το 50% είναι παιδιά κάτω των 14 ετών, που αρχίζουν το κάπνισμα κατά μέσο όρο στα 14 τους χρόνια, ενώ το πρώτο τους παιδί οι Τσιγγάνες το γεννούν στα 16 τους χρόνια. Ζουν, όπως είπαμε, σε παράγκες ξύλινες, όπου δεν υπάρχει ύδρευση, ηλεκτροδότηση και θέρμανση, που δεν ξεπερνούν τα 20 τ.μ. Εάν σ' αυτά τα τ.μ. ζουν εφτά ή οχτώ άτομα, πρέπει να είναι ...ευτυχισμένοι. Συνήθως, οι οικογένειες που μοιράζονται το χώρο ξεπερνούν τα δέκα άτομα! Οσο για την εργασία, το 22% δήλωσε ότι συλλέγει σίδερα από τη χωματερή, το 31% είναι μικροπωλητές και το 18% δήλωσε «άνεργος». Το μέσο μηνιαίο εισόδημα της οικογένειας των οχτώ και δέκα ατόμων μόλις που αγγίζει τις 76.000 δραχμές, κάτι που αναγκάζει το 20% των ανήλικων παιδιών να ζητιανεύει. Τέλος, το 66% καπνίζει, το 33% κάνει χρήση αλκοόλ και το 6,5% κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών.

@ Μορφωτικό επίπεδο: Το 86% των ερωτώμενων είναι τελείως αναλφάβητο και μόλις το 14% ξέρει να γράφει και να διαβάζει. Απ' αυτούς, το 91% έχουν τελειώσει κάποιες τάξεις ή όλο το δημοτικό, το 7% το Γυμνάσιο και μόλις το 2% το Λύκειο. Είναι, ωστόσο, ενδεικτικό πως μόνο το ένα δέκατο των οικογενειών στέλνουν σήμερα τα παιδιά τους στο σχολείο, όχι επειδή δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους παρέχονται τα ελάχιστα από την ελληνική κοινωνία.

@ Γυναίκες Τσιγγάνες: Γεννούν το πρώτο τους παιδί γύρω στα 16, το 42% έχει αποβάλει πάνω από μία φορά, μόλις το 30% επισκέπτεται γιατρό κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής τους ηλικίας, ενώ το 14% έχει γεννήσει τα παιδιά τους με καισαρική τομή. Οσον αφορά τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις αυτών των γυναικών, ούτε κουβέντα να γίνεται...

Τέλος, να σημειωθεί πως απ' την έρευνα των «Γιατρών του Κόσμου» προκύπτει πως ο μέσος όρος παραμονής στον ίδιο καταυλισμό είναι: Για την Αγία Παρασκευή 14,3 χρόνια, για το Χαλάνδρι 30 χρόνια, τον Ασπρόπυργο 2 χρόνια και τη Νέα Ζωή 5 χρόνια. Το 70% αυτών μετακινήθηκε από τον τόπο γέννησής του χωρίς τη θέλησή του, σε μερικές περιπτώσεις και βιαίως. Αυτό πιστοποιεί με τον καλύτερο ίσως τρόπο τη θέλησή τους για ένταξή τους μέσα στην ελληνική κοινωνία...