Η ...«κρίση» στην κλωστοϋφαντουργία (που δεν είναι απαραίτητα κρίση και για τους βιομηχάνους του κλάδου) αποτελεί για το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ, αλλά βλέπε και ΣΕΒ) ιδανική ευκαιρία προώθησης της αντίληψης ότι μονόδρομος για την «ανάπτυξη» του τόπου είναι η ολόπλευρη και πολύπλευρη στήριξη των εταιριών του κλάδου. Μια αντίληψη που προβάλλεται από τους βιομηχάνους για το σύνολο των επιχειρήσεών τους, αλλά, λόγω συγκυριών, παίρνει τη διάσταση του «κατεπείγοντος» για την κλωστοϋφαντουργία, δίνοντας και μια καλή δικαιολογία για την υλοποίηση της ανάλογης πολιτικής με μεγαλύτερη έμφαση. Τώρα, όμως, πολύ περισσότερο από πριν, με τις αντεργατικές απαιτήσεις των βιομηχάνων να «προελαύνουν» από το δρόμο που άνοιξαν οι υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργαζομένων, γίνεται φανερό ότι η «υπόθεση κλωστοϋφαντουργία» αποτελεί μέρος ενός συνολικότερου σχεδίου των βιομηχάνων αρπαγής των πάντων από παντού.

Στην τελευταία μελέτη του για τον κλάδο, το ΙΟΒΕ επισημαίνει και διαπιστώνει αυτό που γνωρίζουν όλοι. «Οι προοπτικές για την κλωστοϋφαντουργία διαγράφονται δυσοίωνες και θα πρέπει να αναμένεται ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωσή της τα επόμενα χρόνια». Αναφερόμενο στις αιτίες, το ΙΟΒΕ δίνει έμφαση στην απελευθέρωση της παγκόσμιας αγοράς που «βρήκε απροετοίμαστες τις περισσότερες εγχώριες κλωστοϋφαντουργικές εταιρίες». Αναγκαστικά - αν και δε σημειώνεται η αιτία - το ΙΟΒΕ προσθέτει ότι «την κρίσιμη περίοδο 1994 - 2004» οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις του κλάδου «δεν προχώρησαν στον εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού τους και των δομών λειτουργίας τους, δε δημιούργησαν νέες κατάλληλες υποδομές και δε φρόντισαν την προσαρμογή τους στο νέο παγκόσμιο περιβάλλον». Είναι ιδιαίτερα φανερό τα πρώτα χρόνια αυτής της περιόδου, αλλά και πρόσφατα που τα «κανόνια» έσκαγαν το ένα μετά το άλλο, αφήνοντας χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο και δεκάδες βιομήχανους στις βίλες τους να τρώνε τις αδρές επιδοτήσεις που είχαν εισπράξει για την «ανάπτυξη» των επιχειρήσεών τους.

Το Ιδρυμα επισημαίνει ότι στο δυσμενές περιβάλλον που έχει - πλέον - δημιουργηθεί, οι ελληνικές εταιρίες πάσχουν από έλλειψη κεφαλαίων κίνησης και την απροθυμία των τραπεζών να χορηγήσουν μακρόχρονα - και φτηνά - δάνεια, αλλά και από τη «ρηχή τεχνολογική βάση» τους. Ωστόσο, σύμφωνα με τη μελέτη, «υπάρχει ακόμα χρόνος αντίδρασης», αρκεί να υπάρξουν συντονισμένες προσπάθειες και με δεδομένο ότι «η υφιστάμενη κατάσταση δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί ούτε με απομόνωση της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας από τη διεθνή αγορά, ούτε με αποσπασματικά μέτρα ενίσχυσης που στερούνται ενιαίου προγραμματισμού».

Η λύση που προτείνεται - βεβαίως - είναι η υποστήριξη εκείνων που δεν εκσυγχρονίστηκαν, δε βελτίωσαν τις υποδομές τους, δεν προσαρμόστηκαν, με:

• Βελτίωση της πρόσβασης στη χρηματοδότηση
• Αύξηση των επενδύσεων για βελτίωση παραγωγικότητας και μείωση κόστους παραγωγής
• Καταπολέμηση του «παραεμπορίου», κυρίως της εισαγωγής προϊόντων με τιμές κάτω του κόστους
• Χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές κερδών για τα επιχειρηματικά κέρδη.

Εκτός από τα παραπάνω, το ΙΟΒΕ κάνει και «τεχνικές» προτάσεις, όπως εκμετάλλευση μικρών αγορών κλπ. Εμφαση δίνει στην ανάγκη να μετατοπιστούν οι εταιρίες από τα φτηνά προϊόντα στα «ποιοτικά», που θα τα διαθέτουν σε ανταγωνιστικές τιμές. Αντί για μια φτηνή μπλούζα με ένα ορισμένο κέρδος, να φτιαχτεί μια ακριβή μπλούζα που θα πουληθεί με ένα ακόμα μεγαλύτερο κέρδος, αλλά σε ...καλύτερη τιμή από τους ανταγωνιστές. Κάπως έτσι δουλεύουν για την «ανταγωνιστικότητά» τους οι βιομήχανοι, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να μειώσουν μισθούς και δικαιώματα για ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα!!!

Σε μηχανισμό αφαίμαξης των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού - τα οποία στηρίζονται στην άγρια φορολογία των εργαζομένων και στο δημόσιο δανεισμό - έχει εξελιχθεί και ο αναπτυξιακός νόμος, ο οποίος πριμοδοτεί τις επιχειρήσεις με δωρεάν χρήμα.

Σε μία εποχή έντονου δημοσιονομικού προβλήματος, όπου η ελληνική οικονομία βρίσκεται υπό καθεστώς επιτήρησης από την ΕΕ, η κυβέρνηση εγκρίνει παχυλές κρατικές επιχορηγήσεις σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Στο πλαίσιο αυτό, το υπουργείο Οικονομίας, έως τις 27/1/2006, είχε εγκρίνει 577 επενδυτικά σχέδια επιχειρήσεων όλων των τομέων παραγωγής, με συνολικό ύψος επενδύσεων 909,4 εκατ. ευρώ, τα οποία θα επιχορηγηθούν με 380,4 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια, στις 100 μονάδες που θα στοιχίζει μία επένδυση, μόνο το 60% του - επίσημου - κόστους καλύπτεται από τον επιχειρηματία, αφού το υπόλοιπο 40% το καλύπτει το ελληνικό Δημόσιο με δωρεάν κρατική επιχορήγηση.

Στην ουσία, το 40% της κρατικής επιχορήγησης των ιδιωτικών επενδύσεων το πληρώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, τους οποίους οι κυβερνώντες «αρμέγουν» μέσω του φορολογικού συστήματος. Και τα ποσοστά αυτά είναι εικονικά, δεδομένου ότι οι επιχειρηματίες έχουν βρει διάφορες «υπόγειες διαδρομές», ώστε να αυξάνουν το ποσοστό της επιχορήγησης, πέραν των νόμιμα καθορισμένων πλαισίων. Με άλλα λόγια, κάνουν επενδύσεις με χρήματα των Ελλήνων εργαζομένων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας, μέχρι τη συγκεκριμένη ημερομηνία (27/1/06), είχαν υποβληθεί στις κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου και στις 13 Περιφέρειες της χώρας 1.234 επενδυτικά σχέδια, συνολικού ύψους επενδύσεων 2,5 δισ. ευρώ και με αιτούμενη επιχορήγηση 1,1 δισ. ευρώ. Από τα 1.234 αυτά επενδυτικά σχέδια έχουν ήδη εγκριθεί τα 577, όπως ήδη αναφέραμε. Από τα ήδη εγκεκριμένα 577, τα 370 αφορούν επιχειρήσεις της μεταποίησης (ύψος επένδυσης 506,4 εκατ. ευρώ, επιχορήγηση 215 εκατ. ευρώ), ακολουθεί ο τουρισμός με 166 επενδυτικά σχέδια ( ύψος επένδυσης 332,8 εκατ. ευρώ, επιχορήγηση 141,3 εκατ. ευρώ) και έπονται ο πρωτογενής τομέας (23 επενδυτικά σχέδια) και οι υπηρεσίες με 18 επενδυτικά σχέδια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας, από τις επενδύσεις αυτές, αναμένεται να δημιουργηθούν 3.249 νέες θέσεις εργασίας. Μια απλή διαίρεση του ποσού της δωρεάν κρατικής επιχορήγησης με τον αριθμό των θέσεων εργασίας, που «θα» δημιουργηθούν από τις επιχορηγούμενες επιχειρήσεις, μας πληροφορεί πως το ελληνικό κράτος πριμοδοτεί τους ιδιώτες για τη δημιουργία κάθε μιας θέσης εργασίας με το ποσό των 116.960 ευρώ (περίπου 40 εκατ. δραχμές)!

Ορισμένα από τα κερδοσκοπικά παιχνίδια που κάνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες την περίοδο των εκπτώσεων έρχονται αποσπασματικά στην επιφάνεια, μετά από σχετικούς ελέγχους που κάνουν αρμόδια αγορανομικά κλιμάκια.

Στον Πειραιά, στα NOTOS GALLERIES (Ηρώων Πολυτεχνείου 35 και Τσαμαδού), διαπιστώθηκε ότι για σακάκι γνωστής εταιρίας, στο οποίο η πινακίδα έγραφε «μόνο 70 ευρώ», στην ταμειακή μηχανή χρεωνόταν 200 ευρώ. Ακόμα παρατηρήθηκε να πωλούνται προϊόντα με ποσοστό έκπτωσης 60% και 50% χωρίς να διευκρινίζεται η κατηγορία του προϊόντος στην οποία αντιστοιχεί το κάθε ποσοστό έκπτωσης. Καθώς και προϊόντα στα οποία ή δε διευκρινιζόταν αν πωλούνταν με έκπτωση και σε ποιο ποσοστό ή χρεώνονταν στο ταμείο με μικρότερο ποσοστό έκπτωσης από το αναγραφόμενο. Στο κατάστημα επιβλήθηκε συνολικό πρόστιμο 120.000 ευρώ.

Σε άλλη περίπτωση, σε υποκατάστημα της αλυσίδας καλλυντικών HONDOS CENTER που βρίσκεται στην οδό Τσαμαδού 17 διαπιστώθηκε ότι τιμές που αναγράφονταν στο ράφι ήταν άλλες απ' αυτές που χρεώνονταν στο ταμείο. Οι παραβάσεις αυτές παραπέμπονται στον εισαγγελέα.

Στον εισαγγελέα Αγορανομίας παραπέμπονται και οι υπεύθυνοι δύο καταστημάτων στο Κερατσίνι, γιατί στη βιτρίνα τους πρόβαλαν «Εκπτώσεις», αλλά σε κανένα είδος δεν είχε αναγραφεί διπλή τιμή, δηλαδή η αρχική και η τελική μετά την έκπτωση, καθώς επίσης και το ποσοστό έκπτωσης.