Eurokinissi

Η στάση που κρατάει η ΝΔ απέναντι στις κινητοποιήσεις των φτωχών και μεσαίων αγροτών υπαγορεύεται από τη στρατηγική που υπηρετεί και θέλει το ξεκλήρισμά τους

«Το ΠΑΣΟΚ πέρυσι ενθάρρυνε τους αγρότες να κλιμακώσουν κι άλλο τις κινητοποιήσεις. Η ΝΔ, αντίθετα, φέτος που βρίσκεται στην αντιπολίτευση έσπευσε από την αρχή να εκφράσει τη διαφωνία της με τα μπλόκα».

Πράγματι, η Ρηγίλλης δεν περιορίστηκε μόνο στη φραστική και από «θέση αρχών» καταδίκη των μπλόκων, αλλά κατέβαλε συστηματικές προσπάθειες για να «ανοίξουν οι δρόμοι» και να προσέλθουν οι αγωνιζόμενοι αγρότες στο διάλογο - απάτη, στον οποίο προσήλθε και η ίδια για να αποχωρήσει δημαγωγικά στη συνέχεια. Ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς κάλεσε τους φτωχομεσαίους αγρότες, που μάχονται για την επιβίωσή τους, να σκεφτούν τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας, αναπαράγοντας τα ιδεολογήματα της κυρίαρχης προπαγάνδας.

«Αυτή τη στιγμή η χώρα πρέπει να αποφύγει την οικονομική χρεοκοπία», διαλαλεί συνεχώς ο Αντ. Σαμαράς, αναγορεύοντας μάλιστα περίπου ως προδοσία σε βάρος της πατρίδας κάθε ιδέα αντιπολίτευσης στην (αντιλαϊκή) πολιτική που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ. «Αν εμείς υπονομεύουμε κάθε κίνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν θα βλάψουμε μόνο το ΠΑΣΟΚ, θα βλάψουμε την πατρίδα μας», αποφάνθηκε μιλώντας στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΕ της ΝΔ.

Με το βλέμμα στραμμένο στην κατάκτηση της κυβερνητικής καρέκλας, η ΝΔ είναι υποχρεωμένη να προβάλλει επιμέρους διαχειριστικές «ενστάσεις», κρατώντας σταθερό το τιμόνι στην υπεράσπιση της ενιαίας με την κυβέρνηση στρατηγικής. Γι' αυτό προσπαθεί να εμφανιστεί ότι αποστασιοποιείται τάχα από πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής.

«Στηρίζουμε την κυβέρνηση εκεί που το επιβάλλει το συμφέρον του τόπου, αλλά δεν κυβερνάμε μαζί της (...) δεν συγκυβερνούμε με το ΠΑΣΟΚ», υποστήριξε ο Αντ. Σαμαράς, εκφράζοντας μάλιστα την αντίθεσή του «σε διάφορες προτάσεις εξωθεσμικών λύσεων, που απαξιώνουν τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου».

Τυπικά μπορεί να έχει δίκιο ο πρόεδρος της ΝΔ, ότι δηλαδή το κόμμα του δε συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ. Επί της ουσίας όμως, ορμώμενοι από την ίδια φιλομονοπωλιακή στρατηγική, συντονίζονται άριστα για να σαρώσουν τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα, έχοντας συγκροτήσει ένα ενιαίο και αδιάσπαστο μαύρο μέτωπο υπέρ της υλοποίησης της στρατηγικής του κεφαλαίου.

Σε αυτό το μέτωπο η ηγεσία της ΝΔ φιλοδοξεί να διαδραματίσει πρωτοπόρο ρόλο, αναλαμβάνοντας να λανσάρει ως καινούριο τις πιο αντιδραστικές ιδέες και πολιτικές της πλουτοκρατίας, καθώς και συγκεκριμένα μέτρα για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το όραμα της «νέας μεταπολίτευσης» που επαγγέλλεται ο πρόεδρος της ΝΔ και το οποίο μάλιστα φιλοδοξεί να είναι το «όχημα» που θα τον οδηγήσει στην εξουσία.

Η περιγραφή που έχει κάνει, έστω και σε αδρές γραμμές, των τριών «πυλώνων» πάνω στους οποίους θα στηρίζεται η «νέα μεταπολίτευση», δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα του οράματος.

-- Στην οικονομία, για παράδειγμα, το βασικό χαρακτηριστικό της «νέας μεταπολίτευσης» που οραματίζεται ο Αντ. Σαμαράς είναι «στροφή στην ανταγωνιστικότητα, στροφή στην παραγωγή (...) και απο-ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας». Ηδη, έχει δώσει σαφή δείγματα γραφής στην κατεύθυνση αυτή, αναλαμβάνοντας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες υπέρ των επιχειρήσεων και ζητώντας την πλήρη απαλλαγή τους από τα «κρατικά βάρη», δηλαδή απαλλαγή από τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές, τα δημοτικά τέλη, κ.ο.κ. Ως αντίβαρο τάσσεται υπέρ της αύξησης των έμμεσων, των πιο αντιλαϊκών, φόρων.

-- Στο χώρο της πολιτικής, η «νέα μεταπολίτευση», σύμφωνα με τον εμπνευστή της, «σημαίνει σεβασμό στο δημόσιο συμφέρον, όχι υποταγή σε όσα επιβάλλουν τα ισχυρά συμφέροντα των συντεχνιών και των εξωθεσμικών επιρροών». Μια απλή αποκωδικοποίηση αρκεί για να φανεί καθαρά ότι ο στόχος είναι τα εναπομείναντα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού. Αλλωστε, ο Αντ. Σαμαράς έχει δώσει και εδώ χειροπιαστά δείγματα γραφής, ζητώντας την κατάργηση ουσιαστικά των διαδηλώσεων στο κέντρο των πόλεων, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, κ.ά.

-- «Νέα μεταπολίτευση», όμως, σημαίνει επίσης «να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο χώρο των ιδεών», οι οποίοι, σύμφωνα πάντα με τον πρόεδρο της ΝΔ, ανατράπηκαν το 1974, όταν ο Κ. Καραμανλής «αποκατέστησε την ισορροπία στο σεβασμό των ιδεών της Αριστεράς και της Δεξιάς». Διακηρυγμένος στόχος, λοιπόν, είναι «η απο-ενοχοποίηση των ιδεών», εννοώντας βέβαια την κυρίαρχη αντιδραστική ιδεολογία. Ομως το πρόβλημα, που και ο ίδιος έχει εντοπίσει - η παραδοχή, δηλαδή, ότι «οι ιδέες μας δεν είναι ελκυστικές» - δεν μπορεί να λυθεί με τον τρόπο που θέλει ο πρόεδρος της ΝΔ. Ακριβώς γιατί οι ιδέες, όπως και η πολιτική τους, είναι υποταγμένες στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, δηλαδή εξ αντικειμένου άδικες για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Είναι φανερό πως τα θεμέλια και της «νέας μεταπολίτευσης» πατάνε πάνω στην άγρια εκμετάλλευση και το αίμα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Οσο και αν προσπαθούν να το παρουσιάσουν σαν κάτι νέο, το ιδεολόγημα που λανσάρισε η ΝΔ είναι φτιαγμένο από τα ίδια παλιά και φθαρμένα υλικά του συστήματος της εκμετάλλευσης και δεν έχει κανέναν άλλο στόχο πέρα από το να εγκλωβίσει ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, κρίσιμες για την επάνοδο της ΝΔ στη διακυβέρνηση.