Το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής άνοιξε με ένα διαφορετικό αφιέρωμα, «Είναι το γέλιο σου που γράφει μουσική».

Η ΚΝΕ διαχρονικά σε αυτόν τον μοναδικό νεολαιίστικο θεσμό της πρόβαλε και στηρίζει ουσιαστικά τη νέα δημιουργία. Ετσι, στην Κεντρική Σκηνή ανέβηκαν οι Βασιλική Μιχαλοπούλου, Ιντρα Κέιν, Αλεξάνδρα Κόνιακ, Πολυξένη Καράκογλου, Νίνα Μαζάνη, Χριστιάνα Γαλιάτσου και Βίκυ Καρατζόγλου, οι οποίες με την όμορφη παρουσία τους «ταξίδεψαν» το κοινό σε δικά τους τραγούδια, αλλά και σε αγαπημένα τραγούδια άλλων δημιουργών με τη μοναδική ενορχηστρωτική ματιά του Γιάννη Δίσκου, ο οποίος είχε και την επιμέλεια του προγράμματος.

Από τις πρώτες νότες το κοινό άρχισε να «ζεσταίνεται» και να γεμίζει τον χώρο μπροστά στη Σκηνή.

Η Βασιλική Μιχαλοπούλου με τα «Ενδεχόμενά» της που έχουν ήδη αγαπηθεί πολύ καλωσόρισε το κοινό του Φεστιβάλ, δηλώνοντας πως ευχαριστεί την ΚΝΕ για την πρόσκληση.

Η Ιντρα Κέιν με τη γεμάτη ενέργεια παρουσία της επιφύλαξε μια έκπληξη, καθώς ερμήνευσε για πρώτη φορά το καινούριο της τραγούδι, με τίτλο «Αυταπάτη».

Η Αλεξάνδρα Κόνιακ ξεσήκωσε το κοινό με το «Οταν δεν είμαι καλά», ενώ ολοκλήρωσε την εμφάνισή της με μια ξεχωριστή διασκευή της «Αρνησης» του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιώργου Σεφέρη για «αυτόν τον ιστορικό θεσμό».

Σειρά είχε μια γνώριμη του Φεστιβάλ, η Πολυξένη Καράκογλου, η οποία ανέφερε ότι πάντα είναι χαρούμενη όταν τραγουδά για τους συντρόφους της. Μέσα από τα τραγούδια της, «Του κόσμου η ρότα» και «Πρωτομαγιά», δύο σύγχρονα τραγούδια με κοινωνικό προβληματισμό, απηύθυνε το δικό της κάλεσμα για συμμετοχή στη μεγάλη πανεργατική απεργία στην 1η Οκτώβρη, αλλά και έστειλε την αλληλεγγύη της στον παλαιστινιακό λαό.

Η εκρηκτική Νίνα Μαζάνη μας ταξίδεψε στο «Πάντα» και τη «Νύχτα Μαγική» σκορπώντας παντού ξεσηκωτικές μελωδίες.

Να ακούγονται οι φωνές μας ως τα πέρατα της Γης, μέχρι τον λαό της Παλαιστίνης που αγωνίζεται για το αυτονόητο, την ειρήνη και την ελευθερία, δήλωσε από σκηνής η Χριστιάνα Γαλιάτσου. Με την ξεχωριστή λαϊκή της φωνή ερμήνευσε το «Τραπουλόχαρτο», αλλά και τη διασκευή του «Αν είναι η αγάπη αμαρτία».

Η Βίκυ Καρατζόγλου ερμήνευσε μοναδικά το «Εγώ είχα φτιάξει» σε μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους της Λίνας Δημοπούλου, αλλά και τον «Παλιό στρατιώτη» του αξέχαστου Λαυρέντη Μαχαιρίτσα κερδίζοντας το πιο θερμό χειροκρότημα.

Το φινάλε βρήκε και τις εφτά ερμηνεύτριες πάνω στη σκηνή να γίνονται μια φωνή με τον κόσμο τραγουδώντας το «Δίχτυ» του Σταύρου Ξαρχάκου.

«Είναι μεγάλη μας χαρά και τιμή που ως Ορχήστρα της ΚΝΕ συμμετέχουμε στο 51ο Φεστιβάλ. Η Ορχήστρα μας κάνει πρόβες στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ "Μάνος Λοΐζος"».

Με αυτά τα λόγια καλωσόρισε ο Πέτρος Γκιώνης, μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ και της Ορχήστρας της ΚΝΕ, το κοινό που βρέθηκε στο Στέκι Πολιτισμού για να ακούσει το όμορφο πρόγραμμα που ετοίμασε η Ορχήστρα.

Ενα πρόγραμμα τιμής στους μεγάλους μας δημιουργούς που με το έργο τους λάμπρυναν και καθόρισαν το ελληνικό τραγούδι: Στον Μίκη Θεοδωράκη, στον Μάνο Χατζιδάκι, στον Μάνο Λοΐζο, στον Χρήστο Λεοντή. Αφορμή ήταν η δουλειά που έκανε η Ορχήστρα πάνω σε μια παράσταση - σταθμό, τη «Μαγική Πόλη» του 1963, που ήταν και η πρώτη μουσική σύμπραξη των δύο μεγάλων μας συνθετών, του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκι.

Μαέστρος της χορωδίας ήταν ο νεαρός τότε Μ. Λοΐζος και της ορχήστρας ο επίσης νεαρός Χρ. Λεοντής, οι οποίοι είχαν παρουσιάσει κι αυτοί τα πρώτα τους τραγούδια σε εκείνη την ιστορική παράσταση.

Το χειροκρότημα για την Ορχήστρα ήταν θερμό από τους ανθρώπους όλων των ηλικιών που βρέθηκαν στο θεατράκι, ενώ αποδείχθηκε για άλλη μια φορά η δουλειά που συντελείται στο Στέκι Πολιτισμού για την ανάπτυξη του μορφωτικού και πολιτιστικού ρεύματος.

Την επιμέλεια και τη διεύθυνση είχε ο Τεό Λαζάρου.

Επαιξαν και τραγούδησαν: Γιάννης Ερης, Χάρης Παπαϊωάννου, Δημήτρης Πέππας, Φραντσέσκος Βεντούρης, Τάσος Τσάκος, Αφροδίτη Τσιγάρα, Νέστορας Μπέσιος, Δήμητρα Ελευθερίου, Μυρτώ Λάβαρη, Λήδα Καλλιόπη Αγγέλου, Κατερίνα Δημοπούλου, Μίνα Ψυχιά, Πέτρος Γκιώνης.

Με το «Μη μου πεις τίποτα», τραγούδι του Μ. Πλέσσα τραγουδισμένο από την Τζένη Βάνου, άνοιξε το πρόγραμμά της αλλά και τις εκδηλώσεις της Λαϊκής Σκηνής η Rosadenia με την μπάντα της.

Πατώντας πάνω σε βαλκανικούς και ροκ ρυθμούς, συνδυάζοντας στοιχεία ποπ, τζαζ και παραδοσιακής μουσικής, και με βάση και τα δικά της μουσικά ακούσματα όπως δήλωσε, χάρισε μια υπέροχη βραδιά με ελληνικά και ξένα κομμάτια.

Η 21 ετών Rosadenia, με σπουδές στη χορωδία και συνεργασίες με τον Γ. Νταλάρα, την Μ. Σάττι, τον Δ. Σαββόπουλο κ.ά., ξεσήκωσε όσους γέμισαν τον χώρο, παντρεύοντας από τη μια παραδοσιακά τραγούδια, όπως το «Κάτω στο περιγιάλι», με την «Κανελόριζα», και από την άλλη αγγλικό με αραβικό στίχο!

Παράλληλα ένωσε τα ακούσματα της νέας γενιάς με τις παλιότερες, χάρη και στο τραγούδι του Χρήστου Αηδονίδη «Βλέφαρό μου».

Μιλώντας εκ μέρους όλων όσοι βρέθηκαν στη Σκηνή ο μαέστρος της μπάντας της Rosadenia, Φώτης Τσώλης, κάλεσε στην απεργία της 1ης Οκτώβρη, στο πλευρό των ταξικών συνδικάτων, όπου θα συμμετάσχει και ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, και ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την τιμή που τους έκανε με την πρόσκλησή της να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις, με την ευχή και την ελπίδα η Οργάνωση να φτάσει και να ξεπεράσει τα 100 Φεστιβάλ!

Κλείνοντας το πρόγραμμά της η Rosadenia αναφέρθηκε στη γενοκτονία που διαπράττει το κράτος - δολοφόνος Ισραήλ, και μαζί με το κοινό απαίτησε «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Τα μαθητικά συγκροτήματα άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις στη Μαθητική Σκηνή. Πρώτοι ανέβηκαν οι «Ασύμφωνοι», από το Μουσικό Σχολείο Ιλίου. Οι στίχοι από τις «Περσίδες» έδωσαν τη σειρά τους στον «Μικρόκοσμο», και από κει περάσαμε στην Παλαιστίνη. «Ηταν κάποτε δυο φίλοι», το τραγούδι - ύμνος της ελεύθερης Παλαιστίνης, του Μίκη Θεοδωράκη, συγκίνησε μικρούς και μεγάλους.

Τη σκυτάλη πήραν οι «Σακάτηδες», όνομα και πράγμα, λιγότεροι απ' ό,τι συνήθως ...λόγω τραυματισμών. Ο «Νεοέλληνας» έδωσε τη σειρά του στη «Layla» του Κλάπτον, και εκείνη στον «Νέγρο θερμαστή από το Τζιμπουτί», του Νίκου Καββαδία και του Θάνου Μικρούτσικου.

Η Μουσική Ακαδημία Ιλίου και το Εργαστήρι Μουσικής «Οδός Ονείρων», για εφήβους άνω των 16 ετών, μας ταξίδεψαν σε πιο λαϊκές νότες. Υπό την καθοδήγηση του μαέστρου Γιάννη Γαβρά ακούσαμε τραγούδια των Ξαρχάκου, Κουγιουμτζή, Πλέσσα, Ζαμπέτα, και η 17μελής ορχήστρα έκλεισε με τους «Χαρταετούς» του Μίκη. Την παράσταση έκλεψε η μικρούλα της ορχήστρας με την ερμηνεία της.

Ενα όμορφο μουσικό ταξίδι, με σταθμούς στα πιο γνωστά του τραγούδια, μας χάρισε ο Δημήτρης Μητσοτάκης.

Ο συνθέτης, στιχουργός και συγγραφέας, ευρύτερα γνωστός από το συγκρότημα «Ενδελέχεια», ένα από τα δημοφιλέστερα της δεκαετίας του '90, μετρά ήδη 30 χρόνια πορείας. Από τη «Λίστα» και «Ολα αυτά που δεν γουστάρω τα 'χω γράψει σε μια λίστα, κι είναι πρώτο μες στη λίστα η σαπίλα του φασίστα», μέχρι τη «Βουτιά από ψηλά» και τη «Διαμαντένια Προβλήτα»... Ενώ το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ήχησε δυνατά όταν αφιέρωσε στους πρόσφυγες το τραγούδι του, «Θηρίο σαν την ξενιτιά».

Ο Papazo μας έφερε όλα τα «λουλούδια» από το πασίγνωστο πλέον «Μπαλκόνι» του στη Μαθητική Σκηνή, που γέμισε ασφυκτικά από κόσμο. Μαζί με την εκπληκτική Αρτεμη Κυριακοπούλου και την εξαιρετική μπάντα που τους συνοδεύει, έπαιξαν δεκάδες διασκευές με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς! Πρώτα πρώτα κάλεσε τους θεατές να έρθουν πιο κοντά στη σκηνή. Ευχαρίστησε θερμά το Φεστιβάλ της ΚΝΕ για την πρόσκληση και άρχισε ένα απίστευτο σερί, με τραγούδια δικά του ή και όχι, που τα τραγουδούσαν άπαντες. Οι πρώτες νότες του «Ατελιέ» ξεσήκωσαν το κοινό και στη συνέχεια «Μπόσα Νόβα του Ησαΐα», «Ετσι είμαι εγώ», «Πιάνω φωτιά», «Λευκή καταιγίδα», το πρώτο τραγούδι που έπαιξε ποτέ, «Θεέ μου μεγαλοδύναμε» και τόσα άλλα. Για πρώτη φορά ο Papazo υποδέχτηκε τον πατέρα του στη σκηνή και τραγούδησαν μαζί το «Knocking on Heaven's Door». Ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές για τον τραγουδοποιό, που μίλησε για την Παλαιστίνη, για την καθημερινή βία των social media που καταναλώνεται από τους ανθρώπους. Τη βία που μας απο-ευαισθητοποιεί από την ανθρώπινή μας υπόσταση... Το «Ατελιέ» ακούστηκε δυο φορές, στην αρχή και στο τέλος, ενώ εκτός από το «Αγόρια δεν κλαίνε» έπαιξε και το ακυκλοφόρητο «Διακοπές στη Σελήνη». Και η συναυλία έκλεισε με την ευχή του να είναι και πάλι εδώ του χρόνου!

«Είναι η τελευταία συναυλία του καλοκαιριού και χαιρόμαστε πολύ που είμαστε σε αυτήν την όμορφη κοινότητα!». Με αυτά τα ζεστά λόγια άνοιξε τη συναυλία του στη Μαθητική Σκηνή ο Κωστής Μαραβέγιας, παίζοντας στη συνέχεια «Ούτε καριέρα, ούτε λεφτά, welcome to Greece...».

Με τη γνωστή ζωντάνια του, άλλοτε σε ρυθμούς σκα και άλλοτε λάτιν ή ρέγκε, ξεσήκωσε το νεανικό κοινό.

«Είναι η εποχή περίεργη, οι αλλαγές στον κόσμο προς το χειρότερο, η ανθρωπότητα βιώνει κρίσεις, επικρατεί ο νόμος του ισχυρού. Πώς να δώσεις τη χαρά όταν η κατάσταση είναι τόσο δύσκολη; Για να παραφράσω τον Ελύτη, που έλεγε "το καλοκαίρι αν δεν το βρεις, το φτιάχνεις", είμαστε εδώ για να φτιάξουμε το καλοκαίρι μας και τα καλοκαίρια όλων των ανθρώπων. Αυτό το τραγούδι σας το αφιερώνω», είπε και έπαιξε την «Ανθισμένη Αυλή», ενώ όλοι μαζί τραγούδησαν το «Δεν ζητάω πολλά» και άλλες επιτυχίες.

«Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει, κι αν νιώθεις σήμερα κι εσύ πως έχεις μέσα σου στεγνώσει και καεί, το καμένο χώμα βγάζει έτσι και πέσει μια βροχή τα ωραιότερα λουλούδια που 'χω δει» ακούγεται από την Κεντρική Σκηνή, με την σπουδαία ερμηνεύτρια Ελεωνόρα Ζουγανέλη να κάνει την εμφάνισή της και η διασκέδαση χτυπάει «κόκκινο». Ο κόσμος επευφημεί, χτυπώντας ρυθμικά παλαμάκια και το κέφι ζωντανεύει. Ο καλύτερος τρόπος να ολοκληρωθεί με γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια η πρώτη βραδιά του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».