Στη Στοκχόλμη, μια από τις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές πρωτεύουσες της Ευρώπης, το βράδυ της περασμένης Τρίτης ήταν διαθέσιμο μόνο ένα ασθενοφόρο, για όλη την πόλη!

Δεν πρόκειται, βέβαια, για κάποια «ακραία εξαίρεση». Είναι η πιο σκληρή απόδειξη της πολιτικής που θυσιάζει τη ζωή και την υγεία του λαού για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Οι καταγγελίες από την ίδια την υπηρεσία ασθενοφόρων είναι αποκαλυπτικές: Βάρδιες ακάλυπτες, εργαζόμενοι εξουθενωμένοι, μισθοί πετσοκομμένοι, νοσηλευτές και διασώστες που παραιτούνται μαζικά. Ολα αυτά είναι το αποτέλεσμα μιας συνειδητής στρατηγικής, που εφαρμόζουν με συνέπεια οι κυβερνήσεις των αστικών τάξεων σε κάθε χώρα - είτε λέγονται «κεντροδεξιοί», είτε «σοσιαλδημοκράτες».

Κι όμως, την ίδια στιγμή που δεν υπάρχουν χρήματα για να λειτουργούν τα ασθενοφόρα, η Σουηδία - όπως και όλες οι χώρες της ΕΕ - έχει δεσμευτεί να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ, στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΝΑΤΟ. Η απόφαση αυτή δεν αφορά την «αμυντική ενίσχυση», όπως διατυμπανίζουν στους λαούς. Αφορά την προετοιμασία για έναν γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την εξυπηρέτηση των ανταγωνισμών των αστικών τάξεων των καπιταλιστικών κρατών της Δύσης (ΝΑΤΟ, ΕΕ και των συμμάχων τους) με την Κίνα, τη Ρωσία και τα υπόλοιπα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά μπλοκ.

Πρόκειται για την οργανωμένη στροφή στην πολεμική οικονομία: Δημόσιες υπηρεσίες στερεύουν από προσωπικό και πόρους, για να διοχετεύονται δισεκατομμύρια σε πολεμικά κονδύλια, εξοπλιστικά προγράμματα και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Για τον λαό, όμως, «άμυνα» είναι να φτάνει ασθενοφόρο όταν το χρειάζεται. Αυτός ο σχεδιασμός δεν αφήνει πίσω του μόνο νούμερα, αλλά και ανθρώπινες ζωές. Οπως είπε χαρακτηριστικά ο Emil Skoglund, εργαζόμενος στον σταθμό και εκπρόσωπος της Ενωσης Νοσηλευτών:

«Είμαστε πολλοί που ανησυχούμε σοβαρά για το τι πρόκειται να συμβεί. Αυτή η κατάσταση δεν είναι καθόλου βιώσιμη μακροπρόθεσμα. Στο τέλος, την πληρώνουν οι ασθενείς».

Αυτά τα λόγια συνοψίζουν την πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι στις δημόσιες δομές Υγείας στη Σουηδία: Εντατικοποίηση, ελαστικά ωράρια, υποστελέχωση και μισθοί πείνας. Και όταν τολμούν να διαμαρτυρηθούν, να διεκδικήσουν το αυτονόητο - δηλαδή να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να ρισκάρουν τη ζωή των ασθενών - αντιμετωπίζουν τον αυταρχισμό, την αδιαφορία, την κρατική καταστολή.

Ολα αυτά δεν είναι κάποια «ανωμαλία». Είναι ο κανόνας του σημερινού συστήματος, όπου οι ανάγκες του λαού θυσιάζονται για τα κέρδη των λίγων και για την πολεμική προετοιμασία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Οπως και στην Ελλάδα, έτσι και στη Σουηδία, το παραμύθι περί «ανεπτυγμένων κρατών» και «πρότυπων συστημάτων Υγείας» καταρρέει. Γιατί όσο η οικονομία λειτουργεί με βάση το κέρδος, όσο οι λαοί θεωρούνται αναλώσιμοι μπροστά στους πολεμικούς σχεδιασμούς, τόσο πιο πολλοί θα πεθαίνουν αβοήθητοι, χωρίς γιατρό, χωρίς ασθενοφόρο, χωρίς περίθαλψη.

Γι' αυτό και ο αγώνας των εργαζομένων στην Υγεία δεν αφορά μόνο τα δικαιώματά τους. Αφορά την ίδια τη ζωή και την ασφάλεια της λαϊκής οικογένειας. Αφορά την πάλη ενάντια σε ένα σύστημα που μπορεί να βρει λεφτά για ΝΑΤΟικές φρεγάτες, αλλά όχι για ένα ασθενοφόρο σε μια βραδινή βάρδια.

Η απάντηση βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, με μόνιμο προσωπικό και αξιοπρεπείς όρους δουλειάς, με κατάργηση κάθε εμπλοκής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ. Για να πάψουν οι λαοί να είναι αναλώσιμοι στα μέτωπα των πολέμων και στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία.