«ΚΚΕ και Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TKP) μαζί τιμάμε το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, μαζί αγωνιζόμαστε "Για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι"», για να σταματήσει το μακέλεμα του παλαιστινιακού λαού, για τη φιλία των λαών.

Με τέτοια μηνύματα και συνθήματα γέμισε το βράδυ της Παρασκευής η πλατεία Βουνακίου στη Χίο, στο πλαίσιο του κοινού αφιερώματος του ΚΚΕ και του TKP στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη.

Η εκδήλωση άνοιξε με ένα μαθητικό συγκρότημα και εξέπεμψε όμορφα μηνύματα, όπως όταν μικρά παιδιά με τους γονείς τους, τα οποία κρατούσαν μπαλόνια στα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας, τα άφησαν να πετάξουν ψηλά στον ουρανό, βροντοφωνάζοντας «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Χαιρετισμό στην εκδήλωση εκ μέρους του TKP απηύθυνε ο Μπερκάς Κεμάλ Ονογλου, ο οποίος αναφέρθηκε αναλυτικά στον Μίκη Θεοδωράκη και στο έργο του, στις κοινές αξίες και προσδοκίες των λαών και στις δυο πλευρές του Αιγαίου, και πρόσθεσε: «Οι αξίες μας και οι καλλιτέχνες μας έχουν επαληθεύσει την ορθότητα του αγώνα μας ενώπιον της Ιστορίας και έχουν κάνει τον λαό μέρος αυτού. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμή μας! Ο Θεοδωράκης, ο Ναζίμ, ο Ρίτσος και ο Νεσίν είναι δικοί μας. Δεν δημιούργησαν Τέχνη για τον εαυτό τους, αλλά για τους καταπιεσμένους, τις φτωχές μάζες και τους εργάτες. Οι εχθροί μας δεν έχουν - και δεν μπορούν να έχουν - τέτοιους θησαυρούς. Οι καπιταλιστές δεν θα προσφέρουν ποτέ τέτοια παρακαταθήκη στην κοινωνία. Η στενή κοσμοθεωρία τους είναι ανίκανη να παράγει τέτοια μεγάλη παρακαταθήκη».

Στην κεντρική ομιλία ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τόνισε: «Με τις εκδηλώσεις μας τιμάμε μαζί με τους Τούρκους συντρόφους μας τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, εδώ στο νησί όπου γεννήθηκε ο μεγάλος δημιουργός και απέναντι, στη Σμύρνη - όχι μόνο γιατί από εκεί καταγόταν η μητέρα του αλλά και γιατί εκεί μπορεί να σηματοδοτηθεί καλύτερα η διεθνιστική διάσταση του έργου του, η δράση του για την ελληνοτουρκική φιλία, τη φιλία των λαών μας, κόντρα στις άρχουσες τάξεις και στη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία.

Ταυτόχρονα, οι εκδηλώσεις εδώ στη Χίο που γίνονται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όπως και εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα που θα κορυφωθούν την άλλη βδομάδα στην Αθήνα, γίνονται ένα βήμα μαχητικής αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Αλλωστε ο Μίκης, όπως του ζήτησε ο Γιασέρ Αραφάτ, έδωσε ένα από τα μεγάλα του τραγούδια για να γίνει ο εθνικός ύμνος της ελεύθερης Παλαιστίνης.

Οι εκδηλώσεις μας αυτές τις μέρες σε όλη τη χώρα, και εδώ στη Χίο, γίνονται βήμα καταδίκης του κράτους - εγκληματία του Ισραήλ, των συμμάχων του και αυτών που του κάνουν τις πλάτες στο έγκλημα που διαπράττει σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Και δεν είναι μόνο ο Τραμπ κι οι Αμερικανοί, είναι οι υποκριτές της ΕΕ, αυτοί που έχουν αποφασίσει 19 πακέτα κυρώσεων ενάντια στη Ρωσία για τον πόλεμο που κάνουν μαζί της με τους ΝΑΤΟικούς και τον αχυράνθρωπο Ζελένσκι, και ούτε ένα πακέτο τιμωρίας στο κράτος - δολοφόνο. Τώρα συζητάνε να αποκλείσουν το Ισραήλ, λέει, από τη Γιουροβίζιον...».

Αναφέρθηκε αναλυτικά στα εγκλήματα του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ στην Παλαιστίνη, αναδεικνύοντας τις ευθύνες και της ελληνικής κυβέρνησης και άλλων αστικών κομμάτων, και υπογράμμισε: «Αντιπαλεύουμε την εμπλοκή της χώρας μας στο μακελειό, απαιτούμε την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του '67 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Είναι ανεπιθύμητοι στην πατρίδα μας όσοι εκπροσωπούν το κράτος - τρομοκράτη. Απαιτούμε το σταμάτημα κάθε συνεργασίας, οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής».

Στη συνέχεια κάλεσε να υποψιαστεί ένας κόσμος: «Με κάθε ευκαιρία θυμίζουν στα συστημικά κόμματα τους κανόνες της ΕΕ που είναι υποχρεωτικοί. Είναι αυτή η συζήτηση που παρακολουθούμε ιδιαίτερα μετά τη ΔΕΘ για τα "κοστολογημένα προγράμματα". Και το κάνουν αυτό γιατί ξέρουν και συμφωνούν ότι υπάρχει το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας, που απαιτεί ματωμένα πλεονάσματα από τη βαριά φορολογία των μισθωτών, των συνταξιούχων, των αυτοαπασχολούμενων, των βιοπαλαιστών. Ξέρουν ότι υπάρχει οροφή δαπανών, που μπορεί να χαλαρώνει μόνο για πολεμικές δραστηριότητες στη βιομηχανία και αλλού». Και ανέφερε μια σειρά παραδείγματα όπου εκφράζεται αυτό, όπως οι ελλείψεις σε Υγεία, πυρόσβεση, πυρασφάλεια, σχολεία, μέτρα σαν το αίσχος του 13ωρου, το οποίο είναι κοινοτική Οδηγία και θέλουν να το εφαρμόσουν για να δουλεύει ο εργαζόμενος όσο, όποτε και όταν θέλει ο εργοδότης, κ.λπ.

«Αυτές είναι οι κοινές στρατηγικές επιλογές. Είναι η οικονομία του κεφαλαίου, είναι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, αυτές καθορίζουν τις δύο όψεις της σύγχρονης Ελλάδας», είπε περιγράφοντας τις εκφράσεις «μιας ανάπτυξης καπιταλιστικής, που εικόνες της έχουμε σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, που έχετε και εσείς εδώ στο νησί σας, όταν το 1/3 της Χίου κάηκε από δυο φωτιές το καλοκαίρι και η δεύτερη μεγάλη έσβησε όταν συνάντησε τα καμένα. Οταν βλέπουμε τον κόσμο που περιμένει ακόμα τις αποζημιώσεις. Οταν βλέπουμε σχέδια για το αντιμόνιο και για τα φωτοβολταϊκά, που μέχρι τώρα τα έχετε αποτρέψει και μπορείτε στην πράξη να τα αποτρέψετε τελειωτικά. Οταν θέλουν να κάνουν τα νησιά μας - και τη Χίο - φυλακή για εγκλωβισμένους, ξεριζωμένους πρόσφυγες και μετανάστες. Οταν βλέπουμε τα κενά που έχουμε στα νοσοκομεία, στα σχολεία, που δεν είναι δική σας ιδιαιτερότητα, όλα τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα είναι υποστελεχομένα. Οταν βλέπουμε ότι ακόμα και αυτό το δικαίωμα στο νερό πασχίζετε για να μπορείτε να το έχετε, και ακόμα δεν τα έχουν καταφέρει. Εχουμε κυριολεκτικά ένα πολιτικό σύστημα το οποίο διαχειρίζεται αυτήν την οικονομία, αυτές τις δεσμεύσεις, αυτές τις στρατηγικές επιλογές, το οποίο σήμερα μοιάζει με κινούμενη άμμο».

Κλείνοντας ανέφερε ότι υπάρχει απάντηση σε όλα αυτά, υπάρχει αντίπαλος: Από τον λαό που ξεσηκώνεται ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, τους μαχόμενους υγειονομικούς, τους κατοίκους της Χίου που έχουν μπλοκάρει μια σειρά αντιλαϊκά σχέδια για το νησί, μέχρι τα εκατομμύρια που βγήκαν στους δρόμους μαζί με τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, το κίνημα της νεολαίας. Και τόνισε: «Αυτά όλα τα ποτάμια αποτελούν ένα ρεύμα αντίστασης που αμφισβητεί, που προβάλλει τις σύγχρονες ανάγκες ως διεκδικήσεις που δεν κοστολογούνται αλλά απαιτούν εδώ και τώρα λύση. Αυτό το κίνημα μπορεί να συναντηθεί, μπορεί να διαμορφώσει όρους ανατροπής αυτού του συσχετισμού, όρους που θα βάλουν επιτακτικά το ζήτημα της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, που δεν μπορεί να είναι άλλοι από τον σοσιαλισμό, από την εργατική εξουσία, από τη δυνατότητα ο λαός μας να σχεδιάζει την οικονομία του με βάση τις δικές του ανάγκες και όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου».

«Δεν υπάρχει, φίλοι και σύντροφοι, χρόνος για χάσιμο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για νέες αυταπάτες, νέες απογοητεύσεις», συνέχισε, καλώντας «σε αυτόν τον αγώνα, που δίνει το πραγματικά καινούργιο, που απαντάει στις αναζητήσεις της νεολαίας αλλά και στην ανάγκη να ζούμε με δικαιώματα στον 21ο αιώνα, να συναντηθούμε χιλιάδες αγωνιστές, χιλιάδες που απογοητεύτηκαν το προηγούμενο διάστημα, που συναντήθηκαν με τους κομμουνιστές στους αγώνες στην καθημερινή δράση. Μπορούμε κυριολεκτικά να διαμορφώσουμε τη δύναμη μέσα στον λαό μας που θα βάλει επί τάπητος το ζήτημα αλλαγής τάξης στην εξουσία».

«Και σε αυτόν τον αγώνα τα τραγούδια, η μουσική, η Τέχνη του Μίκη θα μας συντροφεύουν, θα συνεχίσουν να μας εμπνέουν, να μας συγκινούν, να μας ανεβάζουν», κατέληξε ο Ν. Σοφιανός, δίνοντας τη «σκυτάλη» στη μουσική.

Στη σκηνή ανέβηκε η Γκιουλτζάν Αλτάν με την ορχήστρα της, και μπορεί να ξάφνιασε που ξεκίνησε με τον «Μικρόκοσμο» του Θάνου Μικρούτσικου, όμως ήταν οι στίχοι του μεγάλου Τούρκου κομμουνιστή Ναζίμ Χικμέτ που τραγουδήθηκαν. Αμέσως μετά είχαν σειρά οι μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και ένα τραγούδι της σπουδαίας Λιβανέζας τραγουδίστριας Φαϊρούζ, το οποίο μιλούσε για τον εμφύλιο στη χώρα της και τους αγώνες του λαού.

Με μοναδική δύναμη ακολούθησε το ελληνικό συγκρότημα υπό τη διεύθυνση του Θοδωρή Οικονόμου, με ερμηνευτές τον Δώρο Δημοσθένους και την Αγγελική Τουμπανάκη, που μάγεψαν το κοινό. Οι ερμηνευτές εξέφρασαν από σκηνής τη χαρά τους για την παρουσία τους σε αυτήν τη συναυλία, με την Αγγελική Τουμπανάκη να αναφέρει για τον Μίκη ότι «ένωσε λαούς, ανθρώπους και έννοιες παντοτινές, αποτελεί για μας έμπνευση για να κάνουμε ανατροπές», και τον Δώρο Δημοσθένους να δηλώνει ότι «το ΚΚΕ ξέρει να τιμά τους μεγάλους Ελληνες». Τα υπέροχα τραγούδια και οι δυο τους εναλλάσσονταν στη σκηνή, για να εισπράττουν διαρκώς θερμότατο χειροκρότημα από τον κόσμο! Και στο τέλος ξεσήκωσαν το κοινό στο «Είμαστε δυο», σε έναν κυκλικό χορό όλο δύναμη, με σημαίες του ΚΚΕ και του TKP να αρμενίζουν μαζί, και το σύνθημα «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» να δονεί την ατμόσφαιρα.

Η βραδιά έκλεισε με ρυθμούς της παράδοσης από νησιά και όχι μόνο, από το συγκρότημα «Σεργιάνι», με τους καρσιλαμάδες και τους κυκλικούς χορούς να συνεχίζονται...