«Βαριά ήττα για τον εκλεκτό της Αγκυρας» έγραφαν τα ΜΜΕ μετά την επικράτηση του 56χρονου νομικού και ακαδημαϊκού Τουφάν Ερχιουρμάν στις «εκλογές» που έγιναν την Κυριακή στα Κατεχόμενα της Κύπρου. Ο «ευρωπαϊστής» ηγέτης του σοσιαλδημοκρατικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος εμφανίζεται ως πιο μετριοπαθής σε σχέση με τον προκάτοχό του, «κεντροδεξιό» Ερσίν Τατάρ, και η εκλογή του προβάλλεται ως καταλύτης για «θετικές εξελίξεις» στο Κυπριακό. Το πόσο ...χειραφετημένος από την Αγκυρα είναι ο νέος «Πρόεδρος» φρόντισε να το δείξει ο ίδιος σε δηλώσεις μετά την εκλογή του. «Ο καθορισμός μιας εξωτερικής πολιτικής στην Κύπρο χωρίς διαβούλευση με την Τουρκία δεν θα είναι ποτέ ζήτημα κατά τη διάρκεια της θητείας μου», είπε, και έθεσε ως στόχο την «περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεών μας με την Τουρκία».

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, ο Ερχιουρμάν είχε καταθέσει τις απόψεις του σε πρόσφατη συνέντευξη στην «Κίπρις Ποστασί». Σταχυολογούμε: «Το μειονέκτημα του τουρκοκυπριακού λαού είναι ο περιορισμός της κυριαρχίας του (...). Ενώ είμαστε ένας από τους δύο ισότιμους ιδρυτικούς εταίρους (...), στην πράξη τα κοινά μας κυριαρχικά δικαιώματα σε έξι τομείς (ασφάλεια, Ενέργεια, υδρογονάνθρακες, θαλάσσιες δικαιοδοσίες, εμπορικές οδοί και υπηκοότητα) μας έχουν αφαιρεθεί. Ο Χριστοδουλίδης (σ.σ. Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας) αποφασίζει μόνος του γι' αυτά τα θέματα». Εξηγώντας την αντίληψή του για τη «λύση», υποστηρίζει ότι σε τομείς όπως οι παραπάνω «οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από κοινού, με βάση την πολιτική ισότητα» και «όλες οι υπόλοιπες εξουσίες θα ασκούνται κυριαρχικά από το τουρκοκυπριακό κράτος και το ελληνοκυπριακό κράτος» (state), διευκρινίζοντας μάλιστα ότι «το τουρκοκυπριακό κράτος θα έχει επίσης την εξουσία να υπογράφει συμφωνίες με διεθνή κράτη σε ορισμένες δικαιοδοσίες», αλλά και ότι «ο εγγυητικός ρόλος της Τουρκίας θα συνεχιστεί, καθώς οι μοναδικές και οι κοινές δικαιοδοσίες της διατηρούνται».

Αυτό που περιγράφει ο Ερχιουρμάν είναι μια ομοσπονδία δύο κρατών, ανάλογη με αυτήν που προέβλεπε το σχέδιο Ανάν, το οποίο απέρριψε συντριπτικά ο κυπριακός λαός. Το επιβεβαίωσε ο ίδιος τον περασμένο Φλεβάρη, λέγοντας: «Είτε το ονομάζετε δύο κράτη, ομοσπονδία ή κάτι άλλο (...) δεν με ενδιαφέρουν τα ονόματα. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το περιεχόμενο. Λέω ότι λόγω του καθεστώτος αυτής της χώρας, οι αποφάσεις γι' αυτά τα έξι ζητήματα δεν μπορούν να ληφθούν χωρίς τη βούληση του τουρκοκυπριακού λαού (...) Το όνομα δεν έχει σημασία. Το τουρκοκυπριακό κράτος και το ελληνοκυπριακό κράτος θα είναι δύο ισότιμα κράτη (...) Αυτό είναι το μοντέλο που περιγράφω (...) θα το χαρακτήριζα το "sui generis" (με μοναδικά χαρακτηριστικά) των μοντέλων ομοσπονδίας». Ανάλογες είναι οι θέσεις του και για το θέμα της «διακυβέρνησης». Ερμηνεύοντας τον όρο «πολιτική ισότητα», στην ίδια ανάλυση αναφέρει: «Δεν θα είναι δυνατόν τα όργανα του ομοσπονδιακού κράτους να λάβουν οποιαδήποτε απόφαση που δεν έχει εγκριθεί τουλάχιστον από έναν Τουρκοκύπριο αξιωματούχο».

Οι θέσεις αυτές βέβαια δεν έπεσαν από τον ουρανό. Βρίσκονται στον πυρήνα των διχοτομικών σχεδίων που συζητιούνται και προωθούνται όλα αυτά τα χρόνια στο Κυπριακό με τη βούλα των Ευρωατλαντικών, στρώνοντας τον δρόμο σε «λύση» δύο κρατών. Τέτοιες διευθετήσεις βρέθηκαν στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντανά, από όπου γίνεται προσπάθεια σήμερα να συνεχιστούν τα παζάρια. Από τότε όμως έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Το κυριότερο, συζητιέται η απευθείας ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Το μόνο που εγγυάται μια τέτοια εξέλιξη, ωστόσο, είναι περισσότερη καύσιμη ύλη για την οριστική διχοτόμηση με την αναγνώριση δύο κρατών, ανεξάρτητα από το πώς θα καθορίζεται η μεταξύ τους σχέση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο «τρέχει» και η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης - «σημαιοφόρου» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στη περιοχή - να οργανωθεί πολυμερής Διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο.

Τέτοια σχήματα παζαριών και διευθετήσεων προωθεί και η Τουρκία, τουλάχιστον από το 2020 - 2021, ζητώντας σύγκληση «Διεθνούς Διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο». Πρότεινε μάλιστα να συμμετέχουν όχι μόνο οι παράκτιες χώρες, αλλά και όσοι «έχουν συμφέροντα στην περιοχή» (βλ. ΗΠΑ). Ιδιας κοπής και σκοπιμότητας είναι η πρόταση για τη δημιουργία «ενεργειακής πλατφόρμας στη Μεσόγειο». Οπως έλεγε π.χ. το φθινόπωρο του 2020 ο τότε ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου, σε τέτοιες πλατφόρμες μπορούν «να συζητηθούν αυτά τα θέματα (σ.σ. υδρογονάνθρακες και καθορισμός ΑΟΖ) όχι μόνο με την Ελλάδα, αλλά και με όλες τις παράκτιες χώρες». Τόσο παλιός είναι ο «φρέσκος αέρας» που λένε ότι φυσάει στο Κυπριακό και στα Ελληνοτουρκικά... Τα παζάρια στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο έχουν για προτεραιότητα τα ευρωατλαντικά συμφέροντα και τις διευθετήσεις που τα υπηρετούν καλύτερα, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, ενάντια στα συμφέροντα Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων.

Αυτά με έναν μόνο τρόπο μπορούν να τα υπερασπιστούν: Με την ανάπτυξη της συντονισμένης εργατικής - λαϊκής πάλης κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για το νησί, για την επανένωση της Κύπρου και του λαού της, για να υψωθεί τείχος αντίστασης στον εθνικισμό και στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, για Κύπρο ανεξάρτητη και ενιαία, δηλαδή ένα και όχι δύο κράτη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμένιων και Λατίνων, χωρίς κατοχικά και κάθε είδους ξένα στρατεύματα και βάσεις, χωρίς εγγυητές και προστάτες, με τον λαό κυρίαρχο.