Στην «καρδιά» της εσθονικής πρωτεύουσας, του Τάλιν, βρίσκεται εκείνο το σύμβολο που, σύμφωνα με τα λόγια των κυβερνητικών παραγόντων, «διχάζει την κοινωνία» στην Εσθονία. Αυτό το σύμβολο δεν είναι άλλο από το μνημείο του Σοβιετικού στρατιώτη, του απελευθερωτή της Εσθονίας από τον ναζιστικό ζυγό, του μπρούτζινου «Αλιόσα» (στα ρώσικα χαϊδευτικά ο Αλέξης), όπως τον αποκαλούν εδώ και χρόνια. Οι αρχές δηλώνουν πως το συγκεκριμένο μνημείο είναι «σύμβολο της σοβιετικής κατοχής» κι αργά ή γρήγορα θα πρέπει να απομακρυνθεί, για να επέλθει η «κοινωνική ειρήνη». Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτήν τη μάχη με τον «Αλιόσα»;

Οι εξελίξεις ξεκίνησαν στις παραμονές της φετινής επετείου της Αντιφασιστικής Νίκης, στις 8 Μάη, όταν εθνικιστές κι οπαδοί των εσθονικών λεγεώνων των SS (που είχαν δημιουργηθεί την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας) πραγματοποίησαν εκεί συγκέντρωση, με στόχο να εμποδίσουν τον κόσμο, που άφηνε λουλούδια στο μνημείο.

Η αστυνομία εξέφρασε την «αδυναμία» της να προφυλάξει το μνημείο. Ακολούθησαν οι πρώτες δηλώσεις, για το ότι ο «Αλιόσα», πράγματι συμβολίζει τη «σοβιετική κομμουνιστική κατοχή», ότι «διχάζει την κοινωνία» και θα πρέπει να απομακρυνθεί από το κέντρο της πρωτεύουσας. Το αίτημα της «μεταφοράς σε άλλο μέρος» υποστήριξε και το δεξιό κόμμα «Ενωση της Πατρίδας», που συμμετέχει στο λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα» (μαζί με τη δική μας ΝΔ).

Στις 20 Μάη οι φιλο-ναζί εθνικιστές πραγματοποίησαν νέα συγκέντρωση, κι αυτή τη φορά όχι μόνο κατέστρεφαν τον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου, ούτε απλώς έφτυναν και πέταξαν μπογιές στον «Αλιόσα», αλλά και πέρασαν ένα σχοινί στο λαιμό του, με στόχο να τον γκρεμίσουν. Οι αστυνομικές δυνάμεις παρακολουθούσαν ατάραχες. Ο βανδαλισμός δεν πέρασε, μόνο χάρη στην παρέμβαση μερικών αντιφασιστών, που κατέφτασαν στον τόπο.

Το ίδιο βράδυ οι μερικές δεκάδες των αντιφασιστών αποφάσισαν τα επόμενα βράδια να έρχονται στον «Αλιόσα», για να εμποδίσουν την καταστροφή του. Η δράση αυτή, που πήρε τον τίτλο «Βραδινή φρουρά», έγινε μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα και χωρίς τη βοήθεια των ΜΜΕ, γνωστή σε αρκετούς ανθρώπους. Ετσι στις 26 Μάη μαζεύτηκαν στη «Βραδινή φρουρά» πάνω από χίλιοι άνθρωποι. Μεγάλο μέρος τους ήταν οι Ρώσοι και ρωσόφωνοι, που αποτελούν το 1/3 του πληθυσμού, αλλά το μεγαλύτερο μέρος από αυτούς έχει στερηθεί των πολιτικών του δικαιωμάτων, γιατί δεν μπορούν να αποδείξουν ότι οι ίδιοι ή οι γονείς τους, ζούσαν στην Εσθονία και πριν το 1940, όταν η Εσθονία εντάχθηκε στην ΕΣΣΔ. Μαζί τους ήταν και Εσθονοί, που αντιδρούν στην ισοπέδωση της ιστορίας.

Αξίζει να αναφέρουμε πως στο πρόσφατο παρελθόν το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Εσθονίας, που είναι μέλος τόσο του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος», (μαζί με το ΠΑΣΟΚ), όσο και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (εκεί όπου προεδρεύει τώρα ο Γ. Παπανδρέου) συμμετείχε σε μια καμπάνια «ουδετερότητας», όπου χιλιάδες κεριά άναψαν ανάμεσα στο μνημείο του σοβιετικού στρατιώτη - απελευθερωτή και αυτό που πρόσφατα ανεγέρθηκε υπέρ των ναζί. Στόχος, σύμφωνα με τους διοργανωτές ήταν η ...«συμφιλίωση» όσων πολέμησαν μέσα από τις γραμμές του Κόκκινου στρατού, με όσους πολέμησαν μέσα από τα εσθονικά SS (!!!).

Οπως μάλιστα δήλωσε ο Ε. Σαβισάαρ, σημερινός υπουργός Οικονομίας κι επικεφαλής του «Κεντρώου κόμματος», από το 1999 υπάρχει συμφωνία της «Ενωσης της Πατρίδας», του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και του κόμματος των «μεταρρυθμίσεων», για την απομάκρυνση του μπρούτζινου Σοβιετικού στρατιώτη από το κέντρο της πόλης.

Επιστρέφοντας όμως στα γεγονότα, το κίνημα της «Βραδινής φρουράς» κατάφερε όχι μόνο να αποτρέψει την καταστροφή του σοβιετικού μνημείου, αλλά θορύβησε αρκετά και την εσθονική κυβέρνηση! Αποτέλεσμα ήταν στις 27 Μάη η αστυνομία να αποκλείσει το μνημείο, δηλώνοντας πως η φύλαξη των δημόσιων χώρων και του μνημείου είναι υπόθεση της αστυνομίας κι όχι των πολιτών. «Αν δώσουμε σήμερα ένα κομματάκι του Τάλιν για φύλαξη σε κάποιους αυτόκλητους, αύριο θα αναγκαστούμε να δώσουμε ολόκληρη την πόλη», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αντρους Ανσίπ, πρωθυπουργός της χώρας. Ο ίδιος, ξεκαθάρισε και τα πραγματικά σχέδια των αρχών, σημειώνοντας πως και προσωπικά ο «Αλιόσα» δεν του είναι καθόλου συμπαθής και θα πρέπει έως τη «μέρα πένθους των θυμάτων της κατοχής», στις 22 Σεπτέμβρη, να έχει απομακρυνθεί.

Και βέβαια η αστυνομία ανέλαβε τη «φρούρηση» του μνημείου, αποκλείοντας την πρόσβαση σ' αυτό, αλλά οι εκδηλώσεις υποστήριξης του μπρούτζινου στρατιώτη, όπως κι οι μικρότερες εκδηλώσεις υπέρ της καταστροφής του, συνεχίζονται κι έχουν μεταφερθεί στις γειτονικές πλατείες. Η αντιπαράθεση συνεχίζεται και πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι η κυβέρνηση πράγματι θα επιδιώξει έως τις 22 Σεπτέμβρη να «ξηλώσει» τον «Αλιόσα».

Την ίδια μέρα στα σχολεία για άλλη μια φορά αναμένεται να προβληθεί η ταινία «Οι στρατιώτες της νεκροκεφαλής», που είναι γυρισμένη από το κρατικό κανάλι ΕΤΒ κι αναφέρεται στους Εσθονούς, που πολέμησαν στα χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου με το μέρος της χιτλερικής Γερμανίας, μέσα από τις γραμμές της 20^ής Μεραρχίας των SS. Σύμφωνα με τις αρχές της Εσθονίας η ταινία αυτή έχει σκοπό να εμφυσήσει τον πατριωτισμό στη νέα γενιά.

Δεν πρόκειται για αστείο! Στη χώρα, όπως ήδη αναφέραμε, έχουν ανεγερθεί και μνημεία (!) για τους ναζί, με πρωτοβουλία του «Συνδέσμου των αγωνιστών για την ελευθερία», όπως ονομάζεται ο σύλλογος όσων Εσθονών υπηρέτησαν στα SS.

Στις 8 Ιούνη η εσθονική κυβέρνηση αποφάσισε μάλιστα τη χρηματοδότηση με το ποσό των 375 χιλιάδων κορονών (25 χιλιάδων ευρώ), του ιδιωτικού μουσείου «του αγώνα για την απελευθέρωση» στην περιοχή Λαγκέντι, όπου έχει ανεγερθεί και το μνημείο υπέρ των ναζιστικών λεγεώνων.

Επίσης, η κυβέρνηση της Εσθονίας χαρακτήρισε την 22^η Σεπτέμβρη, τη μέρα που απελευθερώθηκε η πρωτεύουσα Τάλιν από το φασισμό, ως «μέρα πένθους», για να εμπεδωθεί από τη νέα γενιά πως η μέρα κατά την οποία ο σοβιετικός στρατός απελευθέρωσε τη χώρα σήμανε δήθεν την «κατοχή» της Εσθονίας. Μάλιστα, σύμφωνα με τα λόγια του πρωθυπουργού, θα απαγορεύονται οι «ανάρμοστες εκδηλώσεις» εκείνη τη μέρα. Απαγορεύεται δηλαδή, σε όσους το επιθυμούν, να τιμήσουν τη μέρα της Απελευθέρωσης της πόλης από το γερμανικό ιμπεριαλισμό, όπως συνηθιζόταν στο παρελθόν εκείνη τη μέρα, στο μνημείο του «Σοβιετικού στρατιώτη- απελευθερωτή».

Να σημειωθεί πως στις 22 Σεπτέμβρη 1944 ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε το Τάλιν. Πρώτο στην πόλη μπήκε το 8^ο Εσθονικό Σώμα, με επικεφαλής τον Εσθονό συνταγματάρχη Β. Βέρκα. Οι πάνω από 20 χιλιάδες μαχητές του Εσθονικού Σώματος και οι 500 παρτιζάνοι που βραβεύτηκαν με παράσημα και μετάλλια, οι 12 Εσθονοί στρατιώτες και αξιωματικοί στους οποίους απονεμήθηκε ο τίτλος του Ηρωα της Σοβιετικής Ενωσης, τα κέρδισαν με το αίμα τους. Το δε μνημείο, του στρατιώτη - απελευθερωτή (1947), είναι έργο του Εσθονού γλύπτη Εν Ρόος, ενώ πόζαρε για την κατασκευή του ο επίσης Εσθονός Αλμπερτ Γιόχανες Ανταμσον. Και η ιδέα του γλύπτη ήταν να αναπαραστήσει έναν στρατιώτη του 8^ου Εσθονικού Σώματος, που πενθεί τους νεκρούς συντρόφους του.

Η προσπάθεια της ιστορικής δικαίωσης του ναζισμού στη Βαλτική, που έχει επανειλημμένα καταγγείλει στο Ευρωκοινοβούλιο η Ευρωομάδα του ΚΚΕ, δεν είναι ένα απλό «καπρίτσιο» των αστικών κομμάτων, που κυριάρχησαν στη χώρα, μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Εχει να κάνει μ' έναν «κοινό παρονομαστή», που έχουν διαμορφώσει τα πολιτικά κόμματα της ντόπιας άρχουσας τάξης και που δεν είναι άλλος από τον αντισοβιετισμό και τον αντικομμουνισμό και την ανάγκη λήψης μέτρων περιορισμού της δράσης των κομμουνιστών.

Στη βάση αυτή:

- Εχει απαγορευτεί το ΚΚ Εσθονίας και κάθε οργάνωση που στήριξε τη διατήρηση της ΕΣΣΔ.

- Διαστρεβλώνεται συστηματικά και με κάθε τρόπο η ιστορική αλήθεια, που αφορά την εθελοντική ένταξη της Εσθονίας στη σύνθεση της ΕΣΣΔ.

- Στη βάση αυτή περίπου 300 χιλιάδες άνθρωποι (σ' έναν συνολικό πληθυσμό 1,3 εκατομμυρίων, που έχει η Εσθονία) έχουν στερηθεί την ιθαγένεια και όλα τα πολιτικά δικαιώματά τους!

- Προχωρά σ' όλη την κλίμακα η ιστορική δικαίωση των ντόπιων ναζί, που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ τη δεκαετία του '50, όταν για να βρουν αυτές «φίλιες δυνάμεις» στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ, δημόσια ανακήρυξαν πως όσοι εντάχθηκαν στις λεγεώνες των SS στις χώρες της Βαλτικής ήταν «αγωνιστές της ανεξαρτησίας». Τη γραμμή, που χάραξε τότε η Ουάσιγκτον, ακολουθούν σήμερα όχι μόνο οι αρχές της Εσθονίας, αλλά και η ΕΕ, με τη στήριξη των κυρίαρχων κύκλων της οποίας προωθείται η όλη επιχείρηση.

Στο παρελθόν, όταν υπήρχε η ΕΣΣΔ, διάφοροι στη χώρα μας είτε καλόβουλα, είτε, πιο συχνά κακόβουλα, ζητούσαν από τους κομμουνιστές στην Ελλάδα να απολογηθούν για το ένα ή άλλο κοινωνικό φαινόμενο ή πολιτική απόφαση που παιρνόταν στις σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης. Σήμερα, που αυτά τα καθεστώτα έχουν ανατραπεί, μπορούμε εμείς οι κομμουνιστές να ρωτήσουμε τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, που ασκούσαν τότε κριτική στην ΕΣΣΔ κυρίως μάλιστα για ζητήματα «δημοκρατίας», γιατί υπάρχουν οι παραπάνω αντιδημοκρατικές κι αντιιστορικές μεθοδεύσεις στην Εσθονία, αλλά και στη Λετονία; Γιατί στη γειτονική Λιθουανία είναι, επίσης, εδώ και 15 χρόνια απαγορευμένο το ΚΚ; Γιατί στην Τσεχία και τη Σλοβακία υπάρχουν γραφεία «δίωξης του κομμουνισμού» κι εφαρμόζονται αντικομμουνιστικοί νόμοι; Γιατί στην Ουγγαρία και στις Βαλτικές χώρες υπάρχουν απαγορεύσεις των συμβόλων του κομμουνιστικού κι εργατικού κινήματος; Γιατί στην Πολωνία, στη Ρουμανία και συνολικότερα σε αυτές τις χώρες λαμβάνονται μέτρα (ιδεολογικά, προπαγανδιστικά και οργανωτικά) για να μην μπορούν και οι κομμουνιστές να εκθέσουν τις απόψεις τους για το παρόν και το μέλλον των λαών;

Αλήθεια, πού πήγαν τα λεγόμενα «κριτήρια της Κοπεγχάγης», στα οποία συνηθίζουν να αναφέρονται συχνά-πυκνά τα κόμματα του ευρωμονόδρομου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ);

Σίγουρα αυτές οι ερωτήσεις έχουν καθαρά ρητορικό χαρακτήρα, αφού τις απαντήσεις τις γνωρίζουμε! Η «δημοκρατία» τους είναι για τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων μιας συγκεκριμένης τάξης, της αστικής! Κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει την ελεύθερη δυνατότητα σύγκρισης κι επιλογής του δρόμου ανάπτυξης των λαών.

Ομως η παραπάνω κατάσταση δεν κάνει κάτι άλλο, από το να επιβεβαιώνει τις θέσεις του ΚΚΕ για την ΕΕ και την πορεία διεύρυνσής της:

1. Οι νέες χώρες που εντάχθηκαν στην ΕΕ μπήκαν σ' αυτήν με συνθήκες και όρους (όχι μόνο οικονομικούς, κοινωνικούς, αλλά και πολιτικούς) ιδιαίτερα δυσμενείς για τους λαούς τους και βέβαια χειρότερους από αυτούς που ίσχυαν στο παρελθόν.

2. Το λεγόμενο κοινοτικό κεκτημένο λειτουργεί και ισχύει μόνο όταν στρέφεται σε βάρος των εργαζομένων, σε βάρος των λαών, των κοινωνικών τους κατακτήσεων και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στην κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται πως εφαρμόζεται το αντιδραστικότερο κι αντιλαϊκότερο.

3. Οι μόνες ελευθερίες που μπορούν να αναγνωρίζονται στην ΕΕ είναι οι 4 ελευθερίες του ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ (κίνησης των κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού), που καμία σχέση δεν έχουν βέβαια με την έννοια της «ελευθερίας» όπως την καταλαβαίνουν τα δεκάδες εκατομμύρια των εργαζομένων της Ευρώπης.

Ο μπρούτζινος «Αλιόσα» της Εσθονίας, με τη διαμάχη που ξέσπασε γύρω από την «τύχη» του, αποκάλυψε για άλλη μια φορά το πού μπορεί να φτάσει ο «κατήφορος» του αντικομμουνισμού κι αντισοβιετισμού! Κι η ΕΕ απροκάλυπτα στηρίζει την όλη επιχείρηση των αντικομμουνιστικών διώξεων και της προσπάθειας ιστορικής δικαίωσης του ναζισμού στη Βαλτική! Από την άλλη, η διαμάχη για τον «Αλιόσα» έδειξε πως μπορούν να εμφανιστούν ισχυρές αντιστάσεις απέναντι σ' όλους αυτούς που θέλουν να ισοπεδώσουν το παρελθόν για να χειραγωγήσουν το μέλλον!