• Ενταση του αυταρχισμού και της καταστολής στα πανεπιστήμια
• 14ο Συνέδριο ΟΝΝΕΔ: Ευτυχώς που δεν είναι έτσι η νεολαία!
• Ημερίδα του ΚΣ της ΚΝΕ: «Αθλητισμός: Θέαμα και κέρδος για το κεφάλαιο ή ανάγκη και δικαίωμα για τον λαό και τη νεολαία; Η πρόταση του ΚΚΕ».
• Συνέδριο ΑΣΓΜΕ: Πιο αποφασιστικά για τη συλλογική διεκδίκηση των μορφωτικών αναγκών

Eurokinissi

Τι μάθαμε από το συνέδριο;

Αρχικά ότι το πρόβλημα με την κυβερνητική πολιτική είναι ότι δεν «επικοινωνείται» καλά στους νέους και τις νέες. Ο Κυρ. Μητσοτάκης μάλιστα κάλεσε τους ΟΝΝΕΔίτες να «στύψουν» το κεφάλι τους για να βρουν νέους τρόπους και παραδείγματα ώστε να κάνουν το άσπρο μαύρο. Αλλωστε, θέλει «μαγεία» για να καταφέρεις να παρουσιάσεις τον νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ως «ενίσχυση του δημόσιου πανεπιστημίου», να υλοποιείς την ΕΒΕ και τις διαγραφές των φοιτητών και να παρουσιάζεις ταυτόχρονα ότι ανοίγεις τις ευκαιρίες στους νέους να σπουδάζουν απρόσκοπτα κ.λπ.

Η απόρριψη της κυβερνητικής πολιτικής από τη νεολαία δεν έχει ως αιτία το ότι δεν επικοινωνείται καλά, αλλά ότι είναι βαθιά εχθρική απέναντι στις ανάγκες της. Το να δουλεύεις 13 ώρες δεν είναι «ευκαιρία για να βγάζεις περισσότερα», αλλά εξαφάνιση του ελεύθερου χρόνου, ξεζούμισμα του εργαζόμενου από την εργοδοσία και εξαναγκασμός σε δουλειά ήλιο με ήλιο, γιατί δεν βγαίνει ο μήνας λόγω της εκτίναξης της ακρίβειας και των χαμηλών μισθών. Τα προγράμματα «Σπίτι μου» 1 και 2 δεν αποτελούν «σωτηρία» για να ανοίξει σπίτι ένα νέο ζευγάρι, αλλά μια μόνιμη «θηλιά» που του φορούν οι τράπεζες και οι μεσιτικές, εκμεταλλευόμενες την ανάγκη του να προχωρήσει τη ζωή του «ζυγίζοντας» αν θα το γδάρει το τσουχτερό ενοίκιο ή η τράπεζα. Η ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν «ανοίγει δρόμο» σε περισσότερους για να σπουδάσουν αλλά τον φράζει με μεγαλύτερα εμπόδια, που για να τα περάσεις σε κοιτούν βαθύτερα στο πορτοφόλι, ενώ ταυτόχρονα ενισχύονται η εμπορευματοποίηση και η επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων, η μετατροπή των πτυχίων σε κολάζ δεξιοτήτων, χωρίς επαγγελματική κατοχύρωση.

Επειδή αυτή είναι η αδιάψευστη πραγματικότητα, η κυβέρνηση επιχειρεί να στήσει βολικούς αντιπάλους και ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές προκειμένου να βγει δικαιωμένη για την πολιτική της. Τα κυβερνητικά στελέχη δεν σταμάτησαν τις μέρες του συνεδρίου να μιλούν για «τις ιδεολογικής μάχες που κερδίζει η ΟΝΝΕΔ και η φιλελεύθερη σκέψη». Τι είχαν να επιδείξουν γι' αυτό;

Τη στάση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του όλου ΣΥΡΙΖΑ, που στηρίζουν ολόψυχα τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, τις καπιταλιστικές επενδύσεις με έργα όπως το Ελληνικό, τη σύμπλευση αυτών των κομμάτων με τη ΝΔ στη Βουλή, όπου στήριξαν ή υλοποίησαν τα νομοσχέδιά της. Φυσικά, το παραπάνω δεν αφορά κάποια δήθεν ιδεολογική υπεροχή της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ, αλλά ίσα - ίσα αποδεικνύει πως όλα τα αστικά κόμματα, όσο κι αν «τσακώνονται» για τα επουσιώδη, στοιχίζονται πίσω από τα «θέλω», τις ανάγκες και τις κατευθύνσεις της αστικής τάξης της χώρας και των διεθνών συμμαχιών της. Αυτός είναι ο λόγος που όλα τα κόμματα του συστήματος στηρίζουν διαχρονικά τη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, αποκαλούν στρατηγική τη συμμαχία με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, στηρίζουν την πολεμική εμπλοκή από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή. Γι' αυτό υπάρχει τόσο υψηλή σύγκλιση για τα ματωμένα δημοσιονομικά πλεονάσματα της ΕΕ, που λειτουργούν ως «κόφτης» για τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας, για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των πανεπιστημίων, για την απογείωση της «ευελιξίας» της εργασίας κ.ά. Οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων είναι, τελικά, η ιδεολογία την οποία ασπάζονται όλα τα κόμματα του συστήματος.

Αυτό που αντιθέτως επιβεβαιώθηκε και μέσα στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ είναι η ιδεολογική τους χρεοκοπία. Αυτό που χρεοκόπησε είναι τα πανηγύρια τους για το «τέλος της Ιστορίας» και τις «όμορφες μέρες που έρχονται» μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες. Οπως είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης, «απευθύνομαι σε μια νέα γενιά που βλέπει να αμφισβητούνται πολλά από αυτά που θεωρούνται κεκτημένα, αν θα ζήσετε καλύτερα από τους γονείς σας, κάτι που ήταν δεδομένο για τη δικιά μας γενιά. Οταν αποφοίτησα το 1990 είχε πέσει το Τείχος (σ.σ. του Βερολίνου) και ζούσαμε σε μια έξαρση ενθουσιασμού, θεωρούσαμε ότι το μέλλον μάς ανήκει». Ο καπιταλισμός όχι απλά δεν γίνεται καλύτερος αλλά πιο αντιδραστικός, είναι γεμάτος πολέμους, φτώχεια και ανέχεια, προετοιμάζει μια γενιά που όχι απλά θα μεγαλώνει η απόστασή της από τα αμύθητα πλούτη των καπιταλιστών αλλά θα ζήσει χειρότερα και από τους γονείς της. Ιδεολογική χρεοκοπία είναι και η κατάρρευση των μύθων για διεθνείς οργανισμούς και συμμαχίες που προστατεύουν τους λαούς, με την ωμή παραδοχή ότι «η ισχύς υπερισχύει σήμερα του διεθνούς δικαίου». Αλήθεια, πόσο ιδεολογικά ανώτεροι νιώθουν οι ΟΝΝΕΔίτες όταν παραδέχονται και ότι «η μοναξιά, η κατάθλιψη και οι πολύπλευρες εξαρτήσεις αποτελούν την πραγματικότητα του δυτικού κόσμου», δείχνοντας ένα σύστημα σε βαθιά σήψη και αντίθεση με τα όνειρα της νέας γενιάς;

Οι αξίες τους και το πώς αντιμετωπίζουν τη νεολαία φαίνονται βέβαια και από το πώς έγινε το ίδιο το συνέδριό τους. Διαδικασία που στο επίκεντρο είχε τη μάχη για την «καρέκλα», τους παραγοντισμούς και τη μάχη μηχανισμών για την προσωπική ανέλιξη, χωρίς συζήτηση πάνω σε κείμενο πολιτικών θέσεων, που περιλάμβανε μέχρι και την έγκριση ψηφισμάτων από τους συνέδρους πριν γίνει καν ψηφοφορία. Το «μενού» βέβαια περιείχε και ...δημιουργική αριθμητική: Η ΟΝΝΕΔ ανακοίνωσε 2.500 συνέδρους και 90.000 μέλη (!), αλλά στην ομιλία Μητσοτάκη δεν εμφανίστηκαν ούτε 1.000, ενώ στις ψηφοφορίες καταγράφηκαν οι 1.700, δηλαδή ένα 30% των συνέδρων δεν συμμετείχαν! Η αλήθεια είναι βέβαια ότι άμα είσαι «φάντασμα», δεν είναι εύκολο να εμφανιστείς να ψηφίσεις.

Ενδιαφέρον έχει και το γιατί, σύμφωνα με την ΟΝΝΕΔ, ένας νέος να ασχοληθεί με την πολιτική μέσα από τις γραμμές της. Αρχικά γιατί όπως είπαν μπορεί να γίνει ο επόμενος βουλευτής ή υπουργός! Δεύτερον, γιατί «μπορεί να βγάλει λεφτά» ως επιχειρηματίας με τα εφόδια που θα έχει αποκτήσει από την ενασχόληση με την κομματική νεολαία της ΝΔ. Τρίτον, προκειμένου οι προτάσεις και οι ιδέες του να γίνονται κυβερνητική πολιτική, δηλαδή να συνδιαμορφώνει μαζί με την κυβέρνηση τη θυσία των δικαιωμάτων του, από το πώς θα «πεθαίνει» στη δουλειά μέχρι τι να κοπεί «έξυπνα και ψηφιακά» από το ΕΣΥ και άλλες υπηρεσίες. Ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε!

Η νέα γενιά έχει όνειρα και ιδανικά! Δεν αποδέχεται ως κανονικότητα να χαμηλώνει τις απαιτήσεις της στα μέτρα των «αντοχών της οικονομίας» και των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, δεν ανέχεται στο όνομα της «σταθερότητας» να ζει στη μόνιμη αβεβαιότητα και ανασφάλεια για το μέλλον. Ούτε θέλει να ζει με επιδόματα σαν κυβερνητικά «χαρτζιλίκια», ούτε κοιτάει μόνο τον εαυτούλη της, πώς θα βγάλει γρήγορα λεφτά πατώντας επί πτωμάτων.

Πράγματι, «τώρα είναι η στιγμή» για τη νέα γενιά να συμπορευτεί ακόμα πιο μαζικά με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, να βγει στο προσκήνιο βάζοντας μπροστά τις ανάγκες της για μόρφωση, δουλειά, ζωή με σύγχρονα δικαιώματα, όπως ταιριάζει στις δυνατότητες της εποχής μας. Να παλέψει για μια κοινωνία όπου οι αγωνίες και οι προτάσεις της θα ακούγονται πραγματικά, λειτουργώντας προωθητικά στην κάλυψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών. Σε αυτήν την κοινωνία «παραλογισμός» και «συμμορία της μιζέριας» δεν θα είναι οι εργαζόμενοι και η νεολαία που διεκδικούν την ζωή που έχουν ανάγκη, αλλά οι εκπρόσωποι του καπιταλισμού, που παρουσιάζουν τα κέρδη των καπιταλιστών ως εγγύηση καλύτερης ζωής για όλους.

Για μια κοινωνία πραγματικά νέα, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, όπου ο «εκσυγχρονισμός» δεν θα σημαίνει υποδούλωση για τους πολλούς και άλματα για τους λίγους, αλλά πρόοδο και άνοδο στη συλλογική ευημερία των εργαζομένων και της νεολαίας.