Μπορεί σε πρώτο πλάνο στο Κυπριακό να βρίσκεται αυτήν την περίοδο η επανέναρξη των συνομιλιών στον ΟΗΕ, οι εξελίξεις όμως που «τρέχουν» στο παρασκήνιο για την περαιτέρω ΝΑΤΟποίηση του νησιού είναι αυτές που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία και επίδραση στις διαπραγματεύσεις για τα σχέδια διχοτόμησης - και με τη βούλα - που προωθούν οι ιμπεριαλιστές στο νησί.

Καθόλου τυχαία, η νέα Διάσκεψη για το Κυπριακό στη Νέα Υόρκη έγινε σχεδόν ταυτόχρονα με την κατάθεση νέου νομοσχεδίου (από κοινού από Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους) στη Γερουσία των ΗΠΑ, ώστε το εμπάργκο όπλων που είχαν επιβάλει (υπό άλλες ιστορικές συνθήκες) οι ΗΠΑ στην Κύπρο να «παγώνει» για 5 χρόνια αντί για 1, όπως προβλεπόταν μέχρι τώρα. Στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο προβλέπει την επ' αόριστον άρση του εμπάργκο, δηλαδή την έναρξη μαζικής πώλησης και αποστολής όπλων των ΗΠΑ στην Κύπρο, και την ενεργότερη ένταξη του νησιού στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τον λαό (Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους) και για τη «λύση» που προωθούν ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στο Κυπριακό.

Οι συντάκτες του νομοσχεδίου ισχυρίζονται ότι με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί στην Κύπρο «η βεβαιότητα σχεδιασμού» για τον εξοπλισμό της, με στόχο πάντα την αναβάθμισή της στις προτεραιότητες του ευρωατλαντισμού. Επίσης το νομοσχέδιο «θα επιτρέψει στην εταιρική σχέση (σ.σ. με τις ΗΠΑ) να συνεχίσει να ανθίζει και να αποδεικνύεται αμοιβαία ευεργετική και για τα δύο έθνη μας και για τους συμμάχους μας».

Θυμίζουμε ότι αντίστοιχα ήταν τα επιχειρήματα και για την επέκταση των συμβάσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην ελληνική κυβέρνηση για τη χρήση της βάσης της Σούδας από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς. Οι συμβάσεις αυτές ανανεώνονται πλέον σε 5ετή βάση και στη συνέχεια ισχύουν επ' αόριστον, για να μπορούν οι ΗΠΑ να ξεδιπλώνουν καλύτερα τα μακρόπνοα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια στην περιοχή. Μάλιστα, στη βάση αυτής της ρύθμισης που προώθησε η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια προηγούμενων επεκτάσεων από τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, η βάση της Σούδας επεκτείνεται και αναβαθμίζονται οι δολοφονικές της δυνατότητες, με επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ από τον αμερικανικό παράγοντα, σε συνεννόηση βέβαια με την ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισμού.

Τους καταιγιστικούς ρυθμούς στη ΝΑΤΟποίηση του νησιού επιβεβαιώνουν επίσης η έναρξη του διμερούς Στρατηγικού Διαλόγου το περασμένο φθινόπωρο, η λειτουργία του Κέντρου Εκπαίδευσης σε θέματα Ασφάλειας («Cyprus Center for Land, Open-seas and Port Security» - CYCLOPS) με συμφωνία από το 2020, η αναβάθμιση στρατιωτικών υποδομών στο νησί με άμεση εμπλοκή των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων (σε βαθμό που ήδη γίνεται λόγος για «αμερικανικές βάσεις»), η ανοιχτή πλέον συζήτηση για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ όταν ξεπεραστούν οι ενστάσεις της Τουρκίας κ.λπ.

Σημειωτέον, το νέο νομοσχέδιο δεν προβλέπει μόνο την πενταετή αναστολή... Επιπλέον απαγορεύει στον Αμερικανό Πρόεδρο να τερματίζει την εξαίρεση (στην εφαρμογή του εμπάργκο) «εκτός αν το Κογκρέσο λάβει βεβαίωση ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αρνείται πλέον την πρόσβαση σε ρωσικά πολεμικά πλοία σε λιμάνια της για ανεφοδιασμό και συντήρηση». Δηλαδή αν γίνει αντιληπτό ότι «αναστρέφονται» εξελίξεις που τα τελευταία χρόνια «σφράγισαν» την πρόσδεση της Κύπρου στο αμερικανοΝΑΤΟικό άρμα, και σχεδόν εκμηδένισαν τη ρωσική οικονομική και στρατιωτική παρουσία στο νησί.

Πάντως, μπορεί οι ΗΠΑ να έχουν τον πρώτο λόγο, αλλά δεν «παίζουν» μόνες τους. Απόδειξη κι αυτό ότι η Κύπρος μετατρέπεται και σε πεδίο ανταγωνισμών ανάμεσα σε δυνάμεις του ευρωατλαντικού στρατοπέδου, με ιδιαίτερα συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή. Εκτός από τη Βρετανία, που διατηρεί και επεκτείνει τις βάσεις της στο νησί, η Γαλλία επιχειρεί δυναμικά να ενισχύσει τα εκεί οικονομικά και στρατιωτικά της ερείσματα. Ο Πρόεδρός της, Εμ. Μακρόν, χαιρέτισε τη νέα συνάντηση για το Κυπριακό, διαπιστώνοντας «θετική δυναμική» στις «νέες πρωτοβουλίες», και το επόμενο διάστημα σχεδιάζει επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο, στο πλαίσιο της οποίας - όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο Ν. Χριστοδουλίδης - θα υπογραφεί μια ανανεωμένη και αναβαθμισμένη «στρατηγική εταιρική συνεργασία».

Σε αυτή, σύμφωνα με διαρροές στον Τύπο θα ξεχωρίζει η επέκταση της συνεργασίας σε «θέματα για την άμυνα», όπου «παρατηρείται αμοιβαία βούληση για την εμβάθυνσή της». Η Γαλλία δείχνει ενδιαφέρον για στρατιωτικές και άλλες υποδομές στην Κύπρο, γι' αυτό και το προετοιμαζόμενο έγγραφο περιλαμβάνει αναφορές σε «Κρίσιμες Υποδομές» (λιμάνια, αεροδρόμια), με φόντο την πρόθεση του Παρισιού να αναλάβει την ανακαίνιση της ναυτικής βάσης στο Μαρί, την οποία φέρονται να έχουν επισκεφτεί κατ' επανάληψη Γάλλοι εμπειρογνώμονες από τον Μάρτη του 2019. Η Γαλλία δείχνει επίσης ενδιαφέρον για «τον καθορισμό συγκεκριμένων σχεδίων για την περιοχή (...) που περιλαμβάνουν τον μεγάλο Διάδρομο Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης (IMEC), στον σχεδιασμό του οποίου εμπλέκεται η Κύπρος, και η Γαλλία μπορεί να συμμετάσχει προσφέροντας τεχνογνωσία και συνεργασίες σε διάφορα θέματα».

Αυτό είναι λοιπόν το πραγματικό υπόβαθρο της διαπραγμάτευσης που αναζωπυρώνεται με την Τουρκία για το Κυπριακό, με τις κυρίαρχες αστικές δυνάμεις στην Κύπρο να σπέρνουν αυταπάτες ότι η μεγαλύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ θα οδηγήσει σε μια δικαιότερη διευθέτηση με την Τουρκία. Η πείρα βέβαια από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ επιβεβαιώνει το ακριβώς αντίθετο, καθώς η Τουρκία με τις πλάτες των Ευρωατλαντικών συμμάχων κατοχυρώνει ολοένα και περισσότερα τετελεσμένα στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου και του Κυπριακού.

Από τη ΝΑΤΟποίηση του νησιού, που προωθείται ραγδαία, μόνο νέα δεινά περιμένουν Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, που έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να αγωνιστούν από κοινού για την απόκρουση των επικίνδυνων σχεδιασμών, παλεύοντας για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, όπου αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες.