Μια γεύση των αλλαγών, που επίκεινται στον τρόπο λειτουργίας των επιπέδων Δημόσιας Διοίκησης, ώστε αυτή να υπηρετεί πιστά την οικοδόμηση του κόσμου που θέλουν οι οικονομικά κυρίαρχες δυνάμεις, με τον πολίτη να εξαντλείται στο ρόλο του πελάτη των υπηρεσιών του κράτους - επιχείρησης, ενώ ολοένα και περισσότερο θα αποδυναμώνεται η όποια δυνατότητα διαθέτει ακόμα για παρέμβασή του στους μηχανισμούς που -τυπικά τουλάχιστον - ασκούν εξουσία εξ ονόματος του λαού, δόθηκε κατά την ημερίδα που διοργάνωσε, την προηγούμενη Παρασκευή, το Πάντειο Πανεπιστήμιο σε συνεργασία με το υπουργείο Εσωτερικών, με θέμα «Η Διοίκηση Ολικής Ποιότητας στο Δημόσιο Τομέα».

Κεντρική φιλοσοφία και στόχος εμφανίζεται να είναι η λειτουργία της δημόσιας διοίκησης ως επιχείρηση, αποκομμένη από την κοινωνική οργάνωση και τις διαδικασίες που συντελούνται στα πλαίσια αυτής. Αποκομμένη, δηλαδή, από το λαό και τις δυνατότητές του να ελέγχει ή και να διαμορφώνει τον τρόπο άσκησης της διοίκησης. Μ' αυτή την έννοια, παραλείφθηκε από τις τεχνοκρατικές εισηγήσεις, που παρουσιάστηκαν στην ημερίδα, η απάντηση στο ερώτημα ποιον εξυπηρετεί η αποτελεσματικότητα που υποστήριξαν ότι επιφέρει η Διοίκηση Ολικής Ποιότητας. Υπήρξε, όμως, κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο, πως μακράν απέχει από τον εκδημοκρατισμό της Δημόσιας Διοίκησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΤΑ), αφού η παρέμβαση του πολίτη στην εξουσία που αυτή ασκεί εξαντλείται στο δικαίωμά του να μπορεί να αγοράζει καλής ποιότητας υπηρεσίες.

Ο όρος - όπως παρουσιάστηκε από Ελληνες και ξένους καθηγητές και διευθυντές επιχειρήσεων ή Ευρωπαϊκών Ινστιτούτων - επιγραμματικά σημαίνει την οργάνωση των επιπέδων Δημόσιας Διοίκησης στα πρότυπα των επιχειρήσεων, ώστε αυτή να γίνει αποτελεσματική, δηλαδή οικονομικά ανταγωνιστική. Η δε εφαρμογή της προϋποθέτει την εισαγωγή του μάνατζμεντ στην άσκηση της δημόσιας διοίκησης, ώστε να επιτευxτεί το μέγιστο αποτέλεσμα, δηλαδή η συσσώρευση κέρδους και η παροχή ποιοτικά καλύτερων υπηρεσιών προς όσους χρήστες μπορούν να αγοράσουν αυτές τις υπηρεσίες. Μάλιστα, η Διοίκηση Ολικής Ποιότητας προϋποθέτει «να κάνουμε τους εργαζόμενους να πιστέψουν πως συμμετέχουν ενεργά στο πρόγραμμα και τους στόχους της επιχείρησης» - όπως είπε χαρακτηριστικά ο Μαρκ Ρουρ, διευθυντής της SOCIETE XL. Στο αποτέλεσμά της, η συγκεκριμένη λογική συνεπάγεται την παραπέρα αλλοίωση της ταξικής συνείδησης του εργαζομένου και επιπλέον το «παραμύθιασμά» του ότι και ο ίδιος μετέχει στη λήψη αποφάσεων της διοίκησης κάθε επιχείρησης. Την απονεύρωση, με άλλα λόγια, του ίδιου του λαού και τη συναίνεσή του σε επιλογές που αποβαίνουν σε βάρος του.

Η προοπτική αυτή - σημείωσαν Ελληνες και ξένοι καθηγητές και τεχνοκράτες - πρέπει να περάσει και στην άσκηση της δημόσιας και Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη χώρα μας, στα πλαίσια της «νεοφιλελεύθερης οικονομίας της Ευρώπης και της αγοράς», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Πάτρικ Μπρένερ, διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Εθνικό Ινστιτούτο Σπουδών Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο Στρασβούργο. Μάλιστα ο ίδιος, αναφερόμενος στο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνει η συγκεκριμένη λογική και στο δημόσιο τομέα, είπε πως «η λαϊκή κυριαρχία, παραδοσιακό στοιχείο των δημοσίων υπηρεσιών, διολισθαίνει μέσα στο νέο περιβάλλον των τοπικών αγορών, σε έναν απλό ρόλο διαιτησίας». Φράση αποκαλυπτική, καθώς κάνει ξεκάθαρο πως το μοντέλο Διοίκησης Ολικής Ποιότητας, που παρουσιάστηκε προϋποθέτει τη συναίνεση στις επιλογές των κυρίαρχων δυνάμεων και την εξυπηρέτηση των σκοπών τους, οι οποίοι είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι με αυτές του λαού.

Χαρακτηριστική ήταν στο σημείο αυτό η παρέμβαση του δημοτικού συμβούλου Αθήνας, επικεφαλής της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», Λεων. Αυδή, ο οποίος υπογράμμισε: «Κάποιος από τους υποστηρικτές του κλασικού νεοφιλελευθερισμού είχε πει ότι η ελεύθερη αγορά είναι μια τέλεια δημοκρατία, στην οποία κάθε δολάριο είναι ένα ψηφοδέλτιο υπέρ του πωλητή που το εισπράττει. Αυτή η έξυπνη διατύπωση εξηγεί πιο καλά από οποιαδήποτε ανάπτυξη, γιατί η αγορά δεν είναι δημοκρατία. Και οι επιχειρήσεις δεν είναι δημοκρατικοί θεσμοί. Οι δημόσιες σχέσεις, το ενδιαφέρον για τις απόψεις του καταναλωτή ή του χρήστη δεν είναι δημοκρατία, αφού οι επιχειρήσεις επιδιώκουν τους δικούς τους σκοπούς και ο καταναλωτής είναι απλώς ένα ή περισσότερα δολάρια. Η εισαγωγή επομένως του μάνατζμεντ στον δημόσιο τομέα σημαίνει αλλοίωση του ίδιου του σκοπού της κοινωνικής οργάνωσης και προϋποθέτει την αποδοχή του οράματος της κοινωνίας των 2/3, δηλαδή μιας κοινωνίας, στην οποία ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα βρίσκεται στα γκέτο του κοινωνικού αποκλεισμού. Σε μικρότερες δόσεις η εισαγωγή της λογικής του "μάνατζμεντ" στις δημόσιες υπηρεσίες (και στους ΟΤΑ) ενισχύει ακόμα περισσότερο την επιβολή των ιδιωτικών συμφερόντων στην κοινωνική οργάνωση».

Καταλήγοντας ο Λεων. Αυδής τόνισε πως «η μεγάλη πρόσκληση που αντιμετωπίζει η ΤΑ δεν είναι να υιοθετήσει κάποιες κατευθύνσεις εκσυγχρονισμού και αύξησης της αποτελεσματικότητάς της, αλλά να υιοθετήσει θετικές δράσεις για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της πλειοψηφία του λαού, να μεταφέρει ποσοστά εξουσίας από τους απρόσωπους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και από τους χειρισμούς του πολιτικού προσωπικού στον ίδιο το λαό».

«Το άλσος θα το περιφρουρήσουμε με τον ενωμένο αγώνα μας». Αυτή ήταν η ομόφωνη απόφαση, που πήραν οι 200 και πλέον περίοικοι του Πεδίου του Αρεως, στην κυριακάτικη συγκέντρωση που διοργάνωσε η επιτροπή αγώνα για την προστασία του πάρκου, που αποτελεί έναν από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου του Δήμου Αθηναίων.

«Στην αρχή περιόρισαν στο ελάχιστο το προσωπικό, που ασχολείται με τη φύλαξη και συντήρηση του χώρου. Αρχισαν να συνηθίζουν τον κόσμο στην αλλαγή χρήσης του άλσους, μετατρέποντάς το σε ένα διαρκές εμπορικό κέντρο. Ομως, το χειρότερο απ' όλα είναι ότι ο μεγαλοεπιχειρηματίας Μ. Κυριακού αφού έβαλε συνεργεία να κόψουν τη νύχτα πολλές δεντροστοιχίες, στη συνέχεια οικοδόμησε παράνομα αυθαίρετες επεκτάσεις των εγκαταστάσεων του συλλόγου του», τόνισε το μέλος της επιτροπής αγώνα Α. Οικονόμου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κατασκευές κρίθηκαν παράνομες από την Πολεοδομία, αλλά κανείς αρμόδιος δεν προχώρησε στην κατεδάφισή τους.

«Γι' αυτό ο μόνος τρόπος να σωθεί το άλσος είναι να σταματήσουμε να αδιαφορούμε και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Μόνο έτσι θα εμποδίσουμε τους κερδοσκόπους, τους καταπατητές και τους πολιτικούς τους συνεργούς», πρόσθεσε ο Α. Οικονόμου.

Στην ομιλία του, ο παριστάμενος βουλευτής του ΚΚΕ Μπ. Αγγουράκης υπογράμμισε ότι «κανείς δε μας λέει ότι έχουμε άδικο. Ακόμα και το ΥΠΕΧΩΔΕ παραδέχτηκε ότι ο Μ. Κυριακού είναι παράνομος, απαντώντας σε σχετική Ερώτηση που είχε υποβάλει το ΚΚΕ πριν δυο χρόνια. Ελπίζουν να απογοητευτείτε και να εγκαταλείψετε τον αγώνα. Προτείνω να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις μας και εμείς, ως ΚΚΕ, θα σας στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις μέσα κι έξω από τη Βουλή».

Μιλώντας από μέρους της ΝΑΣ, ο Σπ. Χαλβατζής ανέφερε ότι ο αγώνας δεν πρέπει να στηρίζεται μόνο σε υπομνήματα και νομικές διεκδικήσεις. «Πρέπει να σπάσουμε τη βιτρίνα του καθωσπρεπισμού και να προχωρήσουμε πέρα από νομικίστικες παρεμβάσεις», τόνισε.

Στη συγκέντρωση μίλησαν, επίσης, η δημοτική σύμβουλος Α. Φιλίνη, ο Α. Βουρεκάς, εκπρόσωπος της Α` ΕΛΜΕ Αθήνας, ο οποίος αναφέρθηκε στην ανάγκη της συνεργασίας της επιτροπής με τα συνδικάτα και ο Σ. Μπραΐλας. Παραβρέθηκαν ο νομαρχιακός σύμβουλος Θ. Παπαμάργαρης (ΝΑΣ), οι Σ. Λάμπρου και Γ. Παπαντωνίου από τη «Συμπαράταξη για την Αθήνα» και η βουλευτής του ΔΗΚΚΙ Μ. Ράπτη.