Χρειάστηκε εξειδικευμένη, πολύ δύσκολη και λεπτή δουλιά δέκα χρόνων (1994 - 2004) για να αναστηλωθεί ο Πρόναος του Παρθενώνα και τώρα, δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση των εργασιών, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο γνωμοδότησε - κατά πλειοψηφία - υπέρ τού να διαλυθεί και να αναστηλωθεί εκ νέου, διότι το νέο υλικό που χρησιμοποιήθηκε για τους κίονες δεν έχει ραβδώσεις όπως το παλιό, με συνέπεια το αποτέλεσμα να είναι αντιαισθητικό!

Το χειρότερο όμως δεν είναι ότι δεν προβλέφθηκε εξαρχής η ράβδωση, αλλά ότι ενώ η Επιτροπή Συντήρησης των Μνημείων της Ακρόπολης (ΕΣΜΑ) είχε διαπιστώσει αμέσως με την ολοκλήρωση του έργου το πρόβλημα και είχε αποφασίσει ομόφωνα να λαξευτούν οι ραβδώσεις στο φρέσκο μάρμαρο. Πέρασαν δύο χρόνια μέχρι να παρθεί κάποια απόφαση, με ό,τι αυτό σημαίνει και με το τι είδους παρέμβαση μπορεί πλέον να γίνει!

Η διευθύντρια της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως, Μαίρη Ιωαννίδου, είπε ότι η αρχή θα γίνει άμεσα και πως «για να ολοκληρωθεί η ράβδωση των έξι κιόνων θα χρειαστεί να εργάζονται πέντε τεχνίτες επί έξι μήνες για την αποξήλωσή τους και την επεξεργασία τους σε ειδικό κόφτη και για άλλους έξι μήνες τέσσερις τεχνίτες θα βάζουν με καλέμι τις τελικές πινελιές στους σπονδύλους που θα έχουν πάρει τη θέση τους στο μνημείο».

Ωστόσο, αντίθετες με τη διάλυση των κιόνων και υπέρ της ράβδωσής τους επιτόπου είναι η Α' Εφορεία Αρχαιοτήτων και οι Διευθύνσεις Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων και Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων, οι οποίες θεωρούν ότι είναι αδόκιμη και μη αναστρέψιμη η προτεινόμενη μέθοδος, διότι θα χαθούν ιστορικές φάσεις του μνημείου.

Τελικά, η πλειοψηφία πείστηκε από τα επιχειρήματα των ΕΣΜΑ και ΥΣΜΑ ότι δε θα καταπονηθεί το μνημείο, ότι έχουν εμπειρία στις αποσυναρμολογήσεις (σ.σ. κάτι που είναι γεγονός αλλά άσχετο στην προκειμένη περίπτωση) και ότι η μηχανική μέθοδος ράβδωσης που προτείνουν εξοικονομεί χρόνο και χρήμα, δεδομένου ότι το εν λόγω έργο έχει ενταχθεί και στο Γ' ΚΠΣ. Αυτό που δεν είπαν όμως είναι, πόσο κοστολογείται - αν μπορεί να κοστολογηθεί - η δουλιά και το χρήμα δέκα χρόνων και ποιος εγγυάται (δηλαδή ποιος αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη) να μην επαναληφθούν τέτοιες απαράδεκτες καταστάσεις στο κορυφαίο μνημείο. Αλλά φαίνεται πως οι πολιτικές ηγεσίες στο ΥΠΠΟ - διότι αυτές φέρουν την πολιτική ευθύνη - δεν ασχολούνται με τέτοιου είδους «λεπτομέρειες»...

«Η φωτογράφος Βούλα Παπαϊωάννου (1898-1990)», είναι ο τίτλος της έκθεσης, που εγκαινιάζεται στις 2/10 (8μ.μ.) στο Μουσείο Μπενάκη (νέο κτίριο, Πειραιώς 138 και Ανδρονίκου).

Στο βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τράπεζας (Αμερικής 13) παρουσιάζεται (έως 25/11) η έκθεση του Στέφανου Ζαννή «Η μυστηριώδης νήσος του Ιουλίου Βερν». Πρόκειται για σχέδια και προσχέδια για την εικονογράφηση του βιβλίου του Ιουλίου Βερν, φετινή επανέκδοση από την «Εστία» (μετάφραση Κωνσταντίνου Τσιρόπουλου). Ο Στ. Ζαννής γεννήθηκε στην Αθήνα (1963). Στα χρόνια 1984-1989 σπούδασε στην ΑΣΚΤ, στο Β΄ εργαστήριο ζωγραφικής, με καθηγητή τον Η. Δεκουλάκο και έπειτα (1991-1994) στο Β΄ εργαστήριο χαρακτικής, με καθηγητή τον Α. Εξαρχόπουλο. Από το 1993-1995, με υποτροφία του ΙΚΥ, σπούδασε πάλι χαρακτική.

«Ζεύγμα» είναι ο τίτλος της ομαδικής έκθεσης, που εγκαινιάζεται στις 4/10 στο κτίριο Πυροβολικού (Φορτέτσα, Ρέθυμνο). Διοργανώνεται από το «Κέντρο Εικαστικής Δημιουργίας» και συμμετέχουν οι: Α. Λυμπεράτος, Γ. Μελανίτης, Ε. Πόκα, Κ. Τηλιγάδης κ.ά. Επιμέλεια Αννα Χατζηγιαννάκη.

Με τίτλο «Χρώμα Ανατολής», εγκαινιάζεται στις 9/10 (8μ.μ.) στο «Σπίτι της Κύπρου» (Ηρακλείτου 10) έκθεση ζωγραφικής της Δώρας Κεπέρτη. Η δημιουργός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο. Από το 1974 ζει στην Αθήνα, όπου και σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ. Παράλληλα με την εκθεσιακή της δραστηριότητα, έχει εικονογραφήσει παιδικά βιβλία. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 20/10.

Ενας από τους σπουδαιότερους Γάλλους σκιτσογράφους ο Ζαν Ζακ Σεμπέ, συνδημιουργός μαζί με τον Ρενέ Γκοσινί της γνωστής σειράς «Ο μικρός Νικόλας», παρουσιάζει (έως 14/10) τη δουλιά του στην γκαλερί «Νέες μορφές» (Βαλαωρίτου 9).

Συνεχίζεται στην γκαλερί «Αγγέλων Βήμα» (Σατωβριάνδου 36) η έκθεση φωτογραφίας της Πέλλας Δικονημάκη με τίτλο «Απεικάσματα». Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται είναι ασπρόμαυρες, με πρωταγωνιστή το μαύρο. Σημείο εστίασης, ο άνθρωπος και η συμβολική παρουσίασή του.

Τη νέα εικαστική της δημιουργία παρουσιάζει (έως 8/10) η Ελένη Γούναρη στο Κέντρο Πολιτιστικών Εκδηλώσεων «Κρύπτη» (Μαχαιράδο Ζακύνθου). Με τίτλο «Απουσίες - Παρουσίες», εκτίθενται 25 πίνακες με ακριλικά και μεικτές τεχνικές. Η Ε. Γούναρη γεννήθηκε στη Ζάκυνθο και σπούδασε στην ΑΣΚΤ κοντά στους Μυταρά και Βασιλειάδη. Εχει παρουσιάσει έργα της σε τρεις ατομικές εκθέσεις και σε πολλές ομαδικές, ενώ έχει ασχοληθεί με τη σκηνογραφία και ενδυματολογία θεατρικών παραστάσεων, με εικονογράφηση βιβλίων κλπ. Οπως αναφέρει η Κατερίνα Δεμέτη - Λιβέρη, η Ε. Γούναρη «με τα τελευταία έργα της, ζώντας στον ίδιο χώρο που δημιούργησαν οι ζωγράφοι της Επτανησιακής Σχολής Ζωγραφικής και βιώνοντας την ανατροπή που επήλθε μετά την αναλαμπή της δικής τους προσφοράς, κάνει μια καταγραφή του παρόντος. Περιορίζει και ορίζει τα σημαντικά που υποφέρουν για να τα διατηρήσει...».