Σε τραγικό αδιέξοδο βρίσκονται οι αγρότες της Ηλείας, εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης. Δυστυχώς, στην Ελλάδα του "εκσυγχρονισμού", η παραπάνω διαπίστωση δεν αποτελεί πλέον "είδηση", καθώς το σύνολο της αγροτικής παραγωγής στη χώρα χτυπιέται ανελέητα από την ίδια αντιαγροτική πολιτική. Είναι, όμως, ιδιαίτερα ενδεικτική της απόγνωσης, στην οποία έχουν περιέλθει οι αγρότες, που χρόνο με το χρόνο βλέπουν τις περιουσίες τους να συρρικνώνονται και τον οικονομικό στραγγαλισμό τους πιο κοντά από ποτέ.

Οποιος μιλήσει με τους αγγουροπαραγωγούς της Ηλείας, θα δει σφιγμένα πρόσωπα από ανησυχία, αλλά και οργή. Μιλούν για τους κόπους και τα έξοδά τους, τα οποία με τις τιμές στις οποίες αναγκάζονται να πουλήσουν το προϊόν στους εμπόρους δεν καλύπτονται. Ζητούν να ακουστεί η αλήθεια, που λέει πως ένα προϊόν το οποίο ο καταναλωτής στα αστικά κέντρα αγοράζει σε υψηλές τιμές, φέρνει τεράστια κέρδη στους μεταπράτες, αλλά δεν καλύπτει ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες των ανθρώπων που παλεύουν με τη γη και τις καιρικές συνθήκες για να το παράγουν.Μας λένε πως για κάθε στρέμμα (το οποίο παράγει το πολύ 2.000 φυτά) απαιτούνται μόνο για τους σπόρους 200.000 δραχμές(καθώς η τιμή του σπόρου είναι περίπου 100 δραχμές). Στα έξοδα παραγωγής προστίθενται τα χρήματα που καταβάλλονται για την κάλυψη των θερμοκηπίων με νάιλον (το οποίο αντέχει το πολύ τρία χρόνια και κοστίζει γύρω στις500.000 δραχμές), τα έξοδα για φάρμακα απολύμανσης τους εδάφους από ζιζάνια και αρρώστιες (150.000 δραχμές το στρέμμα), τα έξοδα για νερό, εργατικά, ραντίσματα και λιπάσματα. Το σύνολο των εξόδων ανά στρέμμα υπερβαίνει το 1.000.000 δραχμές.Οσο για τα έσοδα; Ενα στρέμμα με 2.000 αγγουριές παράγει στην καλύτερη περίπτωση 60.000 αγγούρια. Οι έμποροι αγοράζουν το ζευγάρι 15 - 25 δραχμές. Ετσι, στην καλύτερη περίπτωση, ο παραγωγός εισπράττει 750.000 δραχμές για κάθε στρέμμα, ενώ έχει ξοδέψει 1.000.000!Ομως, η τιμή ενός αγγουριού σε μανάβικο ή λαϊκή αγορά κυμαίνεται στις 100 δρχ. Δηλαδή, ο παραγωγός εισπράττει 12,5 δρχ. και οι διάφοροι μεσάζοντες τις 88,5 δραχμές! Οι αγρότες καταγγέλλουν πως οι έμποροι υπερτιμολογούν τα προϊόντα, αναγκάζοντας πολλούς παραγωγούς να εισπράττουν 20 δρχ. και να δηλώνουν πως εισέπραξαν 30. Ετσι, ο έμπορος καλύπτεται τιμολογιακά για να πουλήσει παραπάνω και η αλυσίδα συνεχίζεται. Οι παραγωγοί προτείνουν να ξανασυσταθούν οι περιφερειακές αγορές αγροτικών προϊόντων που απαγόρευσε η ΕΕ. Εκεί θα πηγαίνουν οι παραγωγοί με πιστοποιημένα προϊόντα και οι αγορές θα δίνουν τιμές με βάση το κόστος και θα προωθούν το προϊόν στην αγορά. Ετσι και θα χτυπηθεί η ασυδοσία των εμπόρων, αλλά και το προϊόν θα φτάνει φτηνό στον καταναλωτή.

Ανάλογη είναι η κατάσταση για τους καρπουζοπαραγωγούς.Για την παραγωγή, απαιτείται εργασία 6 μηνών, η οποία κοστίζει περίπου 150.000 δραχμές ανά στρέμμα. Στην καλύτερη περίπτωση, η σοδειά κυμαίνεται στους 5 τόνους το στρέμμα. Με τιμή του καρπουζιού στις 22 δραχμές το κιλό, ο παραγωγός δε βγάζει ούτε τα λεφτά του, καθώς το κόστος για σπόρους, κέντρωμα, νάιλον, λιπάσματα και εργατικά είναι μεγάλο. Σ' αυτή τη "φύρα", πρέπει να προστεθεί και το χαράτσι του 4% που αφαιρούν αυθαίρετα οι έμποροι, το οποίο για κάθε 30 τόνους είναι 1.200 κιλά.

"Στην καλύτερη περίπτωση πιάνουμε τα έξοδά μας. Ομως, όταν λέμε ότι πιάσαμε τα λεφτά μας, εννοούμε πως είμαστε χαμένοι κατά 50%, καθώς από τα χρήματα που παίρνουμε πρέπει να κάνουμε απόσβεση των μηχανημάτων και να πληρώσουμε τα υπέρογκα χρέη στην ΑΤΕ", μας λέει ο μπάρμπα - Θανάσης από τοΤραγανό.

Παρόμοια τα πράγματα και για τους πατατοπαραγωγούς, οι οποίοι πληρώνουν 75.000 δραχμές ανά στρέμμα μόνο για πατατόσπορο, για ενοίκια στα χωράφια περίπου 20.000 δραχμές ανά στρέμμα, για νερό 6.000 δραχμές, για ΔΕΗ- πετρέλαια και λιπάσματα 20.000 δραχμές, χώρια τα εργατικά. Αν υπολογιστεί πως ένα στρέμμα παράγει περίπου δύο τόνους πατάτα, η οποία πουλιέται γύρω στις 30 δραχμές το κιλό, τα έσοδα είναι 60.000 δραχμές ανά στρέμμα. Από αυτά θα πρέπει να αφαιρεθεί το χαράτσι των "σκάρτων" που ορίζουν οι έμποροι, οι οποίοι από κάθε τελάρο (που περιέχει 27 κιλά) αξιολογούν ως "καλά" τα 17 κιλά, ενώ τα υπόλοιπα τα παίρνουν σαν σκάρτα χωρίς χρήματα και τα πουλούν για τσιπς.

Και η βιομηχανική ντομάτα αντιμετωπίζει προβλήματα, καθώς οι 28 με 30 δραχμές το κιλό στην οποία πουλιέται (ανάλογα με τα "μπρικς", δηλαδή το βαθμό πυκνότητας σε χυμό) μόλις και μετά βίας αρκούν για να ισοφαρίσουν το κόστος παραγωγής. Φυσικά, τα χρέη στην ΑΤΕ τρέχουν.

"Δεν υπάρχει αγρότης, που να μη χρωστά σήμερα κάτω από 30 με 50 εκατομμύρια", λένε οι παραγωγοί. "Ενας από μας εισέπραξε 20.000.000 και χρωστάει 25.000.000. Τι θα κάνει; Πώς θα ξανακαλλιεργήσει;".Μιλούν για τις υπέρογκες τιμές των λιπασμάτων που "έχουν ΦΠΑ 18% όσο και το ουίσκι"."Δεν υπάρχουν κυβερνήσεις που να ενδιαφέρονται για τον αγρότη", λέει ο Πέτρος Σκαλτσάς, πρόεδρος του Γεωργικού Συνεταιρισμού Τραγανού."Και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ είναι ανίκανοι να βρίσκονται στο Κοινοβούλιο. Ο μόνος δρόμος που μας μένει πριν χάσουμε τις περιουσίες μας που τις κάναμε με αίμα είναι ο δρόμος του αγώνα".

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου, κινδυνεύουν να οδηγηθούν εκ νέου ακόμη και εκείνοι οι αγρότες που απαλλάχτηκαν με οριστικές δικαστικές αποφάσεις, όταν αντιμετώπιζαν τις κατηγορίες της παρακώλυσης των συγκοινωνιών, επειδή συμμετείχαν στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου μελετά να ασκήσει αναίρεση κατά των αποφάσεων πολλών δικαστηρίων της χώρας, τα οποία απάλλαξαν αγρότες που κατηγορούνταν για το αδίκημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών, λόγω παραγραφής του αδικήματος και με βάση το νέο νόμο του υπουργείου Δικαιοσύνης 2721/99.

Η άσκηση αναίρεσης σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μετατραπεί σ' ένα απέραντο "αγροτοδικείο", καθώς υπολογίζεται ότι εκκρεμούν δίκες εναντίον 10.000 περίπου αγροτών. Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας να "μπλοκάρει" το νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή των Ελλήνων.

Να υπενθυμίσουμε ότι, με βάση το άρθρο 26 του τελευταίου νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης, παραγραφόταν το αξιόποινο και παύει η ποινική δίωξη για αδικήματα που αφορούν τα άρθρα 290, 291 και 292 του Ποινικού Κώδικα και αφορούν παρακώλυση συγκοινωνιών κατά τα έτη 1995, 1996 και 1997 και διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των αγροτών.

Πολλά δικαστήρια σ' όλη την επικράτεια της χώρας έκριναν κατά την εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων ότι η σχετική διάταξη του προαναφερθέντος νόμου είναι συνταγματική.

Αντίθετα, η Διοικητική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, ύστερα από πρόταση του εισαγγελέα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου Π. Δημόπουλου με μεγάλη πλειοψηφία είχε γνωμοδοτήσει ότι η διάταξη αυτή του νόμου είναι αντισυνταγματική. Με βάση αυτή τη γνωμοδότηση,ο εισαγγελέας Π. Δημόπουλος μελετά να ασκήσει αναίρεση κατά των απαλλακτικών αποφάσεων, ώστε το θέμα να λυθεί από τη δικαιοδοτική Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου θα κρίνει και πάλι αντισυνταγματική τη διάταξη. Αυτό τότε θα σημάνει ότι όλες οι υποθέσεις που έχουν εκδικαστεί, θα κριθούν εκ νέου από τα δικαστήρια.

Θα πρέπει, τέλος, να επισημάνουμε ότι η υπόθεση αυτή θα κριθεί από το Σεπτέμβρη, καθώς το νέο δικαστικό έτος αρχίζει από τις 15/9/1999.