Βέβαια, αυτό το δάνειο δεν το έχει δει ποτέ ο ελληνικός λαός συγκεντρωμένο, αφού οι 161 αρχαιότητες δεν έχουν ακόμα επιστραφεί στην Ελλάδα. Δεκαπέντε μόνο αντικείμενα, με αντίστοιχες τυμπανοκρουσίες, είχαν εκτεθεί πέρσι στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης - Ιδρυμα Γουλανδρή. Από φέτος και για τα επόμενα 25 χρόνια με δυνατότητα παράτασης για επιπλέον 25 χρόνια (όπως προβλέπει ο νόμος) θα εκτίθενται στο ΜΕΤ. Ενώ για κάθε αντικείμενο που θα επιστρέφεται στη χώρα θα στέλνεται κάτι άλλο...

Θυμίζουμε ότι η Συλλογή Στερν είχε ξεσηκώσει πέρσι πολύ μεγάλες αντιδράσεις από τους αρχαιολόγους και τους εργαζόμενους στον χώρο της πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς, όπως κατήγγειλαν, τα κυκλαδίτικα αντικείμενα δεν είχαν ελεγχθεί με τη νόμιμη διαδικασία για το αν είναι αυθεντικά ή κίβδηλα, ούτε για το πώς βρέθηκαν από τις Κυκλάδες στη συλλογή ενός πολυεκατομμυριούχου στη Νέα Υόρκη. Οπως σημείωναν τα σωματεία του χώρου, «η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού επιμένουν στον δρόμο νομιμοποίησης της αρχαιοκαπηλίας και της αναγόρευσης των αποδεκτών προϊόντων εγκλήματος (παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων) σε "δωρητές" και "ευεργέτες"».

Παραβλέποντας τα παραπάνω, η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, στην ομιλία της στα εγκαίνια που πραγματοποιήθηκαν στη Ν. Υόρκη, πέρα από τις ευχαριστίες της στον εκατομμυριούχο Λέοναρντ Στερν για την απόφασή του «να αποχωριστεί τη συλλογή του», αφού, όπως ανέφερε, «δεν ήταν εύκολη απόφαση για έναν συλλέκτη που αγαπάει με πάθος τα αντικείμενα της συλλογής του», στάθηκε και στο γεγονός ότι «κάθε περίπτωση επαναπατρισμού είναι μοναδική». Οπως σημείωσε, «στην περίπτωση της Συλλογής Leonard Stern, της σημαντικότερης ιδιωτικής συλλογής κυκλαδικών αρχαιοτήτων διεθνώς, η συνήθης τακτική του υπουργείου για εξωδικαστική διευθέτηση της διεκδίκησης υπαγορεύτηκε στην πραγματικότητα από την παντελή έλλειψη υποστηρικτικών στοιχείων».

Την πολιτική που ακολουθήθηκε στη Συλλογή Στερν φαίνεται ότι προκρίνει η κυβέρνηση και για το ζήτημα των Γλυπτών του Παρθενώνα. Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κυρ. Μητσοτάκης στον χαιρετισμό του προς την εκδήλωση των εγκαινίων, «πρέπει πάντα να αναγνωρίζουμε ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική», προσθέτοντας ότι «η οποιαδήποτε δικαστική διεκδίκηση γύρω από πολιτιστικά αγαθά είναι στις περισσότερες περιπτώσεις πολύ δύσκολες, δαπανηρές και περίπλοκες». Ετσι, «μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση είναι συχνά η πιο πρακτική προσέγγιση. Η σημερινή συνεργασία είναι το αποκορύφωμα αυτού του πραγματισμού. Αυτό έχει σημασία γιατί άλλοι παρακολουθούν και αναρωτιούνται τι άλλο είναι δυνατό. Μιλάω φυσικά για τα Γλυπτά του Παρθενώνα».

«Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να ακούσω έναν τέτοιο καλλιτέχνη», έγραψε, ίσως λίγο διαφορετικά, πριν πολλές δεκαετίες ο βιολονίστας και μαέστρος Γεώργιος Ευστ. Λυκούδης, για τον βιολοντσελλίστα Ενρίκο Μαϊνάρντι. Το ίδιο λέω κι εγώ για τον Κυπριανό Κατσαρή, παρ' όλο που συνεργάζομαι μαζί του, αλλά ως ακροατής είχα να τον παρακολουθήσω ζωντανά από μικρός.

Μικρή αποδείχτηκε η αίθουσα «Μητρόπουλος» για το σόλο ρεσιτάλ, με πουλημένα τα εισιτήρια προ δεκαημέρου, που έδωσε ο παγκόσμιας κλάσης Ελληνοκύπριος Γάλλος πιανίστας, ο οποίος με παράπονο, όταν πρωτοβγήκε στη σκηνή, αφού ευχαρίστησε τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Οργανισμού Γιάννη Βακαρέλη και την ατζέντισσά του που τον κάλεσαν, τόνισε ότι έχει να εμφανισθεί ως ρεσιταλίστ στην Αθήνα, πάνω από 20 χρόνια. Γιατί δεν έπαιξε όμως στη μεγάλη αίθουσα;

Από την πρώτη νότα της σονάτας «Χάυδν» που έπαιξε, έδωσε το στίγμα του και το τι θα επακολουθήσει. Μια μαγευτική βραδιά με νότες λαμπερές και πεντακάθαρες σαν ολλανδικές πορσελάνες, με μεγάλη μουσικότητα, δεξιοτεχνία και ακαριαία συγκέντρωση. Αλλωστε, αυτός είναι ο κύριος λόγος που η δουλειά του επαγγελματία «κλασικού» μουσικού στη σκηνή παρομοιάζεται εύστοχα ως ισάξια με του νευροχειρουργού.

Ακολούθησαν πασίγνωστα έργα της αυστροουγγρικής περιόδου και του Σοπέν, κάνοντάς μας να ξεχωρίσουμε μια «Τσάρντας» του Λιστ σε διασκευή του Κατσαρή, που μας έδωσε με το μοναδικό του ιδιαίτερο ουγγρικό στυλ, αλλά και τα χιλιοπαιγμένα «Βαλς» σε ντο δίεση ελάσσονα και την «Ηρωική Πολωναίζα» του Σοπέν, τα οποία ερμήνευσε με συνειδητά συγκρατημένη ευαισθησία, χωρίς μανιέρες ατελείωτων γλυκανάλατων ελευθεριών, που χάνεται η φόρμα. Στη δε «Πολωναίζα» έδωσε και μια πιο εύθυμη διάθεση - μην ξεχνάμε πως πρόκειται για χορό - και έναν χαρακτήρα περισσότερο ρομαντικό.

Κατόπιν ακούσαμε το πολυαναμενόμενο «αφιέρωμα στην Ελλάδα» ξεχωρίζοντας τα «Εξι Σκίτσα για τον Μεγάλο Μωλν» (1959, 2003) σε Παγκόσμια Πρώτη του Λεωτσάκου και τα «τρία πρελούδια» του Γ.Α. Παπαϊωάννου από το CD με ελληνική μουσική που ηχογράφησε ο Κατσαρής στη γαλλική MelismRec. Το έργο του Λεωτσάκου ήταν έξι μινιατούρες γραμμένες πριν τον έπαινο που έλαβε στον μουσικό διαγωνισμό που οργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις με το Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο στα 1962, όπου το πρώτο βραβείο μοιράστηκαν οι Ξενάκης και Ανέστης Λογοθέτης, το δεύτερο έλαβε ο Νίκος Μαμαγκάκης και έπαινο πήρε και ο μετέπειτα ακαδημαϊκός, Θόδωρος Αντωνίου. Τα «Εξι Σκίτσα» ήταν σε απλή γραφή, χωρίς εξάρσεις, με ιμπρεσιονιστικές αναφορές και κάποιες ελληνικές φολκλορικές θύμησες. Ο Κατσαρής καθήλωσε το κοινό που όλοι μαζί χειροκρότησαν θερμότατα και παρατεταμένα τον 88χρονο συνθέτη. Τα υπόλοιπα έργα των Μάντζαρου, Γιάννη Κωνσταντινίδη, Ρένας Κυριακού, Φαίδρου Καβαλλάρη, Μπετόβεν και Λιστ τίθενται εκτός συναγωνισμού, επιβεβαιώνοντας πως οι καλύτεροι πρεσβευτές των εθνικών τους σχολών και άγνωστων έργων τους για να ακουστούν όπως πρέπει, είναι οι μεγάλοι καλλιτέχνες.

Τη συναυλία παρακολούθησαν επίσης η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, στην Αίθουσα Συνεδρίων, με ώρα έναρξης 8 μ.μ. Συμμετέχουν η Ρίτα Αντωνοπούλου (φωνή) και ο Γιάννης Μπελώνης (πιάνο).

Η Ρίτα Αντωνοπούλου συναντά τον κορυφαίο ενορχηστρωτή και πιανίστα Γιάννη Μπελώνη, για να αποδώσουν σπουδαία τραγούδια που σφράγισε ο ποιητικός λόγος των Νερούδα, Χικμέτ, Μπρεχτ, Λόρκα, Μαγιακόφσκι, Χάινε, Ελιάρ, Μπουκόφσκι, Ομάρ Καγιάμ και Πιερ Ζαν Ζουβ.

Οταν η ελληνική μουσική συνάντησε την ξένη ποίηση δημιουργήθηκαν διαχρονικά τραγούδια, όπως «Αννα μην κλαις», «Αν η μισή μου καρδιά», «Αυτούς τους έχω βαρεθεί», «Μικρόκοσμος», «Ο παράδεισός μου», «Λούζεται η αγάπη μου» και πολλά άλλα.

Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις που διατίθενται από τις Τομεακές Οργανώσεις.