Με πορεία μέχρι τον ομαδικό τάφο, όπου βρίσκονται τα λείψανα των 850 μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ που πήραν μέρος στη μάχη της Φλώρινας το Φλεβάρη του 1949, και με κατάθεση στεφάνων στο μνημείο που έχει στηθεί στο χώρο, ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής η εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους σταυραετούς του ΔΣΕ που διοργάνωσε η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Στο χώρο αυτό, που μετά από προσπάθειες ετών πέρασε στην ιδιοκτησία του ΚΚΕ, με στόχο άμεσα να φτιαχτεί μνημείο αντάξιο της μεγάλης θυσίας.

Στη μεγάλη συγκέντρωση που προηγήθηκε, στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας, οι μαχητές του ΔΣΕ, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, στάθηκαν κάτω από τα τιμημένα κόκκινα λάβαρα του ΚΚΕ. Μαζί με τους νεολαίους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές που συνεχίζουν στο δρόμο που χάραξαν και άνοιξαν με το αίμα και τις θυσίες τους οι χιλιάδες των ηρώων.

«Οι μαχητές στο Βίτσι δε λύγισαν ποτέ, δόξα και τιμή στο ΔΣΕ», «Ισχυρό ΚΚΕ αντεπίθεση λαέ», «Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία, μέτωπο λαέ για την εξουσία», ήταν μερικά μόνο από τα συνθήματα που αντήχησαν στους δρόμους της Φλώρινας.

Στη συγκέντρωση μίλησε ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Οπως είπε, «έχει αποδειχθεί ότι πράξεις που συνδέονται με την πάλη των λαϊκών μαζών απέναντι στο ζυγό της τυραννίας παραμένουν ζωντανά διδάγματα στη μνήμη των λαών και γίνονται κινητήρια δύναμη για νέες μεγάλες ηρωικές πράξεις.

Ενα τέτοιο ιστορικό γεγονός είναι και ο αγώνας του ΔΣΕ. Είναι πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων στους σημερινούς μας αγώνες και στους αγώνες που θα 'ρθουν.

Μπορεί οι συνθήκες σε σύγκριση με 60 και πάνω χρόνια πριν να έχουν αλλάξει και νέα προβλήματα και καθήκοντα να έχουν τεθεί μπροστά μας, μα από την άποψη της ουσίας ο αγώνας συνεχίζεται στην ίδια γραμμή και με την ίδια διάταξη δυνάμεων.

Η εργατική τάξη, η μικρομεσαία αγροτιά, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί έμποροι, βιοτέχνες και επαγγελματίες, τα παιδιά και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων από τη μία μεριά, τα μονοπώλια και ο ιμπεριαλισμός από την άλλη μεριά.

Δύο κόσμοι με ριζικά αντίθετα συμφέροντα. Δύο κόσμοι σε διαρκή αντίθεση και σύγκρουση. Αντίθεση που θα κριθεί στο στίβο της ταξικής πάλης και σύγκρουσης. Είναι θέμα ωρίμανσης στη συνείδηση του λαού του αναπόφευκτου της τελικής αναμέτρησης και είναι δικό μας καθήκον να κρατάμε ζωντανή αυτή την προοπτική και χωρίς ταλαντεύσεις να προετοιμάζουμε ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά τις δυνάμεις που θα ηγηθούν αυτού του αγώνα.

Η ζωή θα καθορίσει τη διάρκεια και τις μορφές πάλης αυτού του αγώνα. Εμείς έχουμε την υποχρέωση και την ευθύνη να επιταχύνουμε όσο εξαρτάται από μας, τις εξελίξεις και κυρίως να μην υπολειπόμαστε σε τίποτα, σε σχέση με τους αντιπάλους, τις στρατηγικές επιλογές και σε ζητήματα τακτικής, σε ταξική συνέπεια, αδιαλλαξία και αντοχή.

Το ΚΚΕ, έχοντας συνείδηση του τεράστιου αυτού έργου που καλείται να φέρει σε πέρας, μελετά και αξιοποιεί όλη τη συσσωρευμένη πείρα του επαναστατικού κινήματος».

Συνδέοντας τους αγώνες του χτες με το σήμερα, ο Θ. Κωνσταντινίδης τόνισε: «Η ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και διεθνώς είναι γεμάτη από μεγάλα διλήμματα που έκριναν την τύχη και την προοπτική του.

Ενα τέτοιο ολοζώντανο δίλημμα έχει τεθεί και σήμερα μπροστά μας.

`Η με τα μονοπώλια ή με το λαό.

Ανάπτυξη για τα μονοπώλια, για την κερδοφορία τους, με τίμημα την απόλυτη και σχετική εξαθλίωση των λαϊκών μαζών, ή ανάπτυξη για τις ανάγκες του λαού και κατάργηση της ιδιοκτησίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Αναπαλαίωση του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος και εκσυγχρονισμός του με βάση τις ανάγκες για την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και της ιμπεριαλιστικής επέκτασής του, με τίμημα την πιο απροκάλυπτη και ωμή δικτατορία των μονοπωλίων, ή πάλη για την ανατροπή τους και την εγκαθίδρυση μιας λαϊκής εξουσίας.

Δικτατορία τελικά των μονοπωλίων ή δικτατορία του προλεταριάτου.

Καπιταλισμός ή σοσιαλισμός».

Αναφερόμενος στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ να ανεγείρει μνημείο, σημείωσε πως αποτελεί πράξη πολιτικού χαρακτήρα, είναι οφειλόμενο ιστορικό χρέος απότισης φόρου τιμής.

Και πρόσθεσε: «Θα ανταποκριθούμε στο χρέος μας να αναδείξουμε τα ιστορικά γεγονότα. Οχι για να ξύσουμε πληγές αλλά για να μπορεί η νέα γενιά και οι νέοι άνθρωποι, οι επιστήμονες, οι μελετητές, να προσεγγίσουν την Ιστορία και τα ιστορικά ζητήματα μέσα από το πρίσμα της αντικειμενικότητας και του ταξικού φορτίου που περιέχεται μέσα σ' αυτά».

Σχολίασε πως δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες οι φωνές που ακούγονται και αναρωτιούνται τι θα συμβολίζει το μνημείο που θα φτιάξει το ΚΚΕ. «Ας μην ανησυχούν. Θα είναι μνημείο μνήμης και γνώσης και θα συμβολίζει την ταξική αντίληψη προσέγγισης της Ιστορίας και όχι την κοσμοπολίτικη αντίληψη του συμβιβασμού, της υποταγής και της αναθεώρησης της Ιστορίας».

Μια εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον τιτάνιο αγώνα του ΔΣΕ διοργάνωσε την περασμένη Κυριακή στο Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο της Αριδαίας η ΝΕ Πέλλας του ΚΚΕ. Την εκδήλωση «άνοιξε» ο Αλέκος Ουγγρίνος, γραμματέας της ΝΕ Πέλλας του Κόμματος, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ.

Η επιλογή της ΝΕ Πέλλας να πραγματοποιήσει αυτή την εκδήλωση στην ηρωική Αλμωπία (Καρατζόβα) δεν είναι καθόλου τυχαία. Η συμβολή της ακριτικής Πέλλας στον αγώνα του ΕΑΜ και του ΔΣΕ ήταν σχεδόν καθολική. Τα ψηλά βουνά του Καϊμακτσαλάν, της Τζένας και του Πάικου, με τα πυκνά δάση τους, φιλοξένησαν την εκπαίδευση, αλλά και τη δράση επίλεκτων μονάδων του ΔΣΕ.

Εχουν μείνει στη μνήμη των παλιότερων και στα ακούσματα των νεότερων οι ηρωικές μάχες από το Σκρα μέχρι τη Νότια στις 14 του Νοέμβρη του 1946, της Κωνσταντίας στις 10 του Φλεβάρη του 1947, της Αριδαίας στις 28 του Δεκέμβρη του 1948.

Στην εποποιία του ΔΣΕ αναφέρθηκε αναλυτικά ο Γιώργος Μαργαρίτης. Στάθηκε στη συζήτηση που έχει ανοίξει για τον Εμφύλιο από την πλευρά του αστικού συστήματος, με στόχο την απαξίωση του τρίχρονου αγώνα και του αγώνα της Εθνικής Αντίστασης μέσα στη ναζιστική κατοχή.

Συνδέοντας τους αγώνες του χτες με τους αγώνες του σήμερα, σημείωσε ότι στην αστική τάξη δεν αρκεί να επιστρέψει πίσω ο λαός όλα όσα ο μόχθος του του εξασφάλισε και όλα όσα με τους αδιάκοπους αγώνες του ως τώρα κατοχύρωσε. «Δεν τους αρκεί - τόνισε - να απαρνηθούμε το μέλλον των παιδιών μας, μας θέλουν να το κάνουμε και εθελοντικά, να το "πιστέψουμε". Και για να γίνει αυτό επιστρατεύονται ο φόβος και η απαξίωση. Ο φόβος για το σήμερα και το αύριο, η απαξίωση για το χτες.

Για να είναι η απελπισία των ανθρώπων του μόχθου απόλυτη δεν αρκεί να γεμίσει τέρατα και απειλές ο γύρω τους κόσμος αλλά και να εκμηδενιστούν, να εξαφανιστούν τα παραδείγματα του χτες: Αυτά που αποδεικνύουν ότι οι αγώνες των λαών διώχνουν μακριά τα φαντάσματα, ανατρέπουν τα σχέδια του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, αλλάζουν τη μοίρα των λαών και τους φέρνουν μακριά από το σφαγείο για το οποίο οι άρχοντες του άδικου κόσμου μας τους προορίζουν».