Πολλοί ήταν οι προσκεκλημένοι από τη διοργανώτρια «Δήλος Επικοινωνίες ΑΕ» που μίλησαν κυριολεκτικά γενικά και αόριστα για τα... θετικά της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και την κατάργηση των «μονολιθικών κρατικών μονοπωλίων» (έτσι χαρακτηρίστηκαν οι δημόσιες επιχειρήσεις παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας) που θα ωφελήσουν δήθεν τον καταναλωτή με την παροχή φθηνής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και των αναβαθμισμένων υπηρεσιών. Ουδείς όμως μπόρεσε να καταθέσει πειστικά επιχειρήματα για το ποιος, τελικά, βγαίνει κερδισμένος από την υπόθεση διάλυσης των κρατικών μονοπωλίων. Οι καταναλωτές ή οι μεγαλοσχήμονες επιχειρηματίες.

Χαστούκι για τους διοργανωτές ήταν, πάντως, η παρέμβαση ειδικού σε θέματα ηλεκτρικής ενέργειας, ο οποίος ζει στην Καλιφόρνια και βίωσε από κοντά τα «ευεργετήματα» της απελευθέρωσης που κατέληξαν στην αφαίμαξη των καταναλωτών.

Ας δούμε μερικά από τα σημεία της χτεσινής παρέμβασης του Παύλου Μαλούτα στελέχους της «Sun & Wind Synergy Inc., Los Angeles, USA» και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ανέφερε, λοιπόν, ότι το 1996 οι τρεις βασικοί προμηθευτές ηλεκτρισμού της Καλιφόρνιας η Pacific Gas & Electric, η South California Edison και η San Diego Gas & Electricity, επιδιώκοντας να κερδίσουν τα μέγιστα από την απελευθέρωση, με πλάγιους τρόπους υπερκέρασαν την προβλεπόμενη διαδικασία από τη ρυθμιστική αρχή της πολιτείας και πέτυχαν, μέσω του πολιτειακού κοινοβουλίου της Καλιφόρνιας, μια νομοθεσία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους με το νόμο ΑΒ 1890 (...). «Αυτά ήταν τα πλεονεκτήματα τα οποία υποσχέθηκαν με το Ν. ΑΒ 1890 και μεταφράζονται σε 28 δισεκατομμύρια δολάρια για την παρέα των τριών, 500 εκατομμύρια δολάρια για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας - και βέβαια αυτό είχε διπλή ικανοποίηση για τους τρεις μεγάλους. Πρώτον διότι επιτεύχθηκε αναχρηματοδότηση με την ένεση των 28 δισ., δολαρίων και δεύτερον με το καινούριο "καυτό χρήμα" των φορολογούμενων να αγοραστούν καινούριες μονάδες παραγωγής έξω από τον ελεγχόμενο τομέα τους, ώστε να διευρύνουν τον μονοπωλιακό τους κύκλο και κατά τη μεταβατική περίοδο να εμποδίσουν οποιοδήποτε ανταγωνισμό από τις γειτονικές πολιτείες. Σήμερα, οι τρεις μεγάλοι είναι στα δικαστήρια και αξιούν από την πολιτεία να τους δικαιώσει με δικαστικές αποφάσεις της τάξεως των 3 - 4 δισ. δολαρίων έκαστος, περνώντας το κόστος στον καταναλωτή»!

(...) Στη συνέχεια, (Αύγουστος - Σεπτέμβρης) οι τρεις μεγάλοι παραγωγοί ζητούσαν από τους μεγάλους καταναλωτές να χαμηλώσουν την κατανάλωση προς όφελος όλων και όταν αυτό δε συνέβαινε, είχαμε τους κυλιόμενους συσκοτισμούς (μπλακ άουτ)... «Τον περασμένο Δεκέμβρη, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, άρχισε η γκρίνια των τριών μεγάλων ότι θα πάνε για πτώχευση, ισχυριζόμενοι ότι αγοράζουν 30 - 34 σεντς την κιλοβατώρα και δεν μπορούν να την πουλάνε 14 σεντς και ότι ήδη έχουν χάσει δισεκατομμύρια δολάρια. Ταυτόχρονα, συνέπεσε 4 - 5 παραγωγικές μονάδες να βγουν εκτός δικτύου, για συντήρηση. Στην ουσία οι τρεις μεγάλοι δημιούργησαν μια τεχνητή κρίση, για να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη, ζητώντας μια αύξηση της τιμής τού 35% και να δημιουργήσουν εντυπώσεις στο καταναλωτικό κοινό, όταν μεγάλες ποσότητες διώχνονταν στον καταναλωτή μέσω ενός, δύο ή και πολλές φορές τριών μεσαζόντων, ώστε έτσι να χάνεται η πηγή προελεύσεως της ενέργειας. Με τις απειλές ότι θα πτωχεύσουν και ότι η πολιτεία της Καλιφόρνιας θα βυθιστεί στο σκότος και τη δημιουργία οικονομικής καταστροφής, επιτεύχτηκε ο πόθος τους και ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας κ. Davis έδωσε 38 δισεκατομμύρια δολάρια από το ταμείο επειγουσών αναγκών στους τρεις μεγάλους ως προσωρινή λύση. Η πολιτεία της Καλιφόρνιας σήμερα έχει γίνει μεσάζων αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας από γειτονικές πολιτείες και την πουλάει στη χαμηλή ταρίφα των 12 ή 14 σεντς ανά κιλοβατώρα χωρίς κέρδος. Και η αρχική απαίτησή τους από τον περασμένο Δεκέμβριο ζητώντας αύξηση της τάξεως του 35% μέσα στην πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου, συμβιβάστηκε με αύξηση μόνο 10%. Ετσι ο νόμος ΑΒ1890 που προβλέπει μείωση τιμών 20% προς όφελος του καταναλωτή, εξανεμίστηκε στα πολιτικά παιχνίδια των επιτηδείων»!

Μόνο μία σημείωση: στο νόμο για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας είχε προβλεφτεί ότι θα μειώνονταν οι τιμές καταναλωτή κατά 20%. Αναλογίζεται κανείς τι θα γίνει εδώ που οι τιμές καταναλωτή προβλέπεται να αυξηθούν κατά 30 - 40 %;