Με συλλαλητήριο, σήμερα Τετάρτη, στις 10.30 το πρωί στο παλιό λιμάνι της Θάσου, αλλά και με 5ωρη στάση εργασίας μεθαύριο Παρασκευή 1η Απρίλη και συγκέντρωση στις 9 το πρωί έξω από τα δικαστήρια της Καβάλας, οι ναυτεργάτες απαντούν στο εφοπλιστικό κεφάλαιο που σέρνει σε δίκη 25 συναδέλφους τους για τη μεγάλη πανελλαδική απεργία που έγινε στις 11 Μάρτη του 2010.

Στο πλαίσιο εκείνης της απεργίας, οι ναυτεργάτες απήργησαν καθολικά και στο πλαίσιο της περιφρούρησης της απεργίας, απέκλεισαν τα λιμάνια του Λιμένα και του Πρίνου στη Θάσο, αλλά και της Κεραμωτής στην Καβάλα.

Ο εφοπλιστής Μητσόπουλος, της Ναυτιλιακής Εταιρίας Καβάλας, και το Λιμεναρχείο Θάσου υπέβαλαν μηνύσεις σε βάρος 25 ναυτεργατών, για τα αδικήματα της παρακώλυσης συγκοινωνιών και λειτουργίας κοινόχρηστης εγκατάστασης. Με βάση αυτές τις μηνύσεις οι ναυτεργάτες δικάζονται μεθαύριο Παρασκευή 1η Απρίλη στα δικαστήρια της Καβάλας.

Οπως καταγγέλλει το Σωματείο Ναυτεργατών Καβάλας, ο εφοπλιστής επιχειρεί να στήσει στο απόσπασμα το δικαίωμα στην απεργία και την περιφρούρησή της, με τις πλάτες του λιμεναρχείου. Οπως σημειώνουν, εργοδοσία και Λιμεναρχείο Θάσου, χέρι χέρι, τρομοκρατούσαν εργαζόμενους με την απειλή απόλυσης και ποινικών διώξεων για να τους αποσπάσουν «δηλώσεις νομιμοφροσύνης» στις απαιτήσεις του αφεντικού. Κουρελόχαρτα στα οποία μικρή μερίδα εργαζομένων εμφανίζεται να δηλώνει ότι θέλει να εργαστεί. «Καλούμε σε ξεσηκωμό το λαό της Θάσου για να μην περάσει η προσπάθεια τρομοκράτησης. Οι διώξεις πρέπει να πέσουν πάνω στο τείχος της Λαϊκής αντεπίθεσης. Εργάτες, αγρότες, μικρομεσαίοι της Θάσου να κάνουν δική τους υπόθεση τον αγώνα αυτό», σημειώνει μεταξύ άλλων το σωματείο.

Συνολικά, στα πλοία των εταιρειών που εκτελούν τα δρομολόγια σύνδεσης της Καβάλας με τη Θάσο απασχολούνται 75 ναυτεργάτες και οι 25 από αυτούς διώκονται.

Στο πλευρό τους, βρίσκονται οι ταξικές αγωνιστικές συσπειρώσεις, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ και η ΟΓΕ, που άλλωστε μαζί έδωσαν και τη μάχη για την επιτυχία και την περιφρούρηση της απεργίας.

Στο νέο νομοσχέδιο - έκτρωμα για τη "Λειτουργία του ΣΕΠΕ. (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) και άλλες ρυθμίσεις θεμάτων Κοινωνικής Ασφάλισης", εκτός από το εισόδημα που προέρχεται από συντάξεις και επιδόματα, τώρα καθιερώνεται ως κριτήριο για την καταβολή του ΕΚΑΣ και το «τεκμαρτό εισόδημα», όπως ένα ιδιόκτητο σπιτάκι ή αυτοκίνητο.

Με άλλα λόγια, όποιος συνταξιούχος κατάφερε να αποκτήσει έπειτα από 35- 40 χρόνια σκληρής δουλειάς, ένα σπιτάκι ή αυτοκίνητο και έχει συνολικό εισόδημα 850 ευρώ, θεωρείται "προνομιούχος" και του κόβεται το ΕΚΑΣ.

Την ίδια στιγμή, με το ίδιο νομοσχέδιο, ξεδιάντροπα, «ταΐζει» τους μεγαλο-εργοδότες με νέες επιδοτήσεις των ασφαλιστικών εισφορών μέχρι και 100% και τους απαλλάσσει από μέρος των οφειλόμενων χρεών προς τα Ταμεία, δηλαδή των κλεμμένων ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, βουλιάζοντας έτσι ακόμα περισσότερο τα Ταμεία.

Οι "βελτιώσεις" του προηγούμενου αντιασφαλιστικού νόμου 3863/2010, για "την εξαγορά πλασματικού χρόνου ασφάλισης", είναι απάτη.

Ετσι κι αλλιώς, οι ασφαλισμένοι, είτε για να συμπληρώσουν τα αυξημένα απαραίτητα χρόνια εργασίας, είτε για να βελτιώσουν τις εξευτελιστικές συντάξεις που θα δίνονται, θα υποχρεωθούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, πληρώνοντας τεράστια ποσά που θα φτάνουν τα 7.000 - 10.000 ευρώ.

Απαιτούμε:

• Να αποσυρθεί τώρα το αντιλαϊκό νομοσχέδιο της κυβέρνησης.
• Καμιά περικοπή στο ΕΚΑΣ, στα δώρα και στο θερινό επίδομα.
• Κατώτερη σύνταξη 1.150 ευρώ για όλους.
• Σύνταξη στα 60 για τους άντρες και τα 55 για τις γυναίκες».

Εκεί οι εκπρόσωποι του σωματείου παρεμποδίστηκαν από την «ασφάλεια» της εργοδοσίας, η οποία προσπάθησε να απαγορεύσει την είσοδό τους στο χώρο με κάθε τρόπο. Στην προσπάθειά τους αυτή, χρησιμοποίησαν εκφράσεις όπως «απαγορεύεται να μπείτε γιατί είναι ιδιωτική εταιρεία» και όταν διαπίστωσαν ότι το σωματείο δεν είχε καμία διάθεση να αποχωρήσει άρχισαν τις απειλές με χαρακτηρισμούς «θα περάσεις μόνο πάνω από το πτώμα μου» και άλλα, δείχνοντας ταυτόχρονα και τις προθέσεις τους για την άσκηση και σωματικής βίας εάν το έκριναν απαραίτητο.

Οι νομικοί της εταιρείας, ο προϊστάμενος της ασφάλειας, οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας επιστρατεύτηκαν, έκαναν τα πάντα για να μην έρθουν οι εργαζόμενοι σε επαφή με το σωματείο.

Επειτα από την επίμονη στάση των εκπροσώπων του διοικητικού συμβουλίου αναγκάστηκαν να διακόψουν την παραγωγή με αποτέλεσμα να μπορούν οι εργαζόμενοι να μετακινηθούν σε άλλο χώρο στον οποίο και πραγματοποιήθηκαν τρεις συγκεντρώσεις από το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων.

Αξίζει να αναφερθεί ότι σε όλη τη διάρκεια της παρεμπόδισης, οι εργαζόμενοι δεν ήρθαν σ' επαφή μ' όσα διαδραματίστηκαν καθώς δεν υπήρχε οπτική επαφή με την είσοδο της εταιρείας.

Η ανταπόκριση των εργαζομένων στην παρέμβαση ήταν θετική. Παρέμειναν στις συγκεντρώσεις παρά την προτροπή του εργοδότη να πάρουν το «χαρτί», όπως έλεγαν την ανακοίνωση, και να φύγουν. Οι ερωτήσεις και οι τοποθετήσεις τους εξέφρασαν την αγωνία, την ανασφάλεια, το φόβο αλλά και την ανακούφιση από την παρουσία του σωματείου.

Σε έναν χώρο μιας ατελείωτης πολυκατοικίας στοιβάζονται 300 εργαζόμενοι, εκ των οποίων το 90% είναι γυναίκες. Δουλεύουν κάτω από τον εκβιασμό της απόλυσης, με ανατροπή Συλλογικών Συμβάσεων, καταστρατήγηση δικαιωμάτων μητρότητας, ωραρίων και αδειών. Οι συνθήκες εργασίας είναι απαράδεκτες χωρίς θέρμανση, σε κτίριο που δεν πληροί τους κανόνες ασφαλείας π.χ. έξοδος κινδύνου, με κάμερες παρακολούθησης στο χώρο, με σκοπό τον έλεγχο την ώρα της δουλειάς. Επίσης, χαρακτηριστική είναι και η παρουσία της «ασφάλειας» κατά τη διάρκεια της δουλειάς στο χώρο καθώς και η ενόχληση των εργαζομένων από αυτή.

Αυτό μάλλον θα εννοούσε ο κ. Παναγόπουλος όταν έλεγε για τη «δυνατότητα που έχουν οι εργαζόμενοι για ελεύθερες διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες». Τι να πει κανείς όταν συγκατοικεί με τους εργοδότες και πού να ξέρει πώς ζουν οι εργαζόμενοι;

Οι εκπρόσωποι του κλαδικού σωματείου στις παρεμβάσεις τους κάλεσαν τους εργαζόμενους να σηκώσουν ανάστημα, να πιστέψουν στη δύναμη και στο δίκιο τους. Οι εργαζόμενοι μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτή τη βάρβαρη πολιτική και την εργοδοτική τρομοκρατία μόνο οργανωμένα και με ταξική αλληλεγγύη μέσα από το κλαδικό σωματείο και ισχυροποιώντας το ΠΑΜΕ.