Οι «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» είναι μια οργάνωση που ιδρύθηκε πριν 20 χρόνια από τον Ρομπέρ Μενάρ για την υποτιθέμενη υπεράσπιση της ελευθερίας του Τύπου παγκοσμίως και τη βοήθειά της προς τους δημοσιογράφους που βρίσκονται υπό επίθεση... Ωστόσο, μόνο αντικειμενική και ουδέτερη δεν είναι αυτή η οργάνωση.

Από την αρχή της ίδρυσής τους, οι «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» έχουν βάλει πρώτο στόχο τους την Κούβα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι κατατάσσουν την Κούβα ως «τη μεγαλύτερη φυλακή για τους δημοσιογράφους παγκοσμίως», ενώ την τοποθετούν ως πιο ανελεύθερη χώρα σε ό,τι αφορά τον Τύπο απ' ό,τι την Κολομβία, το Περού και το Μεξικό όπου συστηματικά σκοτώνονται δημοσιογράφοι. Σημειώνουμε επίσης ότι κανένας δημοσιογράφος δεν έχει δολοφονηθεί στην Κούβα από το 1959.

Πρόσφατα, ο Ρομπέρ Μενάρ ομολόγησε πως λαμβάνει χρήματα από την «Εθνική Δωρεά για τη Δημοκρατία» (National Endowment for Democracy, MED), μια οργάνωση που εξαρτάται από το υπουργείο Εξωτερικών, του οποίου βασικός ρόλος είναι να προωθεί την πολιτική του Λευκού Οίκου. Ο Μενάρ ήταν ξεκάθαρος: «Πράγματι λαμβάνουμε χρήματα από την MED. Κάτι που δεν έχει δημιουργήσει πρόβλημα». Υπενθυμίζουμε αναφορικά με τη MED ότι πρόκειται για μια οργάνωση που ίδρυσε το 1983 ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρίγκαν, όταν η στρατιωτική βία έπαιρνε τη θέση της παραδοσιακής διπλωματίας ώστε να λυθούν οι διεθνείς υποθέσεις. Ο στόχος της MED είναι να εξασθενίσουν κυβερνήσεις που αντιτάσσονται στην ηγεμονία των ΗΠΑ. Σε ό,τι αφορά τη Λατινική Αμερική αυτός ο στόχος «δείχνει» κατά πρώτο λόγο την Κούβα και τη Βενεζουέλα.

Βασικό «μέλημα» των «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» σε ό,τι αφορά την Κούβα, είναι να μειωθεί η τουριστική κίνηση στο νησί και να αποθαρρυνθούν οι επιχειρηματικές συμφωνίες με Ευρωπαίους.

Παράλληλα, δεν είναι καθόλου τυχαίο, ούτε μυστικό, το γεγονός ότι ο ίδιος ο Μενάρ επισκέπτεται συχνά τους ακροδεξιούς αντιφρονούντες Κουβανούς στο Μαϊάμι με τους οποίους έχει συνάψει μια σειρά συμφωνίες σχετικά με εκστρατεία δυσφήμισης και ανατροπής της Κουβανικής Επανάστασης μέσω των ΜΜΕ.

Οπως γράφει η δημοσιογράφος Νταϊάνα Μπαραχόνα, της «Νόρθερν Καλιφόρνια Μίντια Γκιλντ» των ΗΠΑ (17/05/2005), «στις 27 Απρίλη δημοσιεύτηκε άρθρο στην καθημερινή γαλλική εφημερίδα "Red Voltaire" στο οποίο αναφέρεται ότι ο Μενάρ διαπραγματεύτηκε συμβόλαιο με τον Οτο Ρέιχ, τότε μέλος του ΔΣ του "Κέντρου για μια Ελεύθερη Κούβα" ». Σημειώνουμε ότι το συγκεκριμένο «Κέντρο» λαμβάνει τον κύριο όγκο της χρηματοδότησής του από το USAID (Αμερικανικό Ταμείο Αρωγής). Αργότερα, ο Οτο Ρέιχ διορίστηκε ειδικός απεσταλμένος του υπουργού για το Δυτικό Ημισφαίριο. Το αρχικό ποσό για τις υπηρεσίες των «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» ήταν 24.970 ευρώ το 2002 και το 2003 έφτασε τα 59.201 ευρώ. Η εκπρόσωπος των «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» στην Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε τις πληροφορίες αυτές και πρόσθεσε ότι το συμβόλαιο απαιτεί απ' αυτούς να ενημερώνουν τους Ευρωπαίους για την καταστολή των δημοσιογράφων στην Κούβα και για την υποστήριξη των οικογενειών των δημοσιογράφων που βρίσκονται στη φυλακή.

Οπως αναφέρει η αρθρογράφος, «μετά τις ανατροπές που συντελέστηκαν στις σοσιαλιστικές χώρες και τη διακοπή των εμπορικών συμφωνιών με τη Σοβιετική Ενωση, οι αντιφρονούντες με επικεφαλής το Κουβανο-Αμερικανικό Εθνικό Ιδρυμα (CANF) άρχισαν να σχεδιάζουν τρόπους ανατροπής της κυβέρνησης. Ανάμεσα στα πολλά, σημειώνουμε και τις βομβιστικές επιθέσεις σε τουριστικές περιοχές με έναν νεκρό Ιταλό τουρίστα. Στα σχέδια αυτά συμπεριλαμβάνεται και ο Νόμος Χελμς Μπάρτον (1996) που επιτρέπει στις ΗΠΑ να επιβάλλουν κυρώσεις ενάντια σε ξένους επενδυτές στην Κούβα».

Επιπλέον, με τον στόχο να στρατολογήσει ανθρώπους που θα γράφουν άρθρα για τους «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα», ο Μενάρ ταξίδεψε στην Αβάνα το Σεπτέμβρη του 1998. Αργότερα είπε σε συνέντευξη πως «δίνουμε 50 δολάρια το μήνα σε κάθε έναν από τους περίπου 20 δημοσιογράφους που καταφέρνουν να μείνουν ζωντανοί και να παραμείνουν στη χώρα». Ωστόσο, ο βετεράνος δημοσιογράφος Νέστορ Μπάγκουερ, ο πρώτος εκπρόσωπος του Μενάρ στην Κούβα, αφού αποκάλυψε πως δούλευε για την κρατική ασφάλεια επεσήμανε ότι «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» πλήρωναν μόνο για άρθρα που επιτίθενται ενάντια στην κουβανική κυβέρνηση.

Τον περασμένο Μάη, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δημοσίευσε έκθεση από την «Επιτροπή για την Ελευθερία στην Κούβα». Η έκθεση προτείνει τη χρηματοδότηση 41 εκατομμυρίων δολαρίων ώστε να προωθηθεί η «κοινωνία των πολιτών». Μεταξύ άλλων, αναφέρει πως θα υποστηρίξει «ενέργειες από μη κυβερνητικές οργανώσεις σε επιλεγμένες τρίτες χώρες για να προβάλλουν τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα, σε μια πιο πλατιά προσπάθεια να αποθαρρυνθούν οι τουρίστες. Αυτό θα μπορούσε να ακολουθήσει προηγούμενες πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα των μη κυβερνητικών οργανώσεων της Ευρώπης, για να μποϊκοτάρουν τον τουρισμό σε χώρες όπου υπάρχουν σημαντικές καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Αυτές οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που αναφέρονται, «θυμίζουν» πολύ τους «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα».

Θυμίζουμε πως ο «Ριζοσπάστης», σε προηγούμενο άρθρο του στις 15/05/2005 με τον τίτλο «Ποιος χρηματοδοτεί τους "Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα"», αποκάλυψε τη χρηματοδότησή τους από τις ΗΠΑ. Σήμερα προσθέτουμε ότι χρηματοδοτούνται και από το «Κέντρο για μια Ελεύθερη Κούβα», την MED, η οποία έδωσε 40.000 δολάρια τον περασμένο Γενάρη.

Αξιοσημείωτο είναι και το παρακάτω. Οπως γράφει ο Σαλίμ Λαμράνι στο «Znet» (13/05/2005), o προϋπολογισμός των «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» για το 2003 έφτασε τα 3.472,122 ευρώ. Σύμφωνα με τον ετήσιο απολογισμό, τα έσοδα ήρθαν: 11% από το Κράτος, το 12% από χορηγούς, το 4% από προσφορές και το 48% από τις εκδόσεις της οργάνωσης. Ο τελευταίος αριθμός είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Το ποσό των 1.984,853 ευρώ υποτίθεται πως αποκτήθηκε από την πώληση ημερολογίων. Κάθε ημερολόγιο κοστίζει 8 ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι οι «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» κατάφεραν να πουλήσουν πάνω από 249.106 ημερολόγια το χρόνο, ή 680 ημερολόγια την ημέρα!

Αν κοιτάξει κανείς τα έξοδα της οργάνωσης για το 2003, βλέπει ότι μόνο το 7% του προϋπολογισμού διατίθεται για την άμεση βοήθεια σε δημοσιογράφους με προβλήματα. Τι γίνεται με το υπόλοιπο 93%; Διατίθεται στην προπαγάνδα και στην παραπληροφόρηση στην υπηρεσία των συμφερόντων αυτών που χρηματοδοτούν τους «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα», δηλαδή του γαλλικού κράτους, των μεγάλων οικονομικών ομάδων, των ακροδεξιών Κουβανών εξορίστων της Φλόριδα και του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Ετσι, η «υπεράσπιση της ελευθερίας του Τύπου» μπορεί κανείς να συμπεράνει πως είναι μια μάσκα, την οποία φορούν οι «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» για να υπηρετούν τα συμφέροντα και τις πολιτικές κυβερνήσεων και ισχυρών οικονομικών κύκλων.