Είναι αλήθεια ότι τα κρατικά κανάλια αποτελούν πραγματική όαση σε σύγκριση με τις χωματερές των ιδιωτικών. Βέβαια οι αμαρτίες που βαραίνουν από το παρελθόν την ΕΤ είναι ακόμα νωπές. Διάφοροι κλαδικάριοι αλεξιπτωτιστές (ποιος δε θυμάται τους μαρκουτσοφόρους ρεπόρτερ της "αλλαγής" τη δεκαετία του '80) είχαν φτάσει την αξιοπιστία της στο πάτο. Μια από τις αιτίες της σημερινής χαμηλής τηλεθέασης που σίγουρα την αδικεί. Ομως όταν σκουραίνουν τα πράγματα η συνταγή είναι απλή. Τηλέφωνο στου Μαξίμου (ο ομφάλιος λώρος δε λέει να κοπεί) και "γραμμή" από τους επιτελείς του "διευθυντή ορχήστρας" για το τι και πώς. Σενάριο που επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά για να μας θυμίσει την ιστορία με την αγελάδα, την καρδάρα και το γάλα.Τώρα που όλοι (ξανα) θυμούνται την κρατική τηλεόραση κάποιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να την υπονομεύσουν.

Μ' αυτό το σλόγκαν ξεκίνησε την εκπομπή της η κ. Α. Παναγιωταρέα, επειδή όλα τα κανάλια "έπαιζαν" την υπόθεση με το δολοφόνο ταξιτζή.Ομως υπάρχουν κι άλλης μορφής δολοφόνοι, που το θύμα τους είναι το περιβάλλον. Αρα, η εκπομπή ήταν σχετική! Με το γνωστό της στιλάκι, που η μόνη νορμάλ αντίδραση είναι ν' αλλάζεις κανάλι, κατόρθωσε να εξοργίσει και τους πιο καλοπροαίρετους τηλεθεατές. Από επαγγελματική "διαστροφή" είδαμε όλη την εκπομπή. Η διάρκειά της υποπολλαπλάσια αυτής που δόθηκε στο Χ. Λαμπράκη. Και δε φτάνουν τα ψίχουλα - από άποψη χρόνου - που δόθηκαν στα τέσσερα μέλη της Επιτροπής για ν' αντικρούσουν τα ψέματα που λέχτηκαν και ν' αποκαλύψουν τις αθλιότητες που γίνονται στο Πάρκο της Ελευθερίας. Μας υποχρέωσαν να δούμε βίντεο με θέμα το Μέγαρο και περιεχόμενο που θα ζήλευαν κάποιοι άλλοι πριν από σαράντα χρόνια ειδικοί επί της προπαγάνδας πιστοί στο δόγμα "πες, πες, στο τέλος κάτι θα μείνει". Το τσιμέντο λοιπόν, η απώλεια 3.500 τετραγωνικών μέτρων πράσινου και η κοπή δεκάδων αιωνόβιων δέντρων "θα δώσει άλλη πνοή στην περιοχή","είναι η σοβαρότερη πολιτιστική επένδυση","με το Μέγαρο η Αθήνα νιώθει πραγματικά ότι ανήκει στην Ευρώπη".Η άλλη έκδοση τα περί Παρθενώνα και Μεγάρου της εποχής των Μιμίκων. Οπως φαίνεται, τίποτα δεν έχει αλλάξει στην εκσυγχρονιστική περίοδο του Τσουκατοκιστάν. Η διαλεκτική της συνέχειας...

Με γνώσεις πολεοδομίας, χωροταξίας, αρχιτεκτονικής, γεωπονίας, οικολογίας, συγκοινωνιολογίας και βεβαίως - βεβαίως μουσικολογίας, έβγαλε "άχρηστα" τα αρχιτεκτονικά σχεδιαγράμματα της κ. Φιλίνη,αμφισβήτησε το λόγο του προέδρου των αρχιτεκτόνων και του γραμματέα των πολεοδόμων. Οταν της μιλούσαν για την όπερα, απαντούσε μ' ένα αποκλείεται.Οταν τις έδειχναν τα σχέδια και τις άδειες, απαντούσε ως υπεύθυνη Τύπου του Μεγάρου Μουσικής (σ. σ. κι εις ανώτερα). Διέκοπτε με θρασύτητα τους ομιλητές χωρίς να τους αφήνει να ολοκληρώσουν τις θέσεις τους, αμφισβητώντας ουσιαστικά, με τρόπο που δε θα θέλαμε να χαρακτηρίσουμε, τις επιστημονικές τους γνώσεις. Πού η ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, οι χαριεντισμοί και τα κομπλιμέντα στον Χ. Λαμπράκη... για το έργο που παράγεται στο ΜΜ. Φυσικά, από την τσέπη των φορολογουμένων που κανείς δεν τους ρώτησε. Αραγε ποιος θυμάται τις διακηρύξεις του "οικολόγου" Κ. Λαλιώτη περί τοπικών δημοψηφισμάτων. Μέχρι ότι "δεν ελέγχει το Μέγαρο ο Λαμπράκης" είπε. Οταν άνθρωποι ειδικοί της εξηγούσαν για την απώλεια πράσινου, τους ελεύθερους χώρους κλπ., απάντησε σ' ένα ομιλητή "το επιχείρημά σας δε στέκει". Και λίγο μετά, όταν είπαν με απλά λόγια - προφανώς για να κατανοήσει - ότι "οι πολιτιστικές δραστηριότητες πρέπει να είναι αποκεντρωμένες" σε μια πόλη όπως η Αθήνα, με εμφανή εκνευρισμό αντέκρουσε "δεν μπορούν οι επιστήμονες - εννοώντας τη μουσική βιβλιοθήκη - να πηγαίνουν από κτίριο σε κτίριο". Κι όταν για το γκαράζ ειπώθηκε ότι τα 750 αυτοκίνητα θα δημιουργούν μποτιλιάρισμα, είπε το αμίμητο "και τα αυτοκίνητά μας πού θα τα παρκάρουμε; Στο πεζοδρόμιο". Ελα ντε!!

Για άλλη μια φορά η ΕΤ εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Οσοι άντεξαν μέχρι τέλους την εκπομπή, κατάλαβαν το μέγεθος των παιχνιδιών που παίζονται στο Μέγαρο. Για τα Προεδρικά Διατάγματα, τις υπουργικές αποφάσεις, τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αλλάζουν σαν πετσετάκια,σε μια εκπληκτική συναίνεση Λαλιώτη - Κατσιγιάννη, Βενιζέλου - Αβραμόπουλου, Σημίτη - Εβερτ και άλλων αστέρων της πολιτικής σκηνής, για να μη δυσαρεστήσουν τον πρόεδρο του Μεγάρου. Ομως όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο. Ακόμα και οι προκάτ τηλεοπτικές εκπομπές. Γιατί, πώς να το κάνουμε. Δεν τρώνε όλοι κουτόχορτο. Ευτυχώς για την κοινωνία και δυστυχώς γι' αυτούς, που μας θεωρούν απλούς υπηκόους και δεδομένους από χέρι. Σε κάθε τους βήμα, σε κάθε τους παρανομία θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Ενα είναι βέβαιο. Η υπόθεση με το Μέγαρο δεν έκλεισε ακόμα.

Υ. Γ. Κι αν για όλα τα παραπάνω μπορεί να δοθεί ως εξήγηση η πρεμούρα των κυβερνώντων να κουκουλώσουν τις "πομπές των Μεγαριτών", αυτό που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο είναι ο τρόπος που κόπηκε ο γραμματέας του Συλλόγου Εξορισθέντων και Βασανισθέντων της περιόδου της απριλιανής χούντας. Οταν δηλαδή κάποιοι έκαναν κολιγιές με τους χουντικούς και αβγάτιζαν τα λεφτά τους - μέσω των εντύπων τους - εξυμνώντας το δικτατορικό καθεστώς και πότιζαν το λαό με το νερό του Καματερού που... θεράπευε τον καρκίνο!! Μόλις ξεμπέρδεψε η κ. Α. Παναγιωταρέα με τους "αντιδραστικούς κι αναχρονιστικούς", στο επόμενο "επεισόδιο" παρουσίαζε μια κυρία (αρχαιολόγο στο επάγγελμα). Ξεκίνησε λοιπόν με σχόλιο, ότι δεν έχει σημασία που ξεριζώθηκαν δέντρα στο Πάρκο, αφού θα φυτευτούν άλλα. Και τη ρώτησε τη γνώμη της. Αυτή φυσικά βιάστηκε να συμφωνήσει με την περιβαλλοντολόγο κ. Α. Παναγιωταρέα. Αυτό έλειπε...

Αυτή τη φορά όχι ως κατακτητές - κάτω από τη μουσική υπόκρουση που συνόδευε τις ορδές των Ες - Ες - και επιβουλευόμενοι την ελευθερία μας, όπως πριν από πενήντα εφτά χρόνια, αλλά ως οδοστρωτήρας του πολιτισμού μας. Οπως και τότε υπήρξαν οι γνωστοί "συνεργάτες" τους, που αμείφθηκαν για το "έργο" τους και τη... σημαντική προσφορά τους στο έθνος από την πολιτεία, με αξιώματα και πάσης φύσεως παροχές, έτσι και σήμερα. Στο όνομα της "ανάπτυξης", μιας έννοιας που αμφιβάλλουμε αν έχει δεχτεί τέτοια κακομεταχείριση σε άλλη χώρα, όπως στην Ελλάδα των "εκσυγχρονιστών", γίνονται τα περίφημα "μεγάλα έργα", που στραγγίζουν τον προϋπολογισμό κι αφαιρούν πόρους από κοινωνικές δραστηριότητες που τείνουν να διαγραφούν από το λεξιλόγιο των Ελλήνων "σοσιαλιστών". Εννοούμε την παιδεία, την υγεία, και γιατί όχι τον πολιτισμό. Ενα από αυτά, το αεροδρόμιο Σπάτων, που γίνεται άνευ λόγου (λειτουργικού) και αιτίας (πέραν αυτής των εργολάβων). Το έργο ανέλαβαν λοιπόν οι Γερμανοί, στους οποίους εκχωρήθηκε ο λόφος με τα αρχαία κτίσματα Ζαγάνι.Πάνω από σαράντα μέτρα θα "χαμηλώσει". Οχι γιατί το επιβάλλουν λόγοι ασφάλειας του νέου αεροδρομίου, αλλά γιατί χρειάζονται τα αδρανή υλικά του ως μπάζα. Μέχρι τέλος του μήνα υποτίθεται ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει απαγορέψει κάθε εργασία για να γίνουν οι απαραίτητες ανασκαφές. Τι γυρεύει όμως η ιδιωτική Αστυνομία, που έφτασε στο σημείο να εμποδίσει φοιτητές του Αρχαιολογικού Τμήματος που ήθελαν να επισκεφτούν την περιοχή; Ο εκ Θεσσαλονίκης δικηγόρος, που του έχει ανατεθεί το πολύπαθο υπουργείο Πολιτισμού, λαλίστατος επί παντός επιστητού, γιατί έχει καταπιεί τη γλώσσα του; Ετσι ονειρεύονται την Ελλάδα του 2000; Ξέφραγο αμπέλι των πολυεθνικών, ταπεινωμένη και με υπηκόους (η λέξη πολίτης τους ενοχλεί) χωρίς μνήμη;