Μετά και την επίσημη τοποθέτησή του, προχτές το απόγευμα, στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου,ο Νίκος Κούρκουλος πήγε χτες το πρωί στο θέατρο για να δει το "χώρο" του. Ομως η πόρτα ήταν "ευγενικά" κλειστή από τους εργαζόμενους του Εθνικού, που συνεχίζουν την κατάληψη.Σε μια άτυπη συζήτηση, που είχε με κάποιους εργαζόμενους, συμφώνησαν να επικοινωνήσουν, μόλις επιστρέψουν και οι αντιπρόσωποι της Επιτροπής Αγώνα, που χτες βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη,για συνάντηση με τους εργαζόμενους του ΚΘΒΕ.
Ο Ν. Κούρκουλος,πάντως, σε χτεσινή συνέντευξή του σε απογευματινή εφημερίδα, χαρακτήρισε την κατάληψη "παράνομη" και ότι πρέπει να σταματήσει, γιατί υπάρχει "νέος νόμος, νέο ΔΣ και το Θέατρο είναι πλέον ιδιωτικού δικαίου".Με λίγα λόγια, ο Ν. Κούρκουλος, μετά τον προχτεσινό διορισμό του, εμφανίστηκε "ήπιος", αλλά και αποφασισμένος για όλα, αφού πήρε το "πράσινο φως" να "διαφεντέψει". Μόνο που πρέπει να ξέρει, και με την πείρα του ως πρόεδρος των επιχειρηματιών του ελεύθερου θεάτρου, ότι για τη λήξη ή μη ενός αγώνα αποφασίζουν οι εργαζόμενοι.
"Κλασική" ταινία ψυχολογικού κινηματογράφου, ιστορία συγκρούσεων ενός ερωτικού τριγώνου, χαρακτηρίστηκε σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου η πρώτη ταινία του Ρομάν Πολάνσκι "Μαχαίρι στο νερό",που επανεκδόθηκε και θα προβληθεί στους κινηματογράφους "Αρτ Στούντιο Σίνεμα" και "Αλφαβιλ",(20/1). Η ταινία κέρδισε το "χρυσό λιοντάρι" στο Φεστιβάλ Βενετίας το 1962,ενώ το 1963 ήταν υποψήφια για το Οσκαρ καλύτερης ταινίας. Τη μουσική έγραψε ο Κριστόφ Κομέντα - ο πρώτος σπουδαίος δημιουργός της πολωνικής τζαζ. Παίζουν: Λέων Νιέμτσικ, Γιολάντα Ουμέτσκα και Ζίγκμουντ Μαλάνοβιτς.
Την επανέκδοση και παρουσίαση της ταινίας ανέλαβε η εταιρία ΑΜΑ Φιλμς,σε συνεργασία με το περιοδικό "Σίνεμα",υπό την αιγίδα της πολωνικής πρεσβείας.Τη χτεσινή επίσημη πρεμιέρα παρακολούθησε ο πρωταγωνιστής Λέων Νιέμτσικ.
Την έντονη διαμαρτυρία του, για τον επιχειρούμενο παραμερισμό της ελληνικής γλώσσας από τα κέντρα λήψης αποφάσεων και επικοινωνίας ανάμεσα στους λαούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εκφράζει το ΔΣ της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.Τάσσεται αλληλέγγυο με τους λαούς των άλλων χωρών που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα και τους καλεί σε αντίσταση ενάντια στην πολιτιστική υποδούλωση που σχεδιάζεται.
Η διάσωση και διάδοση της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους περνάει μέσα από την προβολή της. Ετσι, οι ταινίες μικρού μήκους του φετινού Φεστιβάλ Δράμας, αφού "ταξίδεψαν" σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη,θα συνεχίσουν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, σε συνεννόηση με τις κινηματογραφικές λέσχες: 14,15/1 θα προβληθούν στα Γιάννενα με τη συνεργασία της Κινηματογραφικής Λέσχης "Συνέχεια".Στην Αλεξανδρούπολη (16,17 και 18/1) και στην Ξάνθη (19/1).Τις ταινίες συνοδεύουν σκηνοθέτες και εκπρόσωποι του Φεστιβάλ Δράμας.
Το έργο του Μπερνάρ - Μαρί Κολτές "Ρομπέρτο Ζούκο" ανεβαίνει αύριο στο θέατρο "Σημείο",σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή,μετάφραση Μίρκας Θεοδωροπούλου,σκηνικά - κοστούμια Αννας Γεωργιάδη και Κένι Μακλίλαν.Παίζουν: Νίκος Καραθάνος, Τζένια Κονταράτου, Μαρία Χατζοπούλου, Σπύρος Κωστόπουλος, Στάθης Σύρος, Μαρία Μακρή,κ. ά.
Το έργο στηρίζεται στην πραγματική ιστορία του Ζούκο, ενός "μυθικού" δολοφόνου, ενός προσώπου "αινίγματος", ο οποίος στα 19 χρόνια του, το 1981, σκότωσε τη μητέρα και τον πατέρα του, κλείστηκε σε ψυχιατρείο φυλακών, "λογικεύτηκε" μέχρι τα 25 του, για να επιδοθεί μετά σε μια σειρά ξέφρενων φόνων και βιασμών, σε μια σειρά πράξεων βίας, των οποίων το τέλος ήταν η ίδια η αυτοκτονία του το 1988. Η ιστορία του Ζούκο γοήτευσε τον Κολτές, ένα συγγραφέα που οι περισσότεροι ήρωές του κινούνται στις παρυφές του σύγχρονου κόσμου, άνθρωποι απελπισμένοι, σκληροί, κυνικοί, μοναχικοί, περιθωριοποιημένοι και ταυτόχρονα μέσα στην απελπισία τους απροστάτευτα κι ανήμπορα πλάσματα, που αγωνιούν να ρουφήξουν τη ζωή.
Η εικαστική προσφορά του Δημήτρη Καλαμάρα αγγίζει την πεντηκονταετία. Παρ' όλα αυτά, η έκθεσή του στην "Εθνική Πινακοθήκη" είναι η πρώτη ατομική έκθεση έργων του. Εγκαινιάζεται την προσεχή Δευτέρα και αποτελεί μια σύντομη αναδρομική ματιά στη μέχρι σήμερα πολύ σημαντική δημιουργία του. "Ο Δημήτρης Καλαμάρας", ανέφερε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου η διευθύντρια της Πινακοθήκης Μ. Λαμπράκη - Πλάκα,"ενσαρκώνει μια μορφή δημιουργού που τελεί υπό εξαφάνιση στην εποχή μας. Του καλλιτέχνη - στοχαστή, του καλλιτέχνη- ασκητή, του καλλιτέχνη, τέλος, που στοχάζεται με τα εργαλεία της δουλιάς στο χέρι. Στο έργο του συνδυάζεται κλασικότητα και πρωτοπορία".
Ανάμεσα στα έργα που θα παρουσιαστούν στην Πινακοθήκη, ξεχωρίζει ο "Εφιππος ανδριάντας του Μεγάλου Αλεξάνδρου", έργο που απασχόλησε τον καλλιτέχνη περισσότερο από τριάντα χρόνια. Δημιουργία, που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στη γενέτειρά του Φλώρινα, όπου και επρόκειτο να στηθεί, γιατί το γλυπτό δεν είχε, τα λίγο - πολύ τυποποιημένα, λίγο - πολύ τουριστικοποιημένα ...χαρακτηριστικά του Μ. Αλεξάνδρου! Αντιδράσεις, που προέρχονται από την εκεί εκκλησιαστική και δημοτική αρχή, οι οποίες έφτασαν μέχρι του σημείου να ζητήσουν ακόμα και την καταστροφή του!
Ο σεμνός, σύγχρονος και συνάμα μνημειακός έφιππος ανδριάντας, του γλύπτη, δεν ταίριαζε με την πολεμική όψη που επιθυμούσαν οι παραγγέλλοντες το γλυπτό. "Θέλω να πιστεύω", τόνισε ο Δ. Καλαμάρας, "ότι η μορφή αυτή δεν έχει γίνει πουθενά αλλού. Είναι ένα βήμα, ένα παραπέρα κομματάκι. Τα σχεδιάσματα ήταν η εφαρμογή της σκέψης και των προβληματισμών μου. Το έργο αυτό με ώθησε σε μια μαθητεία".
Ενα έργο αμύθητης αξίας και σίγουρα μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας "ψάρεψε", παραμονές της Πρωτοχρονιάς, στην Κάλυμνο,ο ψαράς Αντώνης Χατζηαντωνίου.Πρόκειται για χάλκινο άγαλμα πεπλοφόρου γυναίκας,που παραδόθηκε την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων,προκειμένου να μελετηθεί. Σύμφωνα με μια πρώτη χρονολόγηση, το άγαλμα ανήκει στην πρώιμη ελληνιστική περίοδο και μάλλον είναι έργο μεγάλου γλύπτη. Πάντως οι έρευνες συνεχίζονται, ενώ συστάθηκε ειδική επιτροπή για τον καθορισμό των ευρέτρων. Σε περίπτωση, που επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται για έργο της ελληνιστικής περιόδου ο ψαράς θα πάρει 100 εκατομμύρια δραχμές. Αν όχι, τότε τα εύρετρα θα είναι 20 εκατομμύρια.