ΤΕΧΕΡΑΝΗ.--

Κύμα αντιδράσεων προκάλεσαν δηλώσεις υπέρ της καταστροφής του Ισραήλ που φέρεται να έκανε κατά τη διάρκεια συνεδρίου με θέμα «Ενας κόσμος χωρίς σιωνισμό», ο Ιρανός Πρόεδρος, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ. Ο Πέρσης Πρόεδρος φέρεται να αναφέρθηκε στον πρώτο ηγέτη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί, τονίζοντας ότι «όπως ορθώς είχε πει, το εβραϊκό κράτος πρέπει να σβηστεί από το χάρτη». Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά τον Χομεϊνί κανένας ανώτερος Ιρανός αξιωματούχος δε φέρεται να έχει κάνει ανάλογη δήλωση δημοσίως.

Η είδηση προκάλεσε αναταράξεις παγκοσμίως και φυσικά την ευκαιρία δεν έχασαν όσοι, ήδη, ασκούν ασφυκτικές πιέσεις προς το Ιράν. Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών, Σιλβάν Σαλόμ, έσπευσε να επαναλάβει ότι το Ιράν «είναι σαφές ότι αποτελεί ορατό και πραγματικό κίνδυνο για την ανθρωπότητα και απλώς προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για τη δημιουργία ατομικής βόμβας. Θα εξελιχθεί σε εφιάλτη για όλο τον κόσμο», υποστήριξε καταλήγοντας, για άλλη μια φορά, στην επωδό περί «ανάγκης άμεσης παραπομπής του Ιράν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σχετικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα».

Την αποδοκιμασία αλλά και τη βαθιά ανησυχία του εξέφρασε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Σκοτ Μακ Λίλαν, κάνοντας, επίσης, σύνδεση του θέματος με το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Τις δηλώσεις του Μ. Αχμαντινετζάντ καταδίκασαν απερίφραστα, μεταξύ πολλών άλλων ηγεσιών, η Γαλλία και η Γερμανία, τηρώντας, όμως, ορισμένες επιφυλάξεις όσον αφορά το ενδεχόμενο να μην έχουν αποδοθεί ορθά τα λόγια του Ιρανού Προέδρου.

Πάντως, χτες, πιθανώς διόλου τυχαία, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη οι επαφές της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας με το Ιράν, για επανάληψη της μεταξύ τους συνεργασίας για το πυρηνικό πρόγραμμα, η γερμανική επιθεώρηση «Cicero» επανέφερε στο προσκήνιο άλλη μια κατηγορία που, κατά καιρούς, η Ουάσιγκτον έχει εκτοξεύσει κατά του Ιράν. Υποστηρίζει σε εκτενές δημοσίευμά της, ότι αρκετά υψηλόβαθμα στελέχη της «αλ Κάιντα», συμπεριλαμβανομένων 3 γιων του Οσάμα μπιν Λάντεν, βρίσκονται στο Ιράν, καθώς, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «η "αλ Κάιντα" όταν ζητά λεφτά απευθύνεται στους Σαουδάραβες και όταν ζητά εκπαίδευση, κάλυψη και επιμελητειακή υποστήριξη, στο Ιράν».

ΒΑΓΔΑΤΗ.--

Την απόφασή τους να συγκροτήσουν «μέτωπο συνεργασίας» ενόψει των εκλογών του Δεκέμβρη ανακοίνωσαν, χτες, τρία σουνιτικά κόμματα, υπογραμμίζοντας ότι η συμμετοχή τους στις εκλογές δε σημαίνει ότι αποδέχονται το σύνολο του «σχεδίου Συντάγματος» ως έχει. Στο «μέτωπο» αυτό, μέχρι στιγμής, έχουν βεβαιώσει τη συμμετοχή τους το Ιρακινό Ισλαμικό Κόμμα, το κόμμα Ιρακινού Εθνικού Διαλόγου και το Κόμμα της Συνέλευσης του Ιρακινού Λαού. Η ανακοίνωση έγινε μία μέρα μετά τη δημοσιοποίηση των επίσημων αποτελεσμάτων από το δημοψήφισμα «για το σχέδιο Συντάγματος», τα οποία έδειξαν ότι το 78% των ψηφισάντων αποδέχονται το «Σύνταγμα» ενώ, την ίδια στιγμή, αρκετοί εκπρόσωποι σουνιτικών παρατάξεων επαναλάμβαναν τις καταγγελίες τους περί εκτεταμένης νοθείας σε κρίσιμες συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες.

Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν και χτες, αν και σε μικρότερη εμβέλεια. Στη Βαγδάτη, σκοτώθηκε από ενόπλους ο γενικός διευθυντής του υπουργείου Πολιτισμού ενώ πυρά δέχτηκε και η αυτοκινητοπομπή του υπουργού Υδάτινων Πόρων. Οι κατοχικές δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι πραγματοποίησαν αεροπορική επιδρομή σε περιοχή κοντά στα σύνορα με τη Συρία, που δε διευκρινίζεται, με στόχο «ένα ανώτατο στέλεχος της "Αλ Κάιντα"». Η «Αλ Κάιντα», πάντως, αρκέστηκε να ανακοινώσει την απαγωγή δύο Μαροκινών εργαζομένων στην πρεσβεία της χώρας τους. Χτες, επίσης, ανακοινώθηκε η, μάλλον, αναμενόμενη απόφαση της πολυμελούς υπερασπιστικής ομάδας του Σαντάμ Χουσεΐν να μποϊκοτάρει τη δικαστική διαδικασία εξαιτίας «της έλλειψης ασφαλείας και της περιφρόνησης των δικαιωμάτων των συνηγόρων από το ειδικό δικαστήριο».

Τέλος, με διαδηλώσεις κατά του πολέμου σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ αναμενόταν να τιμήσουν αρκετές φιλειρηνικές οργανώσεις τη συμπλήρωση 2.000 νεκρών Αμερικανών στρατιωτών από την έναρξη της εισβολής το Μάρτη του 2003. Η μία μετά την άλλη οι δημοσκοπήσεις δείχνουν διαρκή συρρίκνωση της υποστήριξης της αμερικανικής κοινής γνώμης στην πολιτική Μπους σχετικά με το Ιράκ.