Χιλιάδες νέοι, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι κυρίως παραγωγικών ηλικιών πλημμυρίζουν καθημερινά τον χώρο του πρώην Στρατοπέδου «Καρατάσιου» στην Πολίχνη, για να συναντηθούν κάτω από το σύνθημα «Ανατρέπουμε το παλιό, ανοίγουμε τον δρόμο στο νέο. Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο!». Συζητούν για την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και παίρνουν τη θέση τους στον αγώνα για να ανατρέψουν το παλιό, το σύστημα της εκμετάλλευσης, της αδικίας και των πολέμων. Να ανοίξουν τον δρόμο για το νέο, την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Μέσα από τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, από όλες τις δράσεις στα στέκια και τις σκηνές, στέλνεται ισχυρό μήνυμα ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά, και ταυτόχρονα εκφράζεται πλατιά η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, ιδιαίτερα τούτες τις κρίσιμες ώρες που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη νέα σφαγή από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Εκφράζεται δυνατά και η απαίτηση του λαού και της νεολαίας για απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για επιστροφή των στρατευμένων από τα πολεμικά μέτωπα, για Θεσσαλονίκη λιμάνι των λαών - όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών.

Και όλα αυτά πλαισιώνονται όμορφα, με το πλούσιο και ιδιαίτερα φροντισμένο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ παρακολούθησε το βράδυ της Παρασκευής ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, αφού νωρίτερα περιηγήθηκε στα στέκια.

Με ενεργητική συμμετοχή του κόσμου με ερωτήσεις, παρεμβάσεις, πραγματοποιήθηκαν οι θεματικές εκδηλώσεις - συζητήσεις που ήταν προγραμματισμένες για την Παρασκευή και αφορούσαν τους μύθους και τις αλήθειες για τη νεανική «παραβατικότητα», τον εργάσιμο χρόνο και την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο(Ρεπορτάζ από τις εκδηλώσεις θα δημοσιευτούν σε επόμενο φύλλο).

Με δικό τους ξεχωριστό πρόγραμμα, με πλούσιο περιεχόμενο, θεματικές εκθέσεις και υλικά λειτουργούν τα στέκια, που βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της νέας γενιάς.

Στο Στέκι νέων εργαζομένων και άνεργων, στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκε ο εργάσιμος χρόνος, η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι από κυβέρνηση και εργοδοσία με το νομοσχέδιο - έκτρωμα για το 13ωρο και η απάντηση που πρέπει να δοθεί με οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα, με πρώτο μεγάλο σταθμό την απεργία την 1η Οκτώβρη. Εκφράστηκε η εμπιστοσύνη των εργαζομένων στο ΚΚΕ και η αναγνώριση της συμβολής του στον προσανατολισμό της δράσης του εργατικού κινήματος.

Το Στέκι Πολιτισμού φιλοξενεί εικαστικές εκθέσεις, ενώ το Σάββατο 20/9 στις 9.30 μ.μ., θα παρουσιαστεί θεατρικό δρώμενο της καλλιτεχνικής ομάδας «Fire art» με τίτλο «Μέσα σ' ανήσυχους ύπνους».

Στο Στέκι για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών, μέσα από ταμπλό αλλά και εξειδικευμένο κείμενο που μοιράζεται, προβάλλονται οι αλήθειες και τα ψέματα γύρω από τη γυναικεία ανισοτιμία.

Από την πρώτη μέρα ξεχωριστή θέση στις προτιμήσεις των επισκεπτών συνεχίζει να έχει, όπως άλλωστε και κάθε χρόνο, το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» που συμμετέχει, με πολλές προσφορές σε δεκάδες βιβλία ειδικά για το Φεστιβάλ.

Από την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ, την Πέμπτη το βράδυ, έγινε το αδιαχώρητο στις σκηνές όπου εκτυλισσόταν το καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Την Πέμπτη στην κατάμεστη από κόσμο Κεντρική Σκηνή παρουσιάστηκε αφιέρωμα στον Θάνο Μικρούτσικο με την Ρίτα Αντωνοπούλου και τους «Ρεβάνς», ενώ στη συνέχεια το κοινό ξεσήκωσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Με αφιέρωμα στο λαϊκό πολιτικό τραγούδι από την ορχήστρα «το Λαϊκόν» ξεκίνησε το πρόγραμμα στη Λαϊκή Σκηνή. Ακολούθησε ποντιακό γλέντι με τους «Banda Tsimera», με την ποντιακή λύρα να δίνει το σύνθημα για τους πρώτους χορούς. Ιδιαίτερη στιγμή ήταν η αναφορά του συγκροτήματος στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού σημειώνοντας πως «...εμείς οι Πόντιοι ξέρουμε καλά τι σημαίνει γενοκτονία...» και αφιερώνοντας το τραγούδι «Την πατρίδα μ' έχασα» στις ψυχές που χάνονται καθημερινά στη Γάζα. Ο χορός συνεχίστηκε στο μεγάλο γλέντι με την Βάσω Βασιλειάδου. Η ερμηνεύτρια και οι μουσικοί της έβαλαν τον ήχο και το κοινό τη διάθεση, απαραίτητα υλικά για να στηθεί ένα μεγάλο πανηγύρι που κράτησε μέχρι αργά, με εναλλαγές σε αγαπημένα έντεχνα και παραδοσιακά τραγούδια.

Στη Μαθητική Σκηνή μετά τους «Αρκαντάσηδες» και τον Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη με την «and the Tsolia band», τη σκυτάλη πήραν οι «Walkman the band» με διασκευές ελληνικών τραγουδιών και τον «πειραγμένο» στίχο τους, που ανεβάζει τη διάθεση και βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με το κοινό. Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με τους «Baildsa» και τον ιδιαίτερο ήχο τους, οι οποίοι ανέβασαν το κοινό στη σκηνή για να τραγουδήσουν, αλλά και να φωνάξουν όλοι μαζί «Λευτεριά στην Παλαιστίνη!».

Το πλούσιο πρόγραμμα με τις μεγάλες συναυλίες και τα μουσικά αφιερώματα συνεχίστηκε και την Παρασκευή, δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ, και βρισκόταν σε εξέλιξη την ώρα που έκλεινε η ύλη της εφημερίδας.

Στην Κεντρική Σκηνή το πρόγραμμα ξεκίνησε με αφιέρωμα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση, από τους Γιάννη Διονυσίου, Δημήτρη Μπάση, Κώστα Σμοκοβίτη, Κώστα Τριανταφυλλίδη, σε επιμέλεια - ενορχήστρωση Γιάννη Παπαζαχαριάκη και ήταν προγραμματισμένο να ακολουθήσει συναυλία με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη.

Η Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων ήταν προγραμματισμένο να υποδεχτεί τους Παρασκευά Θεοδωράκη, Γιώργο Αετόπουλο και Κώστα Καρμπά σε ένα αφιέρωμα στο ροκ πολιτικό τραγούδι, τον Δημήτρη Μυστακίδη και τους Mother of Millions. Αντίστοιχα, στη Μαθητική Σκηνή τα μαθητικά συγκροτήματα Μάτσα Μούτσα και Rast Maqam, Stand up comedy με τον Κώστα Μαλιάτση και συναυλία με τους «Κοινούς Θνητούς».

Ο ομιλητής ξεκίνησε με μία χρήσιμη αναδρομή από τα πρώτα χρόνια της «εισβολής» των social media στην καθημερινότητα, με την «αίγλη» της «αδιαμεσολάβητης» και αδέσμευτης επικοινωνίας και ενημέρωσης να συνοδεύει την εμφάνισή τους, μίλησε για τον ρόλο τους στην υπηρεσία των αναδιατάξεων του πολιτικού σκηνικού και των διεθνών εξελίξεων και τόνισε: «Το ΚΚΕ την ίδια περίοδο τοποθετήθηκε για τα social media με εντελώς διαφορετικά κριτήρια. Ανέδειξε τις ουσιαστικές πλευρές που αφορούν και τη φύση αυτών των μέσων, ως μέσα που ανήκουν σε πολύ μεγάλες καπιταλιστικές εταιρείες, με έδρα τις ΗΠΑ αποκλειστικά εκείνη την περίοδο, και τις πλευρές που αφορούν συνέπειες για τους χρήστες».

Αναφέρθηκε στα ερωτήματα που τέθηκαν πολύ νωρίς από το ΚΚΕ γύρω τη φύση των ΜΚΔ, από το πώς και από ποιον αξιοποιούνται τα στοιχεία που καταχωρεί κάθε χρήστης, τις συνέπειες του να δίνεις «στο πιάτο» την προσωπική ζωή κ.ά. Προβληματισμοί που δεν άργησαν καθόλου να επιβεβαιωθούν, με αφορμή εξελίξεις παγκόσμιου ενδιαφέροντος που έκαναν γνωστό πως η αμερικανική κυβέρνηση διαθέτει μυστικό πρόγραμμα παρακολουθήσεων των χρηστών του διαδικτύου - ούτε καν μόνο των social media. Και τόνισε:

«Tα social media δεν διαμορφώνουν απλά ορισμένες απόψεις. Σε μαζική κλίμακα συμβάλλουν στη διαμόρφωση κριτηρίων, στάσης ζωής, τρόπου και γλώσσας επικοινωνίας, ιεραρχήσεις, μοτίβο πρόσληψης, νέα στερεότυπα αλλά και αξίες γύρω από τις οποίες δομούνται σε επίσης μαζική κλίμακα προσωπικότητες», τόνισε ο Ν. Ρεμπάπης σε άλλο σημείο της ομιλίας του και ανέδειξε πως η διαφορά ανάμεσα στα social media και τους άλλους μηχανισμούς προπαγάνδας και ιδεολογικής χειραγώγησης είναι ότι οι χρήστες τους δεν γίνονται απλά δέκτες. «Αναφερόμαστε - τόνισε - σε μία κοινωνική πρακτική που αφορά την επανάληψη ενός στερεότυπου αναρτήσεων, που καθορίζεται από το εκάστοτε μέσο και απαιτεί έναν μιμητισμό από τους χρήστες του. Αυτό αντικειμενικά πολλαπλασιάζει τα προβληματικά χαρακτηριστικά που εξαρχής προωθεί, κάνοντας αυτή την πρακτική έως και εξάρτηση.

Αν πάμε τον φακό ακόμα πιο κοντά, θα δούμε τα χαρακτηριστικά που αναπαράγονται και εμπεδώνονται ως στοιχεία και αξίες ζωής», είπε απαριθμώντας την έκθεση της προσωπικής ζωής ως στοιχείο επιβεβαίωσης της ύπαρξης, την αποθέωση του εγώ και αυτοπροβολή, τον ναρκισσισμό, την εξύψωση του ατομισμού, τη «φτιαχτή διάθεση» να μοιραστείς σε τέτοιο βαθμό που αν δεν το μοιραστείς/κοινοποιήσεις δεν θα πιστέψεις ο ίδιος ότι το έκανες. Επιβράβευση για την ανεπανόρθωτη έκθεση των προσωπικών στιγμών είναι τα «likes» και οι ακόλουθοι. Τέλος, η διαμόρφωση επίπλαστων κοινωνικών σχέσεων που δεν περνάνε μέσα από την πραγματική γνωριμία, όπως για παράδειγμα η ψευδαίσθηση κοινωνικότητας που δίνουν οι πολλοί «διαδικτυακοί φίλοι».

Οπως τόνισε στη συνέχεια ο Ν. Ρεμπάπης, τα παραπάνω, συνυφασμένα με τη φύση των ΜΚΔ στοιχεία, περιλαμβάνουν μια μεγάλη γκάμα συμπεριφορών, ωστόσο «σε κάθε εκδοχή, η βάση είναι κοινή: Ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός και η αποξένωση που αναπαράγει η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, την ίδια στιγμή που η παραγωγή γίνεται όλο και πιο κοινωνική, απαιτώντας τη "συνεργασία" της δουλειάς εκατομμυρίων. Ομως, τα προϊόντα, τα πλούτη αυτής της εργασίας τα καρπώνονται οι μέτοχοι καπιταλιστικών μονοπωλίων, που γίνονται τα μαζικά "είδωλα", τα "πρότυπα" του ναρκισσισμού. Αυτοί που "δεν ξέρουν τι έχουν", "δεν τους νοιάζει τι παράγουν" οι επιχειρήσεις τους, απλώς καρπώνονται με τη μορφή του κέρδους τον κοινωνικό πλούτο».

«Η αιτία αυτού του φαινομένου βρίσκεται στο βαθύ σάπισμα της καπιταλιστικής κοινωνίας, κατά την οποία τεχνολογικές δυνατότητες και σύγχρονα μέσα αξιοποιούνται για τη χειραγώγηση εκατομμυρίων ανθρώπων.

Αυτή η χειραγώγηση έχει πολλές εκδοχές. Πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι θα πρέπει να βρεθούν κάτω από τον ίδιο στόχο, που είναι η υπεράσπιση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας.

Εκεί καταλήγεις όταν ξεψαχνίζεις αντιδραστικές θεωρίες που προμοτάρουν influencers των social media, που διαφημίζουν την υποτίμηση του γυναικείου φύλου, τη βία απέναντι στον αδύναμο και ανίσχυρο, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, το πρότυπο του πολύ ισχυρού, που όμως είναι άκακος και γατάκι μπροστά στα πραγματικά αφεντικά αυτού του κόσμου. Αυτές οι θεωρίες εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το φύλο, καλλιεργούνται π.χ. διαφορετικά πρότυπα ισχυρού άντρα ή ισχυρής γυναίκας, αλλά είναι συνδεδεμένα και τα δύο με την υπεράσπιση της αδικίας, της ταξικής εκμετάλλευσης. Καθόλου τυχαία τα περισσότερα "πρότυπα" είναι συνήθως και πετυχημένοι επιχειρηματίες.

Εκεί καταλήγεις και αν πάρεις αυτόν που σου δείχνουν ως αντίθετο τάχα ριζοσπαστικό δρόμο. Ενα κόσμο δήθεν "δικαιωμάτων", όπου ο άνθρωπος τεμαχίζεται σε πάρα πολλές ταυτότητες ώστε τελικά να εμφανίζεται αποσυνδεδεμένος από κάθε αντικειμενικό προσδιορισμό, όπως η κοινωνική τάξη στην οποία ανήκει, προέρχεται ή θα ενταχτεί, το φύλο, το έθνος. (...)

Τα social media, πέρα από χρυσάφι για τους ιδιοκτήτες τους, μέσα από τη λειτουργία τους συμβάλλουν στη διαμόρφωση μίας αντιδραστικής στάσης ζωής που ταιριάζει γάντι στο στάδιο της σαπίλας του συστήματος που ζούμε. Η ανάπτυξη των social media, όπως και η ανάπτυξη του διαδικτύου, δεν είναι ουδέτερη. Η κατεύθυνση προς την οποία αναπτύσσονται καθορίζεται από την τάξη που έχει την ιδιοκτησία συνολικά στα μέσα παραγωγής.

Τα social media δεν προκαλούν απλά γενικά εθισμό, είναι φτιαγμένα και αναπτύσσονται για να αρπάζουν όλο και περισσότερο χρόνο από τους χρήστες τους. (...)

Δεν έχουμε φόβο ούτε απέναντι στην τεχνολογία, ούτε απέναντι στα social media. Από την άλλη, έχουμε πλήρη επίγνωση ότι τα πιο μεγάλα επιτεύγματα της κοινωνικής, ανθρώπινης εργασίας σήμερα είναι σε πολύ λάθος χέρια, στα χέρια των καπιταλιστών. Αυτοί καθορίζουν και το ποια τεχνολογία θα αναπτυχθεί αλλά και προς ποια κατεύθυνση θα αναπτυχθεί.

Εχουμε πλήρη επίγνωση ότι η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, μαζί με όλα τα δεινά που φέρνει μαζί της, φέρνει και πιο εκτεταμένα φαινόμενα όπως η έλλειψη κοινωνικοποίησης, ο λειτουργικός αναλφαβητισμός, η εκτεταμένη έλλειψη κοινωνικής πείρας, πλευρές που όλες σχετίζονται και με την ευρεία χρήση των social media.

Εχουμε πλήρη επίγνωση ότι οι σύγχρονες εξεγέρσεις και κοινωνικές επαναστάσεις θα έχουν να αντιμετωπίσουν και αυτά τα εργαλεία μαζικής καταστολής και ιδεολογικής ενσωμάτωσης. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ήδη σε πολλές χώρες με το πρώτο "τσαφ", τα social media τίθενται εκτός λειτουργίας ή υπό ασφυκτικό έλεγχο. Και όταν λέμε πρώτο "τσαφ", αυτό δεν αφορά με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία την απειλή της καπιταλιστικής εξουσίας από μία εργατική εξέγερση.

Στηριζόμαστε στις δυνατότητες που δίνουν οι αρχές λειτουργίας και συγκρότησης του Κομμουνιστικού Κόμματος, παρεμβαίνοντας στα social media συλλογικά και οργανωμένα, γιατί μόνο αυτή η παρέμβαση μπορεί να έχει οφέλη στην πολιτική, διαφωτιστική, προπαγανδιστική δουλειά. Η πείρα μας επιβεβαιώνει ότι η ζωντανή δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ, του εργατικού - λαϊκού κινήματος είναι αυτή που τροφοδοτεί και την παρέμβαση στο διαδίκτυο και τα social media και όχι το αντίστροφο.

Παίρνουμε μέτρα ώστε να βελτιώνεται η προβολή της δράσης μας και των θέσεών μας στα social media γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη διά ζώσης επαφή, τις ζωντανές ανθρώπινες σχέσεις και την επικοινωνία με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, τους φοιτητές και τους μαθητές στα σχολεία. Τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη ζωντανή συμμετοχή, τη συζήτηση, ακόμα και την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση στον σύλλογο, στο σωματείο και δρούμε ώστε οι μαζικοί φορείς να αγκαλιάζουν όλο και περισσότερους, να μην μετατρέπονται σε chat και ομαδικές συνομιλίες, που όσο χρήσιμες και αν είναι, δεν αποτελούν χώρο ανταλλαγής σκέψεων, συζήτησης, προβληματισμού».

Αφιέρωμα στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιώργου Ζαμπέτα. Συμμετέχουν: Παντελής Θαλασσινός, Βιολέτα Ικαρη, Μανώλης Μητσιάς, Γιώτα Νέγκα. Επιμέλεια - ενορχήστρωση: Μανόλης Ανδρουλιδάκης.

Μεγάλη συναυλία με την Νατάσσα Μποφίλιου στην παράσταση «Κάτι Καίγεται 2 - ο μεγάλος κύκλος». Μαζί της ο Θέμης Καραμουρατίδης και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος.

Αλέξανδρος Ζώρας με τα Χάλκινα της Γουμένισσας.

«Μπρατίμια».

Bourbon Street Dixieland Band.

«Κίτρινα Ποδήλατα», «The Analog+ 25 Χρόνια Live».

Νεφέλη Φασούλη.

Stand-up comedy με τον Αλέξανδρο Τσουβέλα.

Hip hop live με τους Lap, Urban Pulse, «Ζωγράφος», Raibo, Tiny Jackal X Lefkay on Decks.