Ο μαρασμός, στον οποίο ολοένα και περισσότερο οδηγούνται τα μεγάλα μουσικά σύνολα της χώρας, η πενιχρή - έως μηδενική - "ενίσχυσή" τους και οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις για προκλητική εκχώρηση του εθνικού μουσικού χώρου σε συγκεκριμένους μεγιστάνες του πλούτου, είναι το στίγμα της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τη μουσική τα τελευταία χρόνια.Η κάθε τόσο εξαγγελλόμενη "νέα πολιτική" του ΥΠΠΟ και σε αυτόν τον τομέα, μάλλον δεινά έφερνε στο χώρο της μουσικής, καθώς αυτή πλήρως ταυτίστηκε με την προκλητικά ευνοϊκή μεταχείριση του Μεγάρου Μουσικής και των "εκπολιτιστικών" επιδιώξεων του Χρ. Λαμπράκη. Οι κυβερνητικές "ευεργεσίες" τόσο από πλευράς του ΠΑΣΟΚ, όσο και από αυτή της ΝΔ, περιορίστηκαν σε μέτρα, που είτε οδήγησαν στο βάλτωμα δοκιμασμένων συνόλων είτε στην άνευ όρων παράδοσή τους στους κάθε λογής χορηγούς.

Ετσι, παρόλο που τελικά, μετά από μακρόχρονους αγώνες, υλοποιήθηκε ένα βασικό αίτημα, όπως η μονιμοποίηση των μουσικών στις δύο κρατικές ορχήστρες(Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης), αυτό δε συνοδεύτηκε από άλλα, παράλληλα μέτρα, που θα εξασφάλιζαν την αναβάθμισή τους. Αντίθετα, η σφιχτή οικονομική πολιτική και η κυβερνητική αδιαφορία ως προς τα προβλήματα που συνεχίζουν ν' αντιμετωπίζουν τα δύο μεγάλα συμφωνικά σχήματα της χώρας, διαιωνίζει τη στελέχωσή τους σε μεγάλο μέρος με έκτακτους μουσικούς (με όλα τα σχετικά επακόλουθα), παρατείνει την ανασφάλεια και τους "κόβει τα φτερά" για δραστηριότητες που επιθυμούν.

Σε πολύ χειρότερη κατάσταση τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ, παραμένουν για χρόνια έρμαια του γαλαζοπράσινου εμπαιγμού. Εγκλωβισμένα σε αθετημένες υποσχέσεις για θεσμικά και οικονομικά ζητήματα που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν και σε μια μεθοδευμένη κυβερνητική αδιαφορία, έφτασαν στο σημείο ν' απειλείται ακόμη και η ίδια τους η επιβίωση. Πολλές ήταν οι καταγγελίες γι' αυτόν, τον διά της μεθόδου της ασφυξίας, συστηματικό θάνατο και για τις σκοπιμότητες που πιθανά κρύβονται πίσω απ' αυτή την κατάσταση, αλλά και οι εκκλήσεις εργαζόμενων σε αυτά και γνωστών προσωπικοτήτων. (Θυμίζουμε την κοινή έκκληση των 19 γνωστών μαέστρων "σε κάθε αρμόδιο παράγοντα της πολιτείας, για ενεργοποίηση και άμεση παρέμβαση" για την επίλυση των προβλημάτων αυτών).

Η αρνητική στάση των εκάστοτε κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και των κυβερνητικά διορισμένων διοικήσεων της ΕΡΤ, για επίλυση ζωτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα τρία σύνολα (Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα, Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής και Χορωδία), έχει ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος τους να καλύπτεται από εκτάκτους (σε σύνολο 250 καλλιτεχνών μόλις 50 είναι μόνιμοι). Ολες οι μέχρι τώρα προσπάθειες (από πλευράς των εργαζομένων σε αυτά καλλιτεχνών) για τη θεσμική κατοχύρωση και αναβάθμιση των συνόλων, σκόνταψαν στη δικομματική πολιτική που περιθωριοποιεί την παλαιότερη ορχήστρα και χορωδία της χώρας.

Η μετατροπή του νομικού πλαισίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ, στην προώθηση της οποίας έδειξαν όλη τους την "αγαθή" συνεργασία και συναίνεση τα δύο μεγάλα κόμματα, αντί της υποσχόμενης αναβάθμισης έφερεκατακερματισμό δοκιμασμένων συνόλων, απολύσεις 40 καλλιτεχνών, κατάργηση εργασιακών κεκτημένων (ατομικές ετήσιες συμβάσεις), υπερεξουσίες του καλλιτεχνικού διευθυντή και το φόβητρο των πειθαρχικών ποινών.Πολλές ήταν οι αντιδράσεις για την πορεία προς την ιδιωτικοποίηση του μοναδικού λυρικού θεάτρου της χώρας, αλλά και οι φήμες για ανέγερση όπερας από το Μέγαρο Μουσικής. Ως ΝΠΙΔ θεσμοθετήθηκαν επίσης η "Ορχήστρα των Χρωμάτων" και η "Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής",ενώ τροχάδην, με τροπολογίες, παρ' όλες τις αντιδράσεις, η ιδιωτική "Καμεράτα" - ορχήστρα στην οποία οι ξένοι μουσικοί ξεπερνούν το 95% του δυναμικού της - βαφτίστηκε υπερ-ορχήστρα. Η ατολμία και η στάση υποταγής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ απέναντι στον μεγαλοεκδότη και πρόεδρο του ΟΜΜΑ, είχε σαν αποτέλεσμα όχι μόνο την προκλητική οικονομική ενίσχυσή του από το ελληνικό δημόσιο και την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και την εξυπηρέτηση των διαφόρων σκοπιμοτήτων του με θεσμικές παρεμβάσεις.

Ετσι, με τη συνενοχή του ΥΠΠΟ υπογράφηκε η γνωστή συμβολαιογραφική πράξη, που στην πορεία πέρασε ως τροπολογία στο νόμο για τις κρατικές σκηνές, για την ίδρυση του οργανισμού "Μουσικός και Εκπαιδευτικός Οργανισμός Ελλάδας".Ενός οργανισμού, που δίνει τη δυνατότητα διεύρυνσης των δραστηριοτήτων του Χρ. Λαμπράκη και στον τομέα της μουσικής εκπαίδευσης.

Η εξασφάλιση πολλών δισ. του κρατικού προϋπολογισμού από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για την ανέγερση και λειτουργία του ΜΜ, η ροή κοινοτικών κονδυλίων για "εκπολιτιστικές" αναπλάσεις, όπως αυτή που γίνεται χάριν της κτιριακής του επέκτασης στο Πάρκο Ελευθερίας, έχουν οδηγήσει στην αναγόρευση του ΜΜΑ σε πανελλαδικό κέντρο των μουσικών μας πραγμάτων. Και όχι μόνο αυτών, καθώς η δικομματική "σύμπνοια" ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ευλόγησε και τη "Βιβλιοθήκη των Μουσών" του ΜΜ. Κι αυτό, παρά τις αντιδράσεις αρμόδιων φορέων, όπως του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΣΑΔΑΣ), που πρόσφατα έφτασε στο σημείο να ζητήσει "την άμεση παρέμβαση του πρωθυπουργού, για ν' αποτραπεί έστω και την ύστατη στιγμή, η κατασκευή ενός τεράστιου και αντιλειτουργικού οικοδομήματος στο Πάρκο Ελευθερίας". Στην επιστολή του, η οποία προστέθηκε στις μέχρι τώρα αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής και άλλων φορέων, ο ΣΑΔΑΣ τόνιζε πως από τα σχέδια της νέας οικοδομικής άδειας, διαπιστώνεται πως οι "εσωτερικές τροποποιήσεις και η προσθήκη κατ' επέκταση του υπόγειου γκαράζ - για την υποτιθέμενη ολοκλήρωση του Μεγάρου Μουσικής - στην πραγματικότητα αφορούν ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα θεάτρου, με εγκαταστάσεις σκηνικών παραστάσεων όπερας, χωρητικότητας 2.000 θέσεων, που είναι ισοδύναμο με το υπάρχον συγκρότημα του Μεγάρου Μουσικής. Το ανεξάρτητο αυτό οικοδόμημα, στο οποίο προστίθεται μία αίθουσα συνεδριάσεων και μία βιβλιοθήκη, δεν αποτελεί συμπληρωματικό στοιχείο του Μεγάρου, αλλά πρόκειται για ανεξάρτητο οικοδόμημα, τα κτίσματα του οποίου είναι όλα υπόγεια... ". Ετσι, ένα ακόμη έργο μεγάλης εμβέλειας και σπουδαιότητας αρχιτεκτονικό έργο (το μεγαλύτερο ίσως του είδους στη χώρα μας) που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ελληνικό δημόσιο, καλύπτεται από μυστικότητα.

"Ενα διαρκές σκάνδαλο αποτελεί το διαβόητο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών", υπογράμμιζαν σε σχετική Ερώτηση προς τους υπουργούς ΠΕΧΩΔΕ, Πολιτισμού, Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας οι βουλευτές του ΚΚΕ, Ορέστης Κολοζώφ και Στρατής Κόρακας.Τονίζοντας ότι "για το Μέγαρο έχει διατεθεί ένας πακτωλός δισεκατομμυρίων δραχμών από όλες τις κατά καιρούς κυβερνήσεις, οι οποίες υποστηρίζουν μόνιμα ότι δεν μπορούν να βρουν τ' αναγκαία κονδύλια όταν γίνεται λόγος για την κάλυψη των οξύτατων κοινωνικών αναγκών",σημείωναν ότι "η τεράστια επένδυση του δημοσίου έχει τεθεί στην αποκλειστική διάθεση ορισμένων ιδιωτών και πρώτα απ' όλα του μεγαλοεπιχειρηματία και μεγαλοσυγκροτηματάρχη του Τύπου και των ΜΜΕ για την εξυπηρέτηση στενών ιδιοτελών του συμφερόντων".

Κύκλοι συμφερόντων στο χώρο της μουσικής εκπαίδευσης, καθώς και η κυβερνητική αναλγησία φαίνεται ότι είναι οι λόγοι καθυστέρησης της κατάθεσης στη Βουλή του πολυαναμενόμενου νομοσχεδίου για τη μουσική εκπαίδευση.Πάντως, το σχετικό προσχέδιο πέρα από κάποια θετικά του σημεία όπως η διαβάθμιση των σπουδών, ξεσήκωσε και αρκετές αντιδράσεις, όπως αυτή του Συλλόγου Καθηγητών Ωδείων και Μουσικών Σχολών Μακεδονίας - Θράκης γιατί "Σε γενικές γραμμές χαρακτηρίζεται από συγκεντρωτισμό, αυταρχισμό, παραγοντισμό, με ροπές συναλλαγής και προχειρότητα".

Ο νόμος για τη φορολόγηση των τραγουδιστών, με τα λεγόμενα "αντικειμενικά κριτήρια", ισοπεδωτικός και εξοντωτικός για τον κλάδο, έδωσε ισχυρό πλήγμα στο ελληνικό τραγούδι, γενικότερα.Η μεγάλη πλειοψηφία των τραγουδιστών, παρότι αντιμέτωπη με την ανεργία και την υποαπασχόληση, κλήθηκε να πληρώσει "κεφαλικό" φόρο. Κραυγαλέα περίπτωση, αλλά όχι μοναδική, αυτή της Σωτηρίας Μπέλλου, που αν και νοσηλευόμενη επί ενάμιση χρόνο, της ζητήθηκε να πληρώσει φόρο 2,5 εκατομμυρίων.

Ρ. Σ.

Μαθήματα "πολιτιστικής ανάπλασης". Οι μπουλντόζες του Χρ. Λαμπράκη κατεδαφίζουν το θεατράκι του Πάρκου Ελευθερίας

Στην κατάληψη της Λυρικής Σκηνής είχαν προχωρήσει οι εργαζόμενοι καλλιτέχνες, αντιδρώντας στα σχέδια ιδιωτικοποίησης του θεάτρου