Να συμμορφωθεί με το «διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο» το κράτος - τρομοκράτης Ισραήλ ζητάει η ΕΕ, που στηρίζει με κάθε τρόπο το μακέλεμα του Παλαιστινιακού λαού. Για να ξεγελάσουν την τεράστια λαϊκή κατακραυγή για το έγκλημα στη Γάζα, αξιοποιώντας τη γενοκτονία και στους ανταγωνισμούς τους με τις ΗΠΑ, που είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος του Ισραήλ, «προειδοποιούν» ότι θα επανεξετάσουν τη «συμφωνία σύνδεσης» που έχουν υπογράψει μαζί του. Η προσπάθεια να θολώσουν τα νερά είναι σκέτη πρόκληση. Πέρα από το γεγονός ότι οι σχέσεις ΕΕ - Ισραήλ έχουν τεράστιο βάθος και «δένονται» με χίλια νήματα (στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτικά), η επίκληση του «διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου» μόνο οργή προκαλεί, αφού είναι ο μεγαλύτερος φερετζές των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων όπου Γης. Στην πραγματικότητα, η ΕΕ συστήνει στο Ισραήλ να σφάζει πιο διακριτικά και με ...αυτοσυγκράτηση, για να μην παραβιάζεται το «διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο», που είναι κομμένο στα μέτρα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, από το Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία μέχρι τη Λιβύη και τη Συρία. Τίποτα δεν μπορεί να ξεπλύνει τη στήριξη που προσφέρει η ΕΕ στο κράτος - τρομοκράτη να μακελεύει τους Παλαιστίνιους. Στην Ιστορία έχουν γραφτεί τα κατάπτυστα ψηφίσματα καταδίκης του αγώνα των Παλαιστινίων και ο χαρακτηρισμός τους ως «τρομοκρατών», επειδή παλεύουν ενάντια στην κατοχή. Τα ίδια επαναλαμβάνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στο τελευταίο του ψήφισμα, εκφράζοντας τη «λύπη» του για την «άθλια ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα» και τον ...«απαράδεκτο αριθμό θυμάτων μεταξύ των αμάχων».

Εντυπωσιασμένη για την «αντοχή της ελληνικής κοινωνίας» και για τους Ελληνες, που «την πιο δύσκολη περίοδο με το δημοψήφισμα, δεν μπορούσαν παρά να βγάλουν μόνο 60 ευρώ από την τράπεζα», δήλωσε η Αγκελα Μέρκελ κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα, προσθέτοντας ότι «οι Γερμανοί δεν θα το άντεχαν...». Οσο κι αν μοιάζει να μοιράζει φιλοφρονήσεις στον λαό για τη στάση του την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης και των μνημονίων, τα εύσημα της Μέρκελ δεν απευθύνονται σ' αυτόν, αλλά στην τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτήν δηλαδή που κατάφερε, μέσα σε έναν ορυμαγδό αντιλαϊκών μέτρων και με το αστικό πολιτικό σύστημα σε βαθιά κρίση, να δηλητηριάσει με αυταπάτες τον λαό και να σπείρει προσδοκίες, που έσπρωξαν σε βαθύ πηγάδι την όποια αγωνιστική ανάταση εκφραζόταν μέχρι τότε στο κίνημα, απέναντι στα αδιέξοδα που ανακυκλώνονταν από κυβερνήσεις, κεφάλαιο και ΕΕ. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο η αστική τάξη αναβάθμισε τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητική δύναμη. Δεν ανέλαβε μόνο να βγάλει το κεφάλαιο από την κρίση, υλοποιώντας όλα τα βήματα που είχαν προσυμφωνηθεί με τους διεθνείς «συμμάχους», αλλά συνέβαλε καθοριστικά στην ενσωμάτωση της λαϊκής αγανάκτησης και στην καλλιέργεια αυταπατών. Η αναπόφευκτη διάψευσή τους στη συνέχεια έσπειρε τεράστια απογοήτευση και δυσαρέσκεια, την οποία «καβάλησε» η ΝΔ για να γίνει κυβέρνηση του ...«μικρότερου κακού».