Το μερτικό της στις αγωνίες των ευρωπαϊκών μονοπωλίων αναλαμβάνει η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ETUC). Ο γνωστός ευρωπαϊκός βραχίονας του εργοδοτικού συνδικαλισμού «λαμβάνει εξαιρετικά σοβαρά υπόψη την ανάγκη βελτίωσης του συντονισμού των δυνατοτήτων της Ευρώπης στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας», όπως ανέφερε εκπρόσωπος της ETUC. Είναι τόσο μεγάλη η κάψα τους για τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, που στηρίζουν ανοιχτά την πολεμική προπαρασκευή και την πολεμική οικονομία, καλώντας τους εργαζόμενους να κάνουν το ίδιο! Το παράδειγμα της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας είναι αποκαλυπτικό για το πώς ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι αναντικατάστατο εργαλείο για το κεφάλαιο ενάντια στους εργαζόμενους και στον λαό: Βάζει πλάτη για να βαθαίνει η εκμετάλλευση σε καιρό ιμπεριαλιστικής ειρήνης, και συμμετέχει δραστήρια στην επιχείρηση στράτευσης του λαού κάτω από τις πολεμικές σημαίες της αστικής τάξης, όταν οι ανταγωνισμοί οξύνονται. Από εδώ προκύπτει και το τι συνδικάτα έχουν πραγματικά ανάγκη οι εργαζόμενοι: Οχι σημαιοφόρους της πολιτικής κράτους και εργοδοσίας μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά πρωταγωνιστές στην οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων, σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα καπιταλιστικά κέρδη. Μόνο τέτοια συνδικάτα μπορούν να μπουν μπροστά στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στην πολιτική που μετατρέπει τους εργαζόμενους σε «κρέας για τα κανόνια» της αστικής τάξης.

Την ώρα που εκατομμύρια μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και συνταξιούχοι στενάζουν από την ακρίβεια και τη φοροληστεία του κράτους, μια χούφτα μεγαλοεπιχειρήσεις, εκτός από τεράστιες φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις, απολαμβάνουν ασυλία για τα χρέη τους στην Εφορία, αυξάνοντας κι άλλο την πίεση στα λαϊκά εισοδήματα για να ρεφάρει το κράτος τη «χασούρα». Σύμφωνα με την τελευταία (Ιούνιος) Τριμηνιαία Εκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, οι συνολικές ληξιπρόθεσμες φορολογικές οφειλές προς το Δημόσιο την 1/5/2025 ανέρχονταν στα 110,8 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 84,4 δισ. τα χρωστάνε μια χούφτα οφειλέτες που αντιστοιχούν μόλις στο 0,2% του συνόλου! Δηλαδή, 2 στους 1.000 οφειλέτες με χρέος άνω του 1 εκατ. ευρώ έχουν «παρκάρει» τα χρωστούμενά τους στα αζήτητα! Το ίδιο συμβαίνει και με τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του ΚΕΑΟ. Το κράτος εξασφαλίζει μειωμένους φόρους στους ομίλους και τους περιβάλλει με κατανόηση όταν χρωστάνε, ενώ εξαπολύει ανελέητο σαφάρι στη «μαρίδα», για να εισπράξει και το τελευταίο ευρώ, ακόμα και με αναγκαστικά μέτρα. Φοροληστεία του λαού, φοροασυλία του κεφαλαίου με κάθε τρόπο, οι δυο όψεις της ίδιας βάρβαρης πολιτικής.