ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 27 Μάη 1998
Σελ. /40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΠΟΙΟΣ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΠΟΙΟΝ;

Αν πάρουμε τοις μετρητοίς την εικόνα που παρουσιάζουν τα - έντυπα κατά κύριο λόγο - μέσα ενημέρωσης σχετικά με το τι συμβαίνει στο εσωτερικό των κομμάτων του δικομματικού σκηνικού και των δορυφόρων του, ενόψει των δημοτικών εκλογών, θα πρέπει να πιστέψουμε πως ξάφνου ένας άνεμος δημοκρατίας, μια θύελλα φιλολαϊκότητας, μια καταιγίδα φιλεργατικότητας κυρίεψε πάρα πολλούς απ' όσους μέχρι σήμερα και για τουλάχιστον μια δεκαετία διέπρεψαν ως προσωπικότητες, που στήριξαν ό,τι πιο αντιδημοκρατικό, ό,τι πιο αντιλαϊκό, ό,τι πιο αντεργατικό.

Πρέπει, λοιπόν, να ξεχάσουμε: Τους 292 που ψήφισαν το Μάαστριχτ. Ολους εκείνους που φιγουράριζαν "πρώτη θέση πίστα" στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και ζητούσαν την κεφαλήν των κομμουνιστών επί πίνακι. Αυτούς που κάλυπταν τη συμμετοχή τους στον "κοινωνικό διάλογο" με αντικομμουνιστικές κορόνες για τους "συντηρητικούς" κομμουνιστές. Αυτούς που, όταν τους δείχνεις τα κλειστά εργοστάσια, σου απαντούν με "προγράμματα κατάρτισης". Αυτούς που, όταν τους δείχνεις τον εφοπλιστή του οποίου τα βαπόρια διακινούν χασίς, σου απαντούν από τις στήλες της εφημερίδας του με θεωρίες περί "μαλακών" και "σκληρών" ναρκωτικών. Να ξεχάσουμε ποιος ψήφισε στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας υπέρ της ανατροπής του Ρυθμιστικού Σχεδίου...

***

Πρέπει να ξεχάσουμε πάρα πολλά για να συντονίσουμε τη σκέψη μας με όσους τώρα, που το ...βαπόρι παρουσιάζει εμφανέστατα ρήγμα, εμφανίζονται να παριστάνουν τα ποντίκια, τα έτοιμα να πηδήξουν πρώτα στη θάλασσα. Δεν έχουν σκοπό καν αυτό να κάνουν. Να μας πάρουν μαζί τους θέλουν. Στο άλλο βαπόρι του ίδιου εφοπλιστή, που διπλαρώνει για να πάρει τους ναυαγούς μη και πέσουν στη θάλασσα και κολυμπώντας βρουν πραγματική σωτηρία στη στεριά. Μας θέλουν συνεχώς στο "στόκολο". Να αλλάζουμε βαπόρια για την ποικιλία του πράγματος, μα να υπηρετούμε διαρκώς και αδιαλείπτως το ίδιο αφεντικό. Να μοιραζόμαστε μισό αυγό γεμάτοι ενοχές, πιστεύοντας πως εμείς εξακολουθούμε να είμαστε οι ευνοούμενοι του καπετάνιου. Οσα συμβαίνουν αυτό τον καιρό γύρω από την απεργία της Ιονικής με υπαλλήλους, που, στο χείλος του γκρεμού, βαυκαλίζονται ακόμα με την αυταπάτη ότι μπορούν να σώσουν το τομάρι τους, αρκεί να είναι συνεπείς Πασόκοι, δηλαδή κατά βάση, πρώτ' απ' όλα, αντικομμουνιστές, είναι μια από τις καλύτερες αποδείξεις για το πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα. Για το πόσο βαρύ είναι το χρέος όσων πράγματι στέκονται στην από δω όχθη.

***

Εχουμε απέναντι κάποια κομψά ταγιέρ ραμμένα από τον μετρ του Λάτση, που τολμούν να επαναφέρουν το δίλημμα περί "δημοκρατικών δυνάμεων" και "δυνάμεων της συντήρησης", και αξιώνουν να ξεχάσουμε πως: Ο "Καποδίστριας" ψηφίστηκε με τη δική τους συναίνεση. Η απλή αναλογική θάφτηκε με τη δική τους συναίνεση γιατί, όπως λένε, "η αντιπροσωπευτικότητα πρέπει να υποτάσσεται στην αποτελεσματικότητα". Τα παρκόμετρα, που ζουν και βασιλεύουν σ' όλες τις άλλες πόλεις εκτός Αθηνών, γιατί δήθεν το πρόβλημα δεν είναι αυτό καθαυτό η πολιτική για την επί πληρωμή στάθμευση, αλλά οι διαδικασίες (!) που ακολούθησε ο Αβραμόπουλος. Το Πάρκο Ελευθερίας, που από χώρος πρασίνου, χώρος μνήμης, έγινε μπετόν για να μπορούν οι των βορείων προαστίων να απολαμβάνουν τις όπερές τους. Τα 4.500 στρέμματα στο Γουδί, που από ελεύθερος χώρος μετατρέπεται ραγδαία σε χώρο εμπορίου και απόδειξη κυριαρχίας διαφόρων Βαρδινογιάννηδων.

Οταν μέσα από τα έντυπα των αφεντικών τους μας μιλούν για "συνεργασία προοδευτικών δυνάμεων", μας ζητούν να ξεχάσουμε πάρα πολλά. Πριν απ' όλα, την ίδια την πραγματικότητα που βιώνει η τάξη μας. Τον οικοδόμο πατέρα, που άρχισε να μαζεύει ένσημα για να βγει στη σύνταξη στα 58 και του λένε: "τεμπέλη, άντε στα 65"". Τη γαζώτρια μάνα, που με την ψυχή στο στόμα βγάζει το 8ωρο και της λένε: "αύριο 9ωρο". Τον άνεργο αδερφό που του λένε: "πούλα κάνναβη, είναι ακίνδυνη και οικολογική".

***

Ε, λοιπόν, ΟΧΙ! Υπάρχουν πράγματι δυο δρόμοι στη ζωή. Ο δικός τους δρόμος δεν μπορεί να είναι και δικός μας. Οσοι απ' αυτούς τους "προοδευτικούς" πέρασαν απέναντι, τότε που η τάξη μας είχε ανάγκη και τη δική τους συμβολή στο να σηκωθούν τα αναχώματα - τα δικά μας αναχώματα - αυτοί όλοι δεν μπορούν σήμερα να εμφανίζονται σα να μη συμβαίνει τίποτα και να δηλώνουν "κάπου εδώ γύρω ήμασταν". Τα χρόνια που πέρασαν ξεχώρισε η ήρα απ' το στάρι. Διαμορφώθηκαν κριτήρια: Ποιος πάλεψε ενάντια στην ανεργία και τις αιτίες που τη γεννούν; Ποιος πάλεψε για μια παιδεία που να αγκαλιάζει τα παιδιά της εργατικής τάξης, να τα σπρώχνει στο μέλλον; Ποιος πάλεψε για να γίνουν καλύτερα τα κρατικά νοσοκομεία κι όχι να δοθούν "κίνητρα" σε ιδιώτες για να στήσουν κάμποσα ακόμα ιδιωτικά ξενοδοχεία με την ένδειξη "ιατρικό κέντρο" ή κάπως έτσι; Ποιος πάλεψε για επιστροφή στους εργάτες ως πρόνοια όσων για δεκαετίες πρόσφεραν με τα ένσημά τους; Ποιος είπε ΟΧΙ στην καταστροφή της Πάρνηθας, της Πεντέλης, του Υμηττού; Ποιος έκανε καθαρό με πράξεις ότι οι παππούδες και οι γιαγιάδες έχουνε δικαίωμα να ζήσουν τόσο και έτσι, ώστε να μεγαλώσουν των παιδιών τους τα παιδιά σαν δυο φορές παιδιά τους;

Μακραίνει ο κατάλογος των κριτηρίων για το τι είναι πράγματι προοδευτικό και τι όχι. Ενα βασικό ας μείνει: "Συμμαχίες" ενόψει των εκλογών σε διάφορους πολιτικούς χώρους εμφανίζονται πολλές. Κριτήριο, όμως, για όλες είναι ένα και μοναδικό: Ποιον πράγματι υπηρετούν στην πράξη, στο αποτέλεσμα, σε ποια ρότα προχωράνε, αν τελικά γίνονται για την υπηρέτηση των συμφερόντων του λαού ή όχι...

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Υπάρχουν πράγματι δυο δρόμοι στη ζωή. Ο δικός τους δρόμος δεν μπορεί να είναι και δικός μας. Οσοι απ' αυτούς τους "προοδευτικούς" πέρασαν απέναντι, τότε που η τάξη μας είχε ανάγκη και τη δική τους συμβολή στο να σηκωθούν τα αναχώματα - τα δικά μας αναχώματα - αυτοί όλοι δεν μπορούν σήμερα να εμφανίζονται σα να μη συμβαίνει τίποτα και να δηλώνουν: "κάπου εδώ γύρω ήμασταν". Τα χρόνια που πέρασαν ξεχώρισε η ήρα απ' το στάρι


ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΥΠΟΨΗΦΙΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣΤΗΣ "ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ"
Ανάγκη διαρκούς αγώνα

- Το τμήμα υγειονομικού ελέγχου της Νομαρχίας Πειραιά διαπίστωσε ότι η λάσπη από την πρωτοβάθμια επεξεργασία των λυμάτων στην Ψυττάλεια, ρίχνεται ανεξέλεγκτα πάνω στο νησί, γεγονός που αποτελεί απειλή για τη δημόσια υγεία. Τι κατάσταση επικρατεί στο Κερατσίνι;

- Επρεπε για άλλη μια φορά να κινητοποιηθούν το μαζικό κίνημα, οι κάτοικοι και οι μικροί μαθητές της Χαραυγής για να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι φορείς και να επιβεβαιώσουν αυτό που μήνες τώρα καταγγέλλουν ο εξωραϊστικός σύλλογος της Χαραυγής, η ΔΑΣ και άλλοι φορείς. Οτι δηλαδή η λάσπη που παρανόμως στοιβάζεται στην Ψυττάλεια απειλεί την υγεία των κατοίκων. Οτι η ανεύθυνη πολιτική που ακολουθούν η κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία για τη λύση ζωτικών προβλημάτων είναι επικίνδυνη. Οτι οι εξαγγελίες για έργα δισεκατομμυρίων που ανά τρίμηνο ακούγονται διά στόματος Λαλιώτη για τη Β Πειραιά, είναι κοροϊδία. Τέσσερα χρόνια από την προεκλογική περίοδο του '94, η ΔΑΣ πρωτοστατούσε σε έναν αγώνα βελτίωσης της κατάστασης. Η λάσπη είναι σημερινό πρόβλημα. Η δυσοσμία όμως και τα κουνούπια είναι από το ξεκίνημα της λειτουργίας της Ψυττάλειας και η διαμονή των κατοίκων είναι αφόρητη από τότε. Επανειλημμένα οι κάτοικοι της περιοχής έχουν διαμαρτυρηθεί και η απάντηση είναι στερεότυπη: "θα"...

- Ποια είναι η πολιτική της δημοτικής αρχής;

- Η σημερινή δημοτική αρχή δεν έκανε απολύτως τίποτα για να προωθηθεί η ολοκλήρωση του έργου.Αντίθετα, σύρεται κάθε φορά πίσω από το μαζικό κίνημα και συμμετέχει στις συγκεντρώσεις που οργανώνουν οι φορείς. Στην παραμονή κάθε κινητοποίησης επικοινωνεί με υπουργείο - ΕΥΔΑΠ για να την ενημερώσουν για το που βρίσκεται η εκτέλεση του έργου και μεταφέρει αυτό που οι αρμόδιοι επιθυμούν. Είναι χαρακτηριστική δε η εσκεμμένη παραπληροφόρηση των αρμοδίων την οποία και καταγγέλλουμε. Σε σχετική επερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Σ. Κόρακα,ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Βερελής ισχυριζόταν πως δεν υπάρχει λάσπη στην Ψυττάλεια και πως το θέμα λύθηκε. Την προηγούμενη ακριβώς μέρα διαδήλωναν οι κάτοικοι για τους 20.000 τόνους λάσπης και την επομένη έστελνε η νομαρχία Πειραιά την υγειονομική υπηρεσία για έλεγχο του χώρου με τα γνωστά αποτελέσματα. Και όμως, ο κ. Χάσκας, στη συγκέντρωση αυτή, απευθυνόμενος στους διαμαρτυρόμενους κατοίκους, τόλμησε να πει ότι το έργο έγινε από άλλη δημοτική αρχή. Δεν έχει καν καταλάβει εάν το έργο ήταν ωφέλιμο και αν έπρεπε να γίνει.

- Ποια είναι η θέση της ΔΑΣ;

- Η ΔΑΣ πάλεψε από τη δεκαετία του '80 να κλείσει ο Ακροκέραμος, να γίνει το εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού στην Ψυττάλεια ολοκληρωμένα. Σήμερα παλεύουμε και απαιτούμε: την άμεση απομάκρυνση της λάσπης και την καθημερινή μεταφορά της. Να δοθούν τα 500 εκατομμύρια που απαιτούνται για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος των οσμών και κουνουπιών, με συνεχή απολύμανση και με βάση συγκεκριμένη μελέτη που υπάρχει. Να προχωρήσουν και να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατό τα έργα του πρωτοβάθμιου καθαρισμού για να μην κινδυνεύουν πλέον οι κάτοικοι από επιδημίες. Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρωτοστατήσουμε σε ένα διαρκή αγώνα μαζί με το μαζικό κίνημα και το λαό.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ