Κατόπιν όλων αυτών, το παρανυφάκι των γαμήλιων δεξιώσεων του Γλύξμπουργκ, ο βουλευτής της ΝΔ κύριος Ανδρεουλάκος, που ζήτησε τη μετεγκατάσταση των λαθρομεταναστών στα ξερονήσια, ήρθε απλώς να συνεισφέρει το γραφικό του κερασάκι στην τούρτα της αθλιότητας.
***
Ομως, αυτά τα φαινόμενα δεν προκύπτουν αυτοφυώς. Εχουν ρίζες, έχουν αφετηρίες, έχουν τα θερμοκήπια μέσα στα οποία εκτρέφονται, έχουν αίτια. Οσοι μας μεμφθούν και ισχυριστούν ότι καταφεύγουμε σε χιλιοειπωμένες αναφορές περί κοινωνικο - πολιτικών αιτιών, ας μας δώσουν πειστικές απαντήσεις στα ερωτήματά μας.
Ερωτήματα που, ταυτόχρονα, δηλώνουν και την εκτίμηση πως αυτή η περιύβριση προς την ανθρώπινη αξία, όπως κι αν εκδηλώνεται (με ναζιστικές απαγορεύσεις, με αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, με κρατική καταστολή) είναι απόλυτα σύμφυτη με τη φάση που διανύει ο καπιταλισμός στις μέρες μας. Φάση απόλυτου εκβαρβαρισμού, πλήρους αντιδραστικοποίησης και πρωτοφανούς έντασης της εκμεταλλευτικής του φύσης. Η Ελλάδα, χώρα ενσωματωμένη σε αυτό το σύστημα της αγριότητας, αποτελεί ταυτόχρονα και πεδίο για την προώθηση των πολιτικών του ιμπεριαλισμού της "νέας τάξης". Ο λαός της αποτελεί κι αυτός πειραματόζωο σε ένα εργαστήριο απανθρωπιάς που έχει στήσει το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο, για να κάνει τη δουλιά του, προωθεί συγκεκριμένες πολιτικές και διαμορφώνει συγκεκριμένες συνειδήσεις.
***
Μα η Σένγκεν είναι, που, μέσω της ενσωμάτωσής της στη Συνθήκη του Αμστερνταμ και της ενσωμάτωσής της στο Ελληνικό Εθνικό Δίκαιο, προωθεί τον εκφασισμό και την αστυνομοκρατία ως μοχλό για την προστασία των συμφερόντων των πολυεθνικών.
Είναι γνωστό ότι από τις 500.000 προσφύγων από τις γειτονικές χώρες μόνο στους μισούς ή και ακόμα λιγότερους θα διατεθεί "πράσινη κάρτα". Οι άλλοι θα παραδοθούν στα "πογκρόμ" των... επαναπροωθήσεων. Ολοι αντιλαμβάνονται ότι για τέτοιου μαζικού χαρακτήρα επιχειρήσεις πρέπει να έχει προϋπάρξει προεργασία εξασφάλισης της λαϊκής ανοχής. Τι καλύτερη προεργασία από το "κυνήγι κεφαλών" εναντίον Αλβανών κλπ. στο οποίο προβαίνουν τα κανάλια και οι πολιτευτές της ολιγαρχίας;
***
Οσο για την κυβερνητική εξουσία στη χώρα μας, προσπαθεί να βρει άλλοθι για τους αντιδραστικούς της προσανατολισμούς, πατώντας είτε σε υπαρκτά προβλήματα που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε ή και αξιοποιώντας τους κάθε λογής Ανδρεουλάκους. Οι τελευταίοι, που ενεργούν σαν ξεφωνημένες πλευρές της αντίδρασης, αποτελούσαν ανέκαθεν τα "σωσίβια" της εκάστοτε αντιλαϊκής εξουσίας, που ενώ προωθεί "μαύρες" πολιτικές, τις λανσάρει ως "πρόοδο", επειδή, λέει, δεν είναι τόσο "μαύρες" όσο εκείνες που εισηγούνται οι Ανδρεουλάκοι!
Ομως, ο λαός μας δεν έχει την πολυτέλεια να διαλέξει ανάμεσα στο πολύ ή στο λιγότερο "μαύρο". Εχει υποχρέωση και συμφέρον να "μαυρίσει" την αντίδραση σε όλες της τις αποχρώσεις.
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Η περιύβριση προς την ανθρώπινη αξία, όπως κι αν εκδηλώνεται (με ναζιστικές απαγορεύσεις, με αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, με κρατική καταστολή) είναι απόλυτα σύμφυτη με τη φάση που διανύει ο καπιταλισμός στις μέρες μας. Φάση απόλυτου εκβαρβαρισμού, πλήρους αντιδραστικοποίησης και πρωτοφανούς έντασης της εκμεταλλευτικής του φύσης
- Πόσο έχει επηρεάσει την ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος η ανυπαρξία της ΦΕΑΠΘ, του δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου των φοιτητών στη Θεσσαλονίκη;
- Εξαιτίας της απουσίας αυτού του οργάνου, η προσπάθεια συντονισμού, κοινής δράσης και ανάπτυξης αγώνων των φοιτητικών συλλόγων συναντάει προβλήματα, αν και η απάντηση που δίνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι στην επίθεση της άρχουσας τάξης, που φέτος εντείνεται περισσότερο, έχει ισχύ. Οι ΠΚΣ έκαναν προσπάθειες και σε ένα βαθμό πέτυχαν το συντονισμό των φοιτητικών συλλόγων. Ομως, πραγματικά συντονισμένη δράση όλων των συλλόγων, μπορεί να υπάρξει κυρίως μέσα από τη λειτουργία της ΦΕΑΠΘ σε αγωνιστική, διεκδικητική κατεύθυνση, καταδίκης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και των επιλογών της ΕΕ.
- Ποιοι, κατά τη γνώμη σας, θέλουν σήμερα ένα δομημένο φοιτητικό κίνημα και ποιοι όχι;
- Φαίνεται ξεκάθαρα, και έχουν αρχίσει να το κατανοούν όλο και περισσότεροι φοιτητές, πως η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση που την υπηρετεί, γνωρίζουν ότι για να εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά και αντιεκπαιδευτικά μέτρα, που εκφράζονται και μέσα από το νόμο 2525, πρέπει να τα περάσουν πάνω από το πτώμα του κινήματος. Εδώ ακριβώς παίρνουν θέση και οι παρατάξεις. Εχει αποδειχθεί ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις, ΔΑΠ - ΠΑΣΠ και, ως ένα βαθμό, η Ενωση Ανεξαρτήτων, επιδιώκουν τη μεταλλαγή των οργάνων, όπως η ΦΕΑΠΘ, σε όργανα υπηρέτησης των κυρίαρχων επιλογών και την υποταγή του φοιτητικού κινήματος. Από την άλλη, ορισμένοι ψευτοεπαναστάτες, όπως των ΕΑΑΚ, θέλουν τη διάλυση των θεσμοθετημένων οργάνων και του ίδιου του φοιτητικού κινήματος.
Οι ΠΚΣ βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Υπερασπίζουν τη συγκεκριμένη δομή του φοιτητικού κινήματος και παλεύουν να αλλάξουν οι συσχετισμοί, ώστε αυτά τα όργανα να προσανατολίσουν και να συντονίσουν τους συλλόγους σε αγωνιστική κατεύθυνση.
- Με δεδομένη τη στάση των άλλων παρατάξεων, πώς ξεκίνησε τελικά το 10ο Συνέδριο της ΦΕΑΠΘ;
- Οι ΠΚΣ σταθερά όλο το προηγούμενο διάστημα πάλευαν και μέσα στους συλλόγους για να βγει η ΦΕΑΠΘ από την ανυπαρξία. Ποτέ στη δεκαετία του '90 δεν έγινε τόσο μεγάλη προσπάθεια, όσο φέτος, για να συγκληθεί συνέδριο. Πάρα πολλοί σύλλογοι και κυρίως εκεί όπου οι ΠΚΣ βγήκαν ενισχυμένες από τις εκλογές, με αποφάσεις τους, καλούσαν σε συνέδριο. Παράδειγμα, που δείχνει τον αυξημένο ρόλο των ΠΚΣ, είναι η έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου, που δυστυχώς διακόπηκε λίγο πριν τη λήξη της ψηφοφορίας για την εκλογή του νέου ΚΣ. Οι άλλες παρατάξεις, ΔΑΠ - ΠΑΣΠ, ενώ ανοιχτά δήλωναν ότι θέλουν συνέδριο, με την πρακτική τους όλες αυτές τις μέρες και την τελική αποχώρησή τους από την ψηφοφορία, απέδειξαν ότι δεν το ήθελαν. Αλλοθι, τους έδωσαν τα ΕΑΑΚ και άλλες ομάδες του αριστερίστικου περιθωρίου με την τραμπούκικη πρακτική τους.
- Ποια θα είναι η στάση των ΠΚΣ από εδώ και πέρα;
- Θα επιμείνουμε στο ζήτημα της κοινής δράσης των συλλόγων και του συντονισμού του φοιτητικού κινήματος με το λαϊκό εργατικό κίνημα. Πιστεύουμε ότι η επίθεση που διεξάγεται έχει κοινά χαρακτηριστικά με την επίθεση που δέχονται και άλλα λαϊκά στρώματα, γι' αυτό η κοινή δράση με τους εργαζόμενους και το λαό πρέπει να είναι στον προσανατολισμό του φοιτητικού κινήματος.
Θα πάρουμε ξανά πρωτοβουλίες συντονισμού των συλλόγων, να βρουν κοινές μορφές δράσης και αγώνων και να ξαναβάλουν πιο επιτακτικά το ζήτημα της σύγκλησης συνεδρίου της ΦΕΑΠΘ.
Α. Α.