Οταν ανέβηκε στην εξουσία ο κ. Σημίτης, μια από τις πρώτες υποσχέσεις του ήταν η "επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο"... Ηταν τα περίφημα περί έλευσης ενός "νέου" ήθους και ύφους της εξουσίας... Αντ' αυτών, ο πανσοφολογιότατος "εκσυγχρονισμός" έχει, ήδη, καταχωριστεί ως ο φυσικός διάδοχος των εγνωσμένης "αξίας" δημαγωγών και συνάμα "σωτήρων" του έθνους.Τώρα, αντί για "νέο" ύφος και ήθος, ο κ. Σημίτης πουλάει υποσχέσεις που συναγωνίζονται εκείνο το "θα φάτε με χρυσά κουτάλια" της προ ένταξης στην ΕΟΚ εποχής. Εχει τους λόγους του: Η στυγνότητα του "μονόδρομου" της ΟΝΕ πρέπει να καλλωπιστεί με ανέξοδα "ταξίματα" και με αναφορές περί του "πακτωλού των πακέτων" του Ντελόρ και του Σαντέρ. Τώρα, ο κ. Σημίτης δεν αρκείται να εξαγγέλλει κάνα δυο - τρεις φορές το χρόνο το... γεφύρι της Αρτας, αλλά προβαίνει και σε επιτόπου περιοδείες στα εργοτάξια των "μεγάλων έργων". Μάλιστα, εγκαινιάζει και τις... μακέτες τους!

***

Μήπως υπερβάλλουμε; Ας δει ο κάθε καλόπιστος τις τρεις τελευταίες ψηφοθηρικές δημόσιες εμφανίσεις του πρωθυπουργού:

• Η πρώτη έλαβε χώρα στα Σπάτα.Εκεί που η γερμανική πολυεθνική έχει εξασφαλίσει ότι θα κερδοσκοπεί ασύστολα, ελέγχοντας ένα αεροδρόμιο για 30 χρόνια. Ενα αεροδρόμιο, που για να φτιαχτεί, η ίδια δε θα καταβάλει ούτε το 9% του κόστους για την ανέγερσή του! Ηταν εκεί που ο Κ. Σημίτης δήλωσε ότι "η Ελλάδα απογειώνεται"...
• Η δεύτερη εμφάνιση του κυβερνητικού θιάσου, πρωτοστατούντος του πρωθυπουργού, ήταν στο Μετρό της Αθήνας.Ενα έργο που οι γαλλο - γερμανικές πολυεθνικές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους υποτίθεται ότι θα το είχαν παραδώσει το 1997, μετά είπαν ότι θα το παραδώσουν το 1998 και τώρα - επαίρονται διά στόματος Κ. Σημίτη - ότι θα το παραδώσουν το 2000... Και όχι ολόκληρο. Κολοβό θα το παραδώσουν, αν το παραδώσουν. Στο μεταξύ, τα 100 δισ. δραχμές και πλέον, που τα έχουν "ρουφήξει" από τον ελληνικό λαό ως πανωπροίκια για την εκτέλεση του έργου, ολόκληρα τα έχουν "ρουφήξει"...
• Η τρίτη πρωθυπουργική φιέστα εξαπάτησης στήθηκε προχτές στο Αντίρριο.Εκεί που η γαλλική πολυεθνική έχει κατοχυρώσει ότι για 42 χρόνια θα καρπώνεται ένα έργο προϋπολογισμού 226 δισ. δραχμών, για το οποίο η ίδια θα καταβάλει, λέει, τα 20 δισ. δραχμές... Μόνο, που ούτε αυτά θα δώσει, αφού προηγουμένως έχει συμφωνηθεί να πάρει, ως προκαταβολή για τις... μακέτες που εγκαινίασε ο πρωθυπουργός, περί τα 15 δισ. δραχμές! Εκεί, στο Αντίρριο ήταν που ο Κ. Σημίτης μας είπε πως "η ΟΝΕ είναι εθνικός στόχος", πως αν δεν επιτευχθεί, τότε η Ελλάδα "θα κλονιστεί" (! ), αλλά και πως δε φτάνει να μπούμε, πρέπει και να "διατηρηθούμε" στην ΟΝΕ... Οτι η αφαίμαξη του λαού θα διατηρείται, όσο θα "διατηρείται" και η ένταξη στην ΟΝΕ, δεν το είπε...

***

Αλλά, τώρα, λέει ο πρωθυπουργός, με το τρίτο "πακέτο", θα ανοίξουν και οι "κρουνοί του ουρανού", και έργα θα γίνουν, και δουλιές θα φτιαχτούν... Αλήθεια, περί ποιων "έργων" γίνεται λόγος; Μα για "έργα" σαν κι αυτά που ήδη στήνει τις φιέστες της η κυβέρνηση. Πρόκειται για "έργα" που δηλώνουν ότι για τις πολυεθνικές η Ελλάδα δεν έχει μέλλον, παρά μόνο ως διαμετακομιστικό κέντρο για τα προϊόντα τους.

Φυσικά, για κανένα από τα περιβόητα "πακέτα" δε μας λένε πόσα πλήρωσε και πόσα πληρώνει ο ελληνικός λαός. Δε μας λένε ότι για κάθε μία δραχμή που εμφανίζεται ως "κοινοτική παροχή", ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει τρεις, λόγο της αφαίμαξης που συνεπάγεται η αιχμαλωσία του στην ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια. Δε μας λένε ότι ακριβώς αυτό το σκανδαλώδες ξεπούλημα του τόπου, συντελείται στη βάση ενός ευρω - ενωσιακού σχεδιασμού (σ. σ.: των περιβόητων διευρωπαϊκών δικτύων) που έχει εντάξει την Ελλάδα στη ζώνη των "χαμάληδων", των "φορτοεκφορτωτών" και των "σερβιτόρων" του πολυεθνικού κεφαλαίου.

***

Η απάτη είναι προφανής. Η υποκριτική παράσταση χιλιοπαιγμένη. Ο "λογαριασμός" που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός, μετά το κλείσιμο της κάλπης, θα είναι δυσβάσταχτος. Ας πάρει, λοιπόν, τα μέτρα του από σήμερα. Ας δώσει την πρέπουσα απάντηση στον αντιλαϊκό θίασο της κυβέρνησης. Και στους δρόμους των λαϊκών αγώνων και στις κάλπες.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τώρα, ο κ. Σημίτης δεν αρκείται να εξαγγέλλει κάνα δυο - τρεις φορές το χρόνο το... γεφύρι της Αρτας, αλλά προβαίνει και σε επιτόπου περιοδείες στα εργοτάξια των "μεγάλων έργων". Μάλιστα, εγκαινιάζει και τις... μακέτες τους!

- Συμπλοκές επίδοξων "επενδυτών" στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Τι ετοιμάζουν για το Λαύριο;

- Δεν ήταν απρόσμενες. Είναι κάτι που περιμέναμε με μαθηματική ακρίβεια. Είναι φυσικό αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθεί η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου που έχει συνδέσει την προοπτική του Λαυρίου αποκλειστικά με τα σχέδια της κυβέρνησης. Με τα σχέδια, δηλαδή, για εξυπηρέτηση των όποιων αξιώσεων διαφόρων ιδιωτών που εμφανίζονται ως "επενδυτές". Ο,τι συμβαίνει σήμερα, συνδέεται με την καταστροφή της παραγωγικής βάσης του Λαυρίου. Είναι μια μακροχρόνια κατάσταση και αυτή είναι η τρίτη κρίση που γνωρίζει η πόλη μας. Τις άλλες δύο τις πέρασε γρήγορα. Τότε η αστική τάξη ήθελε το Λαύριο - και έτσι ήταν - μια τεχνητή πόλη για τις ανάγκες της ελληνικής βιομηχανίας. Σήμερα φαίνεται ότι έχουνε επιλέξει ένα άλλο μοντέλο και φυσικά δεν έλαβαν υπόψη τους το ανθρώπινο δυναμικό της πόλης. Στους σχεδιασμούς τους μας θεωρούν απλά πιόνια σ' αυτό που ονομάζουν "Λαύριο - πόρτα της Αττικής" κι εννοούν μόνο την ανάπτυξη του λιμανιού πέρα κι έξω από τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες της περιοχής.

- Είναι δυνατόν να γίνει τέτοιο λιμάνι στο Λαύριο;

- Οχι. Τόσο η θέση του λιμανιού όσο και το μέγεθός του δεν το αφήνουν να γίνει λιμάνι μεγέθους Πειραιά. Η πρόβλεψη και μόνο ότι το αεροδρόμιο των Σπάτων θα εξυπηρετεί μέχρι το 2020, 50 εκατομμύρια επιβάτες και με την προϋπόθεση ότι ο Πειραιάς έχει κορεστεί, δείχνει καθαρά ότι η κυβέρνηση θέλει να μεταφέρει στο Λαύριο όλες τις δραστηριότητες που ενοχλούν την περιοχή του Πειραιά. Ετσι μπαίνει και το θέμα της τροφοδοσίας του αεροδρομίου με κηροζίνη. Στο σημείο αυτό του σχεδιασμού μπαίνουν και οι επιχειρηματίες που ζητούν να προσθέσουν δεξαμενές κηροζίνης στους ήδη προβλεπόμενους σταθμούς ανεφοδιασμού πετρελαίου και νερού.

Επιπλέον οι διάφοροι εφοπλιστές, που δραστηριοποιούνται στον εμπορικό, επιβατικό και τουριστικό τομέα, βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση. Μέσα σ' αυτό το τοπίο και με τη μαζική ανεργία, που υπάρχει, βλέπουμε ότι η ανάπτυξη, όπως τη θέλουν, δεν πρόκειται να υπηρετήσει τους κατοίκους, τους εργαζόμενους και τους άνεργους της περιοχής.

- Τι απαντά σε αυτούς τους σχεδιασμούς η "Δημοτική Αγωνιστική Συσπείρωση";

- Θέλουμε ανάπτυξη βιομηχανική γιατί μόνο έτσι θα απορροφηθεί η ανεργία. Και καθώς ο παράγοντας, που θα καθορίσει την ανάπτυξη του Λαυρίου είναι το λιμάνι και έχοντας υπόψη ότι είναι χώρος εργασίας, μέσα στην πόλη, στην καρδιά του εμπορικού κόσμου και ότι το μέγεθός του είναι μικρό, προτείνουμε μια ανάπτυξη ισορροπημένη εμπορικά, επιβατικά και τουριστικά. Ετσι ώστε καμία από μόνη της να μην μπορεί να καθορίσει το στίγμα του Λαυρίου και να χωρούν και οι τρεις.

Θέλουμε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις μόνο για τις ανάγκες του λιμανιού, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και το αλιευτικό κομμάτι του, όπου εργάζονται αρκετοί Λαυριώτες. Δε θέλουμε να μεταφερθούν οι περιβαλλοντικά οχλούσες δραστηριότητες του Περάματος, ούτε μεγάλος αριθμός επιβατικών πλοίων και εμπορευμάτων. Το Λαύριο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει όλες τις ανάγκες της Αττικής.

- Τι θέση παίρνει μέχρι τώρα ο λαός του Λαυρίου απέναντι σε όλα αυτά;- Ο λαός του Λαυρίου πρέπει πρώτα να ενημερωθεί για την κατάσταση που πάνε να δημιουργήσουν στην πόλη, ώστε να ενεργοποιηθεί με στόχο να παγώσουν τα πάντα, μέχρις ότου εκφράσει τη δική του θέση και να είναι αυτή δεσμευτική. Η ΔΑΣ ζητεί σχετικά και την οργάνωση ημερίδας με συμμετοχή επιστημονικών φορέων. Πρέπει να καθοριστεί μία στρατηγική και μία μορφή ανάπτυξης, που να εξυπηρετεί εμάς πρώτα και μετά να δούμε τις επιμέρους μορφές της. Και αν δεν καταλήξουν οι δημοτικές παρατάξεις σε μια τέτοια συμφωνία - οι δημοτικές εκλογές είναι πολύ κοντά -τη λύση πρέπει να δώσει ο λαός: οι κάτοικοι πρέπει να πάρουν την πόλη στα χέρια τους. Θέλουμε Λαύριο για τους Λαυριώτες.

Ε. Γ.