Ομολογούμε καταφατικά, σε όσους μας ζητήσουν να καταθέσουμε σαν μάρτυρες, ότι οι γέφυρες προς το Βελιγράδι έπεσαν. Ολες, μα όλες οι γέφυρες που ενώνουν το ανθρώπινο έλλογο με το κυριολεκτικό ανθρώπινο μέλλον.

Ταξιδεύοντας... αναγκαστήκαμε να γευτούμε τη μεταμοντέρνα "ηθική" του νέου τύπου πολέμου που επαγγέλθηκε το ΝΑΤΟ, για να "προσαρμόσει" στο νεοκοσμοπολιτισμό του έναν ολόκληρο λαό των Βαλκανίων.

Ταξιδεύοντας... αναγκαστήκαμε να "αναγνωρίσουμε" την υψηλή "αποτελεσματικότητα" και τη στιβαρή αποφασιστικότητα των "διά αλληλογραφίας" πολέμων, όσο αφορά τους άμαχους πολίτες, την άμαχη πόλη, τον άμαχο πολιτισμό.

Ταξιδεύοντας, νιώσαμε τις πληγές στο σώμα της ευλογημένης φύσης, που "υπομένει"... αλλά που δε μας δείχνει ακόμη τις αόρατες πληγές της, αυτές που θα την κάνουν να θυμώσει για τα καλά αύριο, πρωί πρωί...

Ταξιδεύοντας... όπως οποιοσδήποτε επισκέπτης προς το Βελιγράδι, αναγκαστήκαμε ακόμη να δούμε από κοντά και κατά συρροή, την πρωτοφανή ιστορική ενοχή του ΝΑΤΟ των 50 χρόνων γενεθλίων του.

Ταξιδεύοντας... προς το Βελιγράδι εξακριβώσαμε στα απομεινάρια από τις σκασμένες βόμβες το κτηνώδες έμβλημα:

• της περίφημης "παγκοσμιοποίησης",
• του Ευρώ της ΟΝΕ,
• της σοσιαλδημοκρατίας των χρηματιστηρίων
• του διαμορφωμένου κοσμοπολίτικα διεθνούς στρατιωτικο - βιομηχανικού συμπλέγματος,
• των "ειρηνευτικών αποστολών", των πολεμικών "εξαγωγών σταθερότητας" (με ή χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ) και γενικότερα
• της "άλλης", της συμπληρωματικής όψης του πολιτικού και κοινωνικο - οικονομικού πολέμου ενάντια σε ένα πανέμορφο, μέχρι και σήμερα, κομμάτι της παγκόσμιας εργατικής τάξης, της βαλκανικής εργατικής τάξης.

Ταξιδεύαμε... ανάμεσα στα ερείπια της "Ευρώπης των λαών", του νεο-"ανθρωπισμού" της παγκόσμιας χρηματιστηριακής ολιγαρχίας, του "τέλους της ιστορίας" του Φουκουγιάμα, στα ερείπια της επιστημονικοφανούς αστικής μελλοντολογίας για το μιλένιουμ που μας υπόσχονται, ταξιδεύαμε... και μνημονεύαμε το απερχόμενο μισό μιλένιουμ με όλες τις φρικαλεότητες της αποικιοκρατίας. Και αναγνωρίζαμε τους ίδιους και απαράλλαχτους "πρωταγωνιστές".

* * *

Απορημένοι διαπιστώσαμε ότι όλα τα χρώματα φαντάζουν σαν αποχρώσεις ενός μόνο χρώματος, του γκρι. Του γκρι που σκοτεινιάζει. Γκρι φως με πορτοκαλί ανταύγειες από τις σοσιαλδημοκρατικές βόμβες. Γκρι με το κατάμαυρο περιθώριο του CNN.

Ψάξαμε το σημερινό καλάθι της Γιουγκοσλάβας νοικοκυράς. Βρήκαμε τη γνωστή προκήρυξη με τις 19 υπογραφές των νέων σταυροφόρων μιας πολεμοχαρούς διάδοσης των σοσιαλδημοκρατικών "ανθρωπίνων" δικαιωμάτων.

Και τι δε βρήκαμε στον προϋπολογισμό της γιουγκοσλάβικης οικογένειας. Βόμβες "διασποράς" για κάθε πολίτη, clusters βόμβες για μη μείνει κανείς γείτονας παραπονούμενος, θερμικές βόμβες αντί για καλοριφέρ, βόμβες γραφίτη για το νέο εξηλεκτρισμό της χώρας, ποταμίσιες βόμβες για τον απο - ιονισμό της ύδρευσης, βόμβες για τις μεταφορές, βόμβες για τις τηλεπικοινωνίες, βόμβες στις εκκλησίες, στα μοναστήρια, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, βόμβες, βόμβες, βόμβες... παντού και για κάθε εκδήλωση ζωής... βόμβες.

Και διαμέσου των προσωρινά αβομβάρδιστων μονοπατιών, ταξιδεύοντας... μπορέσαμε ακόμη να διακρίνουμε με ευκρίνεια:

• το βομβαρδισμό της οικονομικής σκέψης που αναζητεί, όπως αυτή κρίνει καταλληλότερα,
• το βομβαρδισμό της οικονομικής πράξης που την επέλεξε, όπως την επέλεξε, και για όσο διάστημα την έκρινε σκόπιμη ένας λαός να την ακολουθήσει σε αυτή την περίοδο της ιστορίας του,
• το βομβαρδισμό των ίδιων των μη ανεπτυγμένων καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων (που παλινορθούν στη Γιουγκοσλαβία), προς κερδοφόρα τέρψη της αντιδραστικότερης μερίδας του διεθνούς κεφαλαίου, εκφράζοντας έτσι και το βαθμό του ιστορικού παρασιτισμού που γενούν οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις μεταξύ των διαφόρων μεγεθών του κεφαλαίου, μεταξύ των κλαδικών - περιφερειακών διαφοροποιήσεων, των ελάχιστων "ανεξαρτητοποιήσεών" του,
• το βομβαρδισμό των απροσάρμοστων στις νέες πολιτικο - οικονομικές τάξεις πραγμάτων, των "ανυπάκουων" να αποδεχτούν χωρίς όρους την επίλυση των αντιθέσεων του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος σε βάρος τους,
• το βομβαρδισμό με υπερσυσσωρευμένο, με "πτωχευμένο" (από την πτωτική τάση της κερδοφορίας του) στρατιωτικό και μη κεφάλαιο, κεφάλαιο ειδικού βάρους, 238, για να μπορεί να διαπερνά ευκολότερα το μπετό της σήψης και του παρασιτισμού του

* * *

Δηλαδή, ότι είναι ταυτόχρονα και ο "μονιμότερος" πολιτικο - στρατιωτικός αναπαραγωγός και αυτόκλητος τιμωρός, των πολεμικών επεμβάσεων, πέρα των 40 εστιών πολέμου που τροφοδοτεί ήδη αυτόν τον πλανήτη.

Το πούλμαν του ΚΜΕ έτρεχε να συναντήσει τις πληγές και τα παράλογα του πολέμου... Αλλά, όταν συναντούσαμε αγρότες που δούλευαν κυριακάτικα στα γιουγκοσλάβικα χωράφια και που σήκωναν τα χέρια να χαιρετίσουν την Αλληλεγγύη, την ταξική στάση στον πόλεμο, όταν μας προσπερνούσαν κορνάροντας στη γέφυρα του Βελιγραδίου, όταν μας χαιρετούσαν από τα τραπεζάκια των καφέ, φορτίζονταν με το αστείρευτο λαϊκό κουράγιο οι αντιιμπεριαλιστικές μπαταρίες του πούλμαν.

Τι παράξενα όντα είναι όλοι αυτοί οι Σέρβοι. Ολοι αυτοί οι παγιδευμένοι στην ιστορία τους, οι σκλαβωμένοι στην "ελευθερία" των ακήρυχτων κοινωνικών πολέμων. Ολοι αυτοί οι Σέρβοι, οι Αλβανοί, οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι, οι Τούρκοι, οι Ελληνες, όλοι οι άλλοι Βαλκάνιοι, όλοι αυτοί οι Βαλκάνιοι, οι εργαζόμενοι Βαλκάνιοι. Αυτοί οι "τρελοί" Βαλκάνιοι Αστερίξ!

Επιστρέφοντας από τη νέα βαλκανική "Γαλατία", μεταφέραμε μαζί μας όχι μόνο μια ανάλυση. Ταξική ανάλυση, για έναν πόλεμο άδικο, άνανδρο, άχρηστο, αιματηρό. Εναν ακόμη ταξικό πόλεμο. Εναν ακόμη ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μεταφέραμε και μια υπόσχεση. Να μαρτυρήσουμε μαζί με το συμπέρασμα.

Να μην ξεχάσουμε να ζούμε κάθε στιγμή και παντού ταξικά το βαλκάνιο χώρο, το βαλκάνιο χρόνο.

Πόσο χρόνο ήμασταν στη Γιουγκοσλαβία: Μήπως συμβατικά εκατόν είκοσι χιλιάδες δευτερόλεπτα ή μια ζωή: Πότε ήμασταν: Μήπως χθες ή και σήμερα, και αύριο:

Η ταξική ιστορική συνείδηση του βαλκάνιου χώρου συνεχίζει να... στοχεύει ασταμάτητα... σε άλλους στόχους. Ο βαλκάνιος χρόνος συνεχίζει να μετράει ασταμάτητα....

Βασίλης ΤΑΚΟΥΔΗΣ

Μέλος του ΚΜΕ

*Target σημαίνει στόχος

Ταξιδεύοντας όπως οποιοσδήποτε επισκέπτης προς το Βελιγράδι, αναγκαστήκαμε ακόμη να δούμε από κοντά και κατά συρροή, την πρωτοφανή ιστορική ενοχή του ΝΑΤΟ των 50 χρόνων γενεθλίων, που εξακριβώσαμε στα απομεινάρια από τις σκασμένες βόμβες το κτηνώδες έμβλημα της περίφημης "παγκοσμιοποίησης", του Ευρώ της ΟΝΕ, της σοσιαλδημοκρατίας των χρηματιστηρίων

- Πόσο έντονο είναι το πρόβλημα στη Λήμνο, με τη μείωση των δρομολογίων, αεροπλοϊκών και ακτοπλοϊκών, προς και από το νησί;

- Σε σχέση με άλλες χρονιές, φέτος η συγκοινωνιακή σύνδεση του νησιού με τον "έξω κόσμο" βρίσκεται σε πολύ άσχημα επίπεδα. Οι αεροπορικές συγκοινωνίες παρουσιάζουν δραματική μείωση. Αεροπλάνο για Μυτιλήνη και Θεσσαλονίκη φεύγει, πλέον, μόλις δυο φορές τη βδομάδα. Πέρσι τα πράγματα ήταν πιο ικανοποιητικά. Ειδικά το καλοκαίρι, το δρομολόγιο γινόταν σχεδόν κάθε μέρα. Και τα δρομολόγια για την Αθήνα παλαιότερα ήταν πιο συχνά, αν και όχι τόσο συχνά ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες μας.

Επίσης, και τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια βρίσκονται φέτος σε άσχημη κατάσταση, συγκριτικά με πέρσι. Η ΝΕΛ, η εταιρία που εξυπηρετεί το νησί, έχει περιορίσει τα δρομολόγια. Επιπλέον, δρομολογεί έτσι τα πλοία ώστε να κάνουν ενδιάμεση στάση στη Λέσβο. Γεγονός που κάνει περισσότερες τις ώρες του ταξιδιού και μεγαλύτερη την ταλαιπωρία. Η ΝΕΛ, βέβαια, είναι κερδοσκοπική εταιρία. Το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας είναι αυτό που πρέπει να παρέμβει και να πιέσει ώστε να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας για πυκνότερα δρομολόγια.

- Ολα αυτά πώς επιδρούν στους κατοίκους;

- Αντιμετωπίζουμε πρόβλημα και με την εξυπηρέτηση των τουριστών και με την κίνηση των προϊόντων. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι μας γυρίζουν 30 χρόνια πίσω. Σε άλλες εποχές. Ο κόσμος νιώθει ανασφάλεια και εγκατάλειψη. Ειδικά τους χειμερινούς μήνες. Αυτό το συναίσθημα σε συνδυασμό με τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και την ανεργία που πλήττει τον τόπο, αναγκάζουν τους Λημνιούς να εγκαταλείψουν το νησί και να ψάξουν αλλού καλύτερη τύχη.

- Η κυβέρνηση δεν έχει δραστηριοποιηθεί για να σας βοηθήσει;

- Η κυβέρνηση δεν έχει κάνει ουσιαστικά τίποτε για να συμβάλλει στην ανάπτυξη του τόπου. Το αντίθετο. Πιστή στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, μεθοδεύσει και την απαξίωση της "Ολυμπιακής Αεροπορίας" και "Αεροπλοϊας", προκειμένου να τις ξεπουλήσει και αυτές. Και βρήκε να ξεκινήσει το διαβόητο "εξυγιαντικό πρόγραμμα" της επιχείρησης - τις περικοπές δηλαδή δρομολογίων και τη δρομολόγηση ελικοφόρων αντί των μεγαλύτερων αεροσκαφών που χρησιμοποιούσε παλαιότερα - από τα ακριτικά νησιά: Τη Λήμνο, την Κάσο, την Κάρπαθο.

Και να σημειωθεί πως μείωσε τα δρομολόγια της Λήμνου, ενώ ακόμα και με τα "Μπόινγκ" που δρομολογούσε παλαιότερα, τα δρομολόγια παρουσίαζαν πάντα πληρότητα. Και σε τέτοιο βαθμό που για να κλείσεις θέση στο αεροπλάνο, έπρεπε να επικοινωνήσεις με την επιχείρηση δυο βδομάδες νωρίτερα.

Κυβερνώντες και αρμόδιοι ισχυρίζονται πως δεν έχουν τον αναγκαίο στόλο, το προσωπικό και άλλα τέτοια. Η αλήθεια είναι πως προωθούν το ξεπούλημα της "Ολυμπιακής" και την είσοδο των ιδιωτικών εταιριών στο χώρο. Δεν είναι τυχαίο πως τις τελευταίες μέρες έχει ξεκινήσει μια περίεργη προσπάθεια από τους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς να "αναδείξουν" την ανάγκη το νησί να αρχίσει να εξυπηρετείται και από ιδιωτικές εταιρίες. Κάποιοι προσπαθούν να εθίσουν το λαό στις ιδιωτικοποιήσεις, στην "είσοδο" του ιδιώτη. Και αυτό σαν αντίβαρο στην αναγκαιότητα για μια "Ολυμπιακή" με δημόσιο χαρακτήρα, που πραγματικά θα εξυπηρετεί τα ακριτικά νησιά.

- Τι πρέπει να κάνουν οι κάτοικοι;

- Οι κάτοικοι αγωνίζονται για τρίτη φορά, με στόχο τη βελτίωση τη συγκοινωνιών του νησιού. Με μπροστάρηδες τους μαζικούς φορείς, πραγματικά και αυτή τη φορά αντιδρούν και με αγωνιστικές κινητοποιήσεις προσπαθούν να ματαιώσουν την αποκοπή του νησιού από τις άλλες περιοχές. Ετσι πρέπει να συνεχίσουμε, μαχητικά και συντονισμένα. Είναι γνωστό πως κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Αλλωστε, είναι γνωστό πως οι κυβερνώντες δε φοβούνται τίποτε άλλο παρά την πίεση των λαϊκών στρωμάτων.

Θ. Μ.